3η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΓΚΡΟΥΠ “ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ”

3η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΓΚΡΟΥΠ “ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ”

ΕΡΩΤΗΜΑ: ΑΡΚΕΤΟΙ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΜΑΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΑΙ ΟΤΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ,ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΕΙΔΗ Η ΧΩΡΑ ΘΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΕΙ: Α) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ Β) ΠΟΛΙΤΙΚΑ. ΛΕΝΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΑ ΟΤΙ Η ΧΩΡΑ: 1. ΘΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΑΓΟΡΑ ΟΜΟΛΟΓΩΝ....

2. ΘΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΜΠΟΡΙΟ....

3. ΔΕ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ (ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ Π.Γ.Δ.Μ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ)

4. ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΤΕΙ ΜΕΣΩ ΕΞΩΘΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ Η ΜΕ ΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣΗ ΘΕΡΜΟΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΕΙΤΟΝΑ ΧΩΡΑ....

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΣΑΣ ΣΤΑ "ΕΥΛΟΓΑ" ΑΥΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ;

Συμμετέχουν: Λ. Βατικιώτης, Π. Θεοδωρίδης, Δ. Καζάκης, Θ. Πιτικάρης, Β. Σεραφειμάκης

ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ Κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΙΤΙΚΑΡΗ

Γενικά το ερώτημα είναι περισσότερο θέμα που ξεπερνά τα όρια της οικονομικής επιστήμης και προσεγγίζει πλέον την ολότητα της Κυβερνητικής. Με αλλά λόγια το ερώτημα εξαπλώνεται σε θέματα Στρατηγική των Στρατιωτικών επιστημών, της Κοινωνιολογίας, της Διπλωματίας επιστήμη του risk assessment της διαχείρισης Κινδύνων και που συνοψίζονται κάτω από ένα γενικό τίτλο «Διαχείριση Κρίσεων».

Ειδικότερα:
ΘΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΑΓΟΡΑ ΟΜΟΛΟΓΩΝ....Η Ελλάδα είναι αποκλεισμένη από τις διεθνής αγορές ομολόγων, τα επιτόκια δανεισμού του ελληνικού δημοσίου είναι 225% για τα διετή ομολογά, 11,25% για τα 10ετη και 9,56% για τα 30ετη φυσικά τα 30ετη. Με την σημείωση φυσικά ότι η Ελλάδα δεν εκδίδει νέα ομολογά, αλλά αυτά που υπάρχουν και διακινούνται είναι ομολογά που έχουν ξεμένει από το παρελθόν και πριν το αποκλεισμό της χωράς ή είναι ομολογά που έχουν δοθεί ως εγγύηση για χαρών της ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος.

Η πιθανότητα που υπάρχει, κάποια στιγμή μέσα στο 2020-21 να επιστρέψει στις αγορές χρήματος (όταν το χρέος θα είναι βιώσιμο κατά το σενάριο του EUROGROUP δηλαδή της Ομάδας των κρατών της ζώνης του ΕΥΡΩ - ΟΧΙ ΟΜΩΣ του ΔΝΤ) βασίζεται σε μια τραγική θεωρητική βάση. Η απαλείφει της σημασίας των πολλαπλασιαστών στη οικονομία, αποτελεί ένδοξη εγκληματική άγνοιας θεμελιώδους γνώσης της οικονομικής.
Όμως τι είναι ο πολλαπλασιαστής με απλά λόγια; Είναι η επίπλων αξία (σε όρους χρήματος) που δημιουργεί μια οικονομία για κάθε νέα μονάδα χρήματος που επενδύεται σε αυτήν. Για παράδειγμα για την Ελλάδα έχουμε δηχθεί αρκετοί ο πολλαπλασιαστής πρέπει να βρίσκεται γύρω το κ=1,9 αρά για κάθε 1 ευρώ που εισέρχονταν – πριν την επιβολή της υπέρμετρης φορολογίας και την επιβολή του ειδικού λογαριασμού που αποστραγγίζει την ελληνική οικονομία από κάθε πλεονασματική χρήση - στην οικονομία της χωράς μας δημιουργούνται 1.9 ευρώ νέα εισοδήματα στη οικονομία.

Έτσι Είναι φανερό, ότι χωρίς την τίμια και αποτελεσματική διευθέτηση του δημοσίου χρέους, πιθανά και με τους όρους του ΔΝΤ , δηλαδή μέσα από την απογείωση του χρέους που διακρατει ο επίσημος τομέας (OSI) - θα μπορούσε φυσικά να γίνει με πόλους τρόπους όπως λχ να πληθωρισμοί το χρέους μέσα σε μια Πανευρωπαϊκή «κακή τράπεζα’» (Σχετική Εισήγηση έχουμε κάνει από παλιά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την είχε δηχθεί ως μια βάση για συζήτηση) δεν είναι φαίνεται να είναι εύκολο να μπορεί η Ελλάδα να επανέλθει στις αγορές …

Η Παραπάνω εκτίμηση ενισχύεται και από το επιχείρημα ότι χώρες με τεραστία δυναμική χρέους όπως η ΙΣΠΑΝΙΑ και η ΙΤΑΛΙΑ αλλά και χώρες με εξαιρετική ικανότητα και φήμη όπως οι ΗΠΑ. Η Γάλλια και η Γερμάνια στο μέλλον θα δεσμεύουν ακόμη περισσοτέρους πόρους για την αναχρηματοδότηση των δικών τους αναγκών αφήνοντας όλο και λιγότερη ρευστότητας για όλους του υπολοίπους, και αρά και ακριβότερο κόστος χρήματος.

2. ΘΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΜΠΟΡΙΟ...
Είναι εξαιρετικά πιθανό, χωρίς ισχυρούς συμμάχους στην περιοχή, με δεδομένο το υπόδειγμα της Κύπρου, αλλά και τα παραδείγματα της Σερβίας /Γιουγκοσλαβίας το 1990, και της Αυστρίας το 2000 είναι το πλέον πιθανόν να συμβεί. Φυσικά για να μπορέσει να γίνει νομικά αυτό, σημαίνει ότι η Ελλάδα θα αποχωρήσει και τον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου, όμως αν δεν αποχωρήσει δεν θα μπορέσει να επιβάλει δασμούς και δομές προστατευτισμού για την εσωτερική της παράγωγη, αρά δεν θα είχε και ιδιαίτερο νόημα να αποχώρηση από και την ευρωπαϊκή ένωση.

Μη ξεχνάμε ότι η Κυβέρνηση της Αυστρίας με το Ακροδεξιό Κόμμα ως εταίρο (που τελικά αποδείχθηκε ναός της ακολασίας) κατέρρευσε μετά από ένα εξάμηνο εμπάργκο, όπως και η FYROM υποχρεωθεί στην ενδιάμεση συμφωνία μετά Ωτ εμπάργκο

3. ΔΕ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ (ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ Π.Γ.Δ.Μ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ)
Η Ελλάδα, έχει πολλές ιδιότητες, είναι φυσικά και μέλλος του ΝΑΤΟ ανάμεσα στα αλλά, όμως είναι προφανές, ότι οι δανειστές μας, θα ασκήσουν κάθε δυνατή επιρροή και κάθε εργαλείο εξαναγκασμού για να επιβάλουν την δίκη τους βούληση.

Δεν υπάρχουν ιδιαιτέρα συναισθήματα στην διπλωματική σκηνή, έχω την αίσθηση, ότι κυρίως εμείς οι έλληνες δρούμε τόσο συναισθηματικά, οι περισσότεροι λαοί και κυρίως οι ηγεσίες αυτών, δρουν απόλυτος υπολογιστικά … ψυχρά .. Κάνουν μόνον όσα εξυπηρετούν τις σκοπιμότητες και του σχεδιασμού ή διαφορετικά τα συμφέροντα των κρατών τους και των ομάδων που αυτές θέλουν να ευνοήσουν. Είναι πάντα ζήτημα της εκάστους εθνικής ηγεσίας να συνθέσει τα αντικρουόμενα συμφέροντα των ισχυρών ώστε τελικά να ισορροπεί ανάμεσα τους, και να κερδίζει τα μέγιστα για το έθνος …. Εξαιρετικά δύσκολο παιχνίδι όταν είσαι μονός απέναντι σε πόλους …
Εδώ άλλωστε έγκειται και η αντίθεση μου, στην έξοδο μας από τις μεγάλες συμμαχίες … θεωρώ πάντα ότι έχουμε υποχρέωση να αναζητήσουμε του φυσικούς μας εταίρους, όχι στις ηγεσίες της ένωσης … αυτές πια είναι ξεπερασμένες στα χρυσά τους ανακτοβούλια .. αλλά στις κοινωνίες των πολιτών … των πολιτών που επιθυμούν να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα, σε μια Ευρώπη εθνών, σε μια ένωσης λαών.

4. ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΤΕΙ ΜΕΣΩ ΕΞΩΘΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ Η ΜΕ ΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣΗ ΘΕΡΜΟΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΕΙΤΟΝΑ ΧΩΡΑ....

Η θεωρία παιγνίων, είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο, το όποιο χρησιμοποιούμε πολύ στην διοικητική επιστήμη, ιδιαιτέρα όταν υπάρχουν διαπραγματεύσεις ή όταν υπάρχει λήψη αποφάσεων .. είναι ένα εργαλείο που αναπτύχτηκε για την πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ.

Πράγματι, όπως ειπώθηκε παραπάνω – και με την επιφύλαξη ότι δεν ανήκει στο τομέα που γνωρίζω – η δολιοφθορά, αποτελεί φυσικά, ένα εξαιρετικό εργαλείο που περιγράφεται ήδη από τα αρχαία χρόνια, και σίγουρα όποιος έχει διαβάσει την τέχνη του πολέμου (κλασσικό βιβλίο στις σχολές διοίκησης του εξωτερικού), αναγνωρίζει την ισχυρή πιθανότητα να υπάρξει εφαρμογή της σε κάθε εξουσία που παρεκκλίνει από την κυρίαρχη ιδεολογία.

Άλλωστε ας μην ξεχνάμε, το υπόδειγμα ανατροπής του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ή την Ανατροπή του Καντάφι. Εντούτοις θα πρέπει οι άνθρωποι που γνωρίζουν καλύτερα τα θέματα αυτά, να αναλύσουν ποιες δυνάμεις έχουν πια συμφέροντα, και αν τυχόν αποχώρηση της Ελλάδος από το ευρώ θα είχε ποιους υποστηρικτές και ποιους αντίπαλους.

Η αποχώρηση από το ΕΥΡΩ, είναι μια πολίτικη απόφαση που συνοδεύεται από υψηλό ρίσκο. οι άριστες σχέσεις της Γερμανίας με την Τουρκιά και το Ισραήλ, η κατάρρευση της Κύπρου, η εσωτερικές διαμάχες στη Σύρια που αποτελούσε παραδοσιακό στρατιωτικό εταίρο της χωράς μας, και ανατροπή των φιλικών ή ουδετέρων καθεστώτων στη βόρεια Αφρική και η αντικατάσταση τους με ακραίους μουσουλμάνους δεν είναι το καλύτερο περιβάλλον για την ελληνική έξοδο … Στα βόρεια η Αλβανία με τη τουρκική βάση απέναντι από την Κέρκυρα, τα Σκοπιά που τη δεδομένη στιγμή βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας περιπλέκουν περαιτέρω τα ζητήματα .

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι τα στρατόπεδα «φιλοξενίας» έχουν καταφέρει να μαζέψουν κρίσιμες μάζες ανθρώπων, που δεν είναι έλληνες μαζί .. ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των ανθρώπων που διαβιούν στην Αθηνά σε καθεστώς παρανομίας διότι η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί το ζήτημα της μετανάστευσης.
Έτσι πέρα από τα ζητήματα των εξωτερικών συνόρων υπάρχει και το ζήτημα της εσωτερικής ασφαλείς που και εκεί έχουμε επιπλέον θέματα με τις οργανώσεις της Χ.Α και των αναρχικών (όχι φυσικά τα παΐδια των 20,21,22,23 ετών) και του διχαστικού εθνικού λόγου …

Έτσι και εδώ φοβούμαι ότι η αποχώρηση από την ζώνη του Ευρώ δεν είναι πολιτικά διαχωρίσιμη, χωρίς να υπάρχει κοινωνική υποδομή, χωρίς να υπάρχει ισχυρό κοινωνικό όραμα, χωρίς οι πολίτες να νιώθουν από την πρώτη ημέρα μια ισχυρή βελτίωση στη καθημερινότητα τους, αλλά και να νιώθουν ότι μια κοινωνία αναγεννάτε. Όμως γνωρίζουμε ότι οι κυρίες παθογένειες, έχουν την ρίζα τους στην αποχή μας, από τα κοινά και την κοινωνία, από το γεγονός ότι για πολλά χρόνια, αφήσαμε τους «άλλους» να αποφράζουν ,-χωρίς όρους, χωρίς έλεγχο, χωρίς προϋποθέσεις, έστω ας πούμε καλόπιστα – για εμάς χωρίς εμάς … Θα έλεγα λοιπόν πριν δούμε το νόμισμα της άλλη μέρας, ας δούμε την πολιτεία που θέλουμε να έχουμε, και μαζί με αυτήν ας ξαναβρεθούμε να κοινωνήσουμε …. Γιατί χωρίς κοινωνία τέτοια μεγαλεπήβολα projects(που λένε και οι ‘’φίλοι’’ μας οι τις τρόικας) όπως το εθνικό νόμισμα, είναι εξ’ αρχής καράβι χωρίς πλήρωμα στη μέση της καταιγίδας.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Κ. ΠΙΤΙΚΑΡΗ

John Starakis: ‘’Με ποια αιτιολογία δηλαδή κ. Πιτικάρη μπορούν να μας επιβάλλουν εμπάργκο; Όσες χώρες δεν είναι στον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου έχουν εμπάργκο;"
Theodoros N Pitikaris:Τα νομικά επιχειρήματα είναι πολλά, και επικαλούμαι και πάλι την περιορισμένη νομική κατάρτιση που διαθέτω στο συγκεκριμένο αντικείμενο όμως ενδεικτικά θα ήθελαν αναφέρω τα πρόδηλα: |
Α) το χρέη προς το ΔΝΤ πρέπει να πληρωθεί στο νόμισμα που εκδόθηκε και στο άρτιο, τυχόν άρνηση του θα οδηγούσε την χώρα σύγκρουση με το ΟΗΕ καθώς τόσο το ΔΝΤ όσο και η Παγκόσμια τράπεζα αποτελούν Ινστιτούτα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών>

Δευτερευόντως Η έξοδος της Ελλάδος από την Ένωση, δεν μπορεί να γίνει σε μια μέρα, αλλά σύμφωνα με τα άρθρα 49,50,51 της ΣΛΛΕ μόνο με το πέρας μιας διετίας η χώρα απαλλάσσεται από τις δεσμεύσεις τις έναντι της Ε.Ε. Άρα τυχόν προηγούμενη διαφορετική δράση, είναι παράνομη κατά τα συμφωνηθέντα και δικαιολογεί νομικά την λήψη δράσης από τους εταίρους εντος της Ε.Ε

Τελος οι ελλαδα δεν εχει υπογραψει συνθηκε ειρηνης ουτε με την Αλβανια ουτε φυσικα με τα Σκόπια ή την Βουλγαρία πολλά ή τη Τουρκιά ... πολλά μπορούν να βρεθούν από οποίον θέλει να δημιουργήσει μια νέα κατάσταση ( αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα και εκεί η ψευδεπίγραφη Μακεδοσβλικη Ιστορία , οι ταπρα-πατρα σταμιδες, και αλλά θέματα που με κουράζουν να τα γράφω κιόλας όταν αναλογιζόμενοι την μοίρα των ελλήνων στην Πόλη και την Ιωνία)

Με την άλλη ιδιότητα μου ως Μηχανικός Επικοινωνιών και Ασφαλείας συστημάτων θα ήθελα να προσθέσω μια ακόμη απειλή η απειλή έγκειται στο ισχυρό ενδεχομένου των κυβερνοεπιθέσεων.

Όπως είναι γνωστό τα τελευταία δυο χρόνια σχεδόν το σύνολο των πληρωμών του δημόσιου -σωστά κατά την γνώμη- πέρασε στην ψηφιακή εποχή. Το γεγονός αυτό έδωσε την δυνατότητα ( αν πραγματικά ήταν αυτή η βούληση -που δεν νομίζω ότι ήταν - στην διοίκηση να γίνει επιτέλους αποτελεσματική και να διεκπεραιώνει γρήγορος και χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια και χρονοτριβή τα αιτήματα των πολιτών ).

Όμως ενώ οι χρόνοι αναμονής παραμένουν απελπιστικοί, λήγω της παρελκυστικής πολίτικης των αρχόντων της διοίκησης, νέες απειλές που ξεπερνούν την κλασσική αντίληψη έχουν ανακύψει.
Ειδικότερα ο κυριότερος φορέας τηλεπικοινωνιών (φωνής και δεδομένων) ο ΟΤΕ ανήκει στο γερμανικό δημόσιο – εμμέσως φυσικά – δια της DT στην όποια η γερμανική κυβέρνηση διατηρεί το μεγαλύτερο μερίδιο μετόχων. Ο άλλος μεγάλος παροχoς είναι η Vodafone, που στο πρόσφατο παρελθόν μας συγκλόνισε με την αδυναμία εσωτερικού έλεγχου και το σκάνδαλο των υποκλοπών που κατέληξε στην απώλεια της ζωής του Κώστα Τσαλικιδι.

όμως ακόμη και αν εθνικοποιήσουμε τις εταιρίες αυτές, η υποδομή που χρησιμοποιούν, δηλαδή ο εξοπλισμός (τα μηχανήματα) που χρησιμοποιούν για να επιτύχουν την μετάδοση φωνής και δεδομένων είναι τα διεθνώς διαδεδομένα και καθιερωμένα δηλαδή οι πλατφόρμες CISCO (Silicon Valley- Israel, Siemens-Ericson (Germany- Finland), Marconi ( αποσύρονται) /Black Diamond (ALCATEL)/ Juniper(Huawei -> KINA) / ZTE --.> Κινά και εργοστάσιο στην Τουρκία ) . Αυτές οι υποδομές είναι κατασκευασμένες ώστε, στην πραγματικότητα να είναι προσβασιμες για διαχείριση εξ αποστάσεως, μάλιστα πολλές φορές τυχαίνει, ορισμένα λάθη στο κώδικα, καθώς υπάρχουν χιλιάδες γραμμές κώδικα (δηλαδή των οδηγιών που τους υπαγορεύουν πως θα συμπεριφερθούν σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά), να έχουν οδηγεί σε κατάρρευση ολόκληρη δίκτυα, ακόμη και αυτά τα δίκτυα ηλεκτροδότησης των ΗΠΑ … δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε και τις πρόσφατες επιθέσεις των anonymous.

Επιπρόσθετα, οι περισσότεροι υπολογιστές για προσωπική χρήση , κάνουν έχουν κάποια έκδοση του λειτουργικού συστήματος της εταιρίας Microsoft , ενός εξαιρετικού λειτουργικού, που λόγο της μεγάλης βάσης χρηστών που έχει, προσελκύει το ενδιαφέρον πολλών κακόβουλων προγραμματιστών, που με την σειρά αναπτύσσουν ιούς, δούρειους ίππους (Trojan horses) προκειμένου να αποκτήσουν προσωπικά δεδομένα και να ελέγξουν τους υπολογιστές των θυμάτων τους .

Τέλος ακόμη και σύγχρονα κινητά, έχουν λειτουργικά συστήματα και υποδομή για φιλοξενήσουν κακόβουλο λογισμικό παρόμοιο με τους δουρείους ίππους (Trojan horses) που μπορούν να αποκτήσουν προσωπικά δεδομένα και να ελέγξουν τις συσκευές των θυμάτων τους ή και να αποστείλουν μηνύματα με περιεχόμενο που δεν γνωρίζει ο κάτοχος του κινητού ... οπότε μιλάμε για ένα χάος ...

Παύλος Κιρκασίδης:‘’Η γενική αίσθηση που αποκομίζω από τα λεγόμενά σας είναι πως "ΠΡΕΠΕΙ μεν να βγούμε από το ευρώ αλλά (έστω τα προς "στιγμήν") αντικειμενικά δεδομένα, (συσχετισμοί και συγκυρίες κάθε είδους), δεν θα το έκαναν να αποτελεί μια σοφή λύση". Καλά κατάλαβα ?"

Theodoros N Pitikaris: Οι νομικοί μας ( γι αυτο το επικαλείται συχνά ο Βενιζέλος ) χρησιμοποιούν τον όρο MOMENTUM από την λατινική φράση "Carpe MOMENTUM” άδραξε το λεπτό ... σήμερα κυρίως αναφέρεται στην στιγμή που μπορείς να διαμορφώσεις το καλύτερο δυνατό περιβάλλον για να λάβεις την όποια θεμελιώδη στρατηγική σου απόφαση.

Το MOMENTUM για την Ελλάδα, κατά την γνώμη, να πορευτεί με μεγάλο βαθμό αυτοπροσδιορισμού χάθηκε το 2009 με την μετατροπή των ιδιωτικών χρεών σε χρέη προς το ΔΝΤ και τα Κράτη Μέλη της Ε.Ε .

Το MOMENTUM ξαναχαθηκε με την απόφαση της 26η Οκτωβρίου του 2011 με την οποία και τυπικά η Ελλάδα αποχωριζόταν (με δική της βούληση) ισχυρό μέρος του πυρήνα της εθνικής της κυριαρχίας και μάλιστα παρακαλούσε για την επιτροπεία (*τεχνική βοήθεια του κυρίου Ραϊχεμπαν*)

Το MOMENTUM ξαναχαθηκε με την εγκατάσταση (κατά πάσα πιθανότητα έξω από το συνταγματικό χάρτη ) της κυβέρνησης παπαδημα, πράγμα που απεδειξε στους δανειστες μας οτι η ελληνική κοινωνία βεβαίως έχει την ανοχή να αποδεχτεί οποία λύση της υποδειχτεί.

Το MOMENTUM ξαναχαθηκε με την ισχυρή λαϊκή εντολή για την πρόσδεση στο Ευρώ - και δεν ανέχομαι την λογική της εξαπάτησης- που δόθηκε από τις δυο κάλπες , όχι για το ίδιο το ευρώ αλλά γιατί επιλεχτήκαν να οδηγήσουν την χωρά στην άλλη εποχή τα κόμματα και πρόσωπα που οδήγησαν την Ελλάδα την οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία ... το κόμμα του ανθρώπου που για δυο χρόνια λοιδορούσε λ.χ του έλληνες ως διεφθαρμένους, το κόμμα του "μαζί τα φάγαμε".

Σήμερα, η έξοδος από το ευρώ, θα είχε οφέλη ; Πιθανόν αν δεν υπήρχε η τεχνολογική διάσταση και αν δεν υπήρχαν ακόμη ισχυρά τα κέντρα της παλιάς ελίτ που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή. Γνώμη μου είναι, ότι η εισαγωγή του συντελεστή τεχνολογίας , στην παραγωγική διαδικασία και μάλιστα σε βαθμό καθοριστικό για την λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας (λχ τραπεζικές συναλλαγές, ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν σήμερα χωρίς τηλεπικοινωνιακή υποδομή και διασυνδεδεμένη μηχανογράφηση μιας και δεν ζούμε στο 1980) ... σημαίνει ότι χωρίς την απόκτηση ισχυρού εγχωρίου κεφαλαίου γνώσης και δίκης μας τεχνογνωσίας θα πρέπει να είμαστε έτοιμη για ένα υψηλό τίμημα από την μετάβαση σε ένα άλλο μοντέλο οικονομικής και πολίτικης πραγματικότητας.

Θυμίζω ότι η Νέα Συνθήκη που θέλουν οι Βρυξέλες για την Ένωση απαιτεί ομοφωνία, σε αυτό σημείο η Ελλάδα θα έχει πάλι το MOMENTUM ... όπως επίσης μπορεί να ανακτήσει το MOMENTUM αν σχηματίσει την μειοψηφία αρνησικυρίας ... σκληρό πόκερ ... αλλά πώς αλλιώς θα γίνει; Φοβάμαι ιδιαίτερα το γεγονός ότι ακόμη και στην ιδία την γερμάνια υπάρχουν αναφορές για ακραία κοινωνική πόλωση ... αυτό σημαίνει ότι είτε η Καγκελάριος δεν καταλαβαίνει .... η ότι καταλαβαίνει πολύ καλά...

Stefanos Vlassis :‘’Με την εφαρμογή από 1/1 του νέου ευρωπαϊκού "δημοσιονομικού συμφώνου ", που η χώρα μας έτρεξε απ'τις πρώτες για να το υπογράψει ( παπαδήμος..) στις 2 του Μάρτη στις Βρυξέλες, και το οποίο το έχουν αποδεχτεί 25 χώρες της ΕΕ ( εκτός Τσεχίας και Βρετανίας ), θεσμοθετούνται πλέον διαρκή μνημόνια στο
εύρος της ΕΕ. Θεωρηθείτε ότι η εφαρμογή αυτού του συμφώνου δεν καθιστά πια άχρηστη την θεωρία που λέει ότι η χώρα ( και κάθε χώρα..) θα απομονωθεί εάν προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές - σαν αυτές που συζητάμε εδώ..- , με δεδομένο πια ότι ΟΛΕΣ οι χώρες που έχουν υπογράψει αυτήν την συνθήκη στην ουσία χάνουν τα κεκτημένα που είχαν ως κράτος ( αρχίζοντας με τις πιο αδύναμες χώρες...) όπως
τυπική εθνική κυριαρχία, δημοσιονομική αυτονομία, συνταγματική κυριαρχία κ.α.’’
Theodoros N Pitikaris: Όχι άλλες οι χώρες μόνον σε κάποιες και πάντως ακόμη σε αρκετές βρίσκεται σε δοκιμασία είτε στα δικαστήρια, είτε στους ανωτάτους πολιτικούς παράγοντες των κρατών , ας μη ξεχνάμε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο, η Τσεχία, η Σουηδία, η πολώνια και αλλά κράτη δεν είδαν πότε με καλό μάτι την γερμανική έμμονη.

Η Αυστρία, Κύπρος, Γερμανία, Εσθονία, Ισπανία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Ιρλανδία, Φινλανδία, Πορτογαλία και Σλοβενία έχουν κυρώσει την σύμβαση και εκκρεμεί από Λιθουανία, τη Λετονία, τη Ρουμανία και τη Δανία

Αν είναι τόσο καταλυτική …ΟΧΙ οι λόγοι είναι και νομικοί σκι ουσιαστικοί, νομικοί γιατί αφενός η ίδια η συνθήκη για το δημοσιονομικό σύμφωνο απαιτεί την κύρωση σύμφωνο με τις συνταγματικές επιταγές κάθε κράτους μέλους . Όμως το άρθρο 28 του συντάγματος περιγραφεί με σαφήνεια πως γίνεται η κύρωση τέτοιον συνθηκών και ειδικότερα:
Άρθρο 28
1. Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. Η εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.
Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η απειλή οικονομικό θανάτου διατυπώθηκε από τότε πρωθυπουργό (δεν θα υπάρχουν τρόφιμα στα σουπερ μάρκετ είπε στους βουλευτές) αφαιρει το ουσιαστικό στοιχείο της ελευθερίας, όμως γενικά είναι δεκτό ότι καμία σύμβαση υπό απειλή δεν είναι ισχυρή νομικά (Ex turpi causa non oritur actio)
Περαιτέρω, η παραβίαση του συμφώνου δεν οδηγεί σε αυτόματες κυρώσεις αλλά επιτρέπει σε άλλο κράτος μέλλος να ζητήσει την κρίση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, δικαστηρίου που μετά την ενεργοποίηση του 14ου προσθέτου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρωπινά δικαιώματα, δεσμεύεται κυρίως από αυτήν της σύμβαση, αλλά και το πρωτογενές δίκαιο της ένωσης που περιλαμβάνει τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών της ένωσης.
Σε πολίτικο επίπεδο, φυσικά ήταν μια ανόητη πράξη, όπως και ανόητη τουλάχιστον ήταν και το PSI με την συμμετοχή των Ασφαλιστικών ταμείων (καθώς δεν προκύπτει καμία υποχρέωση τους να συμμετέχουν ως δημόσια ιδρύματα στο πρόγραμμα απογείωσης χρέους του ιδιωτικού τομέα). Και πράγματι ήταν μια πράξη που έδειξε ότι η ελληνική ελίτ ήταν έτοιμη να παρακάμψει το ελληνικό σύνταγμα, τον πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας για να διάσωση την ελληνική κυρίαρχη ελίτ.
Στο ουσιαστικό του μέρος, το σύμφωνο δεν μπορεί να εφαρμοστεί, διότι μονό σε μια απόλυτα ελεγχομένη οικονομία σκληρού ολοκληρωτισμού μπορείς να έχει τόσο απόλυτο έλεγχο πάνω στη μακροοικονομία, την πρόσφορα και τη ζήτηση, τις τιμές, τους μισθούς, τις προσδοκίες των ανθρώπων, τις δαπάνες για την υγεία, τις εισαγωγές και αρά το εμπορικό σου ισοζύγιο και τελικά σε όλα εκείνα τα στοιχειά που συγκροτούν την Μακροοικονομική απεικόνιση μια οντότητας … με αλλά λόγια μόνο σε χώρες τύπου βόρειας Κορέας θα ήταν δυνατόν να ισχύσει αυτός ο οικονομικός ζουρλομανδύας …

‘Kiriakos Heristanidis:’ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ ΕΩΣ ΤΩΡΑ: ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΟΤΙ Η ΘΕΣΠΙΣΗ ΑΟΖ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ? ΘΕΤΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΙΟΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΕΞΣΤΡΑΤΙΑ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΟΥΜΕ ΑΟΖ ΑΜΜΕΣΑ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΟΡΥΚΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ? ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΕΣΟΔΑ ΑΠΟ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΡΩΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΗΝ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΕΝΩΣ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ? ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ ΕΑΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΘΕΣΠΙΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙΑ?’’
Theodoros N Pitikaris:Η ΑΟΖ είναι πρώτιστος πολίτικο, διπλωματικό και νομικό ζήτημα, η οικονομική της αξία είναι βεβαίως σπουδαία αλλά μόνο μετά την οριοθέτηση της και την οριστικοποίηση τόσο της ποσότητας, του είδους και τις ποιότητας των κοιτασμάτων, του κόστους ανάκτησης τους και των συμφωνιών – δικαιωμάτων από την εξόρυξη τους θα μπορούσαμε με κάποια σιγουριά να πούμε ποιος θα ήταν ο οικονομικός αντίκτυπος στα μακροοικονομικά πράγματα της χωράς.
Αναφορικά με τους πιθανούς κινδύνου, γενικά ασπάζομαι την γνώμη ότι όπου υπάρχει τέτοιος πλούτος υπάρχου διαρκείς γεωστρατιγικες περιπέτειες (Λυβή, Ιράκ, Ιράν) ή και ακόμη η Ιστορία με τα ματωμένα πετράδια …. Όμως πλέον είναι γνωστό ότι η χώρα διαθέτει έναν ισχυρό ενεργειακό πόρο, αρά το κουτί της Πανδώρας έχει ανοίξει … το να κάνουμε ότι δεν το καταλαβαίνουμε δεν ωφέλει .. κατά την γνώμη μου θα πρέπει να κινηθούμε με ιδιαίτερη προσοχή, και να προχωρήσουμε στις κατάλληλες συμμαχίες, ώστε ο πόρος αυτός να αποδώσει στο κατάλληλο χρόνο. Χωρίς.ομωςνα αφήσει έδαφος για την Κοσοβοποιηση της χωράς …. (πιο δόκιμο θα ήταν λχ να δούμε την αυτονόητη δήλωση του νέου υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κερυ για το Νόμιμο δικαίωμα των Κουρδών για ένα δικό τους Κράτος)

Εβελίνα Χατζηδάκη : ‘’Με προβλημάτισε αυτό πού γράψατε για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και για τα μέτρα πού μπορεί να πάρει(εμπάργκο κ.λ.π.)Σε τι βαθμό πρέπει να υπολογίσουμε κάτι τέτοιο;Ο Οργανισμός αυτός δεν έχει μια κλίμακα από ποινές στις οποίες το εμπάργκο είναι η ανώτερη συζήτηση για την επιβολή δεν κρατάει αρκετα,δεν υπάρχουν τρόποι παράκαμψης;Έπειτα μπορεί να ασχοληθεί με άλλο θέμα εκτός από την επιβολή προστατευτικών μέτρων πού είναι τής αρμοδιότητάς του;(δηλαδή είναι δυνατόν να παρέμβει στην αθέτηση των δανειακών υποχρεώσεων τής Ελλάδας όπως,λάθος ίσως,κατάλαβα ότι εννοείτε;"
Theodoros N Pitikaris: Ο ΠΟΕ είναι ένας πολύ περίεργος οργανισμός, λ. επέτρεψε στην Βραζιλία να παραβιάσει της Πατέντες για τα φάρμακα σχετικά με το HIV, για περισωθεί η χωρά αλλά και να μην επιτραπεί το νέο ξέσπασμα της παγκόσμιας επιδημίας. Γενικά, για ένα διάστημα και κυρίως κάτω από την «εξόργιση» της Ιαπωνίας ο ΠΟΕ είχε πάρει μια πολύ μετριοπαθή στάση, τα τελευταία χρόνια φαίνεται να διολισθαίνει και πάλι σε νεοφιλελεύθερα μονοπάτια.

Οι ποινή δεν θα έρθουν στην Ελλάδα, ως αποτέλεσμα τις αποχωρήσεις μας από την δανειακή σύμβαση ή την απόσυρσης μας από το Ευρώ. Αλλά το μόνο ενδεχόμενο που υπάρχει είναι ότι αν η Ελλάδα θελήσει να επιβάλει δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα, πρέπει να παραβιάσει τους κανονισμού του ΠΟΕ ή/και να αποχώρηση από τον οργανισμό. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι άλλες χώρες μπορούν να επιβάλλουν αντιμετρά (antidumping policies) δηλαδή δασμούς κυρίως, σε τέτοιο ύψος ώστε να εξασφαλίσουν τον ισοδύναμο (κατά την δική τους γνώμη – και ίσως κατά τα συμφέροντα τους - ) τουλάχιστον ανταγωνισμό.
Φυσικά για τις χώρες μελή του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου υπάρχει η επιτροπή διαιτησίας του οργανισμού που λειτούργει για την επιλύσει τέτοιων διαφόρων, αλλά επωδή διαρκώς διευρύνεται το θεσμικό πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, δεν είναι εφικτό να υπάρχει μια σίγουρη γνώμη, και πάντως όχι από την μεριά των δικών μας επιστήμων - ίσως της νομικής επιστήμης να είναι πιο σαφή τα πράγματα – για τον χειρισμό και την πιθανή νομική έκβαση μιας διαμάχης τέτοιου τύπου.

ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ Κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ

1) Αποκλεισμός από αγορά ομολόγων ; Κλασική ερώτηση - τακτική των δοσίλογων και των υπηρετών της νέας τάξης πραγμάτων για να σπέρνει φόβο και να αποφασίζει ο κόσμος υπό την επήρεια πανικού. Μα εκδίδεις νόμισμα και θα χρειάζεται να δανείζεσαι ; ΕΛΕΟΣ !

2) Αποκλεισμός από διεθνές εμπόριο ; Έχετε δει να είναι ο κόσμος ένα ; ΕΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ . Κατ αρχάς σύμμαχος σου είναι αυτός που έχει τα ίδια συμφέροντα με εσένα την ίδια χρονική στιγμή και κανένας άλλος. Ο εθνάρχης ........με το << ανήκομε εις την δύση >> δεν είπε τίποτα άλλο από την εντολή των αφεντικών του, της μασονίας, της οποίας τα σύμβολα είχε πάνω στο γραφείο του. Δεύτερον από πλευράς γεωργοκτηνοτροφικής παραγωγής έχουμε επάρκεια 94% και εύκολα μπορείτε να το διαπιστώσετε αν πάτε με το τρένο Αθήνα – Θεσσαλονίκη και όχι από την Εθνική οδό και δείτε αν καλλιεργούνται η όχι τα χωράφια σε αντίθεση με ότι λέγονται για το ότι οι αγρότες σταμάτησαν να σπέρνουν και έβαλαν φωτοβολταϊκά .

3) Όχι συμμάχους στις πολιτικές διεκδικήσεις !!!! Διεκδικούμε κάτι και δεν το ξέρω ; Μέχρι τώρα οι άλλοι δεν κάνουν και τον Χριστό σκοπιανό αλβανό γκρίζο κλπ ; Σε όλες αυτές τις διεκδικήσεις τους, που κάθε μέρα προσθέτουν και άλλες, ποιοι μας υποστήριξαν πραγματικά και ποιο θετικό αποτέλεσμα είχαμε ; ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΕΣΤΕ ΜΟΥ , όχι δυο , ΜΟΝΟ ΜΙΑ !

4) Εκβιασμός – εσωτερική αποσταθεροποίηση – θερμό επεισόδιο με Τουρκία φυσικά .
Ποιος από όλους εμάς αφήνει στο σπίτι του ξεκλείδωτη την πόρτα του και τα παράθυρα ανοικτά, είτε λείπει είτε κοιμάται μέσα ; Πρώτα εξασφαλίζεις την ασφάλεια του σπιτιού σου και μετά κοιμάσαι ήσυχος . Πρώτα στην χώρα πρέπει , τόσο η αστυνομία να εφαρμόζει τους συνταγματικούς νόμους για να υπάρχει ειρήνη και ασφάλεια στο εσωτερικό , όσο και ο στρατός να μπορεί να πει ΟΧΙ , σε αυτούς που επιβουλεύονται το καλύτερο κομμάτι του πλανήτη. Όμως σιγά σιγά βλέπετε πως διαλύουν την Αστυνομία και τον Στρατό για να είναι εύκολη η τελική εισβολή .
ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΨΗΦΙΣΕΙ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ – ΜΙΣΘΩΦΟΡΟΥΣ ΝΑ ΜΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ;;; ΝΑΙ αυτοί οι μισθοφόροι θα αντικαταστήσουν κατ αρχάς την αστυνομία γι αυτό καταργούν και τις σχολές αυτής . Σε λίγες μέρες όλα τα παιδιά στα αστυνομικά τμήματα θα δούνε πως έχουν ημερομηνία λήξεως και τους αντικαταστάτες τους. Με το ΦΕΚ και όχι με υποσχέσεις, όπως τα 18 σημεία του προεκλογικού προγράμματος του Σαμαρά . Όπως σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, η ΑΜΥΝΑ φέρνει την νίκη έτσι και στο κράτος που δεν έχει άμυνα είναι θέμα χρόνου να τελειώσει . Το να δέχεσαι και να υποκύπτεις σε εκβιασμούς για να μην ....πάθεις κάτι κακό σημαίνει ότι είσαι ...παρθένα πόρνη . Δηλαδή υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι δεν είμαστε στο τελικό στάδιο της επίθεσης εναντίον του Ελληνισμού με όλα αυτά που βλέπουμε ότι γίνονται κάθε μέρα ;

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ

john Starakis : είπατε "Μα εκδίδεις νόμισμα και θα χρειάζεται να δανείζεσαι ; ΕΛΕΟΣ !" ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΣΚΕΦΤΕΙ, ΔΗΛΑΔΗ ΟΣΕΣ ΧΩΡΕΣ ΕΚΔΙΔΟΥΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΕΧΟΥΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΚΑΙ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΔΑΝΕΙΣΤΟΥΝ;

Panos Theodoridis: Δεν με απασχολεί τι κάνουν οι διαχειριστές των άλλων χωρών . Το θέμα είναι από την στιγμή που εκδίδεις για ποιο λόγο να δανειστείς ; Ο ροτσιλντ που εκδίδει και δανείζει τα κράτη δανείζεται από κάπου ; Δηλαδή αν κάνουμε εμείς ότι αυτός είναι επιλήψιμο ; Και το πλεόνασμα δεν είναι τίποτα άλλο από το να εισπράττεις περισσότερα από όσα δαπανάς . Τις δαπάνες εμείς τις κανονίζουμε και δείτε και τους προϋπολογισμούς των προηγουμένων ετών αφαιρουμένων των τοκοχρεολυσίων, ήταν η δεν ήταν πλεονασματικοί παρ όλα τα υπερβολικά χαρίσματα σε πολλούς ; Και είναι << μεγάλο >> ερώτημα, την στιγμή που οι δημοκράτες πήραν με μηδενικό εξωτερικό χρέος την χώρα, το να την φορτώσουν με δάνεια το έκαναν τυχαία η σχεδιασμένα για να φτάσουμε εδώ ;

Vassilis Serafimakis: Αγαπητέ Panos Theodoridis : Και βέβαια πρέπει να μάς ενδιαφέρει "τι κάνουν οι διαχειριστές [των οικονομιών] άλλων λαών" και οι οικονομίες τους! Από την εμπειρική πραγματικότητα αντλούμε διδάγματα!
Όσο για το ποιό λόγο δανείζεται ένα κράτος που έχει δικό του νόμισμα, θα το ξαναπώ για πολλοστή φορά: ΓΙΑ ΝΑ ΡΥΘΜΙΖΕΙ ΤΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ!
Τώρα για τα πλεονάσματα: ΔΕΝ είναι απαραίτητο να είναι οι προϋπολογισμοί μας πλεονασματικοί - όπως δεν είναι απαραίτητο να είναι ελλειμματικοί. Ξαναλέω, ο εκάστοτε προϋπολογισμός και η εκάστοτε δημοσιονομική πολιτική είναι ΕΡΓΑΛΕΙΑ και όχι αυτοσκοπός: άλλοτε χρειάζεται να αυξήσεις τούς φόρους, άλλοτε να τούς μειώσεις. (Συνήθως, εξ όσων γνωρίζομε εμπειρικά, να τους μειώσεις.)
Η εκάστοτε ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ έχει σαν κύριο σκοπό της την ρύθμιση τής ΖΗΤΗΣΗΣ, δηλ. τού πόση αγοραστική δύναμη έχει στην τσέπη του ο ιδιωτ.τομέας (άνθρωποι κι επιχ/σεις) για να ξοδέψουν.
ΔΕΝ έχει στόχο το να μαζέψει λεφτά για το κράτος, ώστε το κράτος να έχει λεφτά να κάνει δαπάνες, ή να έχει το κράτος πλεόνασμα.
ΑΦΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΧΡΗΜΑ ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ, τί να το "χρειαστεί" το χρήμα των φόρων;;

Σε ποιούς Δημοκράτες τώρα αναφέρεστε, όταν λέτε ότι πήραν με μηδενικό χρέος τη χώρα; Και σε ποιά χώρα; Στην Ελλάδα; Μήπως εννοείτε την Ελλάδα τού 1981; Πάντα είχαμε εξωτερικό χρέος. (Το κακό ήταν που πάντα συνάπταμε δάνεια σε ξένο νόμισμα ή σε Χρυσό - και σπανίως σε Δραχμή. Αυτό να πούμε!..)

Panos Theodoridis: Vassilis Serafimakis Αγαπητέ Panos Theodoridis :
1) <<Και βέβαια πρέπει να μάς ενδιαφέρει "τι κάνουν οι διαχειριστές [τών οικονομιών] άλλων λαών" και οι οικονομίες τους! Από την εμπειρική πραγματικότητα αντλούμε διδάγματα! >>
Η ερμηνεία του ...δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι διαχειριστές είναι ότι δεν εξαρτούμε τις δικές μας πολιτικές από το τι κάνουν αυτοί αλλά πράττουμε με πρώτο γνώμονα τις δικές μας ιδιαιτερότητες και απαιτήσεις

2) <<Όσο για το ποιό λόγο δανείζεται ένα κράτος που έχει δικό του νόμισμα, θα το ξαναπώ για πολλοστή φορά:
ΓΙΑ ΝΑ ΡΥΘΜΙΖΕΙ ΤΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ! >>
Που να τα ρυθμίζει Βασίλη εντός της χώρας η εκτός ? Γιατί εντός δεν χρειάζεται να δανειστεί για να τα αυξομειώσει.

3) <<Τώρα για τα πλεονάσματα: ΔΕΝ είναι απαραίτητο να είναι οι προϋπολογισμοί μας πλεονασματικοί - όπως δεν είναι απαραίτητο να είναι ελλειμματικοί. Ξαναλέω, ο εκάστοτε προϋπολογισμός και η εκάστοτε δημοσιονομική πολιτική είναι ΕΡΓΑΛΕΙΑ και όχι αυτοσκοπός: άλλοτε χρειάζεται να αυξήσεις τούς φόρους, άλλοτε να τούς μειώσεις. (Συνήθως, εξ όσων γνωρίζομε εμπειρικά, να τους μειώσεις.)
Η εκάστοτε ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ έχει σαν κύριο σκοπό της τήν ρύθμιση τής ΖΗΤΗΣΗΣ, δηλ. τού πόση αγοραστική δύναμη έχει στην τσέπη του ο ιδιωτ.τομέας (άνθρωποι κι επιχ/σεις) για να ξοδέψουν.
ΔΕΝ έχει στόχο το να μαζέψει λεφτά για το κράτος, ώστε το κράτος να έχει λεφτά να κάνει δαπάνες, ή να έχει το κράτος πλεόνασμα.
ΑΦΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΧΡΗΜΑ ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ, τί να το "χρειαστεί" το χρήμα τών φόρων;;>>
Βασίλη ο σκοπός ύπαρξης της κρατικής μηχανής δεν είναι για να κάνει τον οικονομολόγο και να καμαρώνει για αυτό, αλλά να παρέχει αυτά τα βασικά αγαθά και υπηρεσίες που αν τα είχαν ιδιώτες θα υπήρχε σχέση αφέντη-δούλου. Δηλαδή αυτό που πάνε να κάνουν σήμερα με την ιδιωτικοποίηση των πάντων. Το κράτος για να καλύπτει τις παροχές που πρέπει να δίνει σε όλους μας, πρέπει να μαζεύει τα χρήματα από τις επιχειρήσεις, που δεν πρέπει να έχουν σε καμία περίπτωση ιδιώτες, όπως ΔΕΗ , ΝΕΡΟ , κρατική νοσοκομειακή περίθαλψη κλπ και τα υπόλοιπα μέχρι την κάλυψη του ποσού των δαπανών από φόρους . Την δημιουργία χρήματος το κράτος την έχει για να ξεκινάνε οι επενδύσεις και όχι για να καλύπτει τις δαπάνες . Αν τύπωνε για να καλύπτει τις δαπάνες τότε γιατί να δούλευε ο κάθε ένας μας και να μην έπαιρνε από το κράτος ? Ποιος θα παρήγαγε για να αγοράζουμε με το δωρεάν χρήμα που θα παίρναμε ?

4) <<Σε ποιούς Δημοκράτες τώρα αναφέρεστε, όταν λέτε ότι πήραν με μηδενικό χρέος τη χώρα; Και σε ποιά χώρα; Στην Ελλάδα; Μήπως εννοείτε την Ελλάδα τού 1981; Πάντα είχαμε εξωτερικό χρέος. (Το κακό ήταν που πάντα συναπταμε δάνεια σε ξένο νόμισμα ή σε Χρυσό - και σπανίως σε Δραχμή. Αυτό να πούμε!..)>>
Το εξωτερικό χρέος της χώρας το 1974 ξέρεις πολύ καλά Βασίλη ότι ήταν <<μηδενικό>> όταν ανέλαβε ο <<εθνάρχης>> και στην επταετία του το πήγε στα 7 δις δρχ και οι επόμενοι δημοκράτες στα σημερινά επίπεδα.

Stefanos Vlassis: ‘’Το Νέο Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Σύμφωνο που συνεπάγεται Διαρκή Μνημόνια , καθιστούν άκυρη την ΘΕΩΡΙΑ ότι η κάθε χώρα θα απομονωθεί αν ασκήσει διαφορετική πολιτική από την επιβαλλόμενη από την ΕΕ ;’’

Panos Theodoridis:Το Ν.Ε.Δ.Σ. δεν έγινε και υπογράφτηκε για να καταστήσει άκυρη αυτήν την δυνατότητα των μελών-κρατών αλλά για να επιβάλει την κατάργηση της και να είναι οι πολίτες των κρατών-μελών δούλοι στους ανώτατους άρχοντες της ΕΕ.
ΑΠΟΔΕΙΞΗ. Η ιδέα της αρχικής ΕΕ ήταν ισότιμη συνεργασία . Σήμερα ξέρεις ποιος κυβερνά την ΕΕ , δηλαδή και εμάς ; Όποιος πει το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν λέει τίποτα περισσότερο από το ποιο μεγάλο ευρωπαϊκό ανέκδοτο από ιδρύσεως της ΕΕ.
Διότι οι πολίτες της κάθε χώρας εκλέγουν τους βουλευτές του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και μέχρι εκεί. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ έτσι και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο η πλειοψηφία ψηφίζει ότι κατεβάζουν προς ψήφιση όλα τα ανώτερα όργανα της ΕΕ που ετοιμάζουν τις ευρωπαϊκές οδηγίες-νόμους ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝΩΤΕΡΑ ΟΡΓΑΝΑ πάνω από τους ευρωβουλευτές ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΗ Η ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ !!!!ΑΛΛΑ!!!! ΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ Νέα Τάξη Πραγμάτων. ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΛΑ λοιπόν την ΕΕ την κυβερνά o ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ, και εμείς συζητάμε αν πρέπει να μείνουμε στο ευρώ η ακόμα και στην ΕΕ ;;;;;;;; Βλέπετε λοιπόν μέχρι τώρα πως μας βάζουν να μαλώνουμε για τα μη έχοντα ουσία και ήδη έχουμε αποδεχτεί τον παγκόσμιο δικτάτορα ;;;;;; Βλέπουμε λοιπόν τους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να είναι εξαρτώμενοι-πουλημένοι-υπάλληλοι των ξένων αφεντικών και το ίδιο είναι και οι βουλευτές του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου που έχουμε αφήσει πρακτικά να αποφασίζουν για εμάς . ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ;;;;;; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ .

Kiriakos Heristanidis: ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ ΕΩΣ ΤΩΡΑ: ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΟΤΙ Η ΘΕΣΠΙΣΗ ΑΟΖ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ? ΘΕΤΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΙΟΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΕΞΣΤΡΑΤΙΑ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΟΥΜΕ ΑΟΖ ΑΜΜΕΣΑ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΟΡΥΚΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ? ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΕΣΟΔΑ ΑΠΟ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΡΩΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΗΝ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΕΝΩΣ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ? ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ ΕΑΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΘΕΣΠΙΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙΑ?’’

Panos Theodoridis: Σχετικά με την θέσπιση ΑΟΖ στην συγκεκριμένη στιγμή,
όταν δεν ξέρουμε ποια είναι η πραγματική δύναμη των ενόπλων δυνάμεων μας,
αλλά και όταν βλέπουμε ότι δεν υπάρχει εσωτερική ασφάλεια και υπάρχει εκτόξευση του εγκλήματος με το μεγαλύτερο ποσοστό να προέρχεται από αλλοδαπούς, οι οποίοι για αυτόν τον λόγο έχουν έρθει στην χώρα, ( την δημιουργία εσωτερικής αποσταθεροποίησης), δεν είναι το θέμα που θα πρέπει να μας απασχολεί άμεσα.
ΕΠΕΙΔΗ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΧΡΕΟΥΣ , αυτό είναι το βασικό θέμα και όχι πρόβλημα, διότι λύνεται άμεσα και οριστικά με την αλλαγή σε εθνικό νόμισμα .
Μα θα πούνε κάποιοι πως θα αγοράζουμε πρώτες ύλες, καύσιμα κλπ και θα πληρώσουμε και το χρέος ?
ΑΠΛΑ με την αλλαγή σε εθνικό νόμισμα όλο το απόθεμα σε ευρώ που υπάρχει στην χώρα γίνεται συναλλαγματικό απόθεμα και όχι μόνο φτάνει για να αγοράζουμε τα βασικά που χρειαζόμαστε αλλά και να ξεπληρώσουμε τα 303 δις χρέος που λένε ότι είχαμε στις 30/6/2012.
Μην ακούσω να πει κανένας ότι δεν υπάρχει τόσο διαθέσιμο νόμισμα γιατί συναλλαγματικό απόθεμα δεν είναι μόνο τα μετρητά αλλά και το λογιστικό χρήμα που κυκλοφορεί στην κάθε χώρα.
Και δεν το λέω εγώ αυθαίρετα, αλλά η ΕΚΤ ότι το ποσό του νομίσματος σε ύλη που κυκλοφορεί στην ΕΕ είναι 380 δις ευρώ .
Η αλλαγή σε εθνικό νόμισμα είναι το μέσον που λύνει όλα τα προβλήματα είτε με αυτόν το τρόπο είτε με τον άλλο που ανέφερα, την πληρωμή του σε είδος .
Φυσικά ο δεύτερος τρόπος, όπως τον έχω αναπτύξει, συμφέρει διότι δημιουργεί αύξηση τουριστών και άμεση ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης σε όλους τους τομείς.
Με την δικαιολογία του χρέους γίνεται αυτό που γίνεται για να ξεπουλιούνται όλα τα μέχρι τώρα γνωστά περιουσιακά στοιχεία και σειρά έχουν και αυτά που κρύβονται από κάτω.
Για αυτό θέλουν να τα δεσμεύσουν από τώρα με την αναγνώριση της ΑΟΖ .
Και φυσικά θα είναι και η εύκολη αφορμή για να στηθεί επεισόδιο - σύρραξη από πλευράς Τουρκίας .
Πρώτα έχουμε άμυνα ισχυρή και δεν υπάρχει και το χρέος και μετά κάνουμε ότι θέλουμε και σε αυτό το ζήτημα, που από οικονομική άποψη δεν την έχουμε ανάγκη, διότι τουρισμός και πολιτισμός είναι αρκετά για να μην πεινάει κανένας στην χώρα.
Ο υπόγειος πλούτος είναι το backup που θα έχουμε όταν οι άλλες χώρες δεν θα έχουν ενέργεια από τις σημερινές γνωστές πηγές .

Ion Arcas : "Στην διεθνή αγορά χρησιμοποιείται το Ευρώ ως μέσο συναλλαγών ή επένδυσης;"

Panos Theodoridis: Στην διεθνή αγορά το κάθε νόμισμα είναι μέσον συναλλαγής και κερδοσκοπικός μηχανισμός και σε καμία περίπτωση δεν είναι επένδυση. Επένδυση είναι όταν κατασκευάζεις κάτι ξέροντας το κόστος παραγωγής και την τιμή πώλησης και εφ όσον η τιμή πώλησης είναι μεγαλύτερη από το κόστος παραγωγής τότε θα έχεις κέρδος και αυτό είναι επένδυση. Η τιμή του κάθε νομίσματος επειδή δεν εξαρτάται από σταθερούς παράγοντες αλλά από συγκυρίες, και η τοποθέτηση κεφαλαίων σε νόμισμα είναι τζόγος και όχι επένδυση. Επένδυση γίνεται αν έχεις κολλητό κάποιον σαν τον ΓΑΠ και σου στήσει σκηνικό που μια του λέξη θα σου φέρει δις κέρδος, όπως πχ. Δημοψήφισμα.

ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ Κ. ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Το παράδοξο με όσους επικαλούνται τα συγκεκριμένα επιχειρήματα είναι πως δεν βλέπουν (ή έτσι προσποιούνται τουλάχιστον) την ραγδαία υποβάθμιση της θέσης της Ελλάδας στο πλαίσιο των διεθνών συμμαχιών της ως αποτέλεσμα του καθεστώτος χρεοκοπίας στο οποίο βρίσκεται εδώ και τρία σχεδόν χρόνια. Εν συντομία η θέση της σήμερα προσδιορίζεται από τα εξής:

Πρώτο, αποκλεισμός από την διεθνή αγορά ομολόγων από το 2010 και για άγνωστο ακόμη χρονικό διάστημα.Δεύτερο, ένταξη στο διεθνές εμπόριο μέσω άνισων, ετεροβαρών και επιβλαβών για την απασχόληση όρων, όπως βεβαιώνει το μόνιμα ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο και η αδυναμία της Ελλάδας να συνάψει διμερείς εμπορικές συμφωνίες μιας και αυτό αποκλείεται εξ ορισμού από οργανισμούς στους οποίους συμμετέχει όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, ακόμη κι η ΕΕ. Τρίτο, συνεχείς ταπεινώσεις από την Τουρκική ολιγαρχία, με τις βόλτες των τουρκικών πολεμικών πλοίων στα ανοιχτά του Σουνίου, το μπαράζ εξαγορών από τούρκικες επιχειρήσεις κρίσιμων δραστηριοτήτων για την εθνική ασφάλεια, όπως οι ελληνικές μαρίνες και τον φόβο της ελληνικής αστικής τάξης να κηρύξει ΑΟΖ να πιστοποιούν ότι η χρεοκοπία (όπως και η φτώχεια) δεν έρχεται μόνη της.

Τέταρτο, ένα βαρύ ιστορικό θερμών επεισοδίων στην μέχρι τώρα ιστορία της Ελλάδας (πχ. Αττίλας, Ίμια) τα οποία συνέπιπταν με κυβερνήσεις υποτελών στις ΗΠΑ πολιτικών κι όχι με κυβερνήσεις που έρχονταν σε σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό. Άρα το «yes men» ανοίγει τον δρόμο για θερμά επεισόδια…
Όλα τα παραπάνω, εκ των οποίων τα πιο πρόσφατα τα χρεώνονται οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά και φυσικά η Τρόικα, δηλαδή ΕΕ και ΔΝΤ, ορίζουν το σημείο αφετηρίας μας, που δεν είναι καθόλου ρόδινο ή αξιοζήλευτο.Η άρνηση πληρωμών / διαγραφή του δημόσιου χρέους, σε συγκερασμό με την εκκίνηση λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους και την έξοδο από το ευρώ μπορούν να βάλουν ένα τέρμα στην μετατροπή της Ελλάδας σε κράτος – παρία και καρπαζοεισπράκτορα όπως συμβαίνει σήμερα.
Πρώτο, ο αποκλεισμός από την διεθνή αγορά ομολόγων μάλλον είναι ευχή και όχι κατάρα, καθώς σε κάθε περίπτωση πρέπει να σταματήσει η κάλυψη των χρηματοδοτικών κενών της Ελλάδας από τις διεθνείς αγορές. Αυτό πρέπει να είναι το πρώτο συμπέρασμα που θα εξάγουμε από την περιπέτεια της Ελλάδας με τους πιστωτές της. Τούτο τουλάχιστον έκαναν οι περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής, ενσωματώνοντας στο σύνταγμά τους άρθρα βάσει των οποίων απαγορεύεται η προσφυγή στον διεθνή δανεισμό και δεν το μετάνιωσαν. Και τότε οι χρηματοδοτικές ανάγκες μπορούν να καλύπτονται από το εσωτερικό της χώρας. Προοπτική που προφανώς θα πλήξει τους τραπεζίτες και γι’ αυτό τον λόγο έχει αποκλειστεί.
Δεύτερο, η επανεξέταση και επανατοποθέτηση των διεθνών εμπορικών σχέσεων της Ελλάδας αποτελεί αναγκαιότητα και όρο εκ των ων ουκ άνευ για την παραγωγική ανασυγκρότησή της. Κατευθυντήριες γραμμές του αναγκαίου αναπροσανατολισμού θα είναι η αναζήτηση συνεργειών και συμπληρωματικοτήτων με χώρες που, πρώτο, χαρακτηρίζονται από παρόμοια παραγωγικότητα και δεύτερο βρίσκονται στη ευρύτερη γειτονιά μας (νότια Ευρώπη, Βαλκάνια, βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή). Η σύναψη προτιμησιακών εμπορικών συμφωνιών θα προκρίνει τις ανταλλαγές εμπορευμάτων και την στήριξη κλάδων και δραστηριοτήτων όπου η Ελλάδα διαθέτει ή μπορεί να αποκτήσει συγκριτικό πλεονέκτημα.
Τρίτο, οι σύμμαχοί της Ελλάδας μετά βεβαιότητας θα αλλάξουν, αν προχωρήσει σε μια τέτοια ρήξη με τον ιμπεριαλισμό. Ωστόσο, αποκλείοντας τις λυκοφιλίες, και θέτοντας ως βάση του νέου πλέγματος διεθνών συμμαχιών ισότιμες ή σχεδόν ισότιμες εμπορικές σχέσεις σε αυτή την στερεή βάση μπορούν να οικοδομηθούν σχέσεις αλληλεγγύης και αμοιβαίας κατανόησης που θα οδηγήσουν στο παρελθόν λυσσαλέους οικονομικούς ανταγωνισμούς όπως οι σημερινοί. Εκείνη η Ελλάδα θα έχει το ηθικό πλεονέκτημα να ζητήσει την στήριξη των άλλων λαών στα δίκαια αιτήματά της.
Τέλος, άμεσα πράγματι δεν μπορεί να αποκλειστεί ένα ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου, με το οποίο η Γερμανία και οι ΗΠΑ θα επιχειρήσουν να «συνετίσουν» την Ελλάδα. Ξέρουμε όμως ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη στην Αργεντινή το 2001 και σε άλλες χώρες που αποσπάστηκαν από την «Διεθνή της υποτέλειας και του ενδοτισμού», όχι γιατί δεν ήθελε η Ουάσινγκτον, εν προκειμένω, αλλά γιατί ήξερε ότι δεν μπορούσε να συγκρουστεί με έναν κυρίαρχο λαό. Το τίμημα που θα πλήρωνε θα ήταν τεράστιο, διακινδυνεύοντας το ρήγμα να γίνει ακόμη πιο βαθύ και να επεκταθεί σε πολλές ακόμη χώρες της περιοχής.
Τέλος, ας αναλογιστούμε ποια από τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας μας θα τιμούσαμε σήμερα, από το 1821 μέχρι το ΕΑΜ και το Πολυτεχνείο, αν στα παραπάνω ερωτήματα κυριαρχούσε κάθε φορά η σύνεση και δινόταν η προφανής απάντηση…

ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ Κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ

"Καταρχάς θα πρέπει να πάρουμε υπ’ όψη μας ότι τώρα η Ελλάδα είναι πιο απομονωμένη από ποτέ άλλοτε. Ποια χώρα στον κόσμο παίρνονται τόσο καθοριστικές αποφάσεις για την τύχη της κι αυτή είναι απούσα; Να θυμηθούμε μόνο ότι στις τελευταίες συνόδους κορυφής της Ευρωένωσης (Eurogroup) που συνεδρίασαν στις Βρυξέλλες ο φερόμενος ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Σαμαράς, δεν έκανε ούτε καν τον κόπο να μεταβεί εκεί. Καθόταν στου Μαξίμου και περίμενε την αναγγελία των αποφάσεων της συνόδου. Συνοδεία του κ. Ραίχενμπαχ και των επιτρόπων που έχουν εγκατασταθεί στην χώρα. Στις Βρυξέλλες βρισκόταν μόνο ο περιφερόμενος ως Υπουργός Οικονομικών, κ. Στουρνάρας, ο οποίος λειτουργούσε ως το παιδί για τα θελήματα. Του έλεγαν και αυτός μετά τα μετέφερε στην Αθήνα. Αυτή την κατάσταση βιώνει η χώρα από την πρώτη κιόλας στιγμή ένταξής της στο καθεστώς των «μνημονίων» και της τρόικας. Ερήμην ακόμη και της επίσημης κυβέρνησης της χώρας, παίρνονται αποφάσεις που κρίνουν καθοριστικά το παρών και το μέλλον της.

Μπορεί λοιπόν να βρεθεί σήμερα άλλη πιο απομονωμένη χώρα στον κόσμο ολόκληρο; Ας μας πουν μία. Ούτε καν το Ιράν υπό καθεστώς εμπάργκο και η Κούβα υπό αμερικανικό αποκλεισμό δεν είναι τόσο απομονωμένη όσο σήμερα είναι η Ελλάδα. Κι ο λόγος είναι απλός. Ποιος σοβαρός επενδυτής, ποια σοβαρή θα συνάψει σχέσεις με ένα κράτος υπό αίρεση, με μια χώρα υπό κατοχή με επιτρόπους εγκατεστημένους στο έδαφός της, με συμβάσεις και δεσμεύσεις που θέτουν το συμφέρον των δανειστών πάνω από το εθνικό συμφέρον και τα δικαιώματα του λαού, με ένα κράτος που αποφασίζουν άλλοι γι’ αυτό στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες; Ποιος; Μόνο παρόμοια κράτη υβρίδια και τυχοδιώκτες κερδοσκόποι που ξέρουν από αρπαχτές εν μέσω αναταραχής, κατάρρευσης και καταστροφής μιας χώρας.

Το επιχείρημα που λέει ότι άμα φύγουμε από την ευρωζώνη και επίσης αναγκαστούμε να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα απομονωθούμε δεν έχει καμιά βάση. Είναι το ίδιο με το να ισχυριστεί κανείς ότι σπάζοντας τα δεσμά της υποδούλωσης σε μια αυτοκρατορία, η χώρα και ο λαός που θα το κάνει θα απομονωθεί. Πότε έγινε κάτι τέτοιο; Πότε η διάλυση των δεσμών υποδούλωσης οδήγησε σε απομόνωση; Αντίθετα, το να σπάσει η χώρα μας τα δεσμά από την ευρωζώνη και να απαλλαγεί από τον ζουρλομανδύα του ευρώ που έχει φορέσει η οικονομία της θα βρει την ελευθερία της για πολύπλευρες και πολυσχιδείς σχέσεις με όλες τις χώρες και τους λαούς ανά την υφήλιο με βάση τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα, τις δικές ιεραρχήσεις και προτεραιότητες. Θα ανακαλύψει κυριολεκτικά έναν ολόκληρο καινούργιο κόσμο πρόθυμο να έρθει σε επαφή, να συνάψει σχέσεις και να οικοδομήσει δεσμούς σε αμοιβαία επωφελή βάση. Έναν κόσμο που σήμερα δεν μπορεί ούτε καν να πλησιάσει, μιας και τα δεσμά που της έχουν επιβληθεί από την ευρωζώνη δεν της επιτρέπουν να συνάπτει διακρατικές συμφωνίες χωρίς να μεσολαβούν και να κερδίζουν ιδιωτικά συμφέροντα. Δεν της επιτρέπουν να προχωρά σε συμφωνίες αντιπραγματισμού (κλίρινγκ, κλπ.) όπου συμφέρει την οικονομία της χώρα μας. Δεν της επιτρέπουν να βρει τις καλύτερες προσφορές αγαθών και υπηρεσιών από χώρες εκτός ευρώ γιατί έχουν επιβάλει καθεστώς προστασίας για τα προϊόντα των μεγάλων οικονομιών της ευρωζώνης (τιμές κατωφλίου, κλπ.) προκειμένου να εξαναγκάζουν χώρες σαν την Ελλάδα να αγοράζουν με μονοπωλιακά υψηλές τιμές από αυτές και όχι από το διεθνές εμπόριο. Δεν της επιτρέπουν να επιβάλει καθεστώς ανταγωνιστικής προστασίας της ντόπιας παραγωγής ώστε να μην σαρώνεται από τα τραστ και τα καρτέλ της ευρωζώνης. Δεν της επιτρέπουν να συνάψει στρατηγικές συμφωνίες με κράτη και οικονομίες εκτός ευρωζώνης προκειμένου να προμηθευτεί τεχνολογία, καύσιμα και στρατηγικά υλικά σε συμφέρουσες τιμές και με ανταποδοτικά οφέλη για την ανάπτυξη της εσωτερικής παραγωγής.

Για όλους αυτούς τους λόγους η Ελλάδα ως οικονομία ήταν πολύ πιο ανοιχτή στις οικονομικές της σχέσεις, είχε δηλαδή πολύ πιο πλούσιες οικονομικές δοσοληψίες με την δραχμή παρά με το ευρώ. Με το ευρώ το εμπόριό της κατά 67% ελέγχεται από 2-3 χώρες και ελάχιστες ολιγοπωλειακές εταιρείες που χάρις στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση μπορούν να επιβάλουν μονοπωλιακά υψηλές τιμές σε ότι διαθέτουν στην εσωτερική αγορά της Ελλάδας. Έτσι οι μεγάλες ευρωπαϊκές και μη αλυσίδες πουλούν από 25% έως 45% πιο ακριβά εντός της Ελλάδας, απ’ ότι στις άλλες χώρες της Ευρωένωσης, τα ίδια ακριβώς προϊόντα.
Με το εθνικό κρατικό νόμισμα και με την επιβολή καθεστώτος ελέγχου της κίνησης κεφαλαίου μαζί με ένα αναγκαίο καθεστώς επιλεκτικής ανταγωνιστικής προστασίας της εγχώριας παραγωγής, η χώρα δεν απομονώνεται. Αντίθετα αποκτά την δυνατότητα να διεκδικήσει ελεύθερες οικονομικές συναλλαγές με όλες τις χώρες της υφηλίου στην βάση του αμοιβαίου οφέλους, χωρίς βία και μονοπωλιακές δεσμεύσεις. Μόνο έτσι μπορεί η Ελλάδα να ανοιχθεί στην παγκόσμια οικονομία και να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που παρέχει σήμερα η διεθνοποίηση της παραγωγής και της οικονομικής ζωής. Κάτι που σήμερα είναι αδύνατο να κάνει.
Θα αποκλειστεί η χώρα από την διεθνή αγορά ομολόγων; Μακάρι, αμήν και πότε! Ο αποκλεισμός της χώρας από τις αγορές χρέους δεν είναι ποινή, είναι ευλογία. Διότι η προσφυγή της χώρας σ’ αυτές είναι σήμερα ο βασικός μοχλός ελέγχου και εξάρτησης της οικονομίας και της κοινωνίας της από τις πιο αρπαχτικές δυνάμεις που την έχουν θέσει υπό κατοχή. Η Ελλάδα με εθνικό κρατικό νόμισμα δεν έχει ανάγκη να προσφεύγει στις διεθνείς αγορές χρέους για την κάλυψη ακόμη και χειρότερων ελλειμμάτων της. Αρκεί βέβαια να έχει καταγγελθεί το υφιστάμενο δημόσιο χρέος και να έχει διαγραφεί. Η Ελλάδα με εθνικό κρατικό νόμισμα μπορεί να χρηματοδοτεί την οικονομία της χωρίς να συσσωρεύει χρέος. Αυτό άλλωστε το έκανε χωρίς να κινδυνεύσει με χρεοκοπία, ούτε να έχει ανάγκη να καταφύγει σε εξωτερικό δανεισμό που να την έθετε σε κίνδυνο ολόκληρη την περίοδο της δραχμής, δηλαδή από το 1950 έως τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γυρίσουμε σ’ αυτή την περίοδο και σ’ εκείνη την διαχείριση της δραχμής. Αντίθετα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το μηδέν ανοικοδομώντας την οικονομία μας με το νέο εθνικό κρατικό νόμισμα έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε ότι όλα θα γίνουν προς το συμφέρον της πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού.
Τέλος, βασική συνιστώσα της εγκαθίδρυσης καθεστώτος αυθεντικής δημοκρατίας σ’ αυτόν τον τόπο πρέπει να είναι ένα νέο Σύνταγμα. Σ’ αυτό το Σύνταγμα θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη τέτοια ώστε να μην επιτρέπει σε καμιά κυβέρνηση στο μέλλον να καταφύγει στις διεθνείς αγορές χρέους, ούτε να ανακινήσει ξανά θέμα διαγραμμένων χρεών.
Δημήτρης Καζάκης

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ

Kiriakos Heristanidis: ‘’ΕΙΠΑΤΕ "Η Ελλάδα με εθνικό κρατικό νόμισμα μπορεί να χρηματοδοτεί την οικονομία της χωρίς να συσσωρεύει χρέος. Αυτό άλλωστε το έκανε χωρίς να κινδυνεύσει μεχρεοκοπία, ούτε να έχει ανάγκη να καταφύγει σε εξωτερικό δανεισμό που να την έθετε σε κίνδυνο ολόκληρη την περίοδο της δραχμής, δηλαδή από το 1950 έως τα τέλη της δεκαετίας του ’90." ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΛΥΠΤΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΜΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΠΩΣ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΧΡΕΟΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΥΞΑΝΟΤΑΝ? ΔΗΛ Ο ΜΟΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΗΤΑΝ Η ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟΚΟΧΡΕΟΛΥΣΙΩΝ?’’
Dimitris Kazakis: Ας δούμε τα διαθέσιμα στοιχεία. Από το 1945 έως το 1998 το συσσωρευμένο έλλειμμα του κράτους σε τρέχουσες τιμές ήταν 100,9 τρις δρχ. Πόσα από αυτά ήταν πληρωμές τοκοχρεολυσίων; Σύμφωνα πάντα με τα διαθέσιμα στοιχεία για την περίοδο 1959-1998 το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε 89,3 τρις δρχ. σε τοκοχρεολύσια. Σε τρέχουσες τιμές. Δηλαδή πάνω από το 89% του συσσωρευμένου ελλείμματος του ελληνικού κράτους επί δραχμής ήταν τοκοχρεολύσια.

Πόσο από αυτό το συσσωρευμένο έλλειμμα καλύφθηκε με δάνεια; Κατά 95,5 τρις δρχ. καλύφθηκε με νέο δανεισμό του ελληνικού κράτους. Από αυτό το νέο δανεισμό μόλις 6,5 τρις δρχ. πήγαν για να καλύψουν το πρωτογενές έλλειμμα του δημοσίου. Ποσοστό λιγότερο του 7% του νέου δανεισμού. Πόσο ήταν το συνολικό δημόσιο χρέος στις 31/12/1998; Το συνολικό χρέος της κεντρικής κυβέρνησης έφτανε τα 41,6 τρις δρχ. Αν θεωρήσουμε ότι στις 31/12/1959 το συνολικό δημόσιο χρέος ήταν 8 δις δρχ., τρέχουσες τιμές, τότε την περίοδο 1959-1998 το ελληνικό κράτος φορτώθηκε πρόσθετο χρέος 41,6 τρις δρχ., προκειμένου να δανειστεί και να καλύψει τα 6,5 τρις δρχ. πρωτογενές έλλειμμα.
Από τον συνολικό δανεισμό των 95,5 τρις δρχ., τα 86,3 τρις δρχ. ήταν προϊόν εντόκων γραμματίων και δημόσιας εγγραφής του εσωτερικού. Με άλλα λόγια πάνω από το 90% ήταν σε δραχμές και αντλούνταν από την εσωτερική αποταμιευτική αγορά και καθώς τα οικονομικά σύνορα της χώρας ήταν υπό έλεγχο το προϊόν αυτού του δανεισμού παρέμενε εντός της ελληνικής οικονομίας και επανεπενδυόταν σ’ αυτήν αναγκαστικά. Τα υπόλοιπα 9,2 τρις δρχ. ήταν προϊόν δανεισμού από το εξωτερικό σε σκληρό νόμισμα, κυρίως δολάριο, μάρκο και γιεν. Επομένως η εξάρτηση του ελληνικού κράτους από το εξωτερικό, από την διεθνή τραπεζική αγορά για την κάλυψη του δικού του ελλείμματος δεν υπερέβαινε το 9% του συσσωρευμένου ελλείμματός του. Όταν μπήκαμε στο ευρώ ολόκληρο το δημόσιο χρέος της χώρας μετατράπηκε σε ευρώ και επομένως ο δανεισμός της χώρας ήταν υποχρεωτικό να αντληθεί από τις διεθνείς αγορές με όρους διεθνών αγορών, όπως ακριβώς γινόταν πριν με τον εξωτερικό δανεισμό της χώρας. Επίσης με το άνοιγμα των αγορών κεφαλαίων και την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου, κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει την εξαγωγή στο εξωτερικό ή να εξαναγκάσει το προϊόν του δανεισμού να επανεπενδυθεί στην ελληνική οικονομία. Κι έτσι ο τεράστιος όγκος αποπληρωμής τοκοχρεολυσίων που έφτασε το 2009 να ξεπερνά το 44% του ΑΕΠ να διοχετεύεται στο εξωτερικό από τους κατόχους ομολόγων της χώρας.

Anna Zouravlioff:‘’Νοιώθω καλυμμένη από τις τοποθετήσεις των οικονομολόγων στα ερωτήματα που ετέθησαν, αλλά θα ήθελα να απευθύνω την ερώτησή μου στον κ. Καζάκη, για το 3ο και 4ο ερώτημα, σαν πιο πολιτικοποιημένο. Πόσο ρόλο θα παίξουν οι συμμαχίες σε μια τέτοια περίοδο, ποιές θεωρεί πιθανές και γιατί θα μπορούσαν να μας στηρίξουν σε μια τέτοια προσπάθεια, καθώς επίσης και ποιό θα ήταν ένα πιθανό κυβερνητικό σχήμα, που θα μπορούσε να δράσει τόσο ενωτικά για το εσωτερικό, ώστε να μπορέσει να ανατρέψει σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον τη σημερινή κατάσταση και να πείσει τον κόσμο να συνειδητοποιήσει και να αγωνιστεί για μια τέτοια αλλαγή.’’
Dimitris Kazakis:Ο φόβος του πολέμου σήμερα προέρχεται μόνο ή κύρια από το αν συνεχιστεί η πορεία διάλυσης και κατάρρευσης της χώρας, αλλά και η πορεία ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης. Η σημερινή κρίση κρύβει στο εσωτερικό της τέτοιες δυναμικές πολέμου, ανάλογες με εκείνες της κρίσης του μεγάλου κραχ 1929-33. Επομένως όσο συνεχίζεται η πορεία αυτή τόσο της χώρας, όσο και της ΕΕ, είναι σίγουρο ότι θα μπούμε σε μια περίοδο μεγάλων αναταραχών και πολέμων.

Ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί κάτι τέτοιο είναι η παρέμβαση των λαών. Δείτε πόσο αποτελεσματική είναι η παρέμβαση των λαών, από το παράδειγμα της γείτονος Τουρκίας. Δόθηκε εντολή από την Ουάσινγκτον στον Ερντογκάν να επιτεθεί στην Συρία. Μόλις είδε ο τουρκικός λαός ότι οι προβοκάτσιες του τουρκικού κράτους άνοιγαν τον δρόμο για ευθεία πολεμική αναμέτρηση με την Συρία, τότε ξεσηκώθηκε σε τόσο μαζικές διαδηλώσεις που εξανάγκασε την κυβέρνησή του να αναδιπλωθεί άρδην.

Το ίδιο θα συμβεί και με την επικράτηση του ελληνικού λαού. Μια Ελλάδα στα χέρια του λαού της θα αποτελέσει παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή και ευρύτερα. Η τράπουλα αναγκαστικά θα ξαναμοιραστεί και με τον λαό στο πόδι θα δοθούν τεράστιες δυνατότητες στην εξωτερική πολιτική της χώρας, αλλά και στις διεθνείς της σχέσεις.

Κατά τη γνώμη μου η λαοκρατούμενη Ελλάδα οφείλει να ακολουθήσει ανοιχτή, πολυκεντρική εξωτερική πολιτική και διεθνείς σχέσεις. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχουμε προνομιακή σχέση με κανέναν. Με όλους και σε ισότιμη βάση. Διαθέτουμε ένα τρομακτικό γεωστρατηγικό πλεονέκτημα, την θέση μας. Αν την αξιοποιήσουμε θα βρεθούμε σε εξαιρετικά πλεονεκτική θέση.

Ταυτόχρονα η Ελλάδα οφείλει να διεθνοποιήσει τη θέση και το ρόλο της. Θα πρέπει να πρωτοστατήσει στον αγώνα ενάντια στη διεθνή τραπεζοκρατία και τους οργανισμούς της, δημιουργώντας συμμαχίες και κοινά μέτωπα με χώρες με ανάλογα προβλήματα χρέους και καταπίεσης. Θα πρέπει να πρωτοστατήσει – στο μέτρο του δυνατού – σε ένα νέο κίνημα αδεσμεύτων παγκόσμια με στόχο την αποτροπή του πολέμου ως μεθόδου «λύσης» των διαφορών ανάμεσα σε κράτη, να αποκλειστεί η με οποιαδήποτε μορφή στρατιωτική επέμβαση εναντίον άλλων κρατών, να διαγραφεί το χρέος από τις χώρες που υποφέρουν από υπερχρέωση, να τεθούν διεθνείς ανελαστικοί κανόνες, ρυθμίσεις και όρια στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου, να διαλυθούν οι μηχανισμοί παγκόσμιας κυριαρχίας, όπως το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΠΟΕ, η ΕΕ, κοκ. Με τον τρόπο αυτό η λαοκρατούμενη Ελλάδα έχει όλα τα προσόντα να πρωταγωνιστήσει στις διεθνείς εξελίξεις με πολυποίκιλες συμμαχίες ώστε να πάψει μια για πάντα να είναι καρπαζοεισπράκτορας μια ζωή.

Vagelis Siachalos: ‘’Είχα ακούσει, από έναν άλλο υπέρμαχο του Εθνικού νομίσματος, τον Λαπαβίτσα, την εποχή που ο ΤΖΕΦΡΥΣ μας έχωνε στο "λάκκο με τα φίδια", για την ανάγκη να γίνει η περίφημη Ε.Λ.Ε. η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου... Κάτι που στη συνέχεια υιοθέτησαν Καμμένος και Τσίπρας... Σας βρίσκει σύμφωνο αυτή η άποψη; Κι αν ναι, πως μπορεί να διασφαλιστεί ότι αυτό θα γίνει με διαφάνεια;;’’
Dimitris Kazakis:Προσωπικά έχω τοποθετηθεί από την αρχή για την ΕΛΕ. Για μένα ο έλεγχος που πρέπει να γίνει δεν είναι για να τεκμηριωθεί ο χαρακτήρας του απεχθούς, αλλά συνολικά στα δημοσιονομικά προκειμένου να ξεριζωθεί συθέμελα ο σημερινός τρόπος διαχείρισης του κράτους και να οικοδομηθεί ένας καινούργιος από μηδενικής βάσης. Επίσης για μένα ο έλεγχος πρέπει να γίνει όχι από μια επιτροπή ειδικών, αλλά από τον ίδιο τον πολίτη, τον κάθε πολίτη. Πρέπει να δημιουργήσουμε κουλτούρα διαφάνειας σε όλες τις δημόσιες υποθέσεις. Δεν μπορεί κάτι να ανήκει στη σφαίρα του δημοσίου και να μην έχει άμεση πρόσβαση σ’ αυτό ο κάθε πολίτης, ώστε να το ελέγχει σε κάθε φάση του. Κι αυτό μπορεί να γίνει αφού πρώτα πάρει στα χέρια του ο ίδιος ο πολίτης, ο ίδιος ο λαός το κράτος και επιβάλει αληθινή δημοκρατία. Έλεγχος υπό τις σημερινές συνθήκες, ειδικά του χρέους, είναι αυταπάτη. Τέλος, όταν ένα χρέος αποτελείται κυρίως από ομόλογα σε ιδιωτικά χέρια δεν μπορεί να ελεγχθεί ως προς την κίνησή του. Δηλαδή δεν μπορεί να εντοπιστεί παρανομία, δωροληψία, ή άλλη τέτοια δράση. Τέτοιο ήταν το χρέος πριν τα μνημόνια. Σήμερα το δημόσιο χρέος της χώρας συνίσταται κατά τα ¾ από το χρέος που του φόρτωσε ο μηχανισμός στήριξης. Τι ΕΛΕ να γίνει γι’ αυτό; Άλλωστε σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ειδικά με τις αναφορές της Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ, παράνομο είναι κάθε χρέος που η εξυπηρέτησή του οδηγεί αναγκαστικά στην καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων ενός λαού. Πόσο μάλλον υπό καθεστώς δανειακών συμβάσεων που έχουν επιβάλει καθεστώς «δουλείας για χρέος» για ολόκληρο τον ελληνικό λαό, όπως αυτή ορίζεται από την Συμπληρωματική Σύμβαση του ΟΗΕ του 1957 για την κατάργηση της δουλείας και άλλων παρεμφερών πρακτικών και συστημάτων.

Theodoros N Pitikaris: ‘’ Η Ελλάδα ως χωρά έχει εξάντληση κάθε δυνατότητα που έχει μέσα από τις συνθήκες της Ε.Ε (ΣΛΛΕ) για την αναδιαπραγμάτευση των ορών συμμετοχής.
Το παράδειγμα του Γιβραλτάρ δεν θα μπορούσε να είναι ένα κάποιο υπόδειγμα;
Το Γιβραλτάρ όπως και η Ανδόρα ή το Μονακό είναι ειδικές κατηγορίες υψηλής οικονομικής Ευμάρειας και όχι βεβαία ειδικές οικονομικές ζώνες .
Ρωτώ λοιπόν ότι καθώς αποχώρηση από την Ε.Ε αίρει μετά το πέρας της διετίας ( 49 έως και 50 ΣΛΕΕ ) και την ενιαία ευρωπαϊκή πράξη, άρα θα είναι νομικά τουλάχιστον απόλυτος λογικό η αυτόματη επαναφορά των δασμών σε κάθε ελληνικό αγαθό ή/και υπηρεσία που θα εξάγεται προς την Ε.Ε, ένα διαφορετικό καθεστώς μέσα στην Ε.Ε αλλά με τα Opt-outs που θα είναι συμβατά με το όραμα και την οικονομική και πολιτική στρατηγική , μήπως είναι τελικά μια πιο επωφελής λύση .
Επιπρόσθετα η επιβολή πολιτικών antidumping (προστατευτισμού) δεν θα φέρει την Ελλάδα σε σύγκρουση με τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και άρα με μέτρα (δασμούς) από τις άλλες χώρες που θα είναι απέναντι μας; Επιπρόσθετα η αποχώρηση μας από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου δεν θα επιτρέψει την επιβολή δασμών στις άλλες χώρες που θα μπορούν, καθώς η Ελλάδα δεν θα είναι μέλος της συμφωνίας, να επιβάλλουν κάθε περιορισμό που θα επιθυμούν στα ελληνικά προϊόντα.
Σε αυτή την περίπτωση ποιοι θα είναι εμπορικοί μας εταίροι ;’’

Dimitris Kazakis: Όλα αυτά κινούνται στο επίπεδο των σεναρίων επιστημονικής(;) φαντασίας. Το Γιβραλτάρ αποτελεί παλιά αποικία των Βρετανών και έχει ειδικό καθεστώς σαν μέλος της κοινοπολιτείας και προτεκτοράτο της Βρετανίας. Το ίδιο συμβαίνει με την Γαλλικές Αντίλλες και άλλα τέτοια εδάφη που έχουν ειδικό καθεστώς. Λέμε εδάφη, γιατί το ειδικό καθεστώς δεν αφορά σε τύποις ανεξάρτητο κράτος. Είναι ο ειδικός διακανονισμός που έγινε με την ΕΕ προκειμένου εξαρτημένα εδάφη, προτεκτοράτα και αποικίες ισχυρών κρατών όπως είναι η Βρετανία, η Γαλλία και άλλα. Τι ακριβώς θα ζητήσουμε να γίνουμε επίσημη αποικία λ.χ. της Γερμανίας για να αποκτήσουμε ειδικό καθεστώς; Στα σοβαρά όμως, τι νόημα έχει η διεκδίκηση ειδικού καθεστώτος από μια ΕΕ όταν ο ισολογισμός με δαύτην είναι παντελώς αρνητικός για την χώρα μας; Πόσο μάλλον όταν η ίδια η ευρωζώνη και 25 από τις 27 χώρες της ΕΕ προχωρούν στην δημιουργία Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας μέσα από την αφαίρεση παντελώς της εθνικής κυριαρχίας από τους λαούς, την κατάλυση των εθνικών κρατών και την μεταβίβαση των δικαιωμάτων άσκησης κυριαρχίας στα κεντρικά όργανα της Ένωσης και στις αγορές. Τι ειδικό καθεστώς να διεκδικήσουμε; Να μετατραπούμε σε διεθνές πλυντήριο μαύρου χρήματος υπό ευρωπαϊκό έλεγχο, όπως περίπου είναι το Γιβραλτάρ, το Μονακό, ή οι Αντίλλες;

Τώρα, για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Ο ΠΟΕ έχει πάψει να διαθέτει εσωτερική συνοχή από το 2004 όταν πάνω από 120 χώρες αποχώρησαν από τις συνομιλίες της Ντόχα. Από τότε οι μεγάλες χώρες δεν έχουν κατορθώσει να τον ενεργοποιήσουν. Όλο και περισσότερες χώρες αποποιούνται τις λογικές του ελεύθερου εμπορίου και των ανοιχτών αγορών προκειμένου να επιβιώσουν. Ειδικά μέσα σε συνθήκες κρίσης. Ο προστατευτισμός εφαρμόζεται αυτή την στιγμή που μιλάμε από τις ΗΠΑ και την ευρωζώνη με τιμές κατωφλίου, ειδικές ρήτρες και πιστοποιήσεις προϊόντων, κανονισμούς, κοκ. Μόνο που όλα αυτά εφαρμόζονται υπέρ των ισχυρών οικονομιών και των μεγάλων πολυεθνικών. Πρόβλημα εμπορικών εταίρων δεν πρόκειται να υπάρξει αρκεί να έχουμε την ελευθερία των συναλλαγών που χρειάζεται η ελληνική οικονομία προκειμένου να ανοιχτεί στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις. Και το βασικό εμπόδιο στην ελευθερία των συναλλαγών είναι η ένταξή μας στην ευρωζώνη και στην ΕΕ. Από κει και πέρα δεν χρειάζεται να έχουμε μια οικονομία που θα εξαρτάται από την παγκόσμια αγορά. Δεν θα στηρίζεται σ’ αυτήν, ούτε θα παράγει γι’ αυτήν. Οι εισαγωγές και οι εξαγωγές της χώρας θα απηχούν την εσωτερική δυναμική ανάπτυξης της οικονομίας μας. Θέλουμε μια οικονομία πρωτίστως εσωστρεφή που θα στηρίζεται και θα ικανοποιεί πρωτίστως τις ανάγκες του ελληνικού λαού για ευημερία. Μια οικονομία που φροντίζει τον λαό της, την ευημερία του και την ορθολογική αξιοποίηση των πόρων της δεν ενδιαφέρεται να κερδίσει μερίδια αγοράς στις διεθνείς αγορές, όπως επιδιώκει οποιαδήποτε μεγάλη ιδιωτική εταιρεία για μεγιστοποίηση των κερδών της. Ενδιαφέρεται να οικοδομεί σταθερές οικονομικές σχέσεις, διακρατικού πρώτα και κύρια χαρακτήρα, που λειτουργούν συμπληρωματικά στην προσπάθειά της. Ταυτόχρονα ενδιαφέρεται για προγραμματικού τύπου συμφωνίες με άλλες οικονομίες που βοηθούν την από κοινού αντιμετώπιση της εξειδίκευσης της παραγωγής και του εμπορίου, καθώς και την διάχυση της τεχνολογίας και των καινοτομιών σπάζοντας στεγανά και πατέντες. Αυτό το νόημα πρέπει να έχουν οι οικονομικές σχέσεις σε μια νέα Ελλάδα της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας.

Katerina Tragalou :‘’Πως μπορεί να γίνει θεωρητικά αλλά κυρίως τεχνικά η συντακτική εθνοσυνέλευση ώστε να διασφαλίσει τη συμμετοχή των πολιτών στη σύνταξη του νέου συντάγματος και αν το νέο σύνταγμα μπορεί να ορίζει και το ποιο θα είναι το νόμισμα της Ελλάδας;’’
Dimitris Kazakis: Για να προκηρυχτεί η Συντακτική Εθνοσυνέλευση χρειάζεται πρώτα απ’ όλα μια προσωρινή κυβέρνηση που να έχει αναδειχθεί από τον ίδιο τον λαό. Αυτό μπορεί να γίνει και μέσα από κοινοβουλευτικές εκλογές, αλλά ο πιο ασφαλής και σύντομος δρόμος είναι μέσα από μια Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας όπου τα συντονιστικά αγώνα σε κάθε γειτονιά, πόλη και χωριό θα συντονιστούν για να ρίξουν, να ανατρέψουν συνολικά το υφιστάμενο πολιτικό καθεστώς. Τα συντονιστικά οργάνωσης της Γενικής Πολιτικής Απεργίας στην προσπάθειά τους να την οργανώσουν θα αναδείξουν ένα άτυπο μεν, αλλά καίριας σημασίας από την άποψη του γενικού συντονισμού λαϊκό κοινοβούλιο, μια γενική συνέλευση αντιπροσώπων απ’ όλα τα συντονιστικά αγώνα. Με την ανατροπή αυτό το άτυπο λαϊκό κοινοβούλιο και τα συντονιστικά αγώνα σχηματίζουν προσωρινή κυβέρνηση από τις δυνάμεις που συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωση και διεξαγωγή της Γενικής Πολιτικής Απεργίας. Η προσωρινή αυτή κυβέρνηση θα διοικεί κανονικά με νομιμοποιητική βάση τις συνελεύσεις των συντονιστικών και του λαϊκού κοινοβουλίου. Ταυτόχρονα προκηρύσσει τις διαδικασίες σύγκλησης Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Αυτές οι διαδικασίες μπορούν να χωριστούν σε τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση της, η οποία μπορεί να διαρκέσει 6 μήνες, θα διεξαχθεί μια ανοιχτή συζήτηση για το σύνταγμα με όλα τα μέσα, συνελεύσεις, συζητήσεις στα ΜΜΕ, διαδίκτυο, κοκ. Θα κληρωθεί επίσης μια επιτροπή η οποία θα έχει σαν αποκλειστικό μέλημα να συλλέξει το σύνολο των προτάσεων που θα κατατεθούν κατά την διάρκεια της συζήτησης με την υποχρέωση να μεταβιβαστούν στην Συντακτική Εθνοσυνέλευση. Στην δεύτερη φάση θα διεξαχθούν ελεύθερες εκλογές με ενιαίο μέτρο και ισότιμες εκλογικές περιφέρειες για την εκλογή εθνοσυμβούλων. Ο αριθμός των εθνοσυμβούλων θα πρέπει να είναι μεγάλος, 4.000, προκειμένου να υπάρξει η καλύτερη δυνατή αναλογία εκλογέων και εκπροσώπων για να παρακολουθούν εκ του συστάδην οι εκλογείς την στάση και τις θέσεις των εθνοσυμβούλων που εξέλεξαν. Στον κανονισμό της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης θα περιλαμβάνεται φυσικά η αρχή της ανακλητότητας, αλλά και η αρχή της υποχρεωτικής λογοδοσίας. Με άλλα λόγια οι εκλογείς θα μπορούν να ανακαλέσουν ανά πάσα στιγμή των εθνοσύμβουλο που εξέλεξαν αν αυτός δεν στέκεται όπως απαιτούν οι εντολείς του, αλλά και θα υποχρεούται σε τακτική λογοδοσία προς αυτούς προκειμένου να τους κρατά ενήμερους για τις θέσεις και τις απόψεις του στα ζητήματα που ανακύπτουν. Η διάρκεια της Συντακτική Εθνοσυνέλευσης θα είναι τουλάχιστον 6 μήνες ώστε να συζητηθούν και να εξεταστούν όλες οι προτάσεις που έχουν κατατεθεί από τον λαό. Αφού ολοκληρωθούν οι εργασίες της με την ψήφιση νέου σχεδίου Συντάγματος θα προχωρήσουμε στην τρίτη φάση σύμφωνα με την οποία η Συντακτική Εθνοσυνέλευση θα αυτοδιαλυθεί και το νέο σχέδιο Συντάγματος, ή πιθανά αμφιλεγόμενα σημεία θα τεθούν σε λαϊκή ψηφοφορία. Μόλις το νέο Σύνταγμα εγκριθεί, τότε η προσωρινή κυβέρνηση παραιτείται και προχωρά η χώρα σε εκλογές σύμφωνα με τους νέους συνταγματικούς κανόνες.

stergios zisidis:‘’Η κατάσταση που περιγράφετε για την συντακτική εθνοσυνέλευση προϋποθέτει επαναστατική κυβέρνηση.Την επανάσταση ποιος θα την κάνει και μάλιστα με τέτοια φοβερή οργάνωση ούτως ώστε να γίνουν όλα όσα αναφαίρετε; Υπάρχει τέτοιο κλίμα στην κοινωνία την παρούσα στιγμή;’’
Dimitris Kazakis: Από την σημερινή κατάσταση μπορούμε να διαφύγουμε ως χώρα και ως λαός μόνο με επανάσταση. Επανάσταση δεν είναι μια αιματηρή εξέγερση όπου βασιλεύει το χάος, όπως μας έχει συνηθίσει να σκεφτόμαστε η επίσημη προπαγάνδα, αλλά η ριζική ανατροπή ενός καθεστώτος μετά από δράση της πλειοψηφίας του λαού. Την επανάσταση καλείται να επιτελέσει ο ίδιος ο λαός. Όχι κάποιες πρωτοπορίες, ούτε κάποια κόμματα ή ηγέτες στο όνομα του λαού. Αν δεν υπάρχει οργανωμένη εξέγερση του λαού με σκοπό την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος, τότε η κατάσταση θα σκληρύνει τόσο πολύ που θα δούμε ακόμη και αίμα να χύνεται στους δρόμους από δυνάμεις καταστολής όχι μόνο των γνωστών πραιτοριανών, αλλά και μισθοφόρων. Όταν η κατάσταση της κοινωνίας πολώνεται σε τόσο ακραίο βαθμό αναδεικνύεται από μόνο του το δίλημμα επανάσταση, ή μαύρη αντίδραση.
Είναι ώριμες οι συνθήκες για μια τέτοια επαναστατική κίνηση των μαζών; Ας δούμε συγκεκριμένα. Το πολιτικό σύστημα του άλλοτε πανίσχυρου δικομματισμού καταρρέει σε τέτοιον βαθμό που δεν φαίνεται προς το παρών να υπάρχει εναλλακτική για τις επικυρίαρχες δυνάμεις. Η κατάρρευση έχει αγκαλιάσει και το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Οι παραδοσιακές δυνάμεις του πολιτικού συστήματος δέχονται απίστευτες πιέσεις, κλυδωνίζονται άγρια ή καταρρέουν. Κόμματα δημιουργούνται και χάνονται σαν διάττοντες αστέρες. Ακόμη κι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια πολιτική φούσκα που υπογραμμίζει την κατάσταση που περιγράψαμε. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού σήμερα δεν δέχεται πια να κυβερνηθεί όπως πριν και οι κυβερνώντες δεν μπορούν πια να κυβερνήσουν όπως πριν. Πρόκειται για τον κλασσικό ορισμό της επαναστατικής κρίσης.
Το αν ο λαός θα μπορέσει να επιτελέσει την επανάσταση με επιτυχία εξαρτάται από τον βαθμό οργάνωσης του ίδιου στην βάση των πιο άμεσων προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Κι επειδή ο προηγούμενος τύπος οργάνωσης του λαού έχει παντελώς χρεοκοπήσει στη συνείδησή του, θα πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος να οργανωθεί μακριά από τις κεντρικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα κομματικά μαντριά. Σ’ αυτό βρίσκεται και η μεγάλη δυσκολία. Γι’ αυτό και το ζητούμενο είναι ένα Μέτωπο που θα έχει την δυνατότητα να συσπειρώσει, αλλά και να καταχτήσει τις καρδιές της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μακριά από κοινωνικοεπαγγελματικές διαφορές και ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές. Ταυτόχρονα θα πρέπει να συμπορευθούν από τα κάτω και οι ποικίλες πρωτοβουλίες πολιτών, σωματείων και συνδικάτων που προσφέρουν μια εντελώς νέα μορφή οργάνωσης και δράσης των πολύ πλατιών λαϊκών στρωμάτων του πληθυσμού. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση κινείται το ΕΠΑΜ.
Υπάρχει το κατάλληλο κλίμα στην κοινωνία; Όσο ποτέ άλλοτε. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας έχει συνειδητοποιήσει ότι αν δεν τα τινάξει όλα στον αέρα, είναι χαμένο. Είναι εντυπωσιακό πόσο πολύ συζητείται μέσα στην κοινωνία η δυνατότητα να δράσουμε όλοι μαζί με τέτοιον τρόπο ώστε να ξεφορτωθούμε κυβέρνηση και 300 της Βουλής. Την ίδια ώρα που δυσανασχετεί με την πεπατημένη των συνδικαλιστικών ηγεσιών που θέλουν απεργίες ή στάσεις εργασίας για εκτόνωση. Το τι μπορεί ή τι είναι διαθέσιμος να κάνει ο λαός το αποδεικνύουν οι εκατοντάδες καταλήψεις Δήμων, υπηρεσιών, υπουργείων, ΔΟΥ, Περιφερειών, κ.ά. Αυτό που δεν διαθέτει ακόμη είναι ο αναγκαίος συντονισμός κινήσεων, το πολιτικό σχέδιο για το που θέλει να το φτάσει και φυσικά η ενότητά του. Με την ενότητα δεν εννοούμε την ενότητα στο όνομα του λαού που γίνεται ουσιαστικά ερήμην του από δυνάμεις που μιλούν εξ ονόματός του, αλλά ενότητα ανάμεσα στις ποικίλες οργανώσεις, κινήματα, πρωτοβουλίες και δυνάμεις που συγκροτούνται από τα κάτω.
Άλλωστε αν δεν δοθεί η μάχη της οργάνωσης του λαού και της ετοιμότητας που πρέπει να διαθέτει προκειμένου να επιχειρήσει την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος, τότε αναγκαστικά θα μετατραπεί μεγάλο μέρος του σε όχλο κάτω από το βάρος της εξαθλίωσης και της περιθωριοποίησής του. Και τότε θα δούμε να επικρατεί το πιο στυγνό και ανελέητο καθεστώς στην ιστορία της Ελλάδας.

ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ Κ. ΒΑΣΙΛΗ ΣΕΡΑΦΕΙΜΑΚΗ

Δεν θεωρώ εαυτόν ειδικότερο από όποιον άλλο ή ειδήμονα στα οικονομικά. Θεωρώ εαυτόν μαθητή. Θα σχολιάσω τις ερωτήσεις #3 και #4: Είναι ερωτήσεις καθαρά πολιτικές. Στα πολιτικά θέματα, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν πρέπει να υπάρχουν "ειδικοί" ή "επαγγελματίες" τού είδους - διότι απλούστατα δεν υπάρχουν (κανονικά) τέτοιοι στα θέματα τής πολιτικής. Η πολιτική δεν είναι (δεν θα έπρεπε να είναι) ζήτημα ιδιαίτερης δεξιότητας, κάποιας εξειδικευμένης γνώσης, κτλ. Η γνώμη εκάστου εξ ημών είναι εξ ίσου βαρύνουσα. Όσο για το πώς "έκαστος εξ ημών" μπορεί να μάθει να διοικεί, η απάντηση είναι απλή και έχει δοθεί προ χιλιετιών από τους κατοίκους αυτών των χωμάτων: διοικώντας.

Η ΧΩΡΑ ΘΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΑΓΟΡΑ ΟΜΟΛΟΓΩΝ:
1. Η Ελλάδα, κατά πάσα πιθανότητα, θα αποκλειστεί από την διεθνή αγορά πιστώσεων, εάν και όταν κηρύξει μονομερώς αδυναμία εξόφλησης/εξυπηρέτησης των δημ. χρεών της. Αυτό θα είναι αναμενόμενο και τρόπον τινά φυσιολογικό. Τι θα κάνει, όμως, ή μάλλον τι μπορεί να κάνει μία χώρα που έχει αποκλειστεί από αυτές τις αγορές; Η κατάσταση είναι πολύ λιγότερο "άσχημη" από αυτά που λένε οι διάφοροι τρομοκράτες. Ένα κράτος με εθνικό νόμισμα και δημοσιονομική ανεξαρτησία δεν έχει, εξ ορισμού πρόβλημα ευρέσεως "οικονομικών πόρων". Επειδή όμως ο κρατικός δανεισμός χρησιμεύει για την ρύθμιση των Επιτοκίων, το κράτος οφείλει να προχωρήσει σε ένα συνολικό μέτρο ρύθμισης τής τραπεζικής αγοράς (χωρίς να είναι απαραίτητη λειτουργικά η συνολική κρατικοποίησή του), έτσι ώστε να συνεχίσει να κινείται απρόσκοπτα ο όποιος εσωτερικός δανεισμός. Στο μεγαλύτερο μέρος της, η δημιουργία χρήματος θα γίνεται εσωτερικά: το κράτος θα αγοράζει το γραμμάτιο που το ίδιο εκδίδει.

Η Αργεντινή ήταν κι αυτή "μαύρο πρόβατο" για τράπεζες και πιστωτικούς οίκους όταν πήρε τα μέτρα διάσωσης τής οικονομίας της. Αλλά μόλις η οικονομία ανέκαμψε, όλοι αυτοί επανήλθαν - τρέχοντας! Αυτό είναι το καλό ημών των καπιταλιστών: τρέχομε πίσω από το κέρδος! Άμα το συνειδητοποιήσει αυτό μία κυβέρνηση, αρχίζει και κουνάει τα κατάλληλα κίνητρα μπροστά στα μάτια μας, κι εμείς τρέχομε!

2. Το πρόβλημα δανεισμού, εάν και όταν πάμε στη Δραχμή κτλ, θα είναι οξύ για τον ιδιωτικό τομέα!

Η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά θα χτυπηθεί με τα μέτρα τόνωσης της οικονομίας που έχει στη διάθεση της μία αυτόνομη χώρα, αλλά οι επιχ/χεις έχουν δάνεια - και πολλά από αυτά είναι σε ξένο νόμισμα. Θα χρειαστεί (όπου χρειαστεί) έντονη κρατική πιστωτική ενίσχυση, χωρίς "ιδεολογικά" ή "κομματικά" κριτήρια. Υπάρχει και ο κίνδυνος γενικότερων εμπορικών αντιμέτρων κατά της Ελλάδος. Αυτά μπορεί να είναι οτιδήποτε στο φάσμα επιλογών - από τίποτα μέχρι εμπάργκο. Η στάση των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, των ΗΠΑ και των διεθνών οργανισμών που αυτές κατευθύνουν, θα εξαρτηθεί απόλυτα από τα συγκεκριμένα οικονομικά μέτρα που θα πάρομε (πχ πλήρης εθνικοποίηση τραπεζών και "διωγμός" τού ιδιωτ.τομέα θα δημιουργήσει "κλίμα" εχθρικό για μάς, χωρίς λόγο) αλλά κυρίως την πολιτική/διπλωματική μάχη που θα δώσομε: γι'αυτό επιμένω ότι είναι αδήριτη ανάγκη να αρχίσει έντονη προσπάθεια, σε κυβερνητικό επίπεδο, για άτυπες συμμαχίες "οφειλετριών χωρών" τής Ε.Ε. Μόνη της η Ελλάδα θα είναι κομματάκι δύσκολο να αναλάβει το βάρος της αποδείξεως ότι το Ευρώ είναι ένα κολοσσιαίο λάθος!
Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει η σημερινή κυβέρνηση κι ο ίδιος ο Σαμαράς να κάνουν μία τέτοια υπέρβαση που όμοιά της έχει να γίνει από τότε που ο Σαούλ έγινε Παύλος.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜΑΚΗ

Bill Sig : «Κρίνοντας από τα λεγόμενά σας, η επιστροφή στην δραχμή είναι η μόνη λύση με την οποία μπορεί η χώρα και οι πολίτες της να σωθούν και για να επιτευχθεί η αποκόλληση από το Ευρώ, χρειάζεται μια ουτοπική (σχεδόν ανέφικτη) μεταστροφή όλου του τρέχοντος πολιτικού σκηνικού. Πιστεύετε πως μια εξέγερση/επανάσταση του λαού (της οποίας ο σκοπός δεν θα είναι η επαναφορά της δραχμής), να πιέσει τόσο ώστε να γίνει αυτή η μεταστροφή σε εθνικό νόμισμα; Και αν ναι, με ποιο τρόπο;»

Vassilis Serafimakis: Σωστά προτάσσετε την ΠΟΛΙΤΙΚΗ δράση - τα οικονομικά μέτρα έπονται. Αλλά περί πολιτικής δράσης, ξαναλέω, εγώ προσωπικά θεωρώ κάθε άποψη θεμιτή και κρινόμενη επί ίσοις όροις, βάσει της αξίας της: Δεν δέχομαι επαγγελματίες και “ειδικούς” των πολιτικών απόψεων! Κάθε τρίτος θα κρίνει τις απόψεις που κατατίθενται και θα αποφασίσει. Προσωπικά δεν βλέπω τον λόγο να ξεθεμελιώσομε το ελληνικό κράτος με μία "γενική εξέγερση" προκειμένου να σωθούμε οικονομικά - αν και προς τα εκεί (δηλ. προς την απελπισία) σπρώχνουν τον κόσμο τα μέτρα εξαθλίωσης τού πληθυσμού. Και δεν το βλέπω σκόπιμο διότι μία γενική εξέγερση περιέχει εξαιρετικά μεγάλη αβεβαιότητα. Μέχρι εδώ τα πολιτικά. Δεν είμαι, ξαναλέω, κάποιος «ειδικός» για να απαντάει. Απλά έχω προσωπική άποψη.

Katerina Tragalou: 1.«Επειδή όπως λέτε κι εσείς πολλές επιχειρήσεις έχουν ήδη χρέη και πολλά από αυτά σε ξένο νόμισμα και αν πάρουμε σαν δεδομένο ότι το κράτος κάνει στάση πληρωμών ως προς τα δικά του χρέη, δεν πρέπει κάτι ανάλογο να γίνει και ως προς αυτές τις επιχειρήσεις;»

2. «Πιστεύετε ότι είναι δίκαιο…να εφαρμοστεί σεισάχθεια για όλους και για κράτος και για ιδιώτες αλλά και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις όπως με τις μεγάλες;»

Vassilis Serafimakis: Οι επιχ/σεις του ιδιωτικού τομέα, αλλά και τα νοικοκυριά αντιμετωπίζουν εξ ίσου σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας, που χειροτερεύει από τα φοροεισπρακτικά μέτρα. Είπα ότι θα χρειαστεί δραστική βοήθεια ο ιδιωτ.τομέας από το κράτος. Πρέπει να γίνει ότι είναι δυνατόν για τα χρέη προς το Δημόσιο, ήτοι κούρεμα, επιμήκυνση, κτλ. Για τα χρέη μεταξύ επιχ/σεων, θα πρέπει να δοθούν δάνεια από τις κρατικές τράπεζες.

Αυτά είναι σχετικά απλά και αυτονόητα μέτρα.

Κάτι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Με την μετάβαση στην Δραχμή και την (ριζική) αλλαγή οικονομικής πολιτικής, είναι απολύτως βέβαιο πώς κάποιοι θα επωφεληθούν – κάποιοι θα δουν τα χρέη τους να μειώνονται, κάποιοι θα αισθανθούν αδικημένοι διότι δεν θα χρωστάνε ενώ οι ανταγωνιστές τους πού χρωστάνε θα παίρνουν παρατάσεις και βοήθειες, κάποιοι θα βρουν ευκαιρία να κερδίσουν από την μετατροπή του νομίσματος, κτλ κτλ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΑΥΤΆ, όπως δεν μας απασχολεί ο κάθε «πονηρός» που εκμεταλλεύεται πχ μία ευνοϊκή για εκατομμύρια κόσμο ρύθμιση φόρων και νομίμως κερδίζει περισσότερα από τους άλλους. ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ και δεν μπορεί προκειμένου να μην κερδίζουν τα όποια «τσακάλια» να μην προχωρήσομε στα σωστά για το σύνολο μέτρα. Είναι κρίσιμο αυτό το ζήτημα!..

Παύλος Κιρκασίδης: “Ποιός κατά την γνώμη σας είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο οι τελευταίες κυβερνήσεις θεωρούν την παραμονή μας στο ευρώ ως ένα εκ των ων ουκ άνευ ? Πρόκειται δηλαδή απλά για κάποιες "άστοχες" (ή και αστόχαστες) πολιτικές εκτιμήσεις ή για ένα απολύτως συνειδητό πολιτικό έγκλημα ? Μάς κυβερνούν ηλίθιοι ή ...απλώς εγκληματίες ?»
Vassilis Serafimakis: Ούτε αυτή είναι βέβαια οικονομική ερώτηση. Προσωπική άποψη λοιπόν: Θα τολμήσω να πω ότι δεν έχομε συνειδητούς εγκληματίες ή προδότες στην κυβέρνηση και ότι δεν έχομε τέτοιους ούτε στην αντιπολίτευση! «Προδοσία» είναι βαριά κατηγορία για να την απευθύνομε έτσι αστόχαστα, όσο θυμωμένοι και να είμαστε. Η ελληνική κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ακολουθεί την επικρατούσα οικονομική σχολή, αυτήν πάνω στις θέσεις της οποίας χτίστηκε όχι μόνο η Ευρωζώνη αλλά όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση! Ούτε στην Ευρώπη ακούγεται εναλλακτική άποψη: Οι επιλογές παρουσιάζονται στον κόσμο ότι είναι ή κάποια χαοτική κατάσταση ανατροπής ή η παραμονή στο Ευρώ! Αλλά υπάρχει η αλλαγή πορείας στα μακρο-οικονομικά με γνώμονα την πραγματική οικονομία και τους πραγματικούς οικονομικούς παράγοντες –τους ανθρώπους- αντί για την εμμονή με την «υγεία» των αριθμών! Η Ευρώπη διοικείται σε όλα επίπεδα από ανθρώπους νεοφιλελεύθερους και μονεταριστές. Την ίδια νοοτροπία έχουν τα κόμματα της όποιας αντιπολιτεύσεως στις ευρωπαϊκές χώρες – είναι δηλ. κι αυτοί των ιδίων αντιλήψεων. (Εξαιρούνται φυσικά τα μαρξιστικά κόμματα.) ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ. Ή μάλλον δεν αφήνεται να ακουστεί διότι έχει επικρατήσει στα πανεπιστήμια, στον δημόσιο διάλογο και στην πολιτική η ορθόδοξη, μονεταριστική, νεοφιλελεύθερη σχολή.

Elias Verdigo: «Τι παίζει πιο σημαντικό ρολό για εσας,το οικονομικό πλαίσιο μέσα στο όποιο θα κινηθεί ένα κράτος η το ήθος και οι αξίες των πολίτικων που καλούνται να το εφαρμόσουν;»
Vassilis Serafimakis:Κι αυτή είναι πολιτική ερώτηση. Προσωπικά, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι τι πρόβλημα της χώρας μας είναι πρωτίστως ΠΟΛΙΤΙΚΌ και δευτερευόντως ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΌ. Προτιμώ πάντα να έχω άξια ηγεσία – κι ας έχει λάθος πορεία. Μία άξια ηγεσία μπορεί να διορθωθεί η ίδια και να διορθώσει τα πράγματα. Μία ανάξια ηγεσία πιο πολύ κακό κάνει, ακόμα κι αν κατά τύχη υιοθετήσει σωστές πολιτικές.

Εάν αύριο γυρίζαμε στην Δραχμή, με όλα τα απαραίτητα και συνεπαγόμενα μέτρα, αμφιβάλλω εάν έχομε κάποιους (από αυτούς που εγώ βλέπω να διεκδικούν θώκους κυβερνητικούς) να πάρουν το τιμόνι και να οδηγήσουν το σκάφος σωστά. Είναι απαισιόδοξο αυτό αλλά εγώ έτσι τα βλέπω. Γι’αυτό και υποστηρίζω ότι πέρα από την προσωπική δράση εκάστου πολίτη, χρειάζεται όταν επιλέγει εκπροσώπους του να διαλέγει πρώτα βάσει προσωπικής αξίας και μετά βάσει κομματικών πεποιθήσεων. Χρειαζόμαστε άξιους στην πολιτική πιο πολύ από όσο χρειαζόμαστε τη Δραχμή !!..

Rodi Boultzi 1.«Πιστεύετε ότι εάν μπούμε στην δραχμή, το χρέος μας θα μειωθεί, οι τιμές θα πέσουν και θα είναι πιο εύκολο να πιάσουν τους παραβάτες που χρεωστάνε δισεκ. στο Δημόσιο?»

2.«Τι ρόλο θα παίξει η δραχμή στην καθημερινή μας ζωή; Θα μας φτάνουν τα λεφτά για τα βασικά ψωμί, φως νερό; Θα πέσουν τα ενοίκια; Επειδή τώρα αντί να πέσουν τα ενοίκια αυξάνονται»

Vassilis Serafimakis : Θα σας στεναχωρήσω αλλά προσωπικά αδιαφορώ τι θα γίνει με το όποιο λαμόγιο. Δεν θα κάτσω να σκάσω τι θα γίνει με αυτούς, διότι προτεραιότητα έχει να σωθεί η χώρα! Κινδυνεύομε να πεθάνομε οικονομικά και δεν το έχομε καταλάβει.

Ας σωθεί η χώρα και ΜΕΤΑ κοιτάμε τι θα γίνει με τους απατεώνες. Η αλλαγή νομίσματος πάντως δεν παίζει κανένα ρόλο στο αν θα πιαστούν ή όχι οι απατεώνες. Πολιτική βούληση και θάρρος χρειάζεται. (Και ικανοί δημόσιοι λειτουργοί.)

Τα ενοίκια κανονικά πέφτουν και μάλιστα ραγδαία στα περισσότερα μέρη και ιδίως για ακίνητα που αφορούν επαγγελματική στέγη. Εκεί που δεν πέφτουν, έχομε να κάνομε με παράλογους ιδιοκτήτες πού παίρνουν λάθος (γι αυτούς) αποφάσεις.

Η χώρα μας πρέπει να αποκτήσει ξανά νομισματική αυτεξουσία (δηλ. ξαναέχει εθνικό νόμισμα) και ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική (δηλ. δεν θα έχομε κάποιους ξένους να αποφασίζουν ή να εγκρίνουν τι θα κάνομε με τον προϋπολογισμό). Τότε, και πέρα από τα άλλα, αυτονόητα μέτρα σχετικά με τα δημόσια χρέη (μονομερής κήρυξη στάσης πληρωμών, κτλ), το κράτος οφείλει να αποκαταστήσει δραστικά την αγοραστική δύναμη του πολίτη: Να μειωθούν οι παρακρατήσεις στους μισθούς, να ενισχυθούν τα ασφαλιστικά ταμεία, να αυξηθούν οι συντάξεις, να ξεκινήσουν έργα υποδομής σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, κτλ κτλ.

Είναι δεδομένο ότι μετά την επιστροφή στην Δραχμή θα έχομε μία περίοδο αβεβαιότητας, η έξοδος από την οποία θα εξαρτηθεί κυρίως από τους πολιτικούς χειρισμούς της όποιας κυβέρνησης. Η αβεβαιότητα πρέπει να περιορισθεί όσο γίνεται, έτσι ώστε να έχομε όσο ομαλή διακύμανση γίνεται της Δραχμής στις αγορές. Τα εισαγόμενα θα ακριβύνουν! Πόσο; Δεν ξέρομε. Το Ευρώ ήταν ένα «σκληρό» νόμισμα για την Ελλάδα, δηλ. ήταν «υπέρ-τιμημένο» για την οικονομία μας κατά τουλάχιστον 50-75%. Θέλομε να πάμε σε ένα κανονικό νόμισμα, που θα ενισχύσει τις εξαγωγές και θα δυσκολέψει τις εισαγωγές. Αλλά μην ξεχνάτε ότι μία κυβέρνηση που έχει στα χέρια της όλα τα οικονομικά εργαλεία, έχει την δυνατότητα να μετριάσει κατά πολύ τους κραδασμούς της μετάβασης. Πχ στα καύσιμα οχημάτων, όπου η τιμή του καθαρού προϊόντος θα αυξηθεί λόγω της υποτιμήσεως, το κράτος θα μπορεί να μειώσει τους φόρους (που σήμερα φτάνουν το 60% της τιμής αντλίας) τόσο όσο χρειάζεται η αλλαγή στην τελική τιμή να είναι ανεκτή.

Stefanos Vlassis: Δύο ερωτήματα που εστιάζονται στην 3η και 4η τοποθέτηση ( .. χωρίς συμμάχους και εκβιασμός
με εσωτερική αποσταθεροποίηση ).
1ον : Σε περίπτωση μιας τέτοιας δραματικής αλλαγής στην Ελλάδα, με επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, και με δεδομένο (κατά την γνώμη μου..) ότι αυτή η αλλαγή δεν θα έρθει από το υπάρχον πολιτικό σύστημα, πιστεύετε ότι τουλάχιστον τα κράτη που μας ακολουθούν σε αυτήν την κρίση
( Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Ιταλία κλπ. ) ή καλύτερα τα ισχυρά μέτωπα που συγκροτούνται σε αυτές τις χώρες ενάντια στις συγκεκριμένες πολιτικές, δεν θα απαιτήσουν με αντίστοιχα δυναμικό τρόπο την δική τους ανεξαρτησία και κατά συνέπεια θα είναι και οι πιο ισχυροί μας σύμμαχοι σε αυτήν την προσπάθεια ;
2ον : Πιστεύετε ότι υπάρχει περισσότερη προσπάθεια αποσταθεροποίησης τώρα, με αυτές τις πολιτικές που εφαρμόζονται, ειδικά σε συγκεκριμένες περιοχές μεγάλης γεωπολιτικής και εμπορικής σημασίας ( π.χ. Θράκη, Αιγαίο κλπ.) ή σε μια υποτιθέμενη αλλαγή σκηνικού ( νομισματική & πολιτική)

Vassilis Serafimakis: Δεν έχετε λόγο να νομίζετε ότι εγώ ξέρω κάτι περισσότερο από εσάς στα θέματα που θέτετε. Ναι, πιστεύω ακράδαντα ότι χρειαζόμαστε (πάντα χρειαζόμασταν) συμμαχίες. Σήμερα, με την κρίση χρέους να απλώνεται και σε χώρες που μέχρι χτές κάποιοι θεωρούσαν «μεγάλες» και «στο απυρόβλητο», έχομε αυτή την ευκαιρία. (Την είχαμε ανέκαθεν και μάλιστα πριν γίνομε ο «ψωριάρης» της παρέας αλλά δεν το εκμεταλλευτήκαμε. Είχαμε το νου μας να είμαστε τα καλά και υπάκουα παιδιά των Βρυξελλών.) Από κει και πέρα, τι άλλο να πει ή να κάνει κανείς; Να πιέζομε μπορούμε με πολιτική δράση τους διάφορους εκπροσώπους και ηγέτες μας – ή να βγαίνομε μπροστά οι ίδιοι και να αναλαμβάνομε να κάνομε αυτό που είναι δυσκολότερο από ηρωικό: Το σωστό και συμφέρον !…

Όσο για τα γεωπολιτικά ζητήματα της επικαιρότητας, είναι φυσιολογικό ο κάθε γείτονας να επιβουλεύεται τα εθνικά δικαιώματα και τον εθνικό πλούτο μας. Όσο είμαστε αδύναμοι και ζήτουλες για ποιο λόγο να μην μας επιβουλεύονται; Όχι ότι η ευρωπαϊκή κρίση οργανώθηκε και ξεκίνησε για ..πετρέλαια της Ελλάδος (!) ή για να μας «φάει η Τουρκία»! Προς Θεού. Αλλά γιατί να μην εκμεταλλευθεί ο κάθε ένας την αδυναμία σου; Οι σχέσεις μεταξύ κρατών έτσι είναι. Ας φροντίσομε να γίνομε δυνατοί, λοιπόν, ξεκινώντας από τα οικονομικά μας.

Xrysa Xrysalia : "Το ότι δεν ακούγεται καν εναλλακτική άποψη μέσα σε ένα χώρο για ένα ή περισσότερα ζητήματα δεν είναι αποτέλεσμα πολιτικής προπαγάνδας;"

Vassilis Serafimakis: Ναι, είμαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω ότι η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική στην Ευρώπη έχει σαφή στόχο, την στήριξη του τραπεζικού και πιστωτικού συστήματος εις βάρος όλων των άλλων. Δηλαδή έχομε και "μεγαλο-καπιταλιστές" που ανήκουν στην λεγόμενη πραγματική οικονομία δηλ. εργοστασιάρχες κτλ, οι οποίοι πληρώνουν την κρίση.
Αλλά η Γερμανία είναι σήμερα κάτω από την μπότα της νεοφιλελεύθερης σκέψης, μίας κυριολεκτικά διεστραμμένης αντίληψης των πραγμάτων - και η υπόλοιπη Ευρώπη χορεύει στον σκοπό που παίζει η Γερμανία. Μία ελπίδα να ξεφύγει η Ευρώπη από αυτό το βασανιστήριο είναι μέσω αντιπάλων εθνικισμών, πχ από αντίδραση της Ιταλίας και της Βρετανίας.

Για τα υπόλοιπα που λέτε, δηλ για την επικράτηση σε παν/μια και δημόσιο "διάλογο" της μονεταριστικής/νεοφιλελεύθερης σκέψης, τι να πω; Οι άνθρωποι αυτοί και τα οικονομικά στραβά τα βλέπουν, και τα πολιτικά. Εγώ σας λέω, ως καπιταλιστής, ότι είναι κάτι χειρότερο από ΑΝΗΘΙΚΟΙ (διότι είναι εγκληματικά ανήθικη η πολιτική λιτότητας) και από ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ (σε ότι αφορά την εφαρμογή της λιτότητας σε πολιτικό επίπεδο, όπου υπεισέρχονται συνταγματικά ζητήματα - κι όχι μόνο στην Ελλάδα.) Ακολουθούν ΛΑΘΟΣ πολιτική ! Η λιτότητα δεν βγάζει πουθενά. Να πεις δηλ. "ας υποφέρομε τώρα όσο υποφέρομε διότι αύριο/μεθαύριο θα είναι καλύτερα". ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ - κι αυτό αποδεικνύεται τόσο μαθηματικά όσο και εμπειρικά.

Vagelis Siachalos: "Για την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι απαραίτητη η ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ της ΤΡΑΠΕΖΗΣ της ΕΛΛΑΔΟΣ; Και πόσο εφικτό είναι να γίνει [αυτή η κρατικοποίηση];"
Vassilis Serafimakis: Δεν είναι απαραίτητο αυτό για να πάμε στη Δραχμή. Πάμε και χωρίς κρατικοποίηση. Αλλά η κρατικοποίηση τής ΤΤΕ ΕΙΝΑΙ και μάλιστα απολύτως απαραίτητη προκειμένου το κράτος, δηλ. η εκάστοτε κυβέρνηση που εκλέγομε, να μπορεί να εφαρμόζει απρόσκοπτα την οικονομική της πολιτική. Φανταστείτε να θέλει πχ η κυβέρνηση να κάνει αναπτυξιακή πολιτική και η ΤΤΕ να πηγαίνει τα Επιτόκια στο θεό!
Θυμίζω ότι πριν λίγα χρόνια πήγε να κουνηθεί ο νεοφιλελεύθερος διοικητής τής κεντρ.τράπεζας τής Αργεντινής στην κυβέρνηση και η πρωθυπουργός (α) κρατικοποίησε την τράπεζα, και (β) τον εκπαραθύρωσε χωρίς δεύτερη κουβέντα! Έτσι βλέπετε κάνουν οι ηγέτες που έχουν αυγά - και η Αργεντινή πρωθυπουργός τα έχει δέκα τόννων!


Με ένα απλό νόμο θα γίνει.

Θα σκούξουν βέβαια τα "αδέλφια" του νεοφιλελευθερισμού απ' έξω αλλά δεν μπορεί : κάποια παλιά παπούτσια θα βρούμε για να γράψομε εκεί τις διαμαρτυρίες τους.

Jonathan Constantine:1) η ανάπτυξη της Ελλάδας έγινε με την δραχμή ή με το ευρώ?
2) οι εξαγωγές μας αν γυρίζαμε στη δραχμή θα πληρώνονταν από τους αντίστοιχους εισαγωγείς, σε δραχμές ή σε συνάλλαγμα ? το ίδιο ερώτημα αντίστοιχα και για το συναλλαγματικό όφελος του τουρισμού ?
και το τελικό κρίσιμο ερώτημα !!!
το ευρώ, μήπως τους μόνους που ευνόησε ήταν αυτούς που μετά την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων μεταφέρανε τα κέρδη τους από την Ελλάδα στους φορολογικούς παραδείσους ? δηλαδή αυτούς που είχαν περισσεύματα κερδών, νόμιμα και παράνομα, φορολογημένα και αφορολόγητα, τα οποία εκτιμώνται στο ένα τρισεκατομμύριο ευρώ και που τώρα "λιμνάζουν" στους φορολογικούς παραδείσους, αλλά αντιπροσωπεύουν σωρευμένα κέρδη των μελών της άρχουσας τάξης που πεισματικά δεν επενδύουν στην πατρίδα τους.
Η Τράπεζα της Ελλάδος έχει ΟΛΑ τα αρχεία ΟΛΩΝ των εμβασμάτων προς το εξωτερικό.... ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ που πήγαν τα λεφτά...... τα συμπεράσματα δικά σας, σε συνδυασμό με την μετοχική σύνθεση της ΤΤΕ (οίκος Ροθτσιλντ, Εκκλησία της Ελλάδας, Σιτικορπ...)

Vassilis Serafimakis: 1. "Η ανάπτυξη της Ελλάδας έγινε με την δραχμή ή με το ευρώ;"
Ξέρω πού το πάτε! Ναι είχαμε ανάπτυξη επί Δραχμής. Αλλά είχαμε ανάπτυξη και με το Ευρώ. Όμως ήταν ανάπτυξη μίας επιχείρησης που δανείζεται αχόρταγα - και κάποτε πρέπει να ξεπληρώσει, ενώ δεν έχει τέτοια λεφτά. Σε μία χώρα με εθνικό νόμισμα δεν υπάρχουν τέτοια αδιέξοδα.

"Οι εξαγωγές μας αν γυρίζαμε στη δραχμή θα πληρώνονταν από τους αντίστοιχους εισαγωγείς, σε δραχμές ή σε συνάλλαγμα;"
Οι εξαγωγές φέρνουν στη χώρα συνάλλαγμα διότι ο ξένος αγοραστής μάς πληρώνει με το νόμισμα του (το ξένο συνάλλαγμα) που έρχεται εδώ, στην Ελλάδα. Να τονισθεί ότι ένα μεγάλο μέρος της λεγόμενης "ανταγωνιστικότητας" της ελληνικής οικονομίας χάθηκε με το Ευρώ, διότι ήταν ένα νόμισμα υπερτιμημένο ("σκληρό") ως προς την ελληνική οικονομία, οπότε ευνοήθηκαν οι εισαγωγές και δυσκολεύτηκαν οι εξαγωγές.

"Το ίδιο ερώτημα αντίστοιχα και για το συναλλαγματικό όφελος του τουρισμού."
Δίνεται η ίδια απάντηση: Με το ξένο, "σκληρό" νόμισμα που έχομε, γινόταν συγκριτικά ευκολότερος ο τουρισμός Έλληνα στο εξωτερικό και δυσκολότερος ο τουρισμός ξένου στην Ελλάδα.

"Το ευρώ, μήπως τους μόνους που ευνόησε ήταν αυτούς που μετά την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων μεταφέρανε τα κέρδη τους από την Ελλάδα στους φορολογικούς παραδείσους;"
ΟΧΙ. Αυτά τα χρήματα δεν περιμένανε το Ευρώ για να φύγουν έξω. Μπορούσαν να φύγουν και πριν με όποιο τρόπο έφευγαν, είτε νόμιμα (μέσω παράκτιων εταιρειών, καταλλήλων τιμολογήσεων θυγατρικών, κ.ά.π.) είτε παράνομα. Αυτοί που κυρίως ευνοήθηκαν από το ευρώ ήταν οι χώρες της Ευρωζώνης που είχαν εξαγωγικές οικονομίες.

2.Καταλήγετε γράφοντας "Τα συμπεράσματα δικά σας, σε συνδυασμό με την μετοχική σύνθεση της ΤΤΕ (οίκος Ροθτσιλντ, Εκκλησία της Ελλάδας, Σιτικορπ)"

Δεν είναι αυτή η μετοχική σύνθεση τής ΤΤΕ. Δεν αποφασίζει ο Ρότσιλντ για τα παγκόσμια τραπεζικά θέματα, ούτε καν τα επηρεάζει αποφασιστικά. Τα παγκόσμια τραπεζικά και πιστωτικά ζητήματα είναι πλέον τόσο σημαντικά που αποφασίζονται από κράτη και παγκόσμιους ή περιφερειακούς συνασπισμούς κρατών (Ε.Ε., κτλ). Η Γκόλντμαν Σάχς είναι πολύ δυνατή αλλά δεν μπορεί από μόνη της να αλλάζει την πορεία των πραγμάτων. Αυτό που είχε πει εκείνος ο νεαρός αναλυτής στην τηλεόραση τού BBC ("Goldman Sachs rules the World!") ήταν μία υπερβολή! Αυτό που κάνει η κάθε Γκόλντμαν Σάχς είναι να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες που συνεχώς παρουσιάζονται από τις πολιτικές κρατών και τις οικονομικές εξελίξεις - και επειδή έχει μεγάλα κεφάλαια, η παρέμβαση της τείνει να επιταχύνει τις εξελίξεις αυτές. Αλλά δεν "ρυθμίζει τις τύχες τού κόσμου"!

Εάν η Ελλάδα πάει, λόγω των αριθμών, για φαλιμέντο καμία Γκόλντμαν Σάxς δεν μπορεί να την σώσει. Αυτό που θα κάνει η Γκόλντμαν είναι να κερδίσει (χοντρά!) από αυτή την προοπτική. Εμείς βλέπομε τα (χοντρά!) κέρδη τής κάθε Γκόλντμαν και νομίζομε ότι αυτή είναι πίσω από τα χάλια μας. Δεν είναι αυτή - είναι οι ηγέτες μας) που επιτρέπουν να γίνονται αυτά και είμαστε φυσικά ΕΜΕΙΣ (δηλ. ο έλληνας πολίτης) που την πληρώνομε...

χρονικό διάστημα όπου η δραχμή είναι εκτός [διεθνών αγορών νομισμάτων]. Πως θα καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες (που αφορούν σε είδη και ύλες που εισάγουμε) αυτό το διάστημα; »

Από τα συναλλαγματικά αποθέματα που (υποχρεωτικά) θα αναλάβει το ελληνικό κράτος μετατρέποντας τις τραπεζικές καταθέσεις που έχουν ελληνικά φυσικά και νομικά πρόσωπα στην χώρα μας σε Ευρώ. Και από τα συναλλαγματικά αποθέματα τα οποία, όταν μπήκαμε στην Ευρωζώνη, εκχώρησε η Τράπεζα της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και θα (υποχρεούται να) μάς επιστρέψει. Δεν προεξοφλώ ότι θα «μετά χαράς» θα το κάνει! Από όπου και να το πιάσεις το ζήτημα, προκύπτει θέμα πολιτικής ικανότητας – αυτό που λέμε δηλ. συνεχώς, ότι το κύριο πρόβλημα είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ.

Αλλά δεν είναι ανάγκη να διαπραγματεύεται η νέα Δραχμή στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος για να γίνεται δεκτή από τον όποιο τρίτο! Υπάρχουν τόσα και τόσα εθνικά νομίσματα εκτός αγορών, όπου το κράτος που τα εκδίδει καθορίζει μία επίσημη ισοτιμία ή την προστατεύει, όπως πχ το κινεζικό ρενμίμπι (ή γιουάν) πού η κινεζική κυβέρνηση προστατεύει εμμέσως δια τού αυστηρού ελέγχου των εισερχομένων και εξερχομένων κεφαλαίων.

Η επίσημη ισοτιμία της νέας Δραχμής μπορεί, μέχρι να αφεθεί (ΕΑΝ και ΟΤΑΝ αποφασίσομε να αφεθεί) ελεύθερη αν διαπραγματεύεται στις αγορές, μπορεί να καθορισθεί όχι προς ένα βασικό νόμισμα παγκόσμιας αναφοράς (πχ δολάριο ή ευρώ) αλλά σε ένα καλάθι νομισμάτων, κάτι το οποίο θα διαχειρίζεται μία ελληνική, κρατική Νομισματική Επιτροπή – και όπου δεν θα απαιτείται μεγάλη παρέμβαση της Τράπεζας της Ελλάδος. (Θυμίζω ότι όταν καθορίζομε την ισοτιμία βάσει ενός συγκεκριμένου ξένου νομίσματος ή όταν το νόμισμά μας διαπραγματεύεται ελεύθερα αλλά θέλομε να κινείται εντός ορισμένων ορίων, η Τράπεζα της Ελλάδος υποχρεωτικά παρεμβαίνει όποτε απαιτείται στις αγορές με αγορές ή πωλήσεις, αναλόγως της περίστασης. Αυτές οι ενέργειες όμως χρειάζονται επαρκή αποθέματα ξένου συναλλάγματος.)

Θα έχομε λοιπόν τρόπο να καλύπτομε τις ανάγκες μας για πληρωμές πωλητών του εξωτερικού. Μην ακούτε αυτούς που θέλουν να μας τρομοκρατήσουν – λες και θα γίνει κάτι πρωτοφανές στην Ιστορία!

Τα τελευταία εκατό χρόνια έχουν βγει άλλα τόσα, δηλ. εκατό και βάλε, «διαζύγια» από κοινά νομίσματα! Χώρες που είχαν κοινό νόμισμα με άλλες ή με συνασπισμό χωρών αποχώρησαν και απέκτησαν (ξανά ή για πρώτη φορά) δικό τους νόμισμα. Ούτε σεισμοί, ούτε λιμοί, ούτε καταποντισμοί έγιναν.

Kiriakos Riniou: “Ποιά η πιθανότητα να γίνει "αποδεκτό" μέσο συναλλαγής η δραχμή όσον αφορά τις εισαγωγές;”

«Δυο λόγια λοιπόν για την πιθανή "εξευτελιστική" (χρησιμοποιώ λόγια άλλων) ισοτιμία που αναφέρω και για την οποία θα ήθελα τη γνώμη σας.»

«Πως θα μπορούσε τεχνικά να γίνει η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, ποιά είναι αυτά τα αναγκαία μέτρα (π.χ. πάγωμα κίνησης κεφαλαίων?) ώστε να μην τρομοκρατηθει ο κόσμος από τα Boeing 747 με τα χαρτονομίσματα που θα προσγειώνονται (το χρησιμοποιώ αυτό γιατί το ανέφερε ο Βαρουφάκης).»

Vassilis Serafimakis : Δεν τίθεται θέμα «αποδοχής» ή όχι. Αυτός που μας πουλάει κάτι συνήθως θέλει να πληρώνεται στο νόμισμα της χώρας του ή στο διεθνές νόμισμα συναλλαγών, το δολλάριο ή σε κάποιο «περιφερειακό» νόμισμα αναφοράς (όπως επί εποχής εμφυλίων πολέμων στα Βαλκάνια ήταν το Μάρκο – και η Δραχμή!). Άρα εμείς θα πρέπει να αγοράζομε το νόμισμα αυτό που θέλει ο πωλήτής δίνοντας Δραχμές. Άρα θα είναι θέμα ισοτιμίας – πόσες Δραχμές θα χρειάζεται να δίνει ο αγοραστής για να πάρει μία μονάδα αυτού του ξένου νομίσματος, κάτι που προφανώς θα επηρεάζει την τελική τιμή αγοράς.

Το νέο νόμισμα πρέπει (και σ’αυτό συμφωνούν όλοι) να μείνει εκτός αγορών για ένα χρονικό διάστημα, που δεν θα είναι μεγάλο αλλά θα δώσει χρόνο στον κόσμο εντός και εκτός, και πιο πολύ στις αγορές να σχηματίσουν εικόνα για την διαγραφόμενη προοπτική της ελληνικής οικονομίας μετά τα μέτρα που θα ανακοινωθούν, που πρέπει να ληφθούν, παράλληλα με την επαναφορά της Δραχμής – μέτρα οικονομικά αλλά και διοικητικά και θεσμικά.

Από το 2002, η Ελλάς έχει ένα νόμισμα «σκληρό», νόμισμα υπερτιμημένο σε σχέση με την οικονομία της: είχαμε «όφελος» από φτηνότερες εισαγωγές (σε βάρος όμως συχνότατα της ελληνικής παραγωγής) και χαμηλά επιτόκια. Εάν το Ευρώ ήταν μέχρι σήμερα «υπερτιμημένο» για την Ελλάδα κατά πχ 20%, πρέπει να περιμένομε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μία τέτοια υποτίμηση. Και λέμε «τουλάχιστον» διότι σε απότομες αλλαγές, υπεισέρχεται ο παράγων Κίνδυνος, οπότε η διακύμανση μεγαλώνει («αύξηση διακύμανσης» σημαίνει χοντρικά ότι εάν ήταν κανονικά να αυξομειώνεται κάτι κατά πχ συν πλην ένα αυξομειώνεται συν πλην πέντε) ενώ παράλληλα οι αγορές επιβαρύνουν την ισοτιμία με ένα καπέλο γι’αυτόν τον διαφαινόμενο κίνδυνο (ρίσκο).

Το ζήτημα είναι να υπάρξει μία κυβέρνηση που (1) θα έχει συγκεκριμένο πολιτικό και οικονομικό στόχο– και αυτός κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν μπορεί (και δεν πρέπει να είναι άλλο από αυτό που τόσοι οικονομολόγοι της σχολής του Κέϋνς δεν παύουν να υποστηρίζουν: η ευρύτερη δυνατή κοινωνική ευημερία· (2) να ξέρει επακριβώς τι θέλει στο οικονομικό μέτωπο, που σημαίνει να απαρτίζεται από άτομα που είναι γνώστες του αντικειμένου και να έχει σχέδιο δράσης· (3) να είναι αποφασισμένη και να ασκήσει στιβαρή διοίκηση, ιδίως το διάστημα μέχρις εμπεδώσεως της εμπιστοσύνης των ελλήνων πολιτών στην νέα, υγιή κατάσταση πραγμάτων

.Η μετάβαση (όπως ο κ. Καζάκης αλλά και όλοι οι σοβαροί αναλυτές συνεχώς αναφέρουν) είναι μια τεχνικά δύσκολο και σύνθετο ζήτημα – αλλά επίσης και απόλυτα αντιμετωπίσιμο! Το σχέδιο μετάβασης δεν είναι κάτι δύσκολο να διαμορφωθεί. Και θα περιλαμβάνει αυτά που όλοι φαντάζονται, συν ορισμένες «τεχνικές» πλευρές. Ήδη έχουν διαμορφωθεί (δημοσίως!) σχέδια μετάβασης από τρίτους, όπως πχ ο διαγωνισμός για το καλύτερο σχέδιο εξόδου μίας χώρας από την Ευρωζώνη που έγινε πέρυσι στην Βρετανία. Δεν πιστεύω ότι στην Ελλάδα έχομε ετοιμάσει ή έχομε σκοπό να ετοιμάσομε ένα «Σχέδιο Β», δηλ. ένα ή περισσότερα εναλλακτικά σχέδια δράσης, διότι προφανώς θεωρούμε ότι το να φτιάχνεις εναλλακτικά σχέδια είναι «προδοσία» ή «σαμποτάρισμα» του κυρίως σχεδίου. Δηλ. όποιος ετοιμάζει έστω σχέδιο ανάγκης για την Δραχμή θεωρείται ότι δεν πιστεύει αρκετά στο Ευρώ. Φυσικά, κάθε σοβαρός και ικανός στρατηγός έχει πάντα έτοιμα σχέδια υποχωρήσεως, διαφυγής, κτλ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι ηττοπαθής. Αλλά εμείς στο Ελλάδα έτσι δουλεύομε.

ΥΓ Το θέμα «χαρτονομίσματα» και «εκτύπωση» έχει μεγεθυνθεί υπερβολικά! Τα χαρτονομίσματα αποτελούν πάντα ένα μικρό ποσοστό του συνολικού Χρήματος που κυκλοφορεί σε μία χώρα (5-10% το πολύ). Η μετατροπή των χαρτονομισμάτων δεν θα είναι το δυσκολώτερο τεχνικά πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση που θα μας ξαναπάει σε εθνικό νόμισμα.

Kiriakos Riniou: «Έστω λοιπόν ότι βρισκόμαστε σε αυτό το (αρχικό) χρονικό διάστημα όπου η δραχμή είναι εκτός [διεθνών αγορών νομισμάτων]. Πως θα καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες (που αφορούν σε είδη και ύλες που εισάγουμε) αυτό το διάστημα; »

«Δεδομένου ότι η Ελληνική Οικονομία έχει καταστραφεί, κι αυτό θα αποτυπωθεί στην ισοτιμία του νομίσματος, είναι δηλαδή πολύ πιθανόν το σενάριο της μεγάλης υποτίμησης, τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στην καθημερινότητά μας;»

Vassilis Serafimakis Από τα συναλλαγματικά αποθέματα που (υποχρεωτικά) θα αναλάβει το ελληνικό κράτος μετατρέποντας τις τραπεζικές καταθέσεις που έχουν ελληνικά φυσικά και νομικά πρόσωπα στην χώρα μας σε Ευρώ. Και από τα συναλλαγματικά αποθέματα τα οποία, όταν μπήκαμε στην Ευρωζώνη, εκχώρησε η Τράπεζα της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και θα (υποχρεούται να) μάς επιστρέψει. Δεν προεξοφλώ ότι θα «μετά χαράς» θα το κάνει! Από όπου και να το πιάσεις το ζήτημα, προκύπτει θέμα πολιτικής ικανότητας – αυτό που λέμε δηλ. συνεχώς, ότι το κύριο πρόβλημα είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ.

Όσες δυσκολίες περάσομε στην αρχική φάση, λόγω της κατάστασης στην οποία έχουν φέρει την οικονομία (και, συνεπαγόμενα, την κοινωνία) της χώρας μας, σημασία έχει η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ που θα δώσει η κυβέρνηση μέσω των συνολικών οικονομικών μέτρων που θα επιβάλει! Πρέπει να δοθεί αμέσως το μήνυμα προς τους Έλληνες, αλλά και προς τα ξένα κεφάλαια και τις αγορές, ότι η χώρα μας θα μπει, και μάλιστα αποφασιστικά, στον δρόμο της ανάπτυξης.

Ξανά-επικαλούμαι το μεγάλο παράδειγμα (υπόδειγμα!) της ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ. Τους δύσκολους τρεις-τέσσερις πρώτους μήνες ακολούθησε μία περίοδος δραματικής αντιστροφής του οικονομικού κλίματος! Η χώρα βγήκε από την ύφεση. Άρχισε μία διαρκής περίοδος ανάπτυξης, με ρυθμούς που σύντομα έγιναν οι μεγαλύτεροι στην Λατινική Αμερική. Σε τρία χρόνια η οικονομία είχε καλύψει το χαμένο έδαφος.

Δεν λέω ότι έτσι ακριβώς θα γίνει και εδώ. Αλλά ερωτώ, Γιατί όχι;; Γιατί να μην επιδιώξομε να πετύχομε τέτοια αποτελέσματα; Αφού μπορούμε!

Johanna Atogian: «Πόσο χρόνο θα χρειαστεί η Ελληνική οικονομία να παράγει (φθηνά σε δραχμές) ότι εισάγει ακριβά σε ευρώ εφόσον ακολουθηθούν τα μέτρα που προτείνετε παραπάνω;»

«Ποιά πιστεύετε ότι θα ναι τα κατάλληλα μέτρα για την υποκατάσταση των εισαγωγών με την εγχώρια παραγωγή;»

«Ποια [θα είναι] η περίοδος προσαρμογής στα αυξημένα επίπεδα της κατανάλωσης ώστε το πραγματικό εισόδημα να ακολουθήσει το ονομαστικό;»

Vassilis Serafimakis : Μερικά προϊόντα δεν γίνεται να υποκατασταθούν. Δεν προβλέπει κανείς νομίζω ότι σύντομα θα παράγομε αυτοκίνητα ή πολεμικά αεροπλάνα! (Αν και όλα γίνονται. Ας παραδειγματιστούμε και λίγο από την Τουρκία: μέσα σε κάθε συμφωνία αγοράς πχ οπλισμού υπάρχει ρήτρα μεταφοράς τεχνογνωσίας στην Τουρκία. Οι τούρκοι παράγουν πλέον μόνοι τους πολλά όπλα που εμείς ακόμα εισάγομε!)

Άρα αυτά τα προϊόντα όσο δεν τα παράγομε θα τα εισάγομε, ασχέτως νομίσματος. Αν θέλομε να αναπτύξομε την εγχώρια παραγωγή «σε βάρος» των εισαγωγών, χρειάζεται να ακροβατήσομε στα όρια του προστατευτισμού, πολιτική που απαγορεύεται από τις διεθνείς συμφωνίες που έχομε υπογράψει. Αλλά και εδώ μπορούμε να κάνομε αρκετά – αρκεί να έχομε ικανή και θαρραλέα πολιτική ηγεσία.

Δυστυχώς η χώρα μας είναι δέσμια συνθηκών που έχουν υπογραφεί πολύ πριν έρθει το Ευρώ και «δέσει το γλυκό», συνθήκες περί ελεύθερου εμπορίου, απαγόρευσης μέτρων προστατευτισμού, κτλ Οι υποχρεώσεις αυτές οφείλονται στο ότι συμμετέχομε σε μία σειρά από οργανισμούς όπως η Ε.Ε., ο ΟΟΣΑ, ο ΔΟΕ (Διεθνής Οργ. Εμπορίου), κ.ά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο ελιγμών και κινήσεων για μία κυβέρνηση που ξέρει να προστατεύει τα συμφέροντα των πολιτών της χώρας χωρίς να προκαλεί. Έχομε δεί και ξέρομε πάμπολλα παραδείγματα στην πρόσφατη Ιστορία.

Για να προχωρήσομε πάντως αυτό που χρειάζεται είναι ένα συγκροτημένο Σχέδιο με συγκεκριμένους Στόχους, ώστε να μπορούμε να έχομε την αρμόζουσα οικονομική πολιτική. Εάν προκριθεί να υποστηριχθεί η ενίσχυση ενός τομέα ή να προστατευθεί από τον εξωτερικό ανταγωνισμό μπορούν να ληφθούν μέτρα «ισοδύναμα», όπως θέσπιση γραφειοκρατικών απαιτήσεων για τις εισαγωγές, δάνεια από κρατικές τράπεζες για την ενίσχυση, κτλ.

ΠΕΡΙ ΕΙΣΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΕΞΑΓΩΓΩΝ Γ Ε Ν Ι Κ Α :

Για τον έλληνα εξαγωγέα, οι εξαγωγές που κάνει φέρνουν έσοδα. Οι εξαγωγές όλων των ελλήνων εξαγωγέων φέρνουν στη χώρα συνάλλαγμα – ενώ παράλληλα η κυβέρνηση χρειάζεται λιγώτερο χρήμα για τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτά όλα είναι γνωστά και σωστά – αγνοούμε όμως ότι σε όρους πραγματικής οικονομίας και μιλώντας για το σύνολο της κάθε οικονομίας, οι εξαγωγές είναι πραγματικό κόστος και οι εισαγωγές πραγματικό όφελος! Ας σκεφτούμε τι γίνεται όταν μία χώρα εισάγει ένα προϊόν: η χώρα αυτή στέλνει έξω «χρήμα» (δηλ. κάτι χρωματιστά χαρτάκια, ή αριθμούς στο κομπιούτερ) και παίρνει πραγματικά πράγματα, δηλ. προϊόντα που περιέχουν πρώτες ύλες, εργασία ανθρώπινη, έργο μηχανών (για τις οποίες έχει ξοδευτεί άλλη εργασία, πρώτες ύλες, κτλ).

Σημαίνει αυτό ότι μπορούμε ή πρέπει να επιδιώκομε να καθόμαστε ξάπλα και να «τυπώνομε χρήμα» για να αγοράζομε μόνο εισαγόμενα, δηλ. να βάζομε κάποια κορόϊδα του εξωτερικού να κάνουν την πραγματική εργασία για μας; Όχι βέβαια. Για να αγοράζομε κάτι από το εξωτερικό πρέπει να έχομε νόμισμα που να «περνάει» στο εξωτερικό, δηλ. να είναι αποδεκτό ως νόμισμα διεθνών συναλλαγών, κι αυτό σημαίνει να έχομε και δικές μας εξαγωγές! Ή κάτι αντίστοιχο, όπως πχ τουρισμό. Αλλοιώς, αν δεν έχομε καθόλου εξαγωγές ή κανένα τουρισμό, για ποιο λόγο ο ξένος να χρειάζεται να έχει Δραχμές; Άρα, πρέπει, τουλάχιστον κατά ένα μέρος, να δουλεύομε κι εμείς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ (δηλ. να εξάγομε προϊόντα που φτιάξαμε με δική μας πραγματική εργασία, κτλ) ώστε να αγοράζομε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προϊόντα από το εξωτερικό. Κάθε δε πλεόνασμα ή έλλειμμα στις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ χωρών εκφράζεται και καθρεφτίζεται (έστω άτσαλα!) στις διεθνείς ισοτιμίες.

Αυτά τα αναφέρω για να μην τσιμπάμε με την προπαγάνδα ότι χρειαζόμαστε απαραιτήτως να γίνομε «εξαγωγική οικονομία» ή να αυξήσομε την ανταγωνιστικότητα μας! Αύξηση της ανταγωνιστικότητας που προέρχεται από μείωση μισθών, μείωση απολαυών, κτλ, δεν πρέπει να είναι αποδεκτή ούτε ως σκέψη.
Και μιλάω ως καπιταλιστής! Μόνο βλάκες καπιταλιστές χαίρονται όταν βλέπουν τους τα εισοδήματα των πελατών τους να μειώνονται (όπως γίνεται τώρα στην Ελλάδα)! Όποιος νομίζει πώς μία χώρα θα είναι ευτυχισμένη εάν οι κάτοικοί ης εργάζονται με χαμηλούς («ανταγωνιστικούς») μισθούς για να παράγουν πραγματικά προϊόντα τα οποία χαίρονται και απολαμβάνουν οι κάτοικοι μίας άλλης χώρας είναι ανόητος.

Να πάει να δουλέψει «ανταγωνιστικά» στα εξαγωγικά εργοστάσια τής σημερινής Κίνας.

Ακούστε, το πρώτο μέλημα όποιας κυβέρνησης αποφασίσει να σώσει την Ελλάδα από την πορεία προς τον οικονομικό θάνατο πρέπει να είναι Η ΤΟΝΩΣΗ ΤΗΣ ΖΗΤΗΣΗΣ! Πρέπει να τονωθεί η κίνηση στην αγορά, η κατανάλωση, διότι σήμερα η αγορά ΣΒΗΝΕΙ.

Αυτό σημαίνει άμεση και δραστική τόνωση του πραγματικού εισοδήματος. (Κάτι το οποίο, πέραν των άμεσα αριθμητικών αποτελεσμάτων, θα επιφέρει και αλλαγή του κλίματος και επανάκαμψη της Εμπιστοσύνης στην αγορά, κάτι το οποίο θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τα αριθμητικά αποτελέσματα!) Τόνωση του εισοδήματος σημαίνει άμεση μείωση παρακρατήσεων στους μισθούς, μείωση φόρου εισοδήματος, ακύρωση φυσικά όλων τον έκτακτων φορολογιών, δραστικώτατη μείωση όλων των έμμεσων φόρων, αύξηση των συντάξεων – και, παράλληλα με τις άμεσες αυτές κινήσεις, ξεκίνημα ευρύτατου προγράμματος έργων υποδομής με συμμετοχή του ιδιωτ.τομέα.
Άρα μην ρωτάτε «πόσο σύντομα» ή «ποια θα είναι η περίοδος», κτλ. ΑΜΕΣΑ πρέπει να ληφθούν τέτοια μέτρα. Από Χ Τ Ε Σ, πού λένε !!

Johanna Atogian : «Πόσο χρόνο θα χρειαστεί η Ελληνική οικονομία να παράγει (φθηνά σε δραχμές) ότι εισάγει ακριβά σε ευρώ εφόσον ακολουθηθούν τα μέτρα που προτείνετε παραπάνω;»
Vassilis Serafimakis:Μερικά προϊόντα δεν γίνεται να υποκατασταθούν. Δεν προβλέπει κανείς νομίζω ότι σύντομα θα παράγομε αυτοκίνητα ή πολεμικά αεροπλάνα! (Αν και όλα γίνονται. Ας παραδειγματιστούμε και λίγο από την Τουρκία: μέσα σε κάθε συμφωνία αγοράς πχ οπλισμού υπάρχει ρήτρα μεταφοράς τεχνογνωσίας στην Τουρκία. Οι τούρκοι παράγουν πλέον μόνοι τους πολλά όπλα που εμείς ακόμα εισάγομε!)

Άρα αυτά τα προϊόντα όσο δεν τα παράγομε θα τα εισάγομε, ασχέτως νομίσματος. Αν θέλομε να αναπτύξομε την εγχώρια παραγωγή «σε βάρος» των εισαγωγών, χρειάζεται να ακροβατήσομε στα όρια του προστατευτισμού, πολιτική που απαγορεύεται από τις διεθνείς συμφωνίες που έχομε υπογράψει. Αλλά και εδώ μπορούμε να κάνομε αρκετά – αρκεί να έχομε ικανή και θαρραλέα πολιτική ηγεσία.

Tasos Dias: "Η Γερμανία με πόσο επιτόκιο δανείζει τις χώρες τής Ευρωζώνης;"
"Η Γερμανία πόσο επιτόκιο πληρώνει η ίδια στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και πόσο κερδίζει από τα δανεικά που δίνει ετησίως;"

Vassilis Serafimakis: Η Γερμανία όπως και καμία άλλη χώρα δεν δανείζει απευθείας άλλη χώρα τής Ευρωζώνης - ούτε η ΕΚΤ το κάνει αυτό, διότι απαγορεύεται από το καταστατικό της. Ο δανεισμός των χωρών που δεν μπορούν για κάποιο λόγο να αντλήσουν κεφάλαια από τις αγορές (στις οποίες στέλνει τις χώρες της Ευρωζώνης αναγκαστικά και αποκλειστικά ο τρόπος πού έχει στηθεί η Ευρωζώνη) γίνεται από "ειδικά ταμεία" άντλησης κεφαλαίων που έχουν δημιουργηθεί γι'αυτό το σκοπό. Πχ ο μηχανισμός τού EFSM μέσω τού οποίου η Ευρωπαϊκή Ένωση αντλεί κεφάλαια από τις αγορές κυκλοφορώντας γραμμάτια (ομόλογα) και δανείζει μετά αυτά τα κεφάλαια στις πληττόμενες από κρίση χρέους χώρες. Ή πχ EFSF, έναν άλλο "ειδικό" μηχανισμό που από το 2010 ενσωματώθηκε στην ΕΚΤ, οπότε παρακάμπτεται η απαγόρευση δανεισμού ή βοήθειας απευθείας σε κράτη.
(Βλ. σχετ. λήμματα στην Wikipedia.)

Η Γερμανία δεν δανείζεται από την ΕΚΤ. Αντιθέτως η γερμανική κεντρική τράπεζα όπως και όλες οι κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών της Ευρωζώνης συμμετέχουν στην κεφαλαιοποίηση τής ΕΚΤ, δηλ. στέλνουν κεφάλαια σ'αυτήν (όσες φυσικά μπορούν, πλέον).
(Βλ. λήμμα :http://en.wikipedia.org/wiki/European_Central_Bank#Shareholders)’’

Η Γερμανία έχει κερδίσει τεράστια ποσά λόγω τού στησίματος και της εν συνεχεία λειτουργίας τής Ευρωζώνης. Πέρα από τα οφέλη που έχει αποκομίσει λόγω ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, δηλ. έχοντας ένα νόμισμα "φτηνό" (για την οικονομία της), ενώ παράλληλα οι χώρες-εισαγωγείς της Ευρωζώνης έχουν ένα "σκληρό" νόμισμα (το 40% των εξαγωγών της Γερμανίας πάει σε ευρωπαϊκές χώρες), η Γερμανία έχει και άλλα έμμεσα αλλά σημαντικά οφέλη : Τα γερμανικά ομόλογα, με τα οποία αντλεί κεφάλαια από τις αγορές, κινούνται τα τελευταία χρόνια σε πολύ χαμηλά επίπεδα απόδοσης (φέτος δίνουν 0,09%!) και φυσικά η Γερμανία επωφελείται από αυτόν τον φτηνότατο δανεισμό και τον πακτωλό κεφαλαίων που εισρέουν (αφού η υπόλοιπη Ευρώπη έχει καταστεί "επισφαλής").
(Βλ. άρθρο Νιού Γιόρκ Τάϊμς: http://www.nytimes.com/2011/04/23/business/global/23charts.html?_r=3&)

Το Σπήγκελ υπολόγισε ότι η Γερμανία θα κερδίσει από την διαφορά αυτή επιτοκίου (μεταξύ αυτών που δίνει και αυτών που θα έδινε χωρίς την κρίση και το Ευρώ) σε τουλάχιστον 30 δισ € για το διάστημα 2012-16! Η Royla Bank of Scotland προβλέπει αρνητικά επιτόκια σε λίγο για τα γερμανικά ομόλογα, δηλ. θα πληρώνει ο επενδυτής από το κεφάλαιο την Γερμανία για το "προνόμιο" να την δανείζει!
Δηλ. να παρκάρει στη Γερμανία τα κεφάλαιά του.

(Βλ. καθ. Αντώνιο Φατάς: "Πώς η Γερμανία ευνοήθηκε από το Ευρώ"http://seekingalpha.com/article/564881-how-germany-benefited-from-the-euro)

Εβελίνα Χατζηδάκη : "Σχετικά με το ερώτημα για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.Εσείς λέτε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει κάποια" ισοδύναμα" μέτρα για να αποφύγει τις κυρώσεις. Μπορείτε να πείτε κάτι παραπάνω πάνω σ'αυτό,ποιά θα μπορούσαν να είναι αυτά,αν δεν είναι καθαρά τεχνικά θέματα;"
Vassilis Serafimakis: Η Ελλάδα δεσμεύεται από μία σειρά συνθηκών τις οποίες έχει υπογράψει, με τις συνθήκες που αφορούν τις σχέσεις της με την Ε.Ε. και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν να είναι πιο δεσμευτικές από τις συμφωνίες συμμετοχής στον ΔΟΕ (Διεθνή Οργανισμό Εμπορίου). Ως μέλος τού ΔΟΕ, και μετά από χρόνο-ρεκόρ (ίσως παγκόσμιο) Ύφεσης, η Ελλάδα θα μπορούσε να επικαλεστεί στον ΔΟΕ ότι έχει υποβιβαστεί σε καθεστώς "υπό ανάπτυξη χώρας" ώστε να λάβει ανενόχλητη μέτρα προστατευτισμού.

Αλλά η συνθήκη τής Ρώμης και οι κατοπινές συμφωνίες, που είναι πιο εξειδικευμένες απαγορεύουν αυστηρά οποιαδήποτε τέτοια μέτρα. Γι'αυτό, η μόνη οδός είναι "ισοδύναμα μέτρα": Άτυπη προτίμηση ελληνικών εταιρειών σε κρατικές προμήθειες και εργασίες· ενίσχυση επιχ/σεων στρατηγικών τομέων μέσω επιλεκτικής προς αυτές παροχής πληροφοριών· επανακρατικοποίηση επιχ/σεων στρατηγικού ενδιαφέροντος, όπως πχ ΔΕΗς επίκληση λόγων αμυντικών συμφερόντων για ενίσχυση "ακριτικών περιοχών"· ενίσχυση επιχ/σεων υπαίθρου δια εμμέσων παροχών, πχ ενίσχυσης εργατικού δυναμικού περιοχής (υποκαθιστώντας μέρος μισθολο.κόστους)· θέσπιση περαιτέρω γραφειοκρατικών κανονισμών εκτελωνισμού σε αλλοδαπά προϊόντα με επιλεκτική εφαρμογή για κλάδους που θέλομε ενίσχυση εγχώριας παραγωγής· κτλ.

Για όλα αυτά είναι υπέρ-βέβαιο ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη τής άλλης πλευράς θα ξεσηκώσουν το κόσμο στις διαμαρτυρίες και θα μας καταγγείλουν στα αρμόδια όργανα. Εκεί θα χρειαστεί (άλλη μια φορά μπροστά μας!) να έχομε κυβέρνηση με γνώση, θάρρος και πείσμα. Δεν θα είμαστε ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χώρα που προσπάθησε να προστατεύσει τα συμφέροντά της σε βάρος της ιδεολογίας τής ελεύθερης οικονομίας (στην οποία προσωπικά έχω προσχωρήσει). Δεν ταυτίζεται πάντα ιδεολογία με πατριωτισμό: ο νεοφιλελεύθερος Τζωρτζ Μπούς υιός επέβαλε χωρίς δεύτερη σκέψη πρόσθετους δασμούς στον Σίδηρο εισαγωγής για να προστατεύει τον αμερικανικό σίδηρο. Η ίδια η Γερμανία μέχρι προχθές έπαιρνε μέτρα προστατευτισμού - και παραβίαζε βάναυσα το Μάαστριχτ. Έκανε δηλ αυτό που πρέπει να κάνομε κι εμείς τώρα και που μάς απαγορεύει να κάνομε. Γιατί; Διότι είναι ισχυρότερη. Αλλά εάν εμείς θελήσομε αυτή η ισχύς της δεν αξίζει πολλά πράγματα.

Kiriakos Heristanidis : «Θεωρείτε ότι η θέσπιση ΑΟΖ στην παρούσα φάση θα ήταν καταστροφή ή λύτρωση για την ελληνική οικονομία; Κάποιοι κάνουν εκστρατεία για να πείσουν τον κόσμο ότι πρέπει να θεσπίσομε ΑΟΖ άμεσα. Αυτό δεν αποτελεί ξεπούλημα του εθνικού πλούτου;»

Vassilis Serafimakis: Θα κάνω μία γενική παρατήρηση: Στον σημερινό κόσμο (χωρίς αυτό να είναι κάποια εξαίρεση στην Ιστορία) η δύναμη ενός κράτους είναι συνάρτηση κυρίως της οικονομικής του δύναμης.

Γι’ αυτό και βλέπομε τόσο συχνά τους ηγέτες κρατών να συμπεριφέρονται σαν πωλητές και εμπορικοί αντιπρόσωποι: έρχεται ο γάλλος να πιέσει να πάρομε γαλλικά αεροπλάνα, ο ιταλός να ζητήσει να προτιμήσομε την ιταλική εταιρεία σε ένα διαγωνισμό, ο εγγλέζος να ζητήσει ευνοϊκή μεταχείριση ενός αγγλικού προϊόντος, κ.ο.κ. Διότι αυτοί, αντίθετα με τις ελληνικές κυβερνήσεις, καταλαβαίνουν ότι η αύξηση της οικονομικής δύναμης μίας χώρας, και κυρίως του ιδιωτικού τομέα της, σημαίνει αναπόφευκτα αύξηση της διπλωματικής και πολιτικής δύναμης της ίδιας της χώρας.

Σήμερα λοιπόν η Ελλάς είναι στο καναβάτσο από πλευράς διπλωματικής και πολιτικής δύναμης! Και όλοι ξέρομε πώς όταν κάνεις οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, φροντίζεις να έχεις όσο το δυνατόν ισχυρότερη θέση ως προς τον απέναντι σου. Ακόμα κι αν είσαι για κάποιο λόγο αναγκαστικά ασθενέστερος (πχ να διαπραγματεύεται η Ελλάς με τις ΗΠΑ) φροντίζεις και πάλι να είναι η θέση σου όσο το δυνατόν πιο ισχυρή, πχ να έχεις συμμάχους, να είναι ευνοϊκές συνθήκες, να υπάρχει αντίπαλο δέος, κτλ. Σήμερα λοιπόν, μιλώντας γενικά, η Ελλάς δεν φαίνεται να είναι σε καλή στιγμή για να μπεί σε διαπραγματεύσεις που θα καθορίσουν για δεκαετίες και ίσως αιώνες κάποια σοβαρά θέματα εθνικής κυριαρχίας. Μιλάω γενικά διότι μπορεί αν υπάρχουν άλλοι παράγοντες, πχ πίεση χρόνου δηλ. να πρέπει να συμμετάσχομε οπωσδήποτε σε κάποια συζήτηση/διαπραγμάτευση διότι αλλοιώς θα αποφασίσουν κάποιοι άλλοι μόνοι τους για λογ/σμό μας. Αλλά γενικά μιλώντας θα έπρεπε να επιδιώκομε «αναβολή της δίκης»…

http://www.facebook.com/groups/symmoriadraxmis/