Κόμματα και κανάλια έστρωσαν χαλί στη Χρυσή Αυγή!

Κόμματα και κανάλια έστρωσαν χαλί στη Χρυσή Αυγή!

Οι εκλογές του 2012 διέλυσαν τις ψευδαισθήσεις πολλών ανθρώπων για το ρόλο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Επιτέλους, αυτή είναι μια σημαντική εξέλιξη στα χρόνια κυριαρχίας των ιδιωτικών ΜΜΕ, που συνδέεται με τη στροφή της κοινωνίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο τρόπος με τον οποίο καθιερώθηκαν τα ιδιωτικά ραδιόφωνα, κάτω από τη δελεαστική ρουμπρίκα της «ελεύθερης ραδιοφωνίας», διευκόλυνε την άλωση των ΜΜΕ από τα οργανωμένα συμφέροντα. Κόμματα, κυβερνήσεις και πολιτικοί (αριστερών συμπεριλαμβανομένων) συνήργησαν, συναίνεσαν ή σιώπησαν στην παράδοση, εν είδει «απελευθέρωσης», του νευραλγικού τομέα της μαζικής ενημέρωσης, επικοινωνίας, επιμόρφωσης και ψυχαγωγίας των πολιτών, σε μερικές «οικογένειες», που ανέλαβαν ολιγοπωλιακά τη στήριξη του συστήματος και της πολιτικής νομενκλατούρας με αντάλλαγμα την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων.

Στέλιος Ελληνιάδης

Οι συνέπειες αυτής της «απελευθέρωσης» είναι ορατές. Ποτέ άλλοτε η χώρα δεν βρισκόταν πολιτισμικά σε τέτοιο βαρομετρικά χαμηλό. Τα πιο φτηνιάρικα εμπορεύματα της παγκόσμιας βιομηχανίας θεάματος-ακροάματος πλημμύρισαν τα ελληνικά σπίτια. Σίριαλ και ταινίες με απεριόριστες δόσεις ατομισμού, αμοραλισμού, βίας, χλιδής και πορνείας «ψυχαγώγησαν» λήπτες με ελαστικούς δείκτες ποιότητας, απομιμήσεις «ριάλιτι» «διαπαιδαγώγησαν» με χυδαία μοντέλα ζωής ένα παθητικό ακροατήριο και τηλεπαρουσιαστές με πολιτισμικό επίπεδο κολοκύθας όρισαν τα κριτήρια της νέας αισθητικής. Η μεγάλη και σπουδαία εντόπια πολιτισμική ύφανση περιθωριοποιήθηκε ή τεμαχίστηκε και απονευρώθηκε.

Τζάκια και μηχανισμοί

Η βαθιά έκπτωση των ηθικών και πολιτισμικών αξιών εναρμονίστηκε με το συστηματικό φιλτράρισμα του πολιτικού προσωπικού από τα κέντρα εξουσίας που δημιουργούσαν το κατάλληλο «περιβάλλον» για να επιδίδονται ανενόχλητα στο πλιάτσικο του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου. Η λεηλασία, που εντάθηκε από την εποχή του Χρηματιστηρίου και του ευρώ, προϋπέθετε πολίτες χειραγωγημένους από τα ρουσφέτια, τα δάνεια και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και πολιτικούς εξαρτημένους από τις εφημερίδες και τα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας των γνωστών «οικογενειών».

Εάν ακτινογραφήσει κανείς τους πολιτικούς που προβάλλονται κατά κόρον από τα κανάλια, θα διαπιστώσει ότι ελάχιστοι έχουν αναδειχτεί από κινήματα ή κοινωφελείς δράσεις. Πρόκειται για πολιτικούς του σωλήνα, που είναι γόνοι οικογενειών, κομματικοί παρατρεχάμενοι, μέλη μηχανισμών, κολλητοί πρωτοκλασάτων στελεχών και ευνοούμενοι των ισχυρών, με καταλύτη, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα ΜΜΕ από τα οποία αναδεικνύονται και επιβάλλονται.

Όποτε με καλούσαν σε τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις, με άγνωστους συνομιλητές, ενημερωνόμουν για το ποιον τους μέσα από τις προσωπικές τους ιστοσελίδες. Ποιος είναι ο Βασίλης Οικονόμου, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στα Τρίκαλα, με τον οποίο θα ανταλλάξουμε απόψεις αύριο; Ποια είναι η Νάντια Γιαννακοπούλου, βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ στη Μεσσηνία, που θα έχω απέναντί μου μεθαύριο; Συχνά-πυκνά, έπεφτα στον ίδιο παρονομαστή. Τέκνα πολιτικών.

Ο Παπανδρέου του Παπανδρέου, ο Καραμανλής του Καραμανλή, ο Μητσοτάκης του Μητσοτάκη, η Μπακογιάννη του Μητσοτάκη, ο Βαρβιτσιώτης του Βαρβιτσιώτη, η Κεφαλογιάννη του Κεφαλογιάννη, ο Κεφαλογιάννης του Κεφαλογιάννη, ο Οικονόμου του Οικονόμου, η Γιαννακοπούλου του Γιαννακόπουλου, ο Κεδίκογλου του Κεδίκογλου, η Γεννηματά του Γεννηματά... μερικοί μόνο από την πανελλαδική λίστα των «τζακιών», που συμπληρώνεται από τους «σταρ» των καναλιών τύπου Γιακουμάτου, που δεν επιλέγονται ούτε για την αρτιότητα ή την πρωτοτυπία του λόγου τους ούτε για το κοινωνικά αναγνωρισμένο έργο τους. Σκληροί νεοφιλελεύθεροι εκποιητές του εθνικού πλούτου σαν τον Χατζηδάκη, τον Μάνο και τον Τζήμερο, αλλά και πρωταγωνιστές του ξηλώματος του κοινωνικού κράτους σαν τον Λοβέρδο, τη Διαμαντοπούλου και τη Χριστοφιλοπούλου, καθώς και εφοριακοί, πλασιέ και κομματάρχες της επαρχίας είχαν σκανδαλωδώς προνομιακή μεταχείριση στα κανάλια. Πρόβαλαν την Ντόρα αμέτρητες φορές, για να τη σπρώξουν με το ζόρι στη Βουλή. Βρούτσης, Γεωργιάδης, Τζαβάρας κ.λπ. είχαν αναλάβει τη λάντζα κόντρα στην Αριστερά. Οι εργολάβοι κατασκεύαζαν ή συντηρούσαν το δημόσιο προφίλ αυτών που προόριζαν για υπουργικούς θώκους, που θα βάζουν τις υπογραφές στα δημόσια έργα, τις αποκρατικοποιήσεις και το κόντεμα των μισθών. Και βεβαίως, τους εξαρτούσαν ακόμα πιο πολύ από τις «οικογένειες».

Αβανταδόροι της Χρυσής Αυγής

Μία από τις χειρότερες υπηρεσίες που πρόσφεραν τα ΜΜΕ είναι η υπόθαλψη της Χρυσής Αυγής. Η στυγερή δολοφονία ενός γείτονα μου στην οδό Ιουλιανού, προβλήθηκε σαν τη δολοφονία του Καποδίστρια. Στον Αντένα, υπήρχε πολύωρη κάλυψη μιας μικρής ομάδας ακροδεξιών, που ως αγαναχτισμένοι είχαν κλείσει επί μέρες την Γ΄ Σεπτεμβρίου με την απόλυτη ανοχή της αστυνομίας. Παρόμοια στα άλλα κανάλια. Δηλώσεις και ξανά δηλώσεις που έριχναν λάδι στη ρατσιστική προπαγάνδα και άνοιγαν το δρόμο για τα πογκρόμ που εξαπέλυσαν οι νεοφασιστικές συμμορίες σ το κέντρο της πόλης. Ένας φόνος, από τους 170 που έγιναν σε όλη τη χώρα μέσα στη χρονιά, για ληστείες, κτηματικές διαφορές, ναρκωτικά, ερωτική αντιζηλία κ.λπ., επιλέχτηκε και προβλήθηκε σαν σημαία του ρατσισμού εναντίον των μεταναστών. Ένα παράδειγμα για το πως καλλιεργείται η φοβία και το μίσος μέσα από την ανισόμετρη και ανισόρροπη έκθεση των γεγονότων. Επίσης, ο χαρακτηρισμός «λαθρομετανάστης» αυτομάτως υποβαθμίζει τον άνθρωπο που είναι φυλετικά ή χρωματικά διαφορετικός, ώστε να μπορούν να τον κακοποιούν, φραστικά ή σωματικά, χωρίς τύψεις και επιπτώσεις. Σ’ αυτό πρωτοστατούν δημοσιογράφοι και πολιτικοί που χειραγωγούν την πελατεία τους δημιουργώντας καθεστώς τρόμου και πανικού. Η κοινωνία μετατρέπεται σε αρένα, με τους ισχυρούς εναντίον των ανίσχυρων υπό τις επευφημίες του αιμοσταγούς πλήθους. Τα υπαρκτά προβλήματα μεγεθύνονται, η ενοχή ταυτίζεται με τη φυλή και το χρώμα του δέρματος και στοχοποιούνται οι πιο απροστάτευτοι από την πολιτεία που έχουν παντελή αδυναμία να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους ζώντας σε συνθήκες αποκλεισμού. Αποκλεισμού που ισχύει αυστηρά στα ΜΜΕ. Σε ατελείωτους διαλόγους και μονολόγους, χιλιάδων ωρών ετησίως, ένα εκατομμύριο κάτοικοι αυτής της χώρας δεν εκπροσωπούνται ποτέ! Σε όλες τις τακτικές αναφορές στο μεταναστευτικό, ποτέ δεν συμμετέχει κάποιος μετανάστης. Ούτε τα εκατοντάδες θύματα της ρατσιστικής βίας δεν έχουν το λόγο, ούτε καν αναφέρονται! Οι δολοφονίες και τα λιντσαρίσματα αποσιωπούνται και η ατιμωρησία των εγκληματιών συγκαλύπτεται.

Αποκλεισμός του μετανάστη

Έτσι, καλλιεργείται και συντηρείται πολύ εύκολα, χωρίς αντίλογο, η εικόνα του μετανάστη-παράσιτου, του μετανάστη-βρωμιάρη, του μετανάστη-ληστή, του μετανάστη-δολοφόνου. Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, που φροντίζουν τις γιαγιάδες και τους παππούδες στα σπίτια, καθαρίζουν διαμερίσματα, γραφεία και καταστήματα, μαζεύουν φράουλες, ελιές και πορτοκάλια, επανδρώνουν τα πλοία των Ελλήνων εφοπλιστών, σκάβουν λαγούμια για το δίκτυο του φυσικού αερίου, χτίζουν με πέτρα σπίτια και εκκλησίες στα νησιά, τη Μάνη ή την Ήπειρο, αλλά και γιατροί στα νοσοκομεία, με τα παιδιά τους στα σχολεία να μιλούν τα ελληνικά καλύτερα από τη μητρική τους γλώσσα και να κρατούν ανοιχτά σχολεία σε χωριά που έχουν εγκαταλειφθεί από τους ντόπιους νέους, όλοι αυτοί, που συντηρούν με τις εισφορές τους το ΙΚΑ με αμφίβολες πιθανότητες για σύνταξη σε τριάντα ή σαράντα χρόνια, δεν εκπροσωπούνται ποτέ στα κανάλια. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας εξαιρείται. Ο μόχθος, η συνεισφορά και οι επιτυχίες τους είναι έξω από το πλάνο που η άρχουσα πολιτική τάξη και το κατεστημένο των ΜΜΕ θέλουν να βλέπει η κοινή γνώμη. Αντιθέτως, κάθε παραβατική συμπεριφορά μεμονωμένων ατόμων προβάλλεται στο έπακρο, χύνοντας δηλητήριο στην κοινωνία.

Οτιδήποτε συνέβαλε ουσιαστικά στο μεταναστευτικό αδιέξοδο και την αύξηση της εγκληματικότητας υποβαθμίστηκε στον κυρίαρχο λόγο. Η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής, η εκμετάλλευση της φτηνής εργατικής δύναμης, η συμμετοχή της Ελλάδας σε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς του ΝΑΤΟ, η συμφωνία Δουβλίνο 2 για τη συγκράτηση των μεταναστών που θέλουν να μεταβούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η αποτυχία των διακρατικών συνεννοήσεων με τις γειτονικές χώρες και τις χώρες προέλευσης, η οικονομική κρίση και η ανεργία, η αποσάθρωση των δικτύων προστασίας, η ιδιωτικοποίηση του κράτους, η κακή λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών και άλλες σοβαρές δυσλειτουργίες μιας πολιτείας υπό κατάρρευση, δεν αποτελούν αντικείμενο σοβαρών συζητήσεων στα ΜΜΕ. Η καταστολή και ο ρατσισμός προσφέρονται ως η μόνη λύση.

Δεν είναι μόνο τα παραληρήματα του Καρατζαφέρη και των παραφυάδων του που αποστάτησαν αναζητώντας νέες καρέκλες, όλοι κατασκευάσματα της τηλεόρασης, που απευθύνονται σε ένα χαμηλού επιπέδου ακροατήριο που διψάει για αίμα. Ούτε είναι μόνο η ευκολία με την οποία η Νέα Δημοκρατία ενσωμάτωσε τις παραφυάδες, για να ενισχύσει την ακροδεξιά ρητορεία του Σαμαρά. Είναι και η χυδαία ρατσιστική και διχαστική πολιτική του Χρυσοχοΐδη και του Λοβέρδου που έριξαν λεία στις ύαινες τις ταλαιπωρημένες πόρνες και τους άρρωστους για να κατατρομοκρατήσουν τους ήδη φοβισμένους από την κρίση, που οι ίδιοι οι πολιτικοί δημιούργησαν, μικροαστούς. Των υπουργών που προσανατόλισαν όλη την αστυνομία σε καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων και σε επιχειρήσεις δημοσίων σχέσεων όχι εναντίον των κακοποιών, αλλά εναντίον αθώων μεταναστών που λογικά θα έπρεπε να θεωρούνται σύμμαχοι του νόμου και θύματα των ίδιων κακοποιών που δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε Έλληνες ή ξένους στόχους.

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ, καλλιέργησαν το έδαφος που χρειαζόταν η νεοφασιστική Δεξιά για να βλαστήσει. Χωρίς αυτή τη μαζική υστερία των υπουργών, βουλευτών και δημοσιογράφων, η Χρυσή Αυγή δεν θα αποκτούσε τέτοια επιρροή. Δικαίωναν τη Χρυσή Αυγή για να αποσπάσουν ψήφους απ’ όπου νά ‘ναι, με οποιοδήποτε κόστος για τη δημοκρατία και την κοινωνία.

ΜΜΕ εναντίον Δημοκρατίας

Όλα αυτά συνδέθηκαν με την άνοδο της Αριστεράς, που έπρεπε να εμποδιστεί με κάθε τρόπο. Αυτό που έγινε στις πρόσφατες εκλογές δεν έχει προηγούμενο. Ένας τεράστιος ευρωπαϊκός δράκος, αποτελούμενος από προέδρους, πρωθυπουργούς, υπουργούς, βουλευτές, επιτρόπους, κόμματα, δημοσιογραφικά συγκροτήματα, οικονομολόγους και τραπεζίτες ενεργοποιήθηκαν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, με προειδοποιήσεις, απειλές και αντίποινα. Στο εσωτερικό, ένα μπλοκ κομμάτων, «οικογενειών» και δημοσιογραφικών συγκροτημάτων συντονίστηκε εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, με συκοφαντίες, λάσπη και παραπλανητικά διλήμματα για να διαστρεβλωθεί η αυθεντική εκλογική έκφραση της κοινωνίας που όρθωνε το ανάστημά της κόντρα στο μνημόνιο. Η ζωντανή εικόνα μιας χώρας απολίτιστης, υπό καθεστώς εξάρτησης και τρομοκρατίας. Δεκάδες εκπομπές στα κανάλια, όλοι εναντίον ενός, ακατάπαυστος βομβαρδισμός στη συνείδηση των πολιτών, ένα μεγάλο βήμα στη φασιστικοποίηση προκειμένου να αποτραπεί η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα ΜΜΕ που αυτοδιαφημίζονται ως θεματοφύλακες της πολυφωνίας και της ίσης μεταχείρισης, μετέτρεψαν ότι είχε απομείνει από την προβληματική δημοκρατία σε θρύψαλα. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο εκδημοκρατισμός της Ελλάδας πρέπει να ξεκινήσει από το χώρο της ενημέρωσης. Η Αριστερά που έχει συνηθίσει να επικοινωνεί με το λαό μέσα από τα ΜΜΕ που λειτουργούν χωρίς κανόνες, χωρίς διαφάνεια, ως κράτος εν κράτει, πρέπει να ξεβολευτεί απ’ αυτό το αρρωστημένο καθεστώς, να το καταπολεμήσει και να παλέψει για τη διαμόρφωση δημοκρατικών μέσων ενημέρωσης, στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι των ολιγαρχών και των ξένων τοκογλύφων. Αλλιώς, η όποια πρόοδος θα είναι όμηρος των διαπλεκομένων συμφερόντων και η όποια δημοκρατία θα παραμένει όνειρο θερινής νυκτός.

Στέλιος Ελληνιάδης

ΥΓ. Μέσα σ’ αυτό το σκοτεινό τοπίο, πολλοί δημοσιογράφοι διατηρούν την αξιοπρέπεια και το ήθος τους, περνώντας κάθε μέρα μέσα από Συμπληγάδες. Δεν μπορούμε να τους αναφέρουμε ονομαστικά, γιατί θα κινδύνευαν από τον έπαινό μας. Ειδικά στα κρατικά κανάλια, δημοσιογράφοι, παρουσιαστές, συντάκτες, αρχισυντάκτες και ρεπόρτερ, έδειξαν ότι και σε συνθήκες γενικευμένου κανιβαλισμού, υπάρχουν άνθρωποι, σε όλα τα κλιμάκια, που δεν υποκύπτουν στη βαρβαρότητα, κρατώντας ίσες αποστάσεις και αντικειμενική ματιά, ακόμα και με προσωπικό ρίσκο, που επιβεβαιώθηκε, πριν λαλήσει τρις, από στελέχη της ΝΔ που απείλησαν με εκκαθάριση τα «ροζ παπαγαλάκια της ΕΡΤ».

ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ