«Το δράμα του πατρός μου»

«Το δράμα του πατρός μου»

Έχει τελικώς και ο Ψυχάρης ψυχή. Είναι έτοιμος λένε πολλοί να την παραδώσει στον διάβολο προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει. Άντε όμως τώρα να βγάλεις άκρη με την άβυσσο μιας ψυχής και μάλιστα του Ψυχάρη. Το σίγουρο πάντως είναι πως εμφανίζεται έτοιμος να την παραδώσει στο ΣΥΡΙΖΑ. Σε κεντρικό άρθρο στην ναυαρχίδα του, το οποίο υπογράφει «ΤΟ ΒΗΜΑ», ο Σταύρος Ψυχάρης λέει πράγματα που δεν τολμά να ομολογήσει κι αυτός ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Πως η κυβέρνηση που σχηματίστηκε του Αγίου Πνεύματος δεν έχει ούτε πνεύμα ούτε σοφία, πως η σύνθεσή της ούτε εμπνέει ούτε πείθει, και πως (κρατηθείτε) «το νέο κυβερνητικό σχήμα αναπαράγει την προβληματικότητα των περισσότερων κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας, που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού». Ο γηραιός Ψυχάρης αγνοώντας προφανώς πως πέρασε ο καιρός που τα άρθρα του έσφιγγαν τα γκέμια σε αυτούς που τα διαβάζουν στην κυβέρνηση επιχειρεί να δώσει το μήνυμά του στον Σαμαρά ή στον Βενιζέλο, αν θέλετε. Δεν είναι άλλο από το μήνυμα ενός πατρός, που ζει το δικό του δράμα, Της μη υπουργοποίησης του γιού του, Αντρέα Ψυχάρη.

Γράφει ο Εκδοροσφαγέας

Ο Αντρέας Ψυχάρης έχει κάνει τα πάντα για την παράταξη. Έχει δώσει την υποστήριξη του Δημοσιογραφικού Οργανισμού του πατέρα του, έχει εκτεθεί στα social media ως απλός θνητός, ακόμη και με τον Άδωνι Γεωργιάδη έχει φωτογραφηθεί. Όλα έδειχναν πως θα γίνει υπουργός. Ο Βενιζέλος πίεζε για αυτό θεωρητικά, αλλά υπόγεια συμφώνησε με τον Σαμαρά πως δεν έπρεπε να δυσαρεστήσουν το κομματικό σώμα και ήταν καλύτερο να κρατούν όμηρο τον Ψυχάρη, αντί να τα του παραδώσουν όλα. Από το Μαξίμου επιμένουν πως η μη υπουργοποίηση Ψυχάρη ήταν μια ιδέα του ειδικού στις πολιτικές ομηρίες, Ευάγγελου Βενιζέλου.

Όπως και να έχει, ο πατέρας είναι πατέρας και το δράμα είναι δράμα. Το δράμα του πατρός, απεικονίζεται πλήρως σε πέντε αράδες: «Σε πολλές περιπτώσεις ανειδίκευτοι ανέλαβαν χαρτοφυλάκια που ούτε υποτυπωδώς γνωρίζουν. Οι μετακινήσεις προέκυψαν εξ ανάγκης και οι νέες τοποθετήσεις φαντάζουν αναιτιολόγητες και μη υποστηριζόμενες από τις δυνατότητες των προσώπων. Θα περίμενε κανείς επιλογές ξεχωριστές, πρόσωπα εξειδικευμένα, με γνώση, εμπειρίες που θα ενέπνεαν την δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία.

Είχε ο πρωθυπουργός την ευκαιρία να κινητοποιήσει νέες δυνάμεις και να επιλέξει πρόσωπα που θα φανέρωναν διάθεση πραγματικής αλλαγής. Δεν το έπραξε. Θα αποδειχθεί σύντομα το λάθος. Το ζήτημα είναι πόσο θα κοστίσει στη χώρα».
Στο Σαμαρά σίγουρα.

Πηγή: koutipandoras.gr