ΑΘΗΝΑ 2004: ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΜΠΙΖΝΕΣ (Για να μην ξεχνάμε!)

ΑΘΗΝΑ 2004: ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΜΠΙΖΝΕΣ (Για να μην ξεχνάμε!)

Η "υποδοχή" που επιφύλαξαν στην ανάθεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα οι εγχώριοι θεματοφύλακες του "Ολυμπιακού πνεύματος", κυβερνώντες και μη καθώς και τα ΜΜΕ, δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες. Η άρχουσα τάξη, πρώτα και κύρια, ενίσχυσε σοβαρά το ιδεολογικό της οπλοστάσιο. Μόνο αφελείς δεν μπορούν να διακρίνουν ότι "η ιδεολογία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004" θα αποτελέσει το βαρύ πυροβολικό για την επόμενη δεκαετία. Η Ολυμπιάδα του 2004 θα αποτελέσει εφαλτήριο, εργαλείο και άλλοθι για την επιβολή νέων αντεργατικών μέτρων. Η "νέα μεγάλη ιδέα" όπως έχει αποκαλέσει ο Κ. Σημίτης την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, θα επιχειρηθεί να αλληλοσυμπληρωθεί, να εξωραϊστεί και καθαγιαστεί στο όνομα των Ολυμπιακών Αγώνων. Το γεγονός ότι η Ολυμπιάδα διεξάγεται το 2004 διευκολύνει εξαιρετικά την άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς διαχειριστές των συμφερόντων τους να θέσουν "παράλληλα" τους δύο εθνικούς στόχους, την ΟΝΕ και την Ολυμπιάδα και από την άποψη του "χρονοδιαγράμματος". Ήδη έχει αρχίσει να καλλιεργείται η άποψη ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον η "χώρα της καρπαζιάς", ότι μας αντιμετωπίζουν σοβαρά και ισότιμα οι "ξένοι", ότι πλέον διαγράφονται ρεαλιστικές οι προοπτικές να γίνει η χώρα "περιφερειακή δύναμη" (!).

Βήχος Παναγιώτης

Πρώτα και κύρια, όμως, η ανάθεση της Ολυμπιάδας θα χρησιμοποιηθεί από την άρχουσα τάξη για την ενσωμάτωση των εργαζομένων, την υφαρπαγή της συναίνεσης τους σε αντεργατικά μέτρα στο όνομα του "ιερού σκοπού". Η νεοφιλελεύθερη επέλαση που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη θα αποκτήσει "νέα ώθηση". Θα επιχειρηθεί να αποσαθρωθεί το σημερινό καθεστώς εργατικών σχέσεων, να χτυπηθούν κατακτήσεις δεκαετιών, να επιβληθούν μέτρα που θα διευκολύνουν τάχα την "ανταγωνιστικότητα", αλλά εξαγνισμένες στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ, τη νέα μεγάλη ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Μαζί με τα παραπάνω, επιχειρείται να περάσει η άποψη ότι η κυβέρνηση Σημίτη είναι παντοδύναμη και ότι "είμαστε καταδικασμένοι" να αποδεχθούμε μοιρολατρικά τις αντεργατικές επιλογές τουλάχιστον μέχρι το 2004! Βεβαίως, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Αντίθετα θα τους πληρώσουν πολύ ακριβά. Γι΄ αυτό άλλωστε βλέπουμε τους διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες, κομπιναδόρους να ακονίζουν τα πιρούνια τους. Όλοι αυτοί, που τάχα δίνουν και το αίμα τους για το καλό της πατρίδας και διάφορα τέτοια που ξεφουρνίζουν στις τηλεοράσεις, στην πραγματικότητα ετοιμάζονται για το μεγάλο φαγοπότι. Μόλις προ ημερών πληροφορηθήκαμε από τον Π. Παναγιωτόπουλο στον "Πλάνετ", και δεν είναι ο μοναδικός, ότι η οικογένεια Αγγελοπούλου, ιδιοκτήτρια της Χαλυβουργικής, είναι μια οικογένεια που έχει προσφέρει πολλά στον τόπο! Οτι ο Παν. Αγγελόπουλος, πατέρας του συζύγου της κυρίας Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη, είναι ένας αυτοδημιούργητος Αρκάς, που δημιούργησε αυτή τη μεγάλη επιχείρηση... Ούτε λίγο ούτε πολύ, πρέπει να χρωστάμε σ΄ όλους αυτούς που πίνουν το αίμα των εργατών μέρα και νύχτα, ευγνωμοσύνη! Πάει πολύ. Όλοι αυτοί που παρουσιάζουν ως ευαγή ιδρύματα, τα κρεματόρια όπου Γης, και τους ιδιοκτήτες τους, αληθινούς γύπες, που τρέφονται από τις σάρκες, ως μεγάλους ευεργέτες, δεν είναι παρά άθλια τσιράκια της ολιγαρχίας. Αυτές οι θεωρίες, του βιοπαλαιστή τάχα που πουλούσε κεράκια και με την αξία του ανέβηκε της κοινωνίας τις σκάλες, παμπάλαιες όσο και ο καπιταλισμός, βρίσκονται κάτω από την ιδεολογία της κοινωνικής συναίνεσης, της παράδοσης της εργατικής τάξης στα νύχια του κεφαλαίου.

Ας δούμε, λοιπόν, το ποιόν ενός από τους "εθνικούς ευεργέτες" που ετοιμάζονται να πέσουν στο ψητό της... Ολυμπιάδας του 2004. Μιλάμε για το... δημιούργημα του Αγγελόπουλου. Μιλάμε για τη "Χαλυβουργική". Το αίμα που τρέχει από την κάθε καμινάδα της, την κάθε πύλη της, τον κάθε φούρνο της, συνθέτει ένα πραγματικά ανατριχιαστικό φαινόμενο. Λοιπόν, στα 45 χρόνια που η "Χαλυβουργική" υπάρχει στην Ελευσίνα, με την αμέριστη στήριξή της από όλες τις κυβερνήσεις, συνέβησαν τα εξής: 45 εργάτες έχασαν τη ζωή τους, πολλοί από αυτούς εξαφανίστηκαν στα καζάνια με τον θερμαινόμενο σίδηρο. Εξαερώθηκαν!!! Δεκάδες εργάτες ακρωτηριάστηκαν. Άλλος έχασε το πόδι, άλλος το χέρι, άλλος τα δάχτυλα. Εκατοντάδες εργάτες πέθαναν πριν την ώρα τους, από πνευμονικές και καρδιακές παθήσεις, δουλεύοντας μέσα σε μια κόλαση. Χιλιάδες άλλοι απολύθηκαν, επειδή δρούσαν συνδικαλιστικά. Ο κόλπος της Ελευσίνας νεκρώθηκε.

Βασικός παράγοντας ήταν το κυάνιο που χυνόταν στη θάλασσα από την υψικάμινο της "Χαλυβουργικής". Σήμερα στη "Χαλυβουργική" εργάζεται το 10% των εργατών που είχε στην ακμή της. Από 3000 και πάνω εργάτες, έχουν απομείνει 380. Όλοι οι υπόλοιποι διώχτηκαν, η επιχείρηση συρρικνώθηκε. δεν συρρικνώθηκαν όμως και τα κέρδη των Αγγελοπουλαίων. Τα - άγνωστο πόσα - τρισεκατομμύρια κέρδη, στα 45 αυτά χρόνια, διοχετεύτηκαν στις ξένες τράπεζες, έγιναν επιχειρήσεις στο εξωτερικό και εξασφάλισαν τη χλιδή στην οικογένεια. Και όχι μόνο την χλιδή, αλλά και τις... ευεργεσίες στο Πατριαρχείο και αλλού. Είναι κι αυτός ένας τρόπος συμπεριφοράς των δισεκατομμυριούχων απατεώνων. Να δίνουν κάτι, για την υστεροφημία τους. Και να κοιμίζουν έτσι διάφορους φουκαράδες, που περιμένουν να πιάσουν κανένα κόκαλο από το τραπέζι της πλουτοκρατίας. Αυτή είναι η ιστορία όλων των "εθνικών ευεργετών" που τρέχουν μπροστά στις κάμερες για να ορκιστούν πόσο πολύ αγαπάνε αυτή τη χώρα και το... λαό της! Στάζει αίμα απ΄ όπου κι αν τους πιάσεις. Οι θησαυροί τους έγιναν από τη σάρκα, το αίμα, τον ιδρώτα, την αγωνία, την εκμετάλλευση χιλιάδων οικογενειών, χιλιάδων σύγχρονων σκλάβων. Έτσι, λοιπόν, και η περίφημη οικογένεια Αγγελοπούλου, η οποία δέχεται τα συγχαρητήρια του ΣΙΑκωβου, του Σημίτη, των ΜΜΕ και άλλων κλακαδόρων της πλουτοκρατίας, που κάνουν το παν για να υπηρετήσουν τους Μολώχ του κεφαλαίου. Η θέση, όμως, των εργαζομένων βρίσκεται στην αντίπερα όχθη.

Με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ανοίγει ένα τεράστιο ιδεολογικοπολιτικό μέτωπο για τις δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς. Είναι επιτακτική η ανάγκη της παρέμβασης, προκειμένου να μη μετατραπούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε μια ακόμα "εθνική" καταστροφή, την οποία βέβαια θα πληρώσουν οι "συνήθεις ύποπτοι". Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι ν΄ αρχίσουν να αντιλαμβάνονται ότι αυτοί θα πληρώσουν το μάρμαρο - της Αγγελοπούλου - και να μην συμμερίζονται τον "ενθουσιασμό" και τα "γλέντια" των ντόπιων και ξένων αρπακτικών...

Οι Ολυμπιακοί επιστρέφουν στον τόπο τους λοιπόν! Και το κυνήγι του αποπροσανατολισμού φόρεσε τα καλά του. Την ίδια ώρα χιλιάδες είναι οι άνεργοι. Η μισή νεολαία στις "μικρές αγγελίες" για μια δουλειά όπου να΄ ναι. Ζήτω, λοιπόν, η Ολυμπιακή ιδέα. Ζήτω η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Ζήτω οι νταβατζήδες των μεγάλων έργων. Και ο υπουργός των μικροαστών - που αυτός και το κόμμα του έθρεψε - να τους δαγκώνει και αυτούς στο σβέρκο. Ούτε μια ντομάτα σάπια. Μόνο βεγγαλικά στον αέρα. Και ουρές - χιλιάδες ουρές - κάτω από τα σκέλια. Λίγοι, πολύ λίγοι δημοσιοποιούν τη διαφωνία τους και πάνε κόντρα στο ρεύμα. "Για την Ελλάδα" η Βούλα, "Για την Ελλάδα" και η Γιάννα. Τέτοια ισοπέδωση! Η ίδια και για όσους "τρέχουν" και για όσους βάζουν τους άλλους να τρέχουν. Λες και τα κέρδη - από τη μεγάλη ρεμούλα - θα τα μοιραστούν οι εργαζόμενοι με τους διάφορους κομπιναδόρους και τους αγγελοπουλαίους. Λες και έχουμε όλοι μουστάκια για κόψιμο. Λες και η "γιορτή" του 2004 είναι και γιορτή του κυρ Βαγγέλη, του μανάβη της λαϊκής, και του κόκκαλη, επίσης. Λες κι ο κυρ Βαγγέλης έχει τους ίδιους λόγους με τις κάθε λογής "κατασκευαστικές" να "γιορτάζει". Λες και μαζί θα μοιραστούμε όλοι "τα κέρδη και τις ζημιές" των τρισεκατομμυρίων!

Λοιπόν, σιωπή κύριοι δημοσιογράφοι, κύριοι πολιτικοί, κύριοι διανοούμενοι; Φύλλο δεν κουνιέται; Όλα τα ωραία και τα χρήσιμα, που κάνουν τον άνθρωπο άνθρωπο, πέρασαν - οριστικά - στην εκποίηση; Θα κερδίσει -τελικά - το λαμέ και το στρας; Όλο αυτό το σικέ αλισβερίσι; Όλη αυτή η κακοσχεδιασμένη χορογραφία; Αυτή η νοθευμένη αισθητική; Το μπουλούκι των χρηματιστηρίων που βαράει - όπου βρει - τις "μεγάλες δουλειές"; Που παίρνει σβάρνα τα Πατριαρχεία; Μα πώς μπορεί ο κόσμος να είναι ωραίος κύριοι ποιητές όταν το ψέμα δεν βρίσκει αντίσταση; Και το Γιάννη που ξάπλωσε κουρασμένος - και νηστικός, για μέρες - στο πεζοδρόμιο και δεν ματασηκώθηκε από αηδία και από εξάντληση, ποια τηλεόραση θα τον κάνει θέαμα; Λαϊκισμός θα μου πείτε: Και δεν είναι λαϊκισμός το τσιρότο στο στόμα για όλα αυτά που συμβαίνουν, για την αλήθεια που δεν λέγεται; Μα για μια στιγμή. Σσσσσσ! Κάτι ακούγεται, λοιπόν. Μην είναι η βοή απ΄ τα τρακτέρ των αγροτών; Μην είναι οι απολυμένοι εργάτες απ΄ τα ξεπουλημένα εργοστάσια ή τις επιχειρήσεις; Μην είναι οι χιλιάδες των καθηγητών και των φοιτητών; Μην είναι οι μαθητές και οι μαθήτριες; Μην είναι οι άνεργοι που χόρτασαν παραμύθια αλλά ψωμί δεν έχουν; Είναι όλοι αυτοί μαζί. Το ψέμα και η απάτη δεν χωράνε στη δική τους ζωή. Η πραγματικότητα, η ζωή τους δεν έχει καμιά σχέση με τη ζωή των Αγγελοπουλαίων και των άλλων παρασίτων. Και θα την αλλάξουν όσο κι αν κράζουν οι αρουραίοι των ΜΜΕ και "κεντροαριστεροί" εκσυγχρονιστές της σαπίλας...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!

Δημοσιεύθηκε στις 20 Μαϊου 2000

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΗΧΟΣ

Η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου θα είναι λοιπόν η πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (ΟΕΟΑ) "Αθήνα 2004". Πώς να μη γελάνε και τα... φουστάνια της όταν τα κανάλια της αποβλάκωσης πανηγυρίζουν μαζί της για την... Ολυμπιακή ιδέα; Λίγοι, πολύ λίγοι δημοσιοποιούν την διαφωνία τους και πάνε κόντρα στο ρεύμα. "Για την Ελλάδα ρε γαμώτο", τι θέλετε λοιπόν να γίνουν αλλού οι Ολυμπιακοί αγώνες; Ζήτω λοιπόν η Ολυμπιακή ιδέα. Ζήτω η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, ζήτω οι νταβατζήδες των μεγάλων έργων. Όλοι μαζί θα μοιραστούμε "τα κέρδη και τις ζημιές" των τρισεκατομμυρίων. Εμείς θα μοιραστούμε τις ζημιές και οι άλλοι, οι διάφοροι Αγγελοπουλαίοι, τα κέρδη. Όλα καλά καμωμένα. Ίδια η Ελλάδα για όλους και για όσους "τρέχουν" και για όσους βάζουν τους άλλους να τρέχουν. Και η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου πρώτη και καλύτερη. Γιατί τόσο αυτή όσο και οι διάφοροι, σαν κι αυτή, μεγαλοεπιχειρηματίες κομπιναδόροι, ακονίζουν εδώ και καιρό, εν όψη της Ολυμπιάδας 2004, τα πιρούνια τους. Ετοιμάζονται για το μεγάλο φαγοπότι. Και δεν είναι η πρώτη φορά.

Ο ... αυτοδημιούργητος Αρκάς, όπως έχουν ονομάσει τον πατέρα του συζύγου της κυρίας Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη, ο Παν. Αγγελόπουλος και όλη η οικογένεια των τρισεκατομμυριούχων επιχειρηματιών έχουν πιει το αίμα των εργαζομένων για να αποκτήσουν την τεράστια περιουσία τους. Μιλάμε για την "Χαλυβουργική". Το αίμα που τρέχει από την κάθε καμινάδα της, την κάθε πύλη της, τον κάθε φούρνο της, συνθέτει ένα πραγματικά ανατριχιαστικό φαινόμενο. Στα 48 χρόνια που η "Χαλυβουργική" υπάρχει στην Ελευσίνα, με την αμέριστη στήριξή της από όλες τις κυβερνήσεις, συνέβησαν τα εξής: 50 εργάτες έχασαν τη ζωή τους, πολλοί από αυτούς εξαφανίστηκαν στα καζάνια με τον θερμαινόμενο σίδηρο. Εξαερώθηκαν!!! Δεκάδες εργάτες ακρωτηριάστηκαν. Άλλος έχασε το πόδι, άλλος το χέρι ενώ εκατοντάδες πέθαναν πριν την ώρα τους, από πνευμονικές και καρδιακές παθήσεις, δουλεύοντας μέσα σε μια κόλαση. Χιλιάδες άλλοι απολύθηκαν, επειδή δρούσαν συνδικαλιστικά. Ο κόλπος της Ελευσίνας νεκρώθηκε. Βασικός παράγοντας ήταν το κυάνιο που χυνόταν στη θάλασσα από την υψικάμινο της "Χαλυβουργικής".

Ενώ αυτά συμβαίνουν στη "Χαλυβουργική", τα κέρδη των Αγγελοπουλαίων εκτινάσσονται στα ύψη. Τα 48 αυτά χρόνια, διοχετεύθηκαν στις ξένες τράπεζες, έγιναν επιχειρήσεις στο εξωτερικό και εξασφάλισαν χλιδή στην οικογένεια. Και όχι μόνο τη χλιδή, αλλά και τις... ευεργεσίες στο Πατριαρχείο και αλλού. Είναι και αυτός ένας τρόπος συμπεριφοράς των δισεκατομμυριούχων απατεώνων. Να δίνουν κάτι, για την υστεροφημία τους και να κοιμίζουν έτσι διάφορους φουκαράδες, που περιμένουν να πιάσουν κανένα κόκαλο από το τραπέζι της πλουτοκρατίας.

Αυτοί είναι οι Αγγελοπουλαίοι που τρέχουν μπροστά στις κάμερες, με τη Γιάννα πρώτη και καλύτερη, για να ορκιστούν πόσο πολύ αγαπάνε την Ελλάδα και το... λαό της! (Θα με πάρουν τα κλάματα). Κι όμως στάζουν ΑΙΜΑ όπου και να τους πιάσεις. Οι Θησαυροί τους έγιναν από τη σάρκα, το αίμα, τον ιδρώτα, την αγωνία, την εκμετάλλευση χιλιάδων οικογενειών, χιλιάδων σύγχρονων σκλάβων.

Κι όμως κανένας δεν τολμάει να μιλήσει για αυτά τα πράγματα. Απόλυτη σιωπή! Όλα, λοιπόν, τα ωραία και τα χρήσιμα που κάνουν τον άνθρωπο Άνθρωπο, πέρασαν οριστικά - στην εκποίηση; Θα κερδίσει τελικά το λαμέ και το στρας; Όλη αυτή η κακοσχεδιασμένη χορογραφία; Αυτή η νοθευμένη αισθητική; Το μπουλούκι των χρηματιστηρίων που βαράει τις "μεγάλες δουλειές"; Που παίρνει σβάρνα τα Πατριαρχεία και τις ευλογίες του Χριστόδουλου και όλης της σκοταδιστικής μαυρίλας;

Μα πώς μπορεί μωρέ φίλοι μου ο κόσμος να είναι ωραίος όταν το ψέμα και η απάτη δεν βρίσκουν αντίσταση; Και τον Γιώργη που ξάπλωσε κουρασμένος, άνεργος και νηστικός, για μέρες - στο πεζοδρόμιο και δεν ματασηκώθηκε από αηδία και από εξάντληση, γιατί κανείς δεν τον ακούει όταν λέει: αυτός ο κόσμος θέλει γκρέμισμα απ΄ τα θεμέλια; Πώς ότι υπάρχει πρέπει να γκρεμιστεί; Γιατί μωρέ δεν ακούτε τους δικούς μας ανθρώπους; Κι όμως ο Γιώργης ήρθε εκεί την Πρωτομαγιά. Κάτω από την κόκκινη σημαία που κρατούσα με τη μορφή του Τσε Γκεβάρα. Ήταν εκεί στην Ομόνοια με υψωμένη τη γροθιά και κάτι φώναζε. Πήγα κοντά του και τον άκουσα να λέει με πάθος: Ν ό μ ο ς ε ί ν α ι τ ο δ ί κ ι ο τ ο υ ε ρ γ ά τ η . Και μετά με μάτια βουρκωμένα που πετούσαν φλόγες ο αγράμματος αυτός ποιητής του δρόμου συμπλήρωσε με πείσμα: Σ΄ αυτούς τους δρόμους σ΄ αυτή την κοινωνία, μια μέρα η επανάσταση δεν θάναι ουτοπία...