Το «παιδομάζωμα», οι φασίστες και η «εκμάθηση» της Ιστορίας

Το «παιδομάζωμα», οι φασίστες και η «εκμάθηση» της Ιστορίας

{ΦΩΤΟ ΔΕΞΙΑ: Οι "παιδουπόλεις" που δημιουργήθηκαν το 1947 στα πλαίσια του Οργανισμού Βασιλικής Πρόνοιας, που συγκροτήθηκε τον Ιούλη του ίδιου χρόνου, δεν ήταν παρά η συγκέντρωση παιδιών - κυρίως ανταρτόπαιδων - που αρπάζονταν από τις εμπόλεμες περιοχές και στοιβάζονταν στα "τολ", για να διαπαιδαγωγηθούν σύμφωνα με την εθνικόφρονη αντικομμουνιστική ιδεολογία}. Σάλο προκάλεσε το πρωτοσέλιδο των "Νέων" με τη φωτογραφία μικρών παιδιών σε... μάθημα στα γραφεία της Χρυσής Αυγής Αρτέμιδας, το οποίο η ίδια η Χρυσή Αυγή δηλώνει πως περιλαμβάνεται σε εκδηλώσεις που ξεκινούν για παιδιά από 6-10 ετών με την ονομασία "Διάπλαση των Παίδων"!!! "Συχνά πυκνά οι φασίστες της Χρυσής Αυγής προκαλούν την ιστορία και τις μνήμες ενός ολόκληρου λαού που έζησε στο πετσί του την ναζιστική κατοχή και πολέμησε με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στο φασισμό και τους πολιτικούς του, τους κουκουλοφόρους και τους κουίσλιγκ. Καινούργιο τους «κατόρθωμα» η «εκμάθηση» μικρών, ανήλικων μαθητών, της Ιστορίας μας μέσα από τα βιβλία του Γεωργαλά και τα άρθρα του Γκαίμπελς!!! Σε όσους διαμαρτύρονται μιλάνε για το «γνωστό» παιδομάζωμα των Κομμουνιστών στον εμφύλιο πόλεμο! Ποια είναι όμως η αλήθεια για το «Κομμουνιστικό παιδομάζωμα» και ποια η αλήθεια του παιδομαζώματος της Φρειδερίκης με τη συνδρομή της «χριστιανικής» οργάνωσης, Χρυσοπηγής; Ας δούμε λοιπόν την ιστορία μας χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και παρωπίδες.

Βήχος Παναγιώτης

Προς το τέλος του 1947 ο εμφύλιος πόλεμος φούντωσε για τα καλά και η ανάγκη για να υπάρξει ειδική μέριμνα για τα παιδιά - ούτως ώστε να μην υποστούν με τη ζωή τους τις συνέπειες - ήταν κάτι παραπάνω από φανερή. Στις περιοχές που έλεγχαν οι αντάρτες αυτή η ανάγκη έπαιρνε καθημερινά επιτακτικό χαρακτήρα. Ευθύς εξαρχής υπήρχε το ζήτημα της εξασφάλισης των παιδιών ανταρτών - από την κατεχόμενη Ελλάδα - που είχαν μεταφερθεί στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές από τους γονείς τους για να προστατευτούν. Όμως, η ένταση του πολέμου, σιγά σιγά, γενίκευσε το πρόβλημα και ο εκκλήσεις των κατοίκων της Ελεύθερης Ελλάδας προς την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση να πάρει μέτρα, έλαβαν μαζικό χαρακτήρα. Η μόνη διέξοδος για τη λύση του προβλήματος ήταν η μεταφορά αυτών των παιδιών στις λεγόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες», όπως και έγινε. Τόσο οι λαϊκές οργανώσεις των ανταρτοκρατούμενων περιοχών, όσο και η ΠΔΚ απηύθυναν σχετικό αίτημα στις χώρες αυτές και η μεταφορά των παιδιών άρχισε να πραγματοποιείται - με μαζικό και οργανωμένο τρόπο - από το Μάρτη του 1948. Για το θέμα αυτό, μάλιστα, σχετικές ανακοινώσεις έκανε ο ραδιοσταθμός "Ελεύθερη Ελλάδα" (Βλέπε: "Δελτίο ειδήσεων ΔΣΕ", 3/3/1948), ενώ το υπουργείο Εσωτερικών της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης στις 7/3/1948 έδωσε στη δημοσιότητα την εξής ανακοίνωση:

"Λαϊκές και άλλες οργανώσεις πρόνοιας και προστασίας του παιδιού της Ελεύθερης Ελλάδας, καθώς και χιλιάδες γονείς και κηδεμόνες απευθύνθηκαν προ καιρού με εκκλήσεις στις φιλανθρωπικές οργανώσεις των Λαϊκοδημοκρατικών Χωρών και ζήτησαν απ' αυτές να περιθάλψουν και να προστατέψουν την ελληνική παιδική νεολαία που κινδύνευε από τον υποσιτισμό και τη βαρβαρότητα του μοναρχοφασισμού.

Οι φιλανθρωπικές και οργανώσεις προστασίας της παιδικής ηλικίας, καθώς και διάφορες οργανώσεις της νεολαίας των χωρών αυτών, με εξαιρετική χαρά και ευχαρίστηση, αποδέχτηκαν τις εκκλήσεις αυτές και ανέλαβαν να περιθάλψουν τα Ελληνόπουλα για όσο διάστημα θα χρειαστεί.

Η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, βλέποντας πως με την καταστροφική πολιτική, που από το 1945 εφαρμόστηκε στην Ελλάδα από ξένους και ντόπιους εκμεταλλευτές, με τις συνεχείς καταστροφές και λεηλασίες που συστηματικά εφάρμοζε και εφαρμόζει ο μοναρχοφασισμός σε βάρος του λαού και της περιουσίας του, ελαττώθηκαν οι δυνατότητες ανάλογης διατροφής που έχει ανάγκη η παιδική ηλικία. Με το εγκληματικό πέταμα στους δρόμους των πόλεων 150.000 και πάνω παιδιών, που καθημερινά δεκάδες απ' αυτά πεθαίνουν. Με την τελευταία διαταγή της Φρειδερίκης, που διέταξε τους υποτακτικούς της να συγκεντρώσουν όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά στα αστικά κέντρα για να τα μετατρέψουν σε γενίτσαρους και να τα βάλουν αναγκαστικά στις αγαπητές της χιτλερικές οργανώσεις νεολαίας. Ακόμα δε και με τους άνανδρους βομβαρδισμούς των ανυπεράσπιστων γυναικόπαιδων, από τους οποίους τον τελευταίο καιρό σκοτώθηκαν 120 παιδάκια, αποφάσισε να κάνει αποδεκτές τις αιτήσεις των λαϊκών οργανώσεων και των γονιών και να εγκρίνει την αποστολή και παραμονή των παιδιών, μέχρις ότου οι συνθήκες στη χώρα μας θα επιτρέψουν την επιστροφή τους.

Η ψευτοκυβέρνηση της Αθήνας και οι πάτρωνές της σηκώνουν καπνούς συκοφαντίας για να σκεπάσουν τις συνεχείς ήττες και διαλύσεις μονάδων του στρατού τους, που υφίστανται από επιχειρήσεις του ΔΣΕ, ιδίως τις τελευταίες μέρες στην Πελοπόννησο, Θεσσαλία και Ήπειρο. Απάντηση στις συκοφαντίες της δίνουν τα ευχαριστήρια τηλεγραφήματα, που κατά εκατοντάδες κατακλύζουν τη Δημοκρατική Κυβέρνηση σ' όλες τις γωνιές της Ελλάδας, ελεύθερης και σκλαβωμένης" (Βλέπε: Δελτίο Ειδήσεων ΔΣΕ, 8/3/1948 και εφημερίδα "Εξόρμηση" 15/3/1948).

Η μεταφορά και η εγκατάσταση των παιδιών στις «ΛΔ»

Η αποστολή των παιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες έγινε με τη σύμφωνη γνώμη των γονιών τους, κι όπου δεν υπήρχαν γονείς, με τη σύμφωνη γνώμη των στενών τους συγγενών. Επρόκειτο για παιδιά που στη μεγάλη τους πλειοψηφία ήταν παιδιά ανταρτών ή συγγενείς τους. Προέρχονταν κυρίως από τις βόρειες περιοχές της χώρας, αν και ανάμεσά τους υπήρχαν ανταρτόπαιδα από τη Νότια Ελλάδα, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη. (βλέπε: Θ. Μητσόπουλου: "Μείναμε Ελληνες", σελ. 15 - 20). Η αποστολή ήταν οργανωμένη τόσο από μέρους των ανταρτών όσο και από τις χώρες υποδοχής. Τα παιδιά καταγράφονταν σε ειδικές καταστάσεις και συνοδεύονταν στη χώρα υποδοχής από άνθρωπο που είχε εκλεγεί από τα συμβούλια γονέων της Ελεύθερης Ελλάδας. Ανά 25 παιδιά υπήρχε κι ένας τέτοιος συνοδός (Βλέπε: "Δελτίο Ειδήσεων ΔΣΕ" 3/3/1948).

Οι χώρες υποδοχής, σε συνεργασία με την ΠΔΚ, είχαν φροντίσει για τη μεταφορά και την εγκατάσταση των παιδιών από τη στιγμή που περνούσαν τα σύνορα, για τη διατροφή τους και την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, για τη δημιουργία σε γενικές γραμμές όλων εκείνων των συνθηκών άνετης διαβίωσης και μόρφωσής τους. Χώρες που δέχτηκαν παιδιά ήταν η Γιουγκοσλαβία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία, η Τσεχοσλοβακία, η Πολωνία, η Ανατολική Γερμανία (ΓΛΔ), η Βουλγαρία. Επίσης, παιδιά δέχτηκε και η Αλβανία, τα οποία προωθήθηκαν στις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες, καθώς και η ΕΣΣΔ μετά την ήττα του ΔΣΕ και το πέρασμα των ανταρτών στην πολιτική προσφυγιά. Για την παρακολούθηση, τη φροντίδα και τη μόρφωση των παιδιών το ΚΚΕ και η ΠΔΚ από το Μάη του 1948 ίδρυσαν την Επιτροπή Βοήθειας στο Παιδί (ΕΒΟΠ), την οποία στελέχωσαν εξαίρετοι επιστήμονες και παιδαγωγοί όπως ο Π. Κόκκαλης (επικεφαλής), η γνωστή λογοτέχνης Ελλη Αλεξίου, ο παιδαγωγός Γ. Αθανασιάδης, οι εκπαιδευτικοί Στρ, Τσιαραντζίδης, ο Θ. Μητσόπουλος, η Μ. Μινεέμη κ.ο.κ. Η ανάγκη μεταφοράς των παιδιών μπορεί να διαπιστωθεί από πολλές πλευρές. Αναφέρουμε ενδεικτικά: Από το σύνολο των παιδιών που στάλθηκαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες έπασχαν: το 26% από πνευμονικές παθήσεις, το 17,5% από βρογχικά, το 10,5% από νευρικές παθήσεις, το 14% από ψώρα, το 21,5% από ρευματικά και άλλες αρρώστιες. Υγιή ήταν μόνο το 10,5%. Επίσης, από το σύνολο αυτών που ήταν σχολικής ηλικίας το 60% ήταν τελείως αγράμματα, το 17,5% είχε πάει μέχρι την Α` δημοτικού, το 14% μέχρι τη Β` τάξη, το 5% μέχρι τη Γ` και πάνω από τη Γ` τάξη μόνο το 4% (Βλέπε: Θ. Μητσόπουλου, στο ίδιο, σελ. 46 και 62).

Τη συνέβαινε όμως από την πλευρά του παλατιού, της Εκκλησίας και των πρώην ταγματασφαλιτών;

Η παλαιότερη εισήγηση που συνέταξε ο μητροπολίτης Μεσσηνίας, κατόπιν προφανώς παραγγελίας της Ιεράς Συνόδου και προσωπικά του ίδιου του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, υπό τη μορφή ιστορικής αναδρομής για την "προσφορά της εκκλησίας εις το έθνος, την Ορθοδοξίαν, την Οικουμένην", αποτελεί πρόκληση στην ιστορική μνήμη. Η πρόκληση δεν αφορά μόνο την ιστορία, αλλά αποτελεί και ευθεία βολή και στο παρόν, καθώς σηματοδοτεί και δίνει το στίγμα του ρόλου που διεκδικεί να παίξει το ακροδεξιό παπαδαριό στην ελληνική κοινωνία.

Η κίνηση αυτή δεν ήταν μια μεμονωμένη ενέργεια κάποιου εμπνεόμενου από το χιτλερικό "ιδεώδες" και το μαύρο παρελθόν ιεράρχη. Το εν λόγω κείμενο προσθέτει ένα ακόμα κομμάτι στο "παζλ" που σχηματίζονταν με τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες του τότε αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Είχαν προηγηθεί οι ομιλίες του ίδιου, οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου και διάφορες δηλώσεις, που συνθέτουν στην ουσία μια πολιτική πλατφόρμα "αναβάθμισης" διά του "βαπτίσματος" στο μαύρο παρελθόν της εκκλησίας του σύγχρονου πολιτικού ρόλου της, ενός ρόλου με θρησκευτικό περιτύλιγμα.

Εκφράζαν την... ανησυχία τους για το Κυπριακό οι συνεχιστές του "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" αλλά δεν λέγανε κουβέντα για τους χουντικούς που άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες για τη διχοτόμηση της Κύπρου! Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε; Συχνές-πυκνές ήταν και οι συνεργασίες τους με τον αμερικανό ανθύπατο Μπερνς. Εγραφα σε ένα παλειό άρθρο μου: «Δεν λένε κουβέντα για την ηγεσία της εκκλησίας που υπηρέτησε πιστά τη χούντα των συνταγματαρχών. Αντίθετα με τη φρασεολογία τους διεκδικούν τον τίτλο του πλέον αυθεντικού συνεχιστή της ιδεολογίας που το δικτατορικό καθεστώς εξέθρεψε.

Δεν διστάζουν να υμνήσουν την προσφορά της εκκλησίας που "αντιτάχθηκε στο παιδομάζωμα των Ελληνοπαίδων, που έγινε από τους ξενόδουλους εγκληματίες του συμμοριτισμού". Αλλά στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί, και εξηγούμαι. Το εμπόριο παιδιών και το πραγματικό παιδομάζωμα έγινε από αυτούς τους "αναμορφωτές του έθνους". Παρακάτω θα αναφέρω τι ακριβώς συνέβη εκείνη τη μαύρη περίοδο, πριν 55 χρόνια, που επιβεβαιώνουν πώς η πορεία αυτού του τόπου κατευθύνθηκε και στιγματίστηκε από τη δράση μιας δράκας αποβρασμάτων, που αφού ματοκύλησαν τον ελληνικό λαό και τους εργαζόμενους με τα όπλα των ιμπεριαλιστών προστατών τους, αφού πάτησαν επί πτωμάτων και δολοφόνησαν τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας και της εργατικής τάξης, προχώρησαν στις "μπίζνες" του ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ "ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΟΣ". Γιατί οι κύριοι αυτοί, εκτός των άλλων "δραστηριοτήτων τους", είχανε και τις κλοπές, αρπαγές και αγοραπωλησίες βρεφών, που ονομάστηκαν θύματα του εμφυλίου πολέμου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για θύματα του εμ(ηπορίου λευκής σαρκός που έστησαν στο λεηλατημένο κορμί αυτής της χώρας ο Σκόμπι, οι αμερικανοί, οι Χίτες, το Παλάτι και οι μαριονέτες τους του αστικού πολιτικού κόσμου και του μετεμφυλιακού κράτους.Οι φορείς αυτοί του "πατρίς - Θρησκεία - οικογένεια", οι εντεταλμένοι να ξορκίσουν από τη χώρα το "μίασμα του κομμουνισμού", πουλούσαν προς 4.000 δολάρια το κεφάλι τα παιδιά που είχαν "μολυνθεί από κομμουνιστικά γονίδια"! Γιατί; Γιατί σύμφωνα με τις "αρχές", στη βάση των οποίων θέλησαν να οικοδομήσουν την Ελλάδα, "όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται". Η θεωρία και η ιδεολογία που ήρθε να καλύψει τα εγκλήματά τους, που πρόσφερε στέγη στο κερδοφόρο δουλεμπόριό τους, ήταν και είναι η εθνικοφροσύνη. Στα πλαίσια αυτής της "πατριωτικής" δράσης, οι νικητές του εμφυλίου, οι αρχιτέκτονες του "Παρθενώνα της Μακρονήσου" και του "κοινωνικού προνηματισμού", αποφάνθηκαν ότι τα παιδιά των αριστερών και των κομμουνιστών έπρεπε να πουληθούν στις ΗΠΑ για να "εκδημοκρατιστούν".

Το εμπόριο των μικρών παιδιών και των παράνομων υιοθεσιών από πλούσιους αμερικανούς, αποτέλεσε πριν από δύο δεκαετίες – αν θυμάμαι καλά - πρωτοσέλιδο θέμα στον αστικό Τύπο και τα ιδιωτικά κανάλια. Σοβαρές αποκαλύψεις - πώς και δεν το γνωρίζει ο πολύξερος κύριος Χριστόδουλος - για το θέμα περιέχονται σε σχετικό ρεπορτάζ των New York Times. Στο δημοσίευμα αυτό γίνεται λόγος για 15.000 ¨"ΠΑΙΔΙΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ" που έφτασαν στην Αμερική μέσω του υπερωκεανίου "Φρειδερίκη" και με την εποπτεία του ελληνοαμερικανού Σ. Σπανός που ως γνωστών διετέλεσε ...θαμώνας του παλατιού και πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ τη δεκαετία του ΄50. Η υπόθεση λοιπόν του παιδομαζώματος επανέρχεται στην επικαιρότητα από τη συμμορία της "Χρυσοπηγής" και την επίσημη εκκλησία της Ελλάδας. Από εκείνους δηλαδή που υπήρξαν τότε στηρίγματα των αλητών, που, μετά την ήττα της αριστεράς στον εμφύλιο, στιγμάτισαν τη ζωή αυτού του τόπου. Και οι συνεχιστές της "Ζωής" και του "Σωτήρα", των Τσιριντάνιδων των Μερτικόπουλων και Παρασκευόπουλων, οι σημερινοί μητροπολίτες της "Χρυσοπηγής", από αυτή τη σκοτεινή "μήτρα" κατάγονται. Το παιδομάζωμα έγινε πραγματικά μα έγινε με τη συμμετοχή αυτών που σήμερα το καταγγέλλουν, με την "ευλογία" υψηλά ισταμένων της εκκλησίας. Γινόταν από τα όργανα της "βασιλομήτορος", που, αφού στη δίνη του πολέμου άρπαζαν βρέφη και παιδιά, τα στίβαζαν στα "αναμορφωτήρια" της εθνικοφροσύνης, αναμένοντας αγοραστές για να τα πουλήσουν!

Ψυχή όλης αυτής της "επιχείρησης" η βασίλισσα Φρειδερίκη (η Φρίκη), αναθρεμμένη, ως γνωστόν, με το πνεύμα του χιτλεροφασισμού μιας και ήταν δραστήριο μέλος της χιτλερικής νεολαίας. Η βρωμερή αυτή γυναίκα είχε οργανώσει ένα μυστικό "δίκτυο" επιλογής παιδιών από τις βόρειες περιοχές της χώρας, που οι γονείς τους πολεμούσαν στις γραμμές του ΕΑΜ και άλλων αριστερών οργανώσεων. Η πρώτη συγκέντρωση και διαλογή γινόταν στη Θεσσαλονίκη, μετά στέλνονταν στην Αθήνα και από κει στην Πάτρα. Ειδικές υπηρεσίες, που κινούνταν μόνιμα στο σκοτάδι, τα επιβίβαζαν στο "Υπερωκεάνειο Φρειδερίκη" με προορισμό τις ΗΠΑ. Τους άλλαζαν τα ονόματά τους και με τις ειδικές "φροντίδες" τους τα έκαναν να ξεχάσουν τους γονείς και τη χώρα τους.

Στο δουλεμπόριο αυτό είχαν αναμειχθεί όχι μόνο παράγοντες των νοσοκομείων, των διάφορων ιδρυμάτων, αλλά και ανώτερα όργανα της αστυνομίας και η εκκλησία. Ο ίδιος ο μητροπολίτης Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδωνας, ήταν μπλεγμένος στα δίχτυα της Φρειδερίκης και μάλιστα ζητούσε από τους πράκτορες αυτής στη Θεσσαλονίκη, να στέλνουν μόνο γερά και εμφανίσιμα παιδιά! Την περίοδο 1949-1960 στην Πάτρα είχε αναπτυχθεί δίκτυο εμπορίας βρεφών με εγκέφαλους αυτής της επιχείρησης το δικαστή Στιβ Σκόπα (για το υποκείμενο αυτό κάνει λόγο και η εφημερίδα New York Times) που βρισκόταν στην Αμερική, σε συνεργασία με τον μεγαλοδικηγόρο Ψαρή στην Ελλάδα. Εστειλαν για υιοθεσία εκατοντάδες βρέφη, που τα παρουσίαζαν ως νεκρά στους γονείς τους, στην Αμερική, παίρνοντας μάλιστα 3.000 δολάρια για κάθε παράνομη υιοθεσία!

Τελειώνοντας να αναφέρω την ύπαρξη κάποιου αρχείου σχετικά με τις παράνομες υιοθεσίες από την Φρειδερίκη το οποίο βρισκόταν σε κτίριο της Οδού Ολύμπου (Ανω Χαραυγή), όπου στεγαζόταν ο Εθνικός Οργανισμός Πρόνοιας (πρώην Βασιλική Πρόνοια) και το οποίο πριν εφτά χρόνια το Μάη του 1995, το μετέφεραν κρυφά και νύχτα σε άλλο μέρος της Αθήνας για να χαθούν τα ίχνη του. Οι φάκελοι αυτοί πρέπει να βρίσκονται σήμερα στην οδό Υπατίας 6! Αν ανοιχτούν αυτοί οι φάκελοι η μπόχα θα καλύψει την "ιερή" μυρουδιά των δεσποτάδων και όχι μόνο».

Αυτά δε τα λένε οι μαχαιροβγάλτες ναζίδες της Χρυσής Αυγής, ούτε τα κανάλια της διαπλοκής.

Τα "μαθήματα" αυτά, δυστυχώς, δεν είναι το πρώτο παράδειγμα του πώς η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να παρέμβει στην εκπαιδευτική διαδικασία για να διαμορφώσει κατά τα δικά της πρότυπα τη νέα γενιά. Θυμίζουμε την παρέμβαση στο νηπιαγωγείο της Λευκάδας, τις ερωτήσεις βουλευτών της για εκπαιδευτικό πρόγραμμα ευαισθητοποίησης για την μετανάστευση σε σχολείο της Φιλαδέλφειας αλλά και μικρότερα περιστατικά που καταγγέλλονται κατά καιρούς σχετικά με τον "προσηλυτισμό μαθητών".