Η μάνα νεκρού στο Πολυτεχνείο, απαντά στους νεοναζί

Η μάνα νεκρού στο Πολυτεχνείο, απαντά στους νεοναζί

Ο νεοναζί μιλούσε με στόμφο και ύφος . Μεταξύ άλλων (συνειρμός δεν υπήρχε) βεβήλωσε και τη μνήμη των νεκρών του Πολυτεχνείου:

Νεκροί δεν υπήρξαν. Ας μας δείξουν έναν τάφο. Οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι ένας αστικός μύθος!!!

Όλοι αυτοί οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού που δρουν και υπάρχουν χάρη στη γενναιοψυχία και την ανοχή της Δημοκρατίας , επειδή δεν έχουν το σθένος να ομολογήσουν δημοσίως ότι είναι θαυμαστές του Χίτλερ και του φασισμού , ότι έχουν εικόνισμα τον Παπαδόπουλο και τη δικτατορία μαζί και όλους του δικτάτορες ανά τον κόσμο διαχρονικά , προσπαθούν ύπουλα και δια της πλαγίας, να αποδυναμώσουν κάθε ιστορικό γεγονός το οποίο πλήττει την ιδεολογία τους. Γιʼ αυτό και ισχυρίζονται ότι δεν υπήρξε Ολοκαύτωμα , ότι δεν υπήρξε Πολυτεχνείο, διαστρέφουν και παραχαράσσουν την Ιστορία, εξιδανικεύουν τα φασιστικά ινδάλματά τους, ζωγραφίζουν δικτατορικούς παραδείσους, κλπ , κλπ . Η προσπάθειά τους στοχεύει στο να υπονομεύσουν τη Δημοκρατία εκ των έσω , ανοίγοντας δρόμο για την εγκαθίδρυση φασιστικού καθεστώτος μέσα στο οποίο αυτοί θα έχουν, βεβαίως , κυρίαρχη θέση ως πραιτωριανοί , ενώ οι δημοκράτες θα πάνε ξανά «διακοπές» στα ξερονήσια , θα «παραθερίσουν» στις φυλακές , θα υποστούν στις «ταράτσες» τις «ευγενείς» περιποιήσεις των ανθρωποφυλάκων (βούρδουλα, φάλαγγα, ηλεκτροσοκ, κλπ), θα χάσουν τη ζωή τους «από ατύχημα» , θα αυτοκτονήσουν «αφʼ εαυτού» , θα μείνουν ανάπηροι από «δική τους υπαιτιότητα», κλπ, κλπ.

Βαγγέλης Μητράκος

Είναι γεγονός ότι η κουτσή Δημοκρατία μας βοηθάει , άθελά της , την προσπάθειά τους αυτή . Όμως τα ελαττώματα της Δημοκρατίας θα τα απαλείψουν οι Δημοκρατικοί Πολίτες με την υγιή , ενεργό πολιτική και κοινωνική τους δράση , μέσα στα πλαίσια του Συντάγματος , των νόμων και των δημοκρατικών θεσμών κι όχι οι θιασώτες του ολοκληρωτισμού οι οποίοι έχουν τόση σχέση με τη δημοκρατία όσο ο Φάντης με το Ρετσινόλαδο .

Δυστυχώς για τους νεοναζί … ΚΑΙ Πολυτεχνείο υπήρξε ΚΑΙ νεκροί που έπεσαν από τις σφαίρες της χούντας σʼ εκείνο το τριήμερο της δημοκρατικής ανάτασης της νεολαίας. Κι επειδή είναι μάταιο αλλά και προσβολή μαζί της ιστορικής μνήμης να προσπαθείς νʼ αποδείξεις τα αυτονόητα και τα αυθύπαρκτα , ας συζητήσει ο νεοναζί και οι όμοιοί του με τη μάνα του Μιχάλη Μυρογιάννη , ενός εκ των νεκρών του Πολυτεχνείου , η οποία δημοσίευσε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», το Νοέμβριο του 1983 , την παρακάτω επιστολή , με τίτλο:

«ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΑ …»:
«Πριν 10 χρόνια , αυτή τη μέρα , είχα κι εγώ ένα παλικάρι , που έφυγε να πάει στο Πολυτεχνείο και από τότε δεν ξαναγύρισε . Θυμάμαι τα τελευταία του λόγια:
« Μάνα, πόσο όμορφη είναι η ζωή. Μάνα, τι ωραία λόγια έχει ο Εθνικός μας Ύμνος».
Κι όταν του είπα , μη βγεις αγόρι μου σήμερα , μου απάντησε με το τραγούδι: «Κράτα , μάνα , και θα γίνει το μεγάλο πήδημα , λευτεριά και ρωμιοσύνη είναι αδέρφια δίδυμα».
Θυμάμαι και κάτι ακόμα: Εκείνο το πρωί όσες φορές έπαιρνα νερό, κι έβγαινα στην αυλή να ποτίσω τις γλάστρες με τα λουλούδια, έτρεχε και με φιλούσε. Τότε δεν μπορούσα να εξηγήσω το γιατί . Τα δεχόμουν όλα αμίλητη και περήφανη . Τώρα ξέρω γιατί . Τώρα που έχω μείνει με ένα χαρτί στο χέρι που λέει : «Διαμπερές τραύμα στο κεφάλι , βληθείς δια πυροβόλου όπλου , έξοδος εγκεφαλικής ουσίας» .

Κι όταν πια η μοναξιά , η πίκρα , ο πόνος , γίνονται αγανάκτηση , είναι σαν να ακούω τη φωνή του να μου λέει : « Μάνα , δεν πέθανα . Το αίμα μου σας ελευθέρωσε» .
Και τότε σκέπτομαι και ευχαριστώ όλους εκείνους που τον τίμησαν και τον τιμούν με οποιοδήποτε τρόπο . Και βλέπω τη μορφή της προτομής του , που βρίσκεται στη Μυτιλήνη , να μου χαμογελά» .

Στις δίκες των χουντικών , ο Αντώνης Αγριτέλης ,οδηγός τότε του κατηγορούμενου ταγματάρχη Ντερτιλή , στην ένορκη βεβαίωση που κατέθεσε στο Δικαστήριο , μαρτύρησε , μεταξύ άλλων , τα εξής:

«Στις 4 ή 4.30 ξημερώνοντας Σάββατο παρέλαβα τον Ντερτιλή και τον μετέφερα από την ΑΣΔΕΝ στο Πολυτεχνείο με το τζιπ . Σταμάτησα κοντά στην κατεστραμμένη πύλη , ο Ντερτιλής κατέβηκε και συζητούσε με κάποιον αξιωματικό της Αστυνομίας . Ξαφνικά αντελήφθην φασαρία και φωνές προς τη μεριά της διασταύρωσης Πατησίων και Στουρνάρα . Παρετήρησα ότι αστυφύλακες έδερναν έναν νεαρό . Ξαφνικά αυτός κατόρθωσε να αποσπασθεί από τους αστυφύλακες . Τότε ο Ντερτιλής που μόλις είχε αντιληφθεί το επεισόδιο, έβγαλε από το μπουφάν του το περίστροφό του και πυροβόλησε χωρίς να πολυσκεφθεί. Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο .Έμεινε επί τόπου ακριβώς στη διασταύρωση Πατησίων και Στουρνάρα , προς την πλευρά της Ομόνοιας . Εγώ φαντάστηκα ότι του έριξε στα πόδια και περίμενα να κινηθεί .. Όταν όμως είδα να σχηματίζεται μια λίμνη από αίμα και μια μικρή άσπρη λιμνούλα από μυαλά , κατάλαβα ότι τον πυροβόλησε στο κεφάλι και ήταν ήδη νεκρός . Μετά σαν να μη συνέβαινε τίποτα , μπήκε στο τζιπ και κτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε:
«με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μια τον πέτυχα στο κεφάλι».

Το Πολυτεχνείο δεν είχε ανάγκη από νεκρούς για να καταγραφεί ως κορυφαία αντιστασιακή ενέργεια κατά της χούντας και της δικτατορίας . Ακόμα κι αν δεν είχε καταγραφεί ούτε ένας νεκρός , το Πολυτεχνείο θα παρέμενε ένα ιστορικό ορόσημο στους δημοκρατικούς αγώνες του Ελληνικού Λαού .

Και αποτελεί πραγματική κατάντια και βλασφημία το έωλο επιχείρημα κάποιων νοσταλγών της 7ετίας ότι οι νεκροί δεν ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο . Είναι σαν να ψάχνουμε να βρούμε ποιοι Μεσολογγίτες κατά την Έξοδο έπεσαν μέσα στο Μεσολόγγι και ποιοι έξω απʼ αυτό για να τους απονείμουμε το στεφάνι του Εθνομάρτυρος .
Ντροπή ! Φτάνει πια η ιεροσυλία ! Ως εδώ !

Δυστυχώς , όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες ιστορικές καταστάσεις , το Πολυτεχνείο είχε ΚΑΙ πολλούς νεκρούς (πολύ περισσότερους από τις επίσημες καταγραφές) και φυσικά υπάρχουν ΚΑΙ οι τάφοι τους . Και ειδικά αυτούς τους νεκρούς των Εθνικών Αγώνων για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν επιτρέπεται να τους σκυλεύει ατιμώρητα κανένας .
Από τα πανάρχαια χρόνια , ο σεβασμός στη μνήμη των νεκρών , ειδικά όταν έχουν θυσιαστεί για υψηλά ιδανικά , είναι ιερός και χαρακτηρίζει τον Άνθρωπο που έχει ʽΗθος και Πολιτισμό .

Στην Αρχαία Ελλάδα ο σεβασμός προς το νεκρό εθεωρείτο ως επιταγή των θεών . Και στην Αρχαία Αθήνα υπήρχε Νόμος που απαγόρευε την εξύβριση και την προσβολή της μνήμης νεκρού .

Στη σημερινή Ελλάδα , δυστυχώς , επειδή οι θεσμοί αδρανούν ή και θωπεύουν συνειδητά τους νεοσσούς που εκκολάπτονται απʼ το αυγό του φιδιού , σκυλεύονται με θράσος και περισσή ευκολία τα Όσια και τα Ιερά της Φυλής και παραγράφεται η Ιστορία , παρʼ όλο που το Άρθρο 365 του Ποινικού Κώδικα προβλέπει ότι όποιος προσβάλλει τη μνήμη νεκρού με βάναυση ή κακόβουλη εξύβριση ή με συκοφαντική δυσφήμηση τιμωρείται με φυλάκιση μέχρις έξι μηνών .

Ας μην ξεχνούν , όμως , όλοι αυτοί οι επιλήσμονες το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος το οποίο διατάσσει ότι ο ίδιος ο Λαός είναι υποχρεωμένος να υπερασπίσει τη Δημοκρατία , αν χρειαστεί , έτσι όπως έχει κάνει πολλάκις κατά το παρελθόν .

«Με κλέος αιώνιο τη γλυκιά τυλίγοντας πατρίδα
χαθήκαν στη σκοταδερή νεφέλη του θανάτου.
Μα και νεκροί δεν πέθαναν
γιατί απʼ τα δώματα του ΄Αδη
τους ανεβάζει η Αρετή
στον κόσμο δοξασμένους»
ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!


Βαγγέλης Μητράκος