Ολόκληρη η σημερινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη

Ολόκληρη η σημερινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη

Με το κόμμα των "από κάτω" θα φέρουμε την εξουσία για το λαό

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ήρθε η ώρα σήμερα να κάνουμε ένα ακόμη βήμα μπροστά. Είκοσι χρόνια τώρα, όσοι είμαστε εδώ, περπατάμε δίπλα ο ένας στον άλλο. Στις Ευρωπορείες. Στις παγκόσμιες ημέρες δράσης και τη Διεθνή Δράση. Στα τεράστια αντιπολεμικά συλλαλητήρια. Στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, στις διαδηλώσεις της Γένοβα, της Φλωρεντίας, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Στην συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Στις πλατείες της αγανάκτησης. Στη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ- Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Αυτό όμως το βήμα που κάνουμε σήμερα μαζί, είναι το πιο καθοριστικό. Σήμερα βάζουμε τις βάσεις για ένα νέο πολιτικό οργανισμό. Σήμερα συναντιούνται οι κοινωνικές ανάγκες με ένα νέο πολιτικό υποκείμενο, με ένα νέο πολιτικό ριζοσπαστικό πρόγραμμα. Σήμερα μας δίνεται η ευκαιρία οι δυνάμεις της εργασίας, οι λαϊκές τάξεις και η νέα γενιά να βάλουν τις βάσεις για ένα νέο πολιτικό εργαλείο. Έναν πολιτικό φορέα που θα τον δημιουργήσουν οι ίδιες, που θα είναι κυρίως δική τους κατάκτηση.

Αλέξης Τσίπρας

Δική μας υποχρέωση σήμερα, συντρόφισσες και σύντροφοι, αν θέλουμε πραγματικά να εκφράσουμε τον κόσμο που μας πίστεψε και μας στήριξε, είναι να προχωρήσουμε σε ρήξεις και σε οριοθετήσεις.
Να μην είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων, αλλά να αφουγκραστούμε τις κοινωνικές ανάγκες.
Αφήνουμε πίσω μας τη γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς.
Σιγά -σιγά, με διάλογο και σύνθεση, καταφέραμε όλοι και όλες μαζί να ξεπεράσουμε προκαταλήψεις και στερεότυπα και ό,τι μας καθήλωνε και μας κρατούσε μακριά από τους πολίτες και τις κοινωνικές διεργασίες.
Σήμερα βάζουμε τις βάσεις για έναν πολιτικό οργανισμό σε άμεση και παράλληλη σχέση με τα κοινωνικά κινήματα.
Με τα εργατικά κινήματα, με τα κινήματα αλληλεγγύης, με τα κινήματα της πόλης, με τα κινήματα των γυναικών και της νεολαίας.
Συγκροτούμε ένα κόμμα της κοινωνίας και όχι ένα κόμμα του κράτους και του συστήματος.
Δεν θέλουμε ένα κόμμα που με έφοδο θα καταλάβει το κράτος.
Θέλουμε την ιδεολογική ηγεμονία στο λαό.
Θέλουμε την εξουσία για το λαό.
Θέλουμε ένα κομματικό οργανισμό που η δομή του και οι διαδικασίες του να «καθρεφτίζουν» τον κόσμο της εργασίας και του μόχθου και όχι τον καταμερισμό εργασίας του κράτους και των μηχανισμών του.
Φτιάχνουμε κόμμα εργαζομένων και όχι κόμμα ειδικών.
Όχι έναν φορέα που αντιγράφει το πρόγραμμα και τη δομή του κράτους, αλλά ένα φορέα «των από κάτω», που αλλάζει καθημερινά και αμφισβητεί όλες τις κατεστημένες δομές.
Θέλουμε έναν φορέα που δεν θα είναι απλά μαζικός, αλλά θα είναι φορέας των μαζών του.
Θα απελευθερώνει τη συμμετοχή και τη φαντασία, θα δρα καταλυτικά στην κοινωνική αυτοοργάνωση, δεν θα την φοβάται.
Θα είναι ο φορέας των αδυνάμων.
Ο φορέας όπου θα βρίσκουν στήριξη και έκφραση όλοι οι «χωρίς».
Οι «χωρίς δουλειά», οι «χωρίς ασφάλιση», οι «χωρίς κατοικία», οι «χωρίς αξιοπρέπεια», οι «χωρίς δικαιώματα».
Η νεοφιλελεύθερη πολιτική και η ανθρωπιστική κρίση, έφεραν έτσι τα πράγματα, ώστε σήμερα είναι καθήκον μας να φτιάξουμε έναν φορέα για τους χωρίς δύναμη, για τους χωρίς φωνή.
Για να τους δώσουμε δύναμη, για να τους δώσουμε φωνή.

Συγκροτούμε έναν πολιτικό φορέα δημοκρατικό, συμμετοχικό, ζωντανό.
Έναν φορέα που πρώτα θα δίνει διαρκείς μάχες στο εσωτερικό του για να μην κυριαρχούν γραφειοκρατικές και συντηρητικές δομές.
Που πρώτα θα παλεύει στο εσωτερικό του για να μην νικήσει η συντήρηση, για να μην γίνει ποτέ κατεστημένο.
Και μετά θα παλεύει με τη συντήρηση και τις κατεστημένες αντιλήψεις και στη κοινωνία.

Θέλουμε ένα φορέα πραγματικό «συλλογικό διανοούμενο», με σεβασμό σε όλες τις απόψεις και σε όλα τα μέλη του.
Συγκροτούμε ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα.
Που θα είναι δημοκρατικό.
Που θα είναι συλλογικό.
Και αποτελεσματικό.
Χωρίς προσωπικές στρατηγικές.
Ένα κόμμα ανιδιοτελών συντρόφων και συντροφισσών που θέτουν τη συλλογικότητα και την κοινή ευθύνη πάνω από προσωπικές απόψεις, στρατηγικές ή επιδιώξεις.

Θέλουμε ένα κόμμα των μελών του, όχι ένα κόμμα γραφειοκρατών.
Ένα κόμμα που θα συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις και θα τις ενοποιεί προς όφελος των κοινωνικών συμφερόντων που συλλογικά εξυπηρετεί.

Και ήρθε η ώρα, συντρόφισσες και σύντροφοι, να κάνουμε το μεγάλο βήμα με αποφασιστικότητα.
Η μοίρα και ο καιρός τό’ χουν ορίσει.
Ο λαός μας ακουμπά τις ελπίδες του πάνω μας.
Ας αναλάβουμε με θάρρος τις ευθύνες μας.
Και ας ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της ιστορίας.
Και να το ξεκαθαρίσουμε:
Δεν είμαστε απλά αποφασισμένοι να αναλάβουμε την ευθύνη.
Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τη ευθύνη.
Σαν έτοιμοι από καιρό.
Αφού οι αναλύσεις και οι προβλέψεις μας εδώ και χρόνια -όπως παραδέχονται όλοι πια εντός και εκτός Ελλάδας- δικαιώθηκαν πλήρως, μπορούμε να αναλάβουμε την διακυβέρνηση του τόπου.
Μπορούμε όχι να διαχειριστούμε τη μνημονιακή καταστροφή, αλλά να την σταματήσουμε.
Να σταματήσουμε τη καταστροφή και να ανοίξουμε δρόμους δημιουργίας.

Ο κόσμος, οι πολίτες, το έχουν καταλάβει πια αυτό, παρά τη διαρκή και επίμονη προπαγάνδα του συστήματος.
Γιατί το σύστημα από την αρχή της κρίσης επιβάλει μια παράλογη και βάρβαρη πολιτική, χωρίς αιτιολόγηση.
Μόνο με ξόρκια και εκβιασμούς.
Ενώ εμείς αντιμετωπίζουμε τη κρίση με τον ορθό λόγο και την ανάλυση.
Είμαστε σαν τους επιστήμονες τον μεσαίωνα.
Λέμε πράγματα αυτονόητα και μας δικάζουν ως ιεροεξεταστές στα δελτία των ειδήσεων της διαπλοκής.
Όχι δε λέμε ότι η γη γυρίζει, αλλά λέμε κάτι εξίσου αυτονόητο.
Ότι με τη λιτότητα δε βγαίνεις από τη κρίση αλλά βυθίζεσαι ακόμη πιο βαθιά στη καταστροφή.
Ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή.
Ότι η Ελλάδα επιλέχθηκε ως το πειραματόζωο της κρίσης.
Ότι το χρέος δε βγαίνει χωρίς αναδιάρθρωση.
Ότι απαιτείται συνολική ευρωπαϊκής λύση.
Ότι με το ευρώ εκβιάζουν τη κοινωνία να αποδεχτεί τη καταστροφή της, αφού το κόστος για τους εκβιαστές είναι μεγαλύτερο από ότι για τους εκβιαζόμενους.
Και όλα αυτά στηριγμένα στην ανάλυση της πραγματικότητας, και όχι σε προφητείες.
Σήμερα βλέπουμε ότι σιγά σιγά όλα όσα είπαμε, η αφήγησή μας για τη κρίση αλλά και οι προτάσεις μας για την έξοδο από τη κρίση, επιβεβαιώνονται.
Αλλά για τους δογματικούς του νεοφιλελευθερισμού που μας κυβερνούν, όσο η πραγματικότητα τους αμφισβητεί και μας δικαιώνει, τόσο το χειρότερο για τη πραγματικότητα.
Ας το έχουμε αυτό στο μυαλό μας.
Κάποτε κατηγορούσαν την αριστερά για προσήλωση σε δόγματα.
Σήμερα οι δογματικοί είναι απέναντί μας.
Και η αριστερά είναι ανοιχτή στην ανάλυση, στις ιδέες, στον πλουραλισμό, στην ανάλυση του ορθού λόγου.
Και αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα.
Απέναντί μας έχουμε ένα κλειστό κύκλωμα.
Ένα κατεστημένο που δε μπορεί να παράξει τίποτα καινούργιο, τίποτα δημιουργικό.
Μόνο καταστροφή και φόβο.
Εμείς έχουμε το μεγάλο πλεονέκτημα.
Μπορεί να μην έχουμε τη στήριξη των μέσων, την οικονομική δύναμη και τα μέσα των αντιπάλων μας, αλλά έχουμε τη δύναμη των ιδεών μας. Τη δύναμη της ελπίδας και της δημιουργίας, που είναι ισχυρότερη από αυτή του φόβου και της καταστροφής.
Και κυρίως, έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.
Αυτό και μόνο είναι ικανό να μας δώσει τη νίκη.
Ο διαφωτισμός θα νικήσει και θα διαδεχθεί το μεσαίωνα.
Θα αναλάβουμε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας και, παρά το γεγονός ότι θα γίνει μέσα στις χειρότερες συνθήκες οικονομικής καταστροφής και κοινωνικής διάλυσης, θα τα καταφέρουμε
Είμαστε αναγκασμένοι να πετύχουμε και με τη στήριξη του λαού θα τα καταφέρουμε.
Θα πετύχουμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Από το σύστημα προπαγάνδας του μνημονιακού κατεστημένου, από αυτό το ενιαίο πια κέντρο εκδοτών, καναλαρχών και γραφείων επικοινωνίας των τριών μνημονιακών κομμάτων, το τελευταίο διάστημα εκπορεύεται το ίδιο μονότονο μήνυμα.
Αφού απέτυχαν να μας αντιμετωπίσουν με τις ανιστόρητες θεωρίες τους περί των δύο άκρων, σήμερα μας λένε πως θέλουμε να μοιάσουμε με κομμάτια του πολιτικού συστήματος που σήμερα καταρρέει και με τα κόμματα του χθες.
Όποιοι δεν έχουν καμία επαφή πια με την κοινωνία, ανακαλύπτουν επικοινωνιακά τρικ.
Όποιοι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, κάνουν πολύ επιπόλαια ανάγνωση της πραγματικότητας.
Και υποτιμούν βαθιά την νοημοσύνη του ελληνικού λαού.
Ας τους το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, ούτε ανακαίνιση κάνουμε, ούτε η νέα εκδοχή κάποιου άλλου κόμματος είμαστε.
Δεν αντιγράφουμε κομματικά μοντέλα, ούτε καν τα δικά μας.
Δε βαδίζουμε στη πεπατημένη.
Είμαστε «ώριμο τέκνο» μίας νέας εποχής, που οι κοινωνικές τάξεις έρχονται πάλι στο προσκήνιο.
Είμαστε εκφραστές της ιδεολογίας και των αξιών που επέστρεψαν.
Είμαστε η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη, η εναλλακτική πρόταση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γέννημα μιας εποχής που οι ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται και πολιτικοποιούνται.
Σήμερα μια νέα κοινωνική πραγματικότητα γεννιέται, μέσα από την δεδομένη πλέον κοινωνική εμπειρία ότι τα Μνημόνια και οι πολιτικές τους είναι ταξικές πολιτικές που αποσκοπούν στην εξόντωση της εργασίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.
Γι’ αυτό κι εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να μειώσουμε τον ριζοσπαστισμό μας, χάριν ενός αδιέξοδου εκλογικισμού, ή μιας αποπολιτικοποιημένης ταυτότητας.
Και τους το λέμε για να το εμπεδώσουν.
Δεν θα γίνουμε σαν και αυτούς.
Έχουμε κάθε λόγο, όχι μόνο να μην υποστείλουμε αλλά να ενισχύσουμε τον ριζοσπαστισμό μας.
Να τον μετασχηματίσουμε σε πολιτικό πρόγραμμα με την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων, και να κερδίσουμε έτσι την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία ακόμα και σε κοινωνικά στρώματα που έβλεπαν την αριστερά με επιφυλακτικότητα ή και εχθρότητα.

Καταλαβαίνουμε αυτήν την επιφυλακτικότητα.
Μέσα σε αυτές τις ραγδαίες εξελίξεις που ανέτρεψαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ταχύτητα, λες και χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μας.
Σε έναν κόσμο που για πρώτη φορά γίνεται ολοένα και χειρότερος για τις επόμενες γενιές.
Σε ένα τρομακτικό πεδίο γεωπολιτικών εξελίξεων γύρω μας.
Κατανοούμε απόλυτα την επιφυλακτικότητα, αλλά και το φόβο των πολιτών για το αύριο.
Τους καλούμε όμως να γίνουν ενεργοί, για να νικήσουμε το φόβο.
Τίποτα καλύτερο δε μπορεί να πετύχουμε για μας και τα παιδιά μας αν παραμείνουμε ανενεργοί και τρομαγμένοι.
Και τους καλούμε να μας εμπιστευτούνε.
Να εμπιστευτούνε πάνω από όλα τη δική τους δύναμη.
Να εμπιστευτούνε μία αριστερή κυβέρνηση. Να εμπιστευτούν μία δημοκρατική κυβέρνηση, μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας.
Γιατί θα είναι η μόνη κυβέρνηση που θα μπορέσει να βάλει τους πολίτες αυτής της χώρας πάνω από τους δανειστές και τους τοκογλύφους.
Τα συμφέροντα του λαού πάνω από αυτά της διαπλοκής
Τις ανάγκες τις κοινωνίας και ιδιαίτερα της νέας γενιάς πάνω από τα κέρδη των τραπεζών.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Την επιφυλακτικότητα την καταλαβαίνουμε.
Ιδίως όταν προέρχεται από μεσοστρώματα που είχαν εγκλωβίσει την αίσθηση του κοινωνικού τους συμφέροντος στις πολιτικές εκφράσεις των συστημικών κομμάτων.
Την εχθρότητα, όμως, και ειδικά την εχθρότητα που προέρχεται από δυνάμεις της αριστεράς, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε.
Μας προκαλεί θλίψη και πολλά ερωτηματικά η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ.
Μια στάση που αν είχε διαφοροποιηθεί, έστω στα σημεία, την κρίσιμη περίοδο πριν τις εκλογές του Ιούνη, θα είχε γίνει πράξη η μεγάλη πολιτική ανατροπή προς όφελος των εργαζομένων και του λαού.
Δεν το έκανε. Επέμεινε πεισματικά να βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο εχθρό, κι όχι το μνημόνιο της βαρβαρότητας.
Πολλοί πιστέψαμε ότι, μετά τις εκλογές, θα συνειδητοποιήσουν τη βαριά ευθύνη απέναντι στην ιστορία, απέναντι στο λαϊκό κίνημα, απέναντι στην ιστορία του ίδιου του ΚΚΕ, που ποτέ δεν έλειψε από τις μεγάλες μάχες του λαού μας.
Διαψευστήκαμε.
Μετά τις εκλογές, μας δίνουν την αίσθηση ότι όχι μόνο δεν επιλέγουν να πάρουν, με τις δικές τους διακριτές θέσεις και την ιστορικότητα τους, μέρος σε αυτή τη μεγάλη διαδικασία λαϊκής χειραφέτησης και πολιτικής ανατροπής που λαμβάνει χώρα στο τόπο μας, αλλά επιλέγουν να στέκονται απέναντι.
Δεν μας ενοχλεί η κριτική. Ιδίως όταν έρχεται από αριστερά μας.
Μας ενοχλεί, όμως, να μας ασκείται κριτική από τα αριστερά μας με τα επιχειρήματα της δεξιάς.
Με τα ξεφτισμένα και φτηνά επιχειρήματα περί λόμπι της δραχμής και περί αδιεξόδου φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου γιατί θα φύγουν οι επιχειρήσεις.
Μας ενοχλεί και μας πονά ακόμα περισσότερο να βλέπουμε τον κ. Στουρνάρα, τον κ. Σαμαρά και τους βουλευτές της πλειοψηφίας, να χειροκροτούν μέσα στη βουλή την κυρία Παπαρήγα.
Αλλά, ακόμα και αν η ηγεσία του ΚΚΕ φαίνεται να μην κατανοεί την ιστορική περίοδο που διανύουμε, εμείς από τη μεριά μας θα επιμείνουμε – πρέπει να επιμείνουμε – στη γραμμή της ενότητας των δυνάμεων της αριστεράς, στη γραμμή της ενότητας των λαϊκών δυνάμεων.
Ξέρουμε ότι έχουν βρεθεί σε δύσκολη θέση, άλλωστε και εμείς έχουμε περάσει πολλές τέτοιες δύσκολες στιγμές.
Δεν επιχαίρουμε για αυτό.
Από την ηγεσία του ΚΚΕ δεν περιμένουμε ούτε να παραδεχθεί λάθη, ούτε να υποστηρίξει τις θέσεις μας.
Από την ηγεσία του ΚΚΕ, ένα πράγμα περιμένουμε: Να μην αφήνει την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους της χώρας βορά στα χέρια του Σαμαρά, του Βενιζέλου και της Μέρκελ.
Και από τους χιλιάδες κομμουνιστές που το ακολουθούν, να συμβάλλουν στους κοινού ταξικούς αγώνες, σε ένα μέτωπο κοινωνικό και πολιτικό, σε ένα μέτωπο λαϊκής ενότητας για να αποκρούσουμε τη βαρβαρότητα του μνημονίου.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι τελευταίες εξελίξεις στο Eurogoup δεν έδωσαν οριστική διέξοδο στο ζήτημα του χρέους.
Ούτε φυσικά θα μπορούσαν.
Ήταν μία απόφαση χωρίς λύση.
Ήταν πάλι μία άλυτη «μαθηματική εξίσωση», την ώρα που όλοι πια ξέρουν πως το πρόβλημα είναι «πολιτική εξίσωση».
Φυσικά, η τρίτη κυβέρνηση του μνημονίου, η κυβέρνηση των 20 δις μέτρων και της ομηρίας μέχρι το 2040, που από χτες είναι και κυβέρνηση συγκάλυψης των σκανδάλων, αυτήν την πολιτική εξίσωση δεν μπορεί να την λύσει.

Η απόφαση του Eurogroup – που πανηγυρίζουν και θριαμβολογούν- είναι γεμάτη παγίδες και γκρίζες ζώνες.
Οι τράπεζες, που περιμένουν τα κεφάλαια που θα αντικαταστήσουν τις ζημιές του PSI, κεφάλαια 50 δις που θα φορτωθούν οι έλληνες φορολογούμενοι, θα ζητήσουν επιπλέον χρήματα, για να καλύψουν τις ζημιές από τα ομόλογα που θα πουλήσουν.
Και οι χαμένοι θα είναι για μια ακόμα φορά τα ασφαλιστικά ταμεία, η περιουσία των οποίων απειλείται και με δεύτερο δραστικό κούρεμα και λεηλασία.
Και ύστερα ξέρουμε όλοι τι θα γίνει.
Θα έρθουν τα νέα μέτρα για ακόμα μεγαλύτερες περικοπές στις συντάξεις πείνας.
Για ολοκληρωτική εξαφάνιση των κοινωνιών υπηρεσιών, ώστε να καλυφθεί η νέα απόκλιση από τους στόχους.

Ο κ. Στουρνάρας, υπαινισσόμενος μια νέα λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων μίλησε για μια ακόμη φορά για πατριωτικό καθήκον.
Αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση να μιλάνε για πατριωτικό καθήκον οι εντολοδόχοι της τρόικας.
Οι αυτουργοί της τεράστιας κοινωνικής καταστροφής, που εδώ και δυόμισι χρόνια συντελείται στην χώρα μας.
Αυτοί που καταστρέφουν τις εργασιακές σχέσεις.
Αυτοί που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό.
Αυτοί που ξεπουλάνε την δημόσια παρουσία.
Αυτοί που, ενώ υποτίθεται ότι διαπραγματεύονται, αποδέχονται και υλοποιούν αδιαμαρτύρητα ακόμα και την πιο παράλογη, την πιο εξευτελιστική απαίτηση των γραφειοκρατών της τρόικας.
Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους είναι περισσότερο αβέβαιη από ποτέ.
Αυτό που παραμένει βέβαιο είναι ότι ο ελληνικός λαός εξωθείται στην φτώχεια και τη δυστυχία, χωρίς να υπάρχει τέλος.
Η ελληνική κυβέρνηση στη πραγματικότητα δε κυβερνά, παριστάνει ότι κυβερνά.
Ακολουθεί πιστά την γραμμή «ό,τι πουν οι δανειστές».

Ο κ. Σαμαράς παριστάνει το πρωθυπουργό, έχοντας παραδώσει τα κλειδιά στην τρόικα.
Και οι υπουργοί, όπως και οι ίδιοι ομολογούν, απλά καλούνται να υπογράψουν διατάγματα και νόμους που άλλοι ετοιμάζουν.
Ο κυβερνητικός συνασπισμός εξάρτησε την πορεία του από την εύνοια των δανειστών μας.
Σήμερα το πληρώνει ακριβά.
Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού βλέπει πλέον καθαρά πόσο ψεύτικες ήταν οι υποσχέσεις της επαναδιαπραγμάτευσης και της απαγκίστρωσης.
Τον Ιούνη η χώρα, και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, έχασε μια μεγάλη ευκαιρία.
Ο φόβος νίκησε οριακά την ελπίδα.
Τώρα πια, όμως, ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο.
Έφυγε από το λαό που δεν έχει πια τίποτα παραπάνω να φοβηθεί και πέρασε σε αυτούς που τον τρομοκράτησαν
Ο φόβος πέρασε στους κυβερνητικούς εταίρους και τους δανειστές.
Σε αυτούς που συναντήθηκαν τον Ιούνη με έναν και μοναδικό στόχο:
Να ανακόψουν την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και την καταγγελία του Μνημονίου.
Να εμποδίσουν τον λαό να σηκώσει κεφάλι, απέναντι σε μια πολιτική που καταστρέφει τη χώρα.
Αλλά ίσως αυτό να ήταν τελικά το μοιραίο τους λάθος.
Εξάντλησαν όλα ξόρκια και τα επιχειρήματα του τρόμο τον Ιούνη.
Είπανε ψέματα.
Έθεσαν ξανά και ξανά εκβιασμούς που τους ακύρωσε η ίδια η ζωή.
Και τώρα τα όπλα τους εξαντλήθηκαν.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Τη δόση δε την πήραμε ούτε το καλοκαίρι, ούτε τον Οκτώβρη, ούτε στις 16 Νοέμβρη- κι όμως δεν χρεοκοπήσαμε.
Τη δόση δε την πήραμε, και κυβέρνηση δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι μικρές επιχειρήσεις έκλεισαν και οι μεγάλες έφυγαν από τη χώρα, και κυβέρνηση δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι μισθοί και οι συντάξεις λεηλατήθηκαν και οι καταθέσεις των μεσαίων στρωμάτων εξαντλήθηκαν και κυβέρνηση δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η καταστροφή είναι εδώ, και δεν την έφερε η μεγάλη πολιτική αλλαγή και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Την έφερε το μνημόνιο και η τρικομματική κυβέρνηση, την έφεραν αυτοί που υποτίθεται ότι μας σώζουν τρία χρόνια τώρα.
Αυτό λοιπόν ήταν το μοιραίο τους λάθος.
Για να κρατήσουν με δόντια το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα στην εξουσία, ανέκοψαν οριακά τη νίκη μας τον Ιούνη.
Τα έδωσαν όλα και τώρα πια δεν τους πιστεύουν ούτε οι βουλευτές τους.
Τα έδωσαν όλα για να αποφύγουν την οριακή μας νίκη τον Ιούνη και δεν συνειδητοποίησαν ότι έτσι ανοίγουν το δρόμο για μια ευρεία και συντριπτική νίκη, που έρχεται.
Έρχεται, και κανείς πια δε μπορεί να τη σταματήσει.
Έρχεται η μεγάλη νίκη του λαού μας, που θα δώσει για πρώτη φορά στον τόπο αριστερή κυβέρνηση.
Αριστερή στο πρόγραμμα, ριζοσπαστική στις παρεμβάσεις, μα πάνω από όλα κυβέρνηση λαϊκής ενότητας και κοινωνικής σωτηρίας.
Και όσο μεγαλύτερη θα είναι η νίκη και η νέα κυβερνητική πλειοψηφία, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η δυνατότητά μας να διαπραγματευτούμε, να διεκδικήσουμε, να πετύχουμε.
Και ας το συνειδητοποιούμε όλοι.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και το λαό στους δρόμους, να διεκδικεί και να αγωνίζεται, δεν υπάρχει σενάριο καταστροφής.
Σενάριο καταστροφής είναι το μνημόνιο και όσα ζούμε σήμερα.
Εμείς ερχόμαστε για να διαχειριστούμε μαζί με το λαό την κοινωνική χειραφέτηση, την αλλαγή, τη σωτηρία, όχι την καταστροφή.
Όσοι επεξεργάζονται σενάρια διαχείρισης της καταστροφής, τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα για τη συνεισφορά τους, αλλά καλύτερα να απευθυνθούν στο κο Σαμαρά.
Άλλωστε, τόσο καιρό, μόνο το δικό του σχέδιο και τη δική του επικοινωνιακή στρατηγική ενισχύουν.
Γιατί συγκριτικό πλεονέκτημα δικό μας είναι η δημιουργία, όχι η καταστροφή.
Συγκριτικό πλεονέκτημα δικό μας είναι η ελπίδα, η αισιοδοξία, όχι ο φόβος και η μιζέρια.
Οι λαοί δεν εξεγείρονται από την απαισιοδοξία της σκέψης, αλλά από την αισιοδοξία της βούλησης.
Όταν όμως πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους δεν αλλάζουν μόνο οι συσχετισμοί. Αλλάζουν όλα.
Κοιτάξτε τι γίνεται σε όλη την Ευρώπη. ΄
Όλοι έχουν στραμμένα τα μάτια τους πάνω μας.
Όλοι περιμένουν εμείς να γίνουμε η σπίθα που θα βάλει φωτιά στον κάμπο.
Που θα παρακινήσει τους λαούς να ξεσηκωθούν.
Που θα δώσει το παράδειγμα της μεγάλης αλλαγής.
Τίποτα δε θα είναι το ίδιο στην Ευρώπη μετά από μια μεγάλη συντριπτική νίκη του λαού μας στην Ελλάδα.
Από πειραματόζωο της κρίσης θα γίνουμε ο εμβρυουλκός προοδευτικών αλλαγών και ανατροπών, προς όφελος των λαών σε όλη την Ευρώπη.
Αρκεί να το πιστέψουμε και, κυρίως, αρκεί σε κάθε μας βήμα να έχουμε το λαό ενεργό πρωταγωνιστή.
Εμείς δε ζητάμε από το λαό να μας αναθέσει την εργολαβία της σωτηρίας.
Ζητάμε συμμετοχή και αγώνα.
Ζητάμε μαζί να ανατρέψουμε το κατεστημένο και τη κυβέρνηση του μνημονίου και μαζί να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα της δικαιοσύνης, της προκοπής και της δημιουργίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Με τη πανελλαδική μας Συνδιάσκεψη και την πορεία προς το πρώτο μας συνέδριο, φιλοδοξούμε να ανοίξουμε έναν νέο πολιτικό κύκλο στο τόπο μας.
Κλείνει ο κύκλος της μεταπολίτευσης και των αδικαίωτων αιτημάτων και προσδοκιών της.
Ανοίγει ένας νέος κύκλος, με το πέρας της μνημονιακής καταστροφής, με εξίσου μεγάλες προσδοκίες και ελπίδες.
Αναλαμβάνουμε την ιστορική προσπάθεια να τις δικαιώσουμε.
Αλλά ας έχουμε στο νου μας :
Δεν μας χρωστά τίποτε η ιστορία.
Εμείς χρωστάμε, χρωστάμε στους ανθρώπους μας, στους άντρες και τις γυναίκες, στους ανώνυμους αγωνιστές που έγραψαν ιστορία.
Σε όσους και όσες συγκρότησαν το εργατικό και λαϊκό κίνημα των αρχών του 20ου αιώνα, που έβαλαν τις βάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος.
Στις δυνάμεις της εργασίας, των μεγάλων εργατικών εξεγέρσεων για 8ωρο, για αξιοπρεπή δουλειά και μισθούς.
Χρωστάμε σε αυτούς που έγραψαν ιστορία με τους μεγάλους αγώνες για δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία, σε όσους και όσες δημιούργησαν με αίμα την εποποιία της εθνικής αντίστασης.
Σε όσους δεν λύγισαν από την εκδικητική μανία του μετεμφυλιακού κράτους, από τις εξορίες και τα ξερονήσια.
Σε όσους συγκρότησαν την μεγάλη παράταξη της Αριστεράς, την ΕΔΑ, που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση το 1958 επειδή έγινε ένα με την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα, αλλά κυρίως επειδή πίστεψε στην ενότητα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων.

Συντρόφισσες και σύντροφοι.

Χρωστάμε πολλά, στη γενιά του 114 και του ανένδοτου αγώνα.
Σε όσους και όσες αντιστάθηκαν στην ξενοκίνητη χούντα και τον ιμπεριαλισμό, στην γενιά του Πολυτεχνείου, σε αυτούς που δεν εξαργύρωσαν τίποτε.
Χρωστάμε πολλά στις δυνάμεις της αριστεράς, ακόμα και αν αυτές κατακερματίστηκαν.
Στους ανιδιοτελείς συντρόφους του ΚΚΕ, που πάντα ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Στις δυνάμεις της κομμουνιστικής ανανέωσης του 68 και το ΚΚΕ εσωτερικού.
Σε όσους και όσες συγκρότησαν μικρότερες αλλά εξίσου μαχητικές ομάδες στην αριστερά.
Χρωστάμε, συντρόφισσες και σύντροφοι στις σοσιαλιστικές δυνάμεις και τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας που από το 1975 μέχρι και το 2010, άλλοι νωρίτερα, άλλοι αργότερα, αρνήθηκαν να μεταλλαχτούν και να εξαργυρώσουν τις ιδέες τους, εντασσόμενοι στο σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς, κάτω από την σκέπη του νεοφιλελευθερισμού.
Χρωστάμε στους μεγάλους θεωρητικούς και τις αναλύσεις τους, στους πραγματικούς διανοούμενους, τον Καστοριάδη, και τον Πουλαντζά που μας έμαθε ότι «Ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει»
Χρωστάμε σε όσους δημιούργησαν και γιγάντωσαν τα νέα κοινωνικά και οικολογικά κινήματα, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος.
Χρωστάμε στη γενιά των αγωνιστών της Γένοβα, του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ.
Χρωστάμε σε όσους και όσες κράτησαν ζωντανό το κομμάτι της ριζοσπαστικής αριστεράς και της αριστερής νεολαίας, την ώρα που όλο το σύστημα επιχειρούσε να το απαξιώσει, και να το εξαφανίσει πολιτικά και κοινοβουλευτικά.
Χρωστάμε σε όσους πίστεψαν στην ενότητα της αριστεράς και έφτιαξαν το Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης και, αργότερα, τον ΣΥΡΙΖΑ, σε δύσκολα χρόνια.

Δύσκολα χρόνια, συντρόφισσες και σύντροφοι, με ένα συμπέρασμα να μένει σε όλους μας παρακαταθήκη:
Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο με λυτρωτικές ιδέες και αξίες.
Στους ίδιους ανθρώπους που τη μια μας λένε πως η Ιστορία τελείωσε και την άλλη προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία κατά πώς βολεύει τον εξουσιαστικό τους μηχανισμό, ένα έχουμε να πούμε.
Αυτή η Ιστορία δεν παραχαράσσεται, δεν ξαναγράφεται, δεν πλαστογραφείται.
Είναι η ιστορία της χώρας, είναι η ιστορία εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι όλες οι αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας για ελευθερία, δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, αλληλεγγύη και δικαιοσύνη.

Και το ξαναλέμε σε όσους μας πολέμησαν λυσσαλέα τα τελευταία χρόνια, για να μην τρέφουν αυταπάτες.
Με την ιστορία και τους ανθρώπους που κουβαλάμε μέσα μας, δεν θα τα καταφέρουν ποτέ.
Η φωνή μας ξεκίνησε από πολύ μακριά, θα πάει πολύ μακριά.

Όσοι πίστεψαν πως θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα με την ιστορία, με τις ιδεολογίες και τις αξίες, διάβασαν λάθος τα σημεία των καιρών.
Υποτάχτηκαν ευχαρίστως στην ζούγκλα του νεοφιλελευθερισμού, όταν εμείς πήγαμε κόντρα στο ρεύμα.
Υποτάχτηκαν στην ασυδοσία της αγοράς, όταν εμείς είπαμε «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη».
Ασχολήθηκαν με το χρηματιστήριο αξιών, με έδρα την Σοφοκλέους και έγνοια την πορεία των μετοχών.
Εμείς μείναμε πιστοί στο σύστημα αξιών και ιδεών, με έδρα την κοινωνία και έγνοια τους αδύναμους και τα λαϊκά στρώματα.
Αυτοί μιλάγανε για «εκσυγχρονισμό» και «διαρθρωτικές αλλαγές» και εννοούσαν τη πλήρη υποταγή τις πολιτικής και της κοινωνίας σε αγοραίες αξίες.

Εμείς μιλάγαμε για τις μεγάλες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και τις θεσμικές αλλαγές που θα προστάτευαν τον άνθρωπο και την δημοκρατία.

Το μόνο που κατάφεραν ήταν να ισοπεδώσουν όλα τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, να στρώσουν το χαλί στους κερδοσκόπους και τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.

Αυτοί μιλάγανε για την «ισχυρή Ελλάδα» των μεγάλων έργων και της Ολυμπιάδας.
Εμείς μιλάγαμε για την ισχυρή κοινωνία, πήγαμε κόντρα στο μοντέλο ανάπτυξης που μας οδήγησε στη κρίση.

Το μόνο που κατάφεραν να κάνουν πιο ισχυρό, ήταν η διαπλοκή και η διαφθορά, το μόνο που κατάφεραν να φέρουν πιο κοντά ήταν η χρεοκοπία.

Αυτοί μιλάγανε για την οικονομία της αγοράς και επέβαλλαν την δικτατορία των αγορών.
Εμείς μιλάγαμε για την οικονομία των αναγκών.

Το μόνο που κατάφεραν είναι να συντηρήσουν ένα οικονομικό και πολιτικό σύστημα, με μόνο σκοπό να εξαφανίσουν κάθε εργατικό και ασφαλιστικό δικαίωμα.
Και μετά παρέδωσαν τη χώρα δεμένη χειροπόδαρα στους τοκογλύφους.

Αυτοί ειρωνευόντουσαν τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατώντας να καταλάβουν ότι αυτό που θεωρούσαν μειονέκτημα, ήταν τότε το μεγαλύτερο πλεονέκτημα μας.
Η ενότητα, η πολυφωνία, η κοινή δράση.

Και όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι και η αδικία, η βαρβαρότητα έγινε καθεστώς όλη η ελληνική κοινωνία, αναγνώρισε στην εξεγερμένη αξιοπρέπεια της, ένα σύμμαχο.

Τον ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο.

Οι χιλιάδες απεργοί και διαδηλωτές, τα εκατομμύρια των αγανακτισμένων και αποφασισμένων στις πλατείες, οι άνεργοι και οι απολυμένες, η νέα γενιά.
Όλοι ταυτίστηκαν, στήριξαν και έκαναν αξιωματική αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο.

Όλη η κοινωνία δικαίωσε αυτή τη ριζοσπαστική φωνή.
Όλη η κοινωνία μαζί, γκρέμισε τον Μάη και τον Ιούνιο το πελατειακό, διεφθαρμένο σύστημα διαπλοκής.

Απαξίωσε τους μηχανισμούς προπαγάνδας και τρομοκρατίας.
Απαξίωσε τους οργανικούς διανοούμενους του συστήματος, τις ακριβοπληρωμένες πένες που πίστευαν πως το δόγμα του σοκ και ο γκεμπελισμός του «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση», θα τους καθιστούσε παντοδύναμους.
Απαξίωσε τα κόμματα του και το πολιτικό προσωπικό του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος που παραδόθηκε στους πιστωτές και ανέδειξε εμάς σε δύναμη ελπίδας για τη αλλαγή και τη σωτηρία του τόπου.

Συντρόφισσες και σύντροφοι.

Σήμερα ήρθε η ώρα όλοι μαζί να κάνουμε το επόμενο μεγάλο βήμα.
Για το νέο κόμμα της αριστεράς και των δημοκρατικών δυνάμεων.
Για το νέο κόμμα του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα.

Δε μας καλεί σε αυτή την επιλογή κάποια κομματική σκοπιμότητα.
Μας καλεί η ιστορία.
Δε μας δίνει εντολή κάποια γραφειοκρατική νομενκλατούρα.
Μας δίνουν εντολή το ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι μας.
Και οι ακόμα περισσότεροι που πλέον κατάλαβαν ότι είμαστε η ελπίδα για το αύριο.
Είναι χρέος μας να προχωρήσουμε.
Το χρωστάμε σε όσους δεν πρόλαβαν να δουν την δικαίωση των αγώνων ενός αιώνα.
Το χρωστάμε στη νέα γενιά και στα παιδιά μας.
Για να μη ζήσουν την κόλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μία χώρα-αποικία χρέους, που θα ξεπληρώνουν οι τρεις επόμενες γενιές.

Εμπρός, λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι.
Ας κάνουμε αποφασιστικά το βήμα.

Το αύριο είναι βιαστικό και πεισματάρικο.
Δε μπορεί να περιμένει.
Το αύριο ξεκινά από σήμερα.
Ας το ακολουθήσουμε με αποφασιστικότητα.

-------------------------------------------------------------------------
20.51
"Σήμερα ήρθε η ώρα όλοι μαζί να κάνουμε το επόμενο μεγάλο βήμα.
Για το νέο κόμμα της αριστεράς και των δημοκρατικών δυνάμεων.
Για το νέο κόμμα του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα.

Δε μας καλεί σε αυτή την επιλογή κάποια κομματική σκοπιμότητα.
Μας καλεί η ιστορία.
Δε μας δίνει εντολή κάποια γραφειοκρατική νομενκλατούρα.
Μας δίνουν εντολή το ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι μας.
Και οι ακόμα περισσότεροι που πλέον κατάλαβαν ότι είμαστε η ελπίδα για το αύριο.
Είναι χρέος μας να προχωρήσουμε.
Το χρωστάμε σε όσους δεν πρόλαβαν να δουν την δικαίωση των αγώνων ενός αιώνα.
Το χρωστάμε στη νέα γενιά και στα παιδιά μας.
Για να μη ζήσουν την κόλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μία χώρα-αποικία χρέους, που θα ξεπληρώνουν οι τρεις επόμενες γενιές.

Εμπρός, λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι.
Ας κάνουμε αποφασιστικά το βήμα.

Το αύριο είναι βιαστικό και πεισματάρικο.
Δε μπορεί να περιμένει.
Το αύριο ξεκινά από σήμερα.
Ας το ακολουθήσουμε με αποφασιστικότητα, με ελπίδα"
20.44:
"Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές - Εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές" , σύνθημα του κόσμου στο ΣΕΦ.

20.43:

"Με την ιστορία και τους ανθρώπους που κουβαλάμε μέσα μας, δεν θα τα καταφέρουν ποτέ.
Η φωνή μας ξεκίνησε από πολύ μακριά, θα πάει πολύ μακριά.

Όσοι πίστεψαν πως θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα με την ιστορία, με τις ιδεολογίες και τις αξίες, διάβασαν λάθος τα σημεία των καιρών"

20.39:

"Χρωστάμε στους μεγάλους θεωρητικούς και τις αναλύσεις τους, στους πραγματικούς διανοούμενους, τον Καστοριάδη, και τον Πουλαντζά που μας έμαθε ότι «Ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει»
Χρωστάμε σε όσους δημιούργησαν και γιγάντωσαν τα νέα κοινωνικά και οικολογικά κινήματα, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος.
Χρωστάμε στη γενιά των αγωνιστών της Γένοβα, του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ.
Χρωστάμε σε όσους και όσες κράτησαν ζωντανό το κομμάτι της ριζοσπαστικής αριστεράς και της αριστερής νεολαίας, την ώρα που όλο το σύστημα επιχειρούσε να το απαξιώσει, και να το εξαφανίσει πολιτικά και κοινοβουλευτικά.
Χρωστάμε σε όσους πίστεψαν στην ενότητα της αριστεράς και έφτιαξαν το Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης και, αργότερα, τον ΣΥΡΙΖΑ, σε δύσκολα χρόνια"

20.37:

"Δεν μας χρωστά τίποτε η ιστορία.
Εμείς χρωστάμε, χρωστάμε στους ανθρώπους μας, στους άντρες και τις γυναίκες, στους ανώνυμους αγωνιστές που έγραψαν ιστορία.
Σε όσους και όσες συγκρότησαν το εργατικό και λαϊκό κίνημα των αρχών του 20ου αιώνα, που έβαλαν τις βάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος.
Στις δυνάμεις της εργασίας, των μεγάλων εργατικών εξεγέρσεων για 8ωρο, για αξιοπρεπή δουλειά και μισθούς.
Χρωστάμε σε αυτούς που έγραψαν ιστορία με τους μεγάλους αγώνες για δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία, σε όσους και όσες δημιούργησαν με αίμα την εποποιία της εθνικής αντίστασης.
Σε όσους δεν λύγισαν από την εκδικητική μανία του μετεμφυλιακού κράτους, από τις εξορίες και τα ξερονήσια.
Σε όσους συγκρότησαν την μεγάλη παράταξη της Αριστεράς, την ΕΔΑ, που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση το 1958 επειδή έγινε ένα με την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα, αλλά κυρίως επειδή πίστεψε στην ενότητα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων"

20.35:

"Εμείς δε ζητάμε από το λαό να μας αναθέσει την εργολαβία της σωτηρίας.
Ζητάμε συμμετοχή και αγώνα.
Ζητάμε μαζί να ανατρέψουμε το κατεστημένο και τη κυβέρνηση του μνημονίου και μαζί να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα της δικαιοσύνης, της προκοπής και της δημιουργίας"

20.34:

"Συγκριτικό πλεονέκτημα δικό μας είναι η ελπίδα, η αισιοδοξία, όχι ο φόβος και η μιζέρια.
Οι λαοί δεν εξεγείρονται από την απαισιοδοξία της σκέψης, αλλά από την αισιοδοξία της βούλησης.
Όταν όμως πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους δεν αλλάζουν μόνο οι συσχετισμοί. Αλλάζουν όλα.
Κοιτάξτε τι γίνεται σε όλη την Ευρώπη. ΄
Όλοι έχουν στραμμένα τα μάτια τους πάνω μας.
Όλοι περιμένουν εμείς να γίνουμε η σπίθα που θα βάλει φωτιά στον κάμπο.
Που θα παρακινήσει τους λαούς να ξεσηκωθούν.
Που θα δώσει το παράδειγμα της μεγάλης αλλαγής.
Τίποτα δε θα είναι το ίδιο στην Ευρώπη μετά από μια μεγάλη συντριπτική νίκη του λαού μας στην Ελλάδα"

20.32:

"Τα έδωσαν όλα για να αποφύγουν την οριακή μας νίκη τον Ιούνη και δεν συνειδητοποίησαν ότι έτσι ανοίγουν το δρόμο για μια ευρεία και συντριπτική νίκη, που έρχεται.
Έρχεται, και κανείς πια δε μπορεί να τη σταματήσει.
Έρχεται η μεγάλη νίκη του λαού μας, που θα δώσει για πρώτη φορά στον τόπο αριστερή κυβέρνηση.
Αριστερή στο πρόγραμμα, ριζοσπαστική στις παρεμβάσεις, μα πάνω από όλα κυβέρνηση λαϊκής ενότητας και κοινωνικής σωτηρίας.
Και όσο μεγαλύτερη θα είναι η νίκη και η νέα κυβερνητική πλειοψηφία, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η δυνατότητά μας να διαπραγματευτούμε, να διεκδικήσουμε, να πετύχουμε.
Και ας το συνειδητοποιούμε όλοι.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και το λαό στους δρόμους, να διεκδικεί και να αγωνίζεται, δεν υπάρχει σενάριο καταστροφής.
Σενάριο καταστροφής είναι το μνημόνιο και όσα ζούμε σήμερα.
Εμείς ερχόμαστε για να διαχειριστούμε μαζί με το λαό την κοινωνική χειραφέτηση, την αλλαγή, τη σωτηρία, όχι την καταστροφή"

20.27:

"Η ελληνική κυβέρνηση στη πραγματικότητα δε κυβερνά, παριστάνει ότι κυβερνά.
Ακολουθεί πιστά την γραμμή «ό,τι πουν οι δανειστές».

Ο κ. Σαμαράς παριστάνει το πρωθυπουργό, έχοντας παραδώσει τα κλειδιά στην τρόικα.
Και οι υπουργοί, όπως και οι ίδιοι ομολογούν, απλά καλούνται να υπογράψουν διατάγματα και νόμους που άλλοι ετοιμάζουν"

20.24:
"Ήρθε η ώρα της Αριστεράς", φωνάζει ο κόσμος στο ΣΕΦ.
20.23:
Δεν μας ενοχλεί η κριτική. Ιδίως όταν έρχεται από αριστερά μας.
Μας ενοχλεί, όμως, να μας ασκείται κριτική από τα αριστερά μας με τα επιχειρήματα της δεξιάς.
Με τα ξεφτισμένα και φτηνά επιχειρήματα περί λόμπι της δραχμής και περί αδιεξόδου φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου γιατί θα φύγουν οι επιχειρήσεις.
Αλλά, ακόμα και αν η ηγεσία του ΚΚΕ φαίνεται να μην κατανοεί την ιστορική περίοδο που διανύουμε, εμείς από τη μεριά μας θα επιμείνουμε – πρέπει να επιμείνουμε – στη γραμμή της ενότητας των δυνάμεων της αριστεράς, στη γραμμή της ενότητας των λαϊκών δυνάμεων.
Από την ηγεσία του ΚΚΕ, ένα πράγμα περιμένουμε: Να μην αφήνει την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους της χώρας βορά στα χέρια του Σαμαρά, του Βενιζέλου και της Μέρκελ.
20.21:

"Μας προκαλεί θλίψη και πολλά ερωτηματικά η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ.
Μια στάση που αν είχε διαφοροποιηθεί, έστω στα σημεία, την κρίσιμη περίοδο πριν τις εκλογές του Ιούνη, θα είχε γίνει πράξη η μεγάλη πολιτική ανατροπή προς όφελος των εργαζομένων και του λαού"

20.17:

"Ας τους το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, ούτε ανακαίνιση κάνουμε, ούτε η νέα εκδοχή κάποιου άλλου κόμματος είμαστε.
Δεν αντιγράφουμε κομματικά μοντέλα, ούτε καν τα δικά μας.
Δε βαδίζουμε στη πεπατημένη.
Είμαστε «ώριμο τέκνο» μίας νέας εποχής, που οι κοινωνικές τάξεις έρχονται πάλι στο προσκήνιο.
Είμαστε εκφραστές της ιδεολογίας και των αξιών που επέστρεψαν.
Είμαστε η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη, η εναλλακτική πρόταση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γέννημα μιας εποχής που οι ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται και πολιτικοποιούνται"

20.14:
"Εμείς έχουμε το μεγάλο πλεονέκτημα.
Μπορεί να μην έχουμε τη στήριξη των μέσων, την οικονομική δύναμη και τα μέσα των αντιπάλων μας, αλλά έχουμε τη δύναμη των ιδεών μας. Τη δύναμη της ελπίδας και της δημιουργίας, που είναι ισχυρότερη από αυτή του φόβου και της καταστροφής.
Και κυρίως, έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.
Αυτό και μόνο είναι ικανό να μας δώσει τη νίκη.
Ο διαφωτισμός θα νικήσει και θα διαδεχθεί το μεσαίωνα.
Θα αναλάβουμε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας και, παρά το γεγονός ότι θα γίνει μέσα στις χειρότερες συνθήκες οικονομικής καταστροφής και κοινωνικής διάλυσης, θα τα καταφέρουμε
Είμαστε αναγκασμένοι να πετύχουμε και με τη στήριξη του λαού θα τα καταφέρουμε.
Θα πετύχουμε"
20.11:

"Λέμε πράγματα αυτονόητα και μας δικάζουν ως ιεροεξεταστές στα δελτία των ειδήσεων της διαπλοκής.
Όχι δε λέμε ότι η γη γυρίζει, αλλά λέμε κάτι εξίσου αυτονόητο.
Ότι με τη λιτότητα δε βγαίνεις από τη κρίση αλλά βυθίζεσαι ακόμη πιο βαθιά στη καταστροφή.
Ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή.
Ότι η Ελλάδα επιλέχθηκε ως το πειραματόζωο της κρίσης.
Ότι το χρέος δε βγαίνει χωρίς αναδιάρθρωση.
Ότι απαιτείται συνολική ευρωπαϊκής λύση"

20.10:

"Δεν είμαστε απλά αποφασισμένοι να αναλάβουμε την ευθύνη.
Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τη ευθύνη.
Σαν έτοιμοι από καιρό"

20.08:

"Θέλουμε ένα κόμμα ανιδιοτελών συντρόφων και συντροφισσών που θέτουν τη συλλογικότητα και την κοινή ευθύνη πάνω από προσωπικές απόψεις, στρατηγικές ή επιδιώξεις.

Θέλουμε ένα κόμμα των μελών του, όχι ένα κόμμα γραφειοκρατών.
Ένα κόμμα που θα συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις και θα τις ενοποιεί προς όφελος των κοινωνικών συμφερόντων που συλλογικά εξυπηρετεί"

20.06:

"Θα είναι ο φορέας των αδυνάμων.
Ο φορέας όπου θα βρίσκουν στήριξη και έκφραση όλοι οι «χωρίς».
Οι «χωρίς δουλειά», οι «χωρίς ασφάλιση», οι «χωρίς κατοικία», οι «χωρίς αξιοπρέπεια», οι «χωρίς δικαιώματα».

20.05:

"Θέλουμε ένα κομματικό οργανισμό που η δομή του και οι διαδικασίες του να «καθρεφτίζουν» τον κόσμο της εργασίας και του μόχθου και όχι τον καταμερισμό εργασίας του κράτους και των μηχανισμών του.
Φτιάχνουμε κόμμα εργαζομένων και όχι κόμμα ειδικών"

20.04:

"Αφήνουμε πίσω μας τη γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς.
Σιγά -σιγά, με διάλογο και σύνθεση, καταφέραμε όλοι και όλες μαζί να ξεπεράσουμε προκαταλήψεις και στερεότυπα και ό,τι μας καθήλωνε και μας κρατούσε μακριά από τους πολίτες και τις κοινωνικές διεργασίες.
Σήμερα βάζουμε τις βάσεις για έναν πολιτικό οργανισμό σε άμεση και παράλληλη σχέση με τα κοινωνικά κινήματα"

20.02:
"Είκοσι χρόνια τώρα, όσοι είμαστε εδώ, περπατάμε δίπλα ο ένας στον άλλο.
Στις Ευρωπορείες.
Στις παγκόσμιες ημέρες δράσης και τη Διεθνή Δράση.
Στα τεράστια αντιπολεμικά συλλαλητήρια.
Στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, στις διαδηλώσεις της Γένοβα, της Φλωρεντίας, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Στην συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Στις πλατείες της αγανάκτησης.
Στη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ- Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο"

ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ: Η εναλλακτική πρόταση για το χρέος και τα μέτρα άμεσης προτεραιότητας

ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ: Η εναλλακτική πρόταση για το χρέος και τα μέτρα άμεσης προτεραιότητας

Δημοσιεύουμε σήμερα τη δεύτερη θεματική ενότητα της συζήτησης που έγινε στα γραφεία της “Αυγής” με κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ (Πρώτο μέρος ΕΔΩ). Το δεύτερο μέρος έχει θέμα την Εναλλακτική πρόταση για το πρόβλημα του χρέους και τα μέτρα άμεσης προτεραιότητας. Συζητούν: Νάντια Βαλαβάνη, Νίκος Βούτσης, Αλέκος Καλύβης, Γιάννης Μπαλάφας, Ανδρέας Καρίτζης, Αριστείδης Μπαλτάς. Συντονίζει ο διευθυντής σύνταξης της “Αυγής” Σταύρος Καπάκος. Οι απόψεις του Αλέξη Μητρόπουλου, που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στη συζήτηση, δημοσιεύονται χωριστά.

Νάντια Βαλαβάνη, Νίκος Βούτσης, Αλέκος Καλύβης, Γιάννης Μπαλάφας, Ανδρέας Καρίτζης, Αριστείδης Μπαλτάς. Συντονίζει ο διευθυντής σύνταξης της “Αυγής” Σταύρος Καπάκος

Νίκος Βούτσης: Μόνο πολιτική λύση μπορεί να υπάρξει για το χρέος και μάλιστα διεθνής, και ιδιαίτερα ευρωπαϊκή. Οτιδήποτε άλλο συνέβη μέχρι τώρα ή πρόκειται να συμβεί με τις διάφορες στρατηγικές εσωτερικής υποτίμησης είναι άκρως αδιέξοδα Ανδρέας Καρίτζης: Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια επίθεση που πάει να ξηλώσει οτιδήποτε έχει κατακτηθεί από τους λαούς και δεν είναι τυχαίο ότι γίνεται στην Ευρώπη αυτή η τελική μάχη, μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Το μοντέλο είναι να μην υπάρχει δημοκρατία Γιάννης Μπαλάφας: Πρέπει να πείσουμε πρωτίστως τον κόσμο ότι δεν είναι μονόδρομος η ακολουθούμενη πολιτική. Γιατί εκεί παίζει η κυβερνητική και η τροϊκανή προπαγάνδα και η προπαγάνδα της συγκυβέρνησης Αλέκος Καλύβης: Πρώτα από όλα θα διορθώσουμε τους κατώτερους μισθούς, θα επαναφέρουμε τη συλλογική σύμβαση και τη συλλογική διαπραγμάτευση Νάντια Βαλαβάνη: Μια μέλλουσα κυβέρνηση λαϊκής ενότητας δεν έχει ελπίδα αν δεν στηριχθεί αποφασιστικά στον λαό, έναν λαό ο οποίος θα είναι στους δρόμους και όχι μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασής του.

* Ποια είναι η εναλλακτική πρόταση σήμερα για την αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους, σε συνδυασμό με την κατάργηση του Μνημονίου, και αν αυτό συνεπάγεται σταδιακή αποκατάσταση και διόρθωση των αδικιών που έχουν αλλάξει τα τελευταία τρία τελευταία χρόνια με τα Μνημόνια. Με ποια προτεραιότητα θα γίνει αυτό; Να πάρουμε δε υπόψη και τη μη απόφαση στο Eurogroup και το ότι ο Σαμαράς είναι προσδεμένος στο άρμα της Μέρκελ και στις δυνάμεις εκείνες που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κρίση στην Ευρώπη.
Νίκος Βούτσης: Πρώτον, τίθεται ζήτημα δημοκρατίας από τον τρόπο που γίνεται η σύγκρουση πλέον και από τον τρόπο που εξελίσσεται. Πρέπει να έχουμε καταλάβει ότι παίρνουν το πάνω χέρι οι δυνάμεις οι οποίες αναφέρονται στην προδικτατορική περίοδο στην αφήγησή τους -θέλουν να τη συνδέσουν με το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και να θεωρηθεί ως παρένθεση η αντιδικτατορική ανάταση του ελληνικού λαού και η νίκη με την πτώση της δικτατορίας. Όλο αυτό το ιδεολόγημα περί του τελευταίου σοβιετικού κράτους στην Ευρώπη μετά τη Μεταπολίτευση και για ηγεμονία της Αριστεράς που οδήγησε στον κρατισμό, θα πρέπει να αποδομηθεί και να συντριβεί. Διότι είναι άκρως επικίνδυνο, φέρνει σαφέστατα στην επιφάνεια ζητήματα δημοκρατίας τα οποία δεν έχουμε αντιμετωπίσει τις τελευταίες δεκαετίες και είναι γνωστά: η λειτουργία της Βουλής, οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ο αυταρχισμός και η σύγκρουση με όλες τις κοινωνικές ομάδες, ο κοινωνικός αυτοματισμός και όλα αυτά.
Βασικό στοιχείο της εναλλακτικής πρότασης δεν μπορεί να είναι μόνο η διαχείριση της υπόθεσης του χρέους, πλέον. Αυτό εννοούσα και προηγουμένως όταν έλεγα ότι ανεβαίνει ο πήχης για εμάς, τίθενται και ζητήματα δημοκρατίας, και ευρωπαϊκά, με την έννοια της ριζικής αλλαγής και ανατροπής της σημερινής αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσανατολισμού της χώρας κ.λπ., τίθενται δηλαδή ζητήματα τα οποία διαμορφώνουν για την Αριστερά ένα ευρύτατο πεδίο εναλλακτικής προγραμματικής παρουσίας και παρέμβασης. Ειδικότερα, για το χρέος, μόνο πολιτική λύση μπορεί να υπάρξει, και μάλιστα διεθνής, και ιδιαίτερα ευρωπαϊκή. Οτιδήποτε άλλο συνέβη μέχρι τώρα, ή πρόκειται να συμβεί, με τις διάφορες στρατηγικές εσωτερικής υποτίμησης και όλα αυτά τα οποία έχουν δοκιμαστεί, είναι άκρως αδιέξοδο. Άρα αυτό το οποίο είχαμε πει εξαρχής, δηλαδή για γενναίο πραγματικό κούρεμα του χρέους -και όταν εννοώ πραγματικό, δεν εννοώ αυτό που έγινε με το PSI και τα συνακόλουθα- είναι προϋπόθεση για οποιαδήποτε αναδιαπραγμάτευση που θα πρέπει να γίνει στη δανειακή σύμβαση, στο πλαίσιο της Ε.Ε., διότι προφανώς θα χρειαστεί ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο ενός ανορθωτικού προγράμματος και μιας δημιουργικής ανασυγκρότησης.
Άρα, λοιπόν, αυτό το πρώτο στοιχείο, το γενναίο “κούρεμα” του χρέους, αφού θα έχει καταργηθεί το Μνημόνιο, τα Μνημόνια 1, 2, 3, με τις άμεσες συνέπειές τους πάνω στις εργασιακές σχέσεις και στα κατώτερα των μισθών και συντάξεων -αυτό για το οποίο είχαμε δεσμευτεί και από τον Ιούνιο- σε έναν οδικό χάρτη με βάση τους συσχετισμούς και την άντληση των πόρων, έτσι όπως τις έχουμε αναλύσει.
1%, 2% κάθε χρόνο με την αναδιανομή, επιπλέον πόροι από εξοπλιστικά, υδρογονάνθρακες και τη φοροδιαφυγή των πετρελαίων, την εκκλησιαστική περιουσία και όλα τα άλλα που έχουμε πει, ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα κ.λπ. Άρα λοιπόν ακύρωση των Μνημονίων και των άμεσων συνεπειών τους, άμεσα πρόγραμμα ανόρθωσης, παραγωγικής ανασυγκρότησης, έτσι όπως τα έχουμε πει: πρωτογενής τομέας, πλουτοπαραγωγικές πηγές κ.λπ., το οποίο ταυτόχρονα θα ακολουθηθεί με τον σεβασμό, ή με τον μη αμοιβαίο σεβασμό, των δανειακών δεσμεύσεων, δηλαδή, εφόσον δεν δίνουν δόσεις, θα χρειαστεί, και μονομερώς ακόμη, για όσο διάστημα δεν παίρνουμε τις δόσεις διότι εκκρεμεί η συζήτηση και η επαναδιαπραγμάτευση, δεν θα δίνουμε τα τοκοχρεωλύσια. Είναι σαφές, για να τρέφεται ο λαός μας.
Άρα λοιπόν πάγωμα μέσα στη διεκδίκηση, για όσο χρόνο χρειαστεί, των τοκοχρεωλυσίων, έτσι ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες να αναστραφεί το υφεσιακό περιβάλλον και να υπάρξουν τα πρωτογενή πλεονάσματα και βεβαίως αυτό μαζί με το πρόγραμμα των αναπτυξιακών, με τη ρήτρα δηλαδή της ανάπτυξης.
Αυτό το πρόγραμμα, λοιπόν, για όλο τον Νότο, και όχι μόνο, καθώς και Γαλλία, όπου πλέον έχει γίνει η δεύτερη υποβάθμιση, μπαίνει στο στόχαστρο των αγορών, άρα μιλάμε πλέον όχι μόνο για διαφορετική ευρωπαϊκή στρατηγική σε σχέση με τον Νότο, μιλάμε για μια άλλη αρχιτεκτονική που θα μπορέσει να αντιμετωπίσει συνολικά τις προτεραιότητες που έθεταν μέχρι τώρα οι αγορές ως προς την πολιτική σε σχέση με τα ζητήματα κοινωνικής σύγκλισης, εργασιακών δικαιωμάτων, κατακτήσεων σε ευρωπαϊκή κλίμακα κ.λπ. Θα πρέπει να πούμε με σαφήνεια προς τον κόσμο πως είναι μια μάχη, την οποία εγώ θα ονόμαζα "πρόγραμμα ΑΑ", και αφορά την ανάκτηση της αξιοπρέπειας, αλλά και τη μάχη για το αξιοβίωτο του κόσμου.
Να πω κάτι για την Ευρώπη, στη συνέχεια αυτού που είπε ο Νίκος, περί στέρησης κάποιων χωρών σε σχέση με μας, από πολιτική άποψη, να προσθέσω το εξής:
Το χθεσινό Eurogroup δείχνει ότι κατά κάποιον τρόπο οι εσωτερικές συγκρούσεις στην Ε.Ε. φτάνουν σε κάποια σημεία πολύ μεγάλης έντασης μεταξύ δυνάμεων και χωρών. Να το συνδέσω αυτό με μια εικόνα που έχω και είναι λίγο - πολύ κοινή. Η Γερμανία λέει περίπου το εξής: "Θα διαθέσω την οικονομική μου δύναμη μόνο αν μου δώσετε την πολιτική πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη, δηλαδή γίνεται μια γερμανική Ευρώπη και πολιτικά". Αυτή είναι η γραμμή της.
Δεν ξέρω πόσο θα μπορούν να της αντισταθούν οι άλλες χώρες, αλλά, με δεδομένο το ΔΝΤ, το οποίο παίζει αυτό το παιχνίδι που παίζει σε σχέση με τα χρέη, την ανάγκη να είναι ευρωπαϊκή και πολιτική, όπως είπε ο Νίκος, θέτει το εξής αίτημα: συγκεκριμενοποίηση του αιτήματος για την άλλη αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης συνολικά. Πρέπει να αρχίσουμε να αμφισβητούμε Λισσαβώνα και Μάαστριχτ ως πολιτικό αίτημα, το οποίο να διαδοθεί αρχικά σε όλο τον Νότο, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, δεδομένου ότι απέτυχε πλήρως αυτή η αρχιτεκτονική με τα δικά τους κριτήρια.
Αυτό αρχίζει και φτιάχνει μια πανευρωπαϊκή βάση για να προχωρήσουμε παραπάνω εκμεταλλευόμενοι τη σύγκρουση που υπάρχει αυτή τη στιγμή μεταξύ όλων των δυνάμεων και το γεγονός ότι η Γερμανία ή θα νικήσει, οπότε θα γίνει γερμανική η Ευρώπη με τις μισές χώρες προτεκτοράτα, ή δεν θα νικήσει. Προεκλογικά, σε μια κουβέντα στο BBC, κάποιος είπε: "Έχει ξεκινήσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, πάλι από τη Γερμανία. Είναι λίγο υπερβολική η διατύπωση, αλλά εκεί είμαστε στο οικονομικό επίπεδο».
Ανδρέας Καρίτζης: Αυτό που παίζεται αυτή τη στιγμή είναι η κατίσχυση της αγοράς και των κανόνων της σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής. Αυτό βρίσκει απέναντί της τη δημοκρατία σε κάθε της μορφή στην παραγωγή, στον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας, στα κοινοβούλια, τις εκλογές, τη διάρθρωση του προϋπολογισμού, τη δυνατότητα των πολιτών με την ψήφο τους ή με άλλες μορφές, αποφασίζουν την πορεία των κοινωνιών τους. Αυτό είναι που τίθεται στο κέντρο της επίθεσης και παράλληλα -που είναι το ίδιο πράγμα με άλλη όψη- η βίαιη φτωχοποίηση, η βίαιη υποβάθμιση της ζωής των λαών στην Ευρώπη.
Θέλω να πω δύο δηλώσεις της Μέρκελ και όχι μόνο, αλλά η Μέρκελ είπε ότι δεν υπάρχει εθνική ανεξαρτησία με 80% χρέος και αυτό δεν το είπε για την Ελλάδα που έχει 180%, αλλά για τη Γερμανία που έχει 89%. Είναι θέμα αγορών εναντίον λαών και εθνικών συγκροτήσεων, που είναι το πεδίο της δημοκρατίας, άρα και στη Γερμανία -στην υπόλοιπη, γιατί στη μισή έχουμε ήδη πολιτικές Μνημονίων εδώ και είκοσι χρόνια, καθώς η Ανατολική Γερμανία έχει ισοπεδωθεί, έχουν πωληθεί τα πάντα, οι μισθοί είναι κάτω, 14% του εργατικού δυναμικού δουλεύει με 400 ευρώ.
Άρα έχει κάνει αυτό που κάνει στην Ελλάδα ήδη αυτό που κάνει στη Γερμανία -θα πάει και στη δυτική Γερμανία σε λίγο να τα τσακίσει όλα με το πρόσχημα ότι δεν μπορείς να έχεις εθνική ανεξαρτησία, άρα δημοκρατία, γιατί αυτό είναι το θέμα με την εθνική ανεξαρτησία, άρα οι αγορές και οι νόρμες της ανταγωνιστικότητας θα καθορίσουν τα πάντα.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια επίθεση που πάει να ξηλώσει οτιδήποτε έχει κατακτηθεί από τους λαούς και δεν είναι τυχαίο ότι γίνεται στην Ευρώπη αυτή η τελική μάχη, μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Αυτό είναι το μοντέλο, να μην υπάρχει δημοκρατία. Το βασικό που θα πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι δεν πάμε να κάνουμε μια διόρθωση. Πάμε να υπερασπιστούμε ιδανικά και αξίες πολύ μεγάλες, που τίθενται σε αμφισβήτηση αυτή τη στιγμή.
Η δεύτερη δήλωση της Άν. Μέρκελ, αλλά και του Αντ. Σαμαρά, που θέλω να τονίσω, και να κλείσω, είναι τα εγκώμια για την Ασία. Εγκώμια του Σαμαρά προεκλογικά για την Ινδία, εγκώμιο της Μέρκελ στην επίσκεψή της στη Νοτιοανατολική Ασία, στην Ινδονησία. Αυτό που βλέπει εκεί η νεοφιλελεύθερη ακραία Δεξιά στην Ευρώπη είναι η έλλειψη δημοκρατίας. Άρα αυτό που καλούνται ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ευρωπαϊκοί λαοί και ο ελληνικός λαός, κατ' επέκταση, είναι να αγωνιστούν γι' αυτά τα πράγματα που θεωρούνταν αυτονόητα -δεν είναι πια, αυτό ξηλώνεται. Αυτό που επιτρέπει σήμερα να γίνει αυτό το ξήλωμα είναι η νίκη του αντιπάλου στο ιδεολογικό πεδίο.
Εγώ στο μυαλό μου έχω ένα τρίπτυχο. Εργασιακά, βασικές δομές κοινωνικού κράτους: υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια, στα οποία πρέπει να είναι προτεραιότητα το πού μπορείς να φτάσεις στον πρώτο μήνα, στο πρώτο εξάμηνο, στα πρώτα δύο χρόνια -είναι αντικείμενο πάλης. Το τρίτο είναι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρίσκεται ο λαός, αυτή τη στιγμή για τους άλλους είναι φυσιολογική κατάσταση να υπάρχουν παιδιά που δεν τρώνε κανονικά ή οι καρκινοπαθείς να μην έχουν τα φάρμακά τους, αλλά για την Αριστερά δεν είναι μια προγραμματική θέση πια. Εδώ χρειάζεται μια διάταξη όλου του κυβερνητικού μηχανισμού, των διαθέσιμων δυνάμεων.
Από την κινητοποίηση του λαού θα αντιμετωπίσει μια κρίση, μια έκτακτη κατάσταση, γιατί μπορεί η χώρα για τους αντιπάλους μας να μην είναι σε έκτακτη κατάσταση, γιατί οι τράπεζες σώζονται με έναν τρόπο, αλλά για μας είναι έκτακτη κατάσταση. Αυτό υπερβαίνει το προγραμματικό στοιχείο του πώς θα θέλαμε εμείς να κυβερνιέται μια χώρα, τι προϋπολογισμό να κάνεις σε μία κανονική κατάσταση και δίνει έμφαση στην έκτακτη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, άρα όλα αυτά είναι προτεραιότητες. Δεν είναι όμως ότι τα υποσχόμαστε, διότι το αν θα γίνουν ή όχι εξαρτάται από τον τρόπο και τη δυναμική της κινητοποίησης του ίδιου του κόσμου.

* Αν έχουμε κυβέρνηση Αριστεράς, από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις, δεν μπορεί να μην πεις ότι αποκαθιστώ τον βασικό μισθό και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Γιάννης Μπαλάφας: Μιλώντας για διαφορετικά προγράμματα, εναλλακτικά πολιτικά σχέδια κ.λπ. υπάρχουν νομίζω δύο πλευρές. Το τι πρέπει να κάνουμε τώρα και το τι δεσμευόμαστε για την επόμενη μέρα. Τώρα πρέπει να πείσουμε πρωτίστως τον κόσμο ότι δεν είναι μονόδρομος η ακολουθούμενη πολιτική. Γιατί εκεί παίζει η κυβερνητική και η τροϊκανή προπαγάνδα και η προπαγάνδα της συγκυβέρνησης. Το δεύτερο είναι ότι αυτό που προτείνουμε εμείς, στον αντίποδα των εφαρμοζόμενων πολιτικών, είναι ένα σχέδιο πολιτικό και ένα αντίστοιχο προγραμματικό, που είναι και ρεαλιστικό και ταυτόχρονα συγκρουσιακό. Θα είναι μια πορεία σκληρών συγκρούσεων, κοινωνικών πολιτικών, ταξικών με ζιγκ-ζαγκ, πισωγυρίσματα και απαραίτητους κάποια στιγμή συμβιβασμούς, εφόσον φυσικά μπουν σε μία λογική και αυτοί, αναδιαπραγμάτευσης, που δεν είναι δεδομένο.
Υπάρχει και η άλλη λύση: δεν μπαίνουμε σε διαπραγμάτευση, οπότε η λύση η δικιά μας είναι ότι "αν εσείς πάτε μονομερώς" -εμείς δεν πάμε μονομερώς- «και κόψετε τη χρηματοδότηση», εμείς φυσικά δεν θα πληρώσουμε τα τοκοχρεωλύσια και θα κάνουμε το κουμάντο μας με τα οικονομικά δεδομένα. Δεν ξέρω τι από τα δύο θα γίνει, αλλά θεωρώ λανθασμένες και τις απόψεις που λένε ότι θα πάμε οπωσδήποτε για επαναδιαπραγμάτευση και τίποτε άλλο, αλλά και εκείνες που λένε όλα αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ περί παραμονής στην Ευρωζώνη, αλλά και αναδιαπραγμάτευσης, είναι αδύνατο να υπάρχουν.
Έχουμε κάποια στοιχεία, τις συγκρούσεις στο ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και κάποιες άλλες κινήσεις. Γιατί ο Γερμανός πρέσβης είδε την αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, τον Δραγασάκη και τον Τσίπρα, παραμονή της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου. Δεν λέω ότι τον πείσαμε, λέω όμως ότι το παιχνίδι μετά τις εκλογές, είναι ανοιχτό. Όλα τα ενδεχόμενα δηλαδή είναι ανοιχτά. Δύσκολα, αλλά άλλης μορφής. Με αυτή την έννοια -επειδή και το ζήτημα της κυβερνητικής εξουσίας δεν τίθεται με όρους που ετίθετο πριν από 50 ή 100 χρόνια- ακόμα και η σκληρή εμπειρία της Λατινικής Αμερικής δείχνει ότι η κυβέρνηση είναι το βασικό βήμα. Η πιο μεγάλη κόντρα θα είναι από πριν. Θα προσπαθήσουν να μην μας αφήσουμε να γίνουμε κυβέρνηση. Η ανάληψη των κυβερνητικών ευθυνών, ακόμη και στο μέλλον, του ΣΥΡΙΖΑ σαν πρώτο κόμμα συνιστά ιστορική τομή για την Ευρώπη. Το βράδυ εκείνο των εκλογών τίποτα δεν θα είναι ίδιο, όχι στην Ελλάδα μόνο, αλλά και στη Μαδρίτη, τη Λισσαβώνα, το Παρίσι, στη Ρώμη κ.λπ.
Κάτι που λέχθηκε από τον Τσίπρα σε δήλωση είναι πως το πρόβλημα δεν είναι να φτιάξουμε -που θα φτιάξουμε- κυβερνητικό πρόγραμμα των 100 ημερών. Οι πιο κρίσιμες ώρες είναι ίσως οι 100 πρώτες ώρες, που πρέπει να κάνεις πράγματα, όχι μόνο στο οικονομικό για να βελτιώσεις στοιχειωδώς την υφιστάμενη κατάσταση, να χτυπήσεις ακραίες πλευρές της φτώχειας, τον εκδημοκρατισμό, τις δημοκρατικές τομές στο κράτος, στη δημόσια διοίκηση κ.λπ.
Αλέκος Καλύβης: Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτό που λέει ψευδώς η κυβέρνηση ότι είναι επώδυνη λύση αυτή η κυβέρνηση, αλλά η άλλη κυβέρνηση θα είναι χειρότερη. Εμείς πρέπει να πείσουμε ότι όχι μόνο δεν είμαστε χειρότεροι, είναι πολύ καλύτεροι και αυτό έχει περιθώρια και δυνατότητες να υλοποιηθεί. Θα έλεγα αναφορικά με το ερώτημα για το τι θα πρέπει να βελτιώσουμε πως δεν υποσχόμαστε φυσικά ότι θα ξαναγυρίσουμε με το καλημέρα στο 2009, καθώς κάτι τέτοιο δεν πατάει πουθενά. Αυτό που είπαμε είναι ότι πρώτα από όλα θα διορθώσουμε τους κατώτερους μισθούς, θα επαναφέρουμε τη συλλογική σύμβαση, δεύτερο είναι ότι θα λειτουργήσει θεσμικά ο μηχανισμός λειτουργίας των συμβάσεων και το θεσμικό πλαίσιο, αυτό δηλαδή που στην ουσία έχει καταργηθεί -η συλλογική διαπραγμάτευση- αυτό θα επανέλθει άμεσα.
Από κει και πέρα αυτό που θα πρέπει να θέσουμε είναι το ζήτημα των αναγκών όπως το έθεσε ο Ανδρέας. Εγώ θα πρόσθετα και το θέμα των ανέργων. Δεν μπορεί να έχεις 1,2 εκατ. άνεργους και από αυτούς να παίρνουν το επίδομα μόλις οι 200 χιλιάδες. Επειδή εμείς έχουμε άλλες προτεραιότητες, άλλα κριτήρια, αυτό θα πρέπει να κοιτάμε πρώτα και με βάση αυτά οικοδομούμε και το οικονομικό μας πρόγραμμα. Πάνω σε αυτά που ακούστηκαν. Εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε μια επιστροφή στην κατάσταση του 2009, συνολικά εννοώ.
Κι αν θέλετε να μιλήσουμε λιγάκι πιο ολοκληρωμένα, θα έλεγα ότι εμείς θέλουμε να οδηγήσουμε σε μια νέα μεταπολίτευση, να υπερβούμε από αριστερά τη μεταπολίτευση. Αυτό δεν σημαίνει μόνο μια τοποθέτηση επί των οικονομικών. Αυτό σημαίνει μια αλλαγή συνολικά του τρόπου συγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας. Θα κοιτάξεις το δημοσιονομικό, θα κοιτάξεις το χρέος, θα κοιτάξεις το θέμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης, αλλά και ταυτόχρονα θα κοιτάξεις και το θέμα των θεσμών, του πολιτικού συστήματος. Άρα ένα συνολικό πακέτο το οποίο θα σημάνει μια μεγάλη ανατροπή σε αυτό που υπήρχε το 2009.
Εγώ ειλικρινά προβληματίστηκα από τη σημερινή τοποθέτηση του Γιούνκερ, ότι δεν έχει καμία αυταπάτη για την Ευρώπη. Όσον αφορά στο θέμα της Ευρώπης, διότι συμφωνώ ότι η κίνηση στην ελληνική πραγματικότητα συμβαδίζει - επηρεάζεται από τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη, εγώ είμαι ιδιαίτερα απαισιόδοξος. Συμφωνώ ότι πρέπει να μιλήσει πια με όρους ανατροπών και στους κύκλους της Ευρώπης, να δημιουργήσει συμμαχίες, που σημαίνει ότι πρέπει να δώσεις το δικό σου όραμα για την Ευρώπη, για την προοδευτική και σοσιαλιστική Ευρώπη που εμείς μιλάμε και να κατανοήσουμε ότι αυτό σημαίνει μια περίοδο ρήξεων και ανατροπών στην περιοχή της Ευρώπης.
Δεν είναι ευθύγραμμη η πορεία που πιθανόν να ήταν στο παρελθόν. Αυτή τη στιγμή ό,τι συνιστούσε αυτό που λέμε κοινωνικό μοντέλο στην Ευρώπη, το μοντέλο της συναίνεσης με τη ραγδαία είσοδο του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη, αυτή τη στιγμή έχει στην ουσία εκκενωθεί. Πρέπει να μιλήσουμε με νέα δεδομένα και φυσικά πάντα σε συνδυασμό με την πάλη την οποία κάνουμε στη χώρα μας.
Νάντια Βαλαβάνη: Χαίρομαι πάρα πολύ ότι βγαίνει καθαρά ότι τελικά δεν θα είναι οι πρώτες μέρες ώρες μια αριστερής κυβέρνησης λαϊκής ενότητας, ή οι πρώτες 100 μέρες οι πιο κρίσιμες, αλλά θα είναι μάλλον οι 100 μέρες από δω και πέρα. Πηγαίνοντας προς μία τέτοια προοπτική. Πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνουν εκλογές. Για να γίνουν εκλογές πρέπει να έχουν καταρρεύσει από πολιτική άποψη τα πάντα. Αιφνιδιάστηκαν τον Μάιο, πιστεύω ότι πήραν το μήνυμα του Ιουνίου, που δεν είναι τυχαίο ότι οι ίδιες οι εφημερίδες τους άμεσα παρενέβησαν, είναι μια φοβερά σκληρή σύγκρουση. Μόνο επειδή δεν θα μπορέσουν να αποτρέψουν τις εκλογές θα μπορέσει να γίνει η επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Μιλάμε όχι μόνο για το ότι μια μέλλουσα κυβέρνηση λαϊκής ενότητας δεν έχει ελπίδα αν δεν στηριχθεί αποφασιστικά στον λαό, και σε έναν λαό ο οποίος θα είναι στους δρόμους και όχι μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασής του, αλλά δεν έχει ελπίδα να υπάρξει μια τέτοια κυβέρνηση, αν δεν γίνει το κλικ, γιατί το κίνημα σήμερα βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο. Έχει δοκιμάσει και πέρασε έναν γενικό κύκλο, 30 απεργίες, δεκάδες κλαδικές, τους Αγανακτισμένους, τις πλατείες, τις γειτονιές, τις λαϊκές συνελεύσεις και αυτή τη στιγμή είναι λίγο "μεσοβασιλεία" (intereggio). Θα γίνει αυτή η στροφή, στο πλαίσιο του ίδιου του κινήματος, για να μπούμε σε μια τέτοια φάση, γιατί είναι η ζωή που το απαιτεί, και αν δεν γίνει θα υπάρχει διάλυση από 'κεί και πέρα.
Σε σχέση με την ίδια την κυβέρνηση, άρχισα να βλέπω κάποια πράγματα διαφορετικά μέσα από τις διαδικασίες των νομοσχεδίων του ΥΠΟΙΚ, τις οποίες υποτιμούσα όταν ήμουν έξω από τη Βουλή. Βλέπω σε σχέση με το χρέος, αφού αυτό που θα παίξει αναγκαστικά τον κομβικό ρόλο για να εξελιχθούν τα πράγματα είτε προς τα μπρος -οπωσδήποτε- είτε και προς τα πίσω, είναι το δίδυμο Μνημόνια - χρέος, δηλαδή η πολιτική λιτότητα εσωτερικής υποτίμησης. Είμαι καλυμμένη απόλυτα με τον τρόπο που είπα τι πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση και το θέμα του χρέους, που είναι ένα πραγματικό πρόβλημα και δεν πρέπει να το υποτιμούμε. Με αυτό συνδέεται όλο το πρόβλημα της δημοκρατίας, δεν πρέπει να το υποτιμούμε ή, αν θέλετε, του νέου απολυταρχισμού, που έλεγε και ο Σαραμάγκου το 2001, που το ζούμε στην εξέλιξή του σε καθημερινό επίπεδο.
Με προβληματίζει λοιπόν μέσα από τη συζήτηση που έγινε για το μεσοπρόθεσμο στη Βουλή τις τελευταίες 15 μέρες, το πώς μπαίνει το θέμα με τα πλεονάσματα και το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε εμείς, γιατί ό,τι λύση και να δοθεί με το χρέος -και η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη πέρα από δραστικό κούρεμα από moratorium πληρωμών, από αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης, με το ότι αυτό πρέπει να παλέψουμε να έρθει μέσα από διαπραγματεύσεις. Πιθανώς αυτό να χρειαστεί να κάνουμε και μονομερείς ενέργειες.
Δεν μπορούμε να προβλέψουμε, δεν υπάρχει άλλη λύση, αλλά εμείς, όποια λύση και αν δοθεί, όντως χρειαζόμαστε να υπάρχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα. Αλλά πρέπει να βάλουμε κάποια οριοθέτηση. Το πρωτογενές πλεόνασμα που προβλέπει το μεσοπρόθεσμο ότι θα υπάρξει από το 2014 και μετά είναι κυριολεκτικά στηριγμένο στο αίμα και τον ιδρώτα. Με αυτό τον τρόπο έρχονται να μας πούνε σήμερα ότι δήμοι είναι έτοιμοι να βάλουν λουκέτο και σε ένα χρόνο πρέπει να είναι πλεονασματικοί. Και αν δεν βγούνε, λένε, θα δεκαπλασιάζονται τα τέλη. Σε έναν εξαντλημένο δηλαδή λαό θα έχεις και την κατώτερη μορφή, αίροντας τον αυτοδιοικητικό της χαρακτήρα, να χτυπάει το ίδιο αποφασιστικά όσο και η κεντρική κυβέρνηση. Αυτό λοιπόν είναι ένα παράδειγμα που δείχνει ότι οποιοδήποτε πλεόνασμα δεν μπορεί να προέλθει από τέτοιες μορφές.
Το δεύτερο είναι ότι δεν έχει κατανοηθεί ευρύτατα πως η πρόβλεψη που υπάρχει στο μεσοπρόθεσμο είναι ότι μόλις και εφόσον με οποιοδήποτε τρόπο εμφανιστούν πλεονάσματα το 2014 αυτά τα πλεονάσματα δεν θα είναι για την ανάπτυξη αλλά θα πάνε κατευθείαν στον ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας τη Ελλάδος για την αποπληρωμή του χρέους, εκεί που πάνε και τα χρήματα του ΤΑΙΠΕΔ σε 10 μέρες. Άρα εμείς πρέπει να βάλουμε με καθοριστικό τρόπο ότι οποιοδήποτε πλεόνασμα μπορεί να προέλθει από τη θυσία του ελληνικού λαού θα πρέπει να είναι πλεόνασμα για την ανάπτυξη.
Επίσης στο έδαφος τη Ευρώπης έχουμε δει τι γίνεται εδώ, που κοντεύει το Σύνταγμα να γίνει σφουγγαρόπανο. Η τάση αυτή, όπου είναι το κίνημα δύο βήματα πιο μπροστά σε σχέση με άλλες χώρες, είναι φανερό ότι θα γίνεται πιο έντονη. Είναι φανερό ότι μπαίνουν άλλες δυνάμεις μέσα που δεν παίζουν ρόλο πρώτης γραμμής στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Η ιστορία π.χ. με τη Χρυσή Αυγή είναι μια ιστορία η οποία αναπτύσσεται μέσα από τα βαλτόνερα του Μνημονίου και της μνημονιακής πολιτικής, δεν είναι απλώς μια ιστορία αντιπαράθεσης, ένα κόμμα ναζιστικής φυσιογνωμίας.
Μην ξεχνάμε επίσης ότι, επειδή ακριβώς αναπτύσσονται μέσα από τα βαλτόνερα της μνημονιακής πολιτικής, προσπαθούν να παίξουν στην ελληνική κοινωνία -γι' αυτό έχει και τεράστια σημασία το θέμα της αλληλεγγύης- ένα ρόλο τύπου Χεζμπολάχ. Δηλαδή βοηθώ τον λαό να λύσει άμεσα ζωτικά προβλήματα επιβίωσης τώρα και όχι στη δευτέρα παρουσία ή μετά από μια κυβέρνηση ή οτιδήποτε άλλο.
Η ελπίδα ποια είναι στο επίπεδο της Ευρώπης; Θα πρέπει να βάλουμε με καθοριστικό τρόπο το θέμα της αναθεώρησης των ιδρυτικών συνθηκών και όχι μόνο της τελευταίας περιόδου, της νέας φάσης της ολοκλήρωσης. Το κοινό έδαφος είναι αυτό που χρησιμοποίησε ο Ρουμπινί με μια φράση του στο twitter πριν από ένα μήνα "η λιτότητα ως δρόμος της Ευρώπης για την ανάπτυξη είναι σαν τα οικονομικά του Μαρκήσιου ντε Σαντ". Πράγμα που μας επιτρέπει να μιλήσουμε για σαδομαζοχιστικά οικονομικά στην Ελλάδα με πρωταρχικό τρόπο, αλλά κατ' επέκταση και στην Ευρώπη.

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=731471

Κατεπείγον το Σχέδιο Β". Δήλωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για το Eurogroup

Κατεπείγον το Σχέδιο Β". Δήλωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για το Eurogroup

"H απόφαση του Eurogroup είναι νεκρή από τη γέννησή της. Γιατί λείπουν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να επιβιώσει ένα οποιοδήποτε πρόγραμμα για το ελληνικό χρέος. Πρώτα και κύρια η προοπτική ανάπτυξης. Αυτή αποκλείεται 100%, πολύ περισσότερο μετά τα νέα μέτρα νέου περιορισμού της όποιας αγοραστικής δύναμης είχε μείνει στον κόσμο της εργασίας - σε όσους δεν έχουν μείνει άνεργοι και αδέκαροι. Σήμερα, στην Έκθεσή του για τη διεθνή οικονομία ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης προβλέπει ότι η Ελλάδα το 2013 θα έχει τη χειρότερη επίδοση από όλα τα μέλη του: - 4,5% ύφεση. Με τέτοιες συνθήκες τίποτε δεν θα μείνει όρθιο μέχρι το τέλος της επόμενης χρονιάς.

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής

Πρόκειται για ένα σχέδιο επί χάρτου, όπως-όπως, που κρύβει τις διαφωνίες. Είναι πολύ εύστοχος ο χαρακτηρισμός που έδωσε στην απόφαση των υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης η Financial Times: "fudge", δηλαδή "παραμύθι", "μούσια".

 

 Οι ρυθμίσεις που προβλέπονται - μείωση επιτοκίων, επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής, επιστροφή των κερδών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, αγορά ομολόγων με τις τιμές της δευτερογενούς αγοράς - αποτελούν μια εντελώς νοθευμένη, συρρικνωμένη και δειλή έκδοση του PSI. Kαι είδαμε που φτάσαμε με το PSI, παρά την ογκώδη διαγραφή χρέους που περιείχε, μέσα σε λιγότερους από εννέα μήνες - σε ακόμα πιο απελπιστική και δραματική θέση. Και τώρα το επίπεδο του ΑΕΠ είναι πιο χαμηλό, η υφεσιακή δυναμική πιο ισχυρή, οι περικοπές της τρόικα βαθύτερες.

 

 Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ βαρύνεται με νέες ευθύνες γιατί δεν έβγαλε κανένα απολύτως συμπέρασμα από την παταγώδη αποτυχία του PSI, γιατί πέρασε το νέο οδοστρωτήρα των αντικοινωνικών μέτρων, γιατί επιβάρυνε την Ελλάδα με νέες μη πραγματοποιήσιμες δεσμεύσεις, γιατί λειτουργεί ως Γραφείο της Ευρωζώνης στην Αθήνα και θέτει το ευρώ πάνω από τις ανάγκες χώρας και λαού.

 

 Η θέση της αντιπολίτευσης - ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων - ότι με μια άλλη διαπραγμάτευση θα μπορούσαμε να έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα αποτελεί συνηγορία στην Ευρωζώνη και το ΔΝΤ, ότι υπό άλλες συνθήκες θα γίνονταν καλοί και φιλικοί για την Ελλάδα, και τροφοδοτεί το μεγάλο ψέμα και το μεγάλο φόβο ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρξει εκτός ευρώ.

 

  Μόνο με ένα τρόπο μπορεί να αλλάξει η πορεία, η προοπτική, η διαπραγματευτική θέση της χώρας μας: εφόσον αλλάξει το πλαίσιο, με την παύση πληρωμών και την  αποχώρηση από το ευρώ. Με την προώθηση του Σχεδίου Β΄, που γίνεται όλο και πιο αναγκαίο, πριν η καταστροφή γίνει ολοκληρωτική."

 

 Αθήνα 27.11.2012

 

http://tometopo.gr/home/metopo/1077-q-psi-q-eurogroup-.html

ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ - ΗΠΑ, ΧΩΡΙΣ «ΛΥΣΗ», ΟΜΩΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ!

ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ - ΗΠΑ, ΧΩΡΙΣ «ΛΥΣΗ», ΟΜΩΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ!

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΙΜΑΚΩΘΕΙ Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ!

OΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΟΥ EUROGROUP (ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ) ΕΔΩ

Σε προσωρινό «συμβιβασμό» μεταξύ τους κατέληξαν η ΕΕ και το ΔΝΤ, στην πραγματικότητα Γερμανία και ΗΠΑ, τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης (27/11), αλλά χωρίς λύση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και πολύ περισσότερο χωρίς καμιά διέξοδο για την κρίση, την ύφεση και την λεηλασία της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, η οποία θα συνεχισθεί και θα κλιμακωθεί το επόμενο διάστημα. Το γεγονός μάλιστα ότι η απόφαση δε λύνει το θέμα βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, πέραν όλων των άλλων, συνάγεται και από την επιφυλακτικότητα της ίδιας της επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, η οποία μάλιστα θα φέρει προς ψήφιση την απόφαση για συνέχιση της συμμετοχής του Ταμείου στο πρόγραμμα μετά την επαναγορά ομολόγων, αφού ούτε η ίδια έχει πεισθεί ότι η τελευταία μπορεί να κάνει βιώσιμο το χρέος. Ο «συμβιβασμός» αυτός (βλέπε παρακάτω), αν και αδιέξοδος, στηρίζεται εν πολλοίς σε αυθαίρετους υπολογισμούς και υποθέσεις και σε αρκετά παραπλανητικές καταλήξεις, ενώ έχει πολλά στοιχεία αοριστίας, επιδεκτά πολλαπλών ερμηνειών.

Iskra

Ο στόχος που τέθηκε για το ελληνικό χρέος είναι να προσεγγίσει το 2020 το 124% του ΑΕΠ και να βρεθεί δύο χρόνια αργότερα, το 2022, «σημαντικά κάτω» από το 110% του ΑΕΠ. Πέραν των μηδαμινών, σχεδόν, πιθανοτήτων επαλήθευσης των στόχων που τίθενται με βάση και την προηγούμενη εμπειρία αλλά και λόγω της δογματικής εμμονής των ευρωπαϊκών ηγεσιών στη λιτότητα που βαθαίνει την ύφεση, ακόμα κι αν οι υπολογισμοί αυτοί θα σημαίνει ότι μετά από 10 και πλέον χρόνια λιτότητας το χρέος θα βρίσκεται ξανά στα προ κρίσης επίπεδα.

Βάσει της συμφωνίας η μείωση του χρέους στα επίπεδα που συμφωνήθηκαν θα επιχειρηθεί με πρωτοβουλίες που περιλαμβάνουν:

· Επαναγορά ελληνικού χρέους

· Επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ από το πρόγραμμα αγοράς τίτλων (SMP)

· Μείωση των επιτοκίων της ελληνικής δανειακής διευκόλυνσης (το πρώτο πρόγραμμα) κατά 100 μονάδες βάσης

· Μείωση κατά 10 μονάδες βάσης του κόστους των εγγυήσεων της Ελλάδας επί των δανείων του EFSF

· Την επέκταση κατά 15 χρόνια της αποπληρωμής των δανείων της ελληνικής δανειακής διευκόλυνσης και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF)

· Την αναβολή των πληρωμών των τόκων για τον EFSF κατά 10 χρόνια

Σε ότι αφορά τα παραπάνω εργαλεία αξίζει κανείς να δει τα εξής:

α) η απόφαση για επιστροφή κερδών της ΕΚΤ από το πρόγραμμα αγοράς τίτλων και μείωση των επιτοκίων, συνιστούν ομολογία των ευθέως ληστρικών και τοκογλυφικών όρων δανεισμού της χώρας μέχρι σήμερα

β) η επέκταση της περιόδου αποπληρωμής των δανείων από το EFSF και των τόκων αυτών δε μειώνουν το μέγεθος του χρέους παρά μόνο λογιστικά, ενώ μετακυλύουν το πρόβλημα στις επόμενες γενιές

γ) η επαναγορά ομολόγων μπορεί ανάλογα με τους συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις που θα θεσπιστούν όταν και αν εφαρμοστεί να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα θα λύσει. Κρίσιμος παράγοντας που θα επιτρέψει να ξεδιαλύνει η εικόνα είναι η υποχρεωτικότητα ή μη της υπαγωγής των ομολογιούχων στο πρόγραμμα επαναγοράς και αν αυτή θα είναι καθολική ή μερική. Εάν η υπαγωγή στο πρόγραμμα δεν είναι υποχρεωτική, τότε είναι βέβαιο πως η απόπειρα μείωσης του ελληνικού χρέους θα αποδειχτεί μία τρύπα στο νερό, στο βαθμό που οι μόνοι που θα συμμετάσχουν σε αυτό θα είναι όσοι κερδοσκοπώντας θα πουλήσουν τίτλους που απέκτησαν όταν τα ελληνικά ομόλογα αμέσως μετά το PSI+ βρέθηκαν σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές, ενώ οι υπόλοιποι θα περιμένουν μία επόμενη ευκαιρία. Παράλληλα ένας ακόμα κρίσιμος παράγοντας είναι το τι μέλλει γενέσθαι με τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων, οι οποίοι ως μακροπρόθεσμοι επενδυτές, έχουν διακρατήσει τους τίτλους που έλαβαν κατά την ανταλλαγή ομολόγων στα πλαίσια του PSI+. Αντιλαμβάνεται κανείς πως εφόσον τα Ταμεία υποχρεωθούν να συμμετάσχουν και στο εν λόγω πρόγραμμα, αυτό θα συνιστά το κύκνειο άσμα τους, οδηγώντας τα στην πλήρη χρεοκοπία και την οριστική τους κατάρρευση.

ΣΕ ΔΟΣΕΙΣ Η ΔΟΣΗ…

Όπως διευκρινίστηκε μετά το Eurogroup, η επόμενη δόση θα εκταμιευτεί σε τέσσερα μέρη: Η μερίδα του λέοντος (34,4 δισ. ευρώ) θα είναι διαθέσιμη μετά τη έγκριση των Κοινοβουλίων των χωρών τη Ευρωζώνης, έως τις 13 Δεκεμβρίου. Από αυτά, τα 10,6 δισ. ευρώ προορίζονται για τις δημοσιονομικές ανάγκες και τα 23,8 δισ. ευρώ για την τραπεζική ανακεφαλαιοποίηση.

Οι άλλες τρεις μικρότερες δόσεις (συνολικά 9,3 δισ. ευρώ) θα δοθούν εντός του πρώτου τριμήνου του 2013 και είναι συνδεδεμένες με τα λεγόμενα «ορόσημα» του Μνημονίου, μεταξύ των οποίων η φορολογική μεταρρύθμιση τον Ιανουάριο.

Με βάση τα παραπάνω, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα ποσά αυτά δεν πρόκειται να κατευθυνθούν στον ελληνικό λαό, αλλά αποκλειστικά στις τράπεζες και στην εξυπηρέτηση του χρέους, ενώ «σίγουρα» μπορούν να θεωρηθούν μόνο τα πρώτα 33,4 δις, αφού η σύνδεση των υπολοίπων με ορόσημα – προαπαιτούμενα δεν αποκλείει νέες εμπλοκές για δόσεις που με βάση την αρχική συμφωνία θα έπρεπε να έχουν ήδη εκταμιευθεί.

ΥΠΟΝΟΜΕΥΕ ΚΑΘΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Ο ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ

Το Eurogroup σημειώνει επίσης στην ανακοίνωσή του ότι η Ελλάδα έχει ενισχύσει τον δεσμευμένο λογαριασμό για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους και θα μεταφέρει όλα τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις, τα στοχευμένα πρωτογενή πλεονάσματα όπως και «το 30% πάνω από το στόχο που έχει τεθεί για το πρωτογενές πλεόνασμα» στον δεσμευμένο λογαριασμό.

Η παραπάνω ρήτρα, πέραν από αποικιοποίηση της χώρας, μεταφράζεται ευθέως και σε υπονόμευση οποιασδήποτε αναπτυξιακής προοπτικής της, αφού οδηγεί τα όποια πλεονάσματα προκύψουν από την άγρια λιτότητα που εφαρμόστηκε και θα συνεχίσει να εφαρμόζεται από τις δυνάμεις του μνημονιακού τόξου αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση του χρέους.

Πρόκειται για μία απόφαση που στερεί de jure τη δυνατότητα τα ποσά που θα προκύψουν να κατευθυνθούν σε αναπτυξιακές δράσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να μειώσουν πραγματικά το λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ, αυξάνοντας τον παρονομαστή του κλάσματος.

Είναι, δε, δεδομένο με βάση τόσο τη διεθνή όσο και την εγχώρια εμπειρία, ότι η διοχέτευση των πλεονασμάτων στην εξυπηρέτηση του χρέους, συνοδευόμενη από την πολιτική της λιτότητας οδηγεί σε μείωση του ΑΕΠ μεγαλύτερη από τη μείωση του χρέους σε απόλυτα νούμερα, επιτείνοντας σε τελική ανάλυση το πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους.

Επιπλέον, επισημαίνεται ότι τα κράτη μέλη της ευρωζώνης θα εξετάσουν περαιτέρω μέτρα και βοήθεια, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης της εθνικής συνεισφοράς της Ελλάδας στα συγχρηματοδοτούμενα έργα από τα διαρθρωτικά ταμεία και/ή την περαιτέρω μείωση των επιτοκίων , προκειμένου να διασφαλιστεί μεγαλύτερη και αξιόπιστη μείωση του ελληνικού χρέους. Στόχος του προγράμματος είναι η μείωση του ελληνικού χρέους στο 175% το 2016, στο 124% το 2020 και αισθητά κάτω από το 110% το 2022.

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΣΤΟ ΔΝΤ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΓΟΡΑ

Σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα επαναγοράς ελληνικού χρέους, η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Κριστίν Λαγκάρντ κατέστησε σαφές ότι θα φέρει τη συμφωνία στο ΔΣ του Ταμείου, μόνο μετά την ολοκλήρωση της επαναγοράς.

Ερωτηθείσα εάν από την επιτυχία του προγράμματος αυτού θα εξαρτηθεί και η συνέχιση της συνδρομής του Ταμείου στο πρόγραμμα, η κ. Λαγκάρντ είπε ότι το ΔΝΤ δεν έχει πρόθεση να αποχωρήσει, αλλά πρέπει να συνυπολογιστεί το πόσο καλά θα πάει η επαναγορά ομολόγων.

Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε το μαραθώνιο Eurogroup, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ παραδέχτηκε ότι επρόκειτο για μία πολύ δύσκολη συμφωνία, σημαντική όμως τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρωζώνη.

Ο ίδιος έκανε αναφορά στις «εντυπωσιακές μεταρρυθμίσεις» στην Ελλάδα και τη δέσμευση που επιδεικνύει στο εφαρμοζόμενο πρόγραμμα, καθώς και στο πακέτο μέτρων αυτόματης διόρθωσης για αποφυγή αποκλίσεων που θέτει σε εφαρμογή. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Γιούνκερ είπε ότι θα υπάρχουν παρεμβατικοί έλεγχοι στη δημοσιονομική πορεία της Ελλάδας.

Όπως επισήμανε ο κ. Γιούνκερ, τα 10,6 δισ. ευρώ για τη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού και τα 23,8 δισ. ευρώ σε ομόλογα του EFSF που προορίζονται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα πληρωθούν το Δεκέμβριο. Τα υπόλοιπο, από το σύνολο των 43,7 δισ. ευρώ, θα εκταμιευτεί το πρώτο τρίμηνο του 2013, σε τρεις μικρότερες δόσεις, συνδεδεμένες με στόχους του προγράμματος.

Ο επίτροπος Όλι Ρεν είπε ότι η συμφωνία αποτελούσε τεστ αξιοπιστίας της Ευρωζώνης και αφαιρεί αβεβαιότητα γύρω από την Ελλάδα. «Δεν μπορούσαμε να αποτύχουμε» είπε χαρακτηριστικά.

Σε ό,τι αφορά τις παρεμβάσεις για μείωση του χρέους, ο κ. Ρεν ανέφερε τη μείωση των επιτοκίων στα διμερή δάνεια κατά 100 μονάδες βάσης, την επιστροφή κερδών από την ΕΚΤ και τις κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης.

Η Ελλάδα έχει τηρήσει τις δεσμεύσεις, σημείωσε ο επίτροπος. Το Eurogroup -πρόσθεσε- αναγνώρισε ότι η Ελλάδα έχει διανύσει μακρύ δρόμο και οι εταίροι της χώρας θα συνεχίσουν να την στηρίζουν με αποφασιστικότητα.

«Η απόφαση θα περιορίσει αναμφίβολα την αβεβαιότητα και θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη στην Ευρώπη και την Ελλάδα», δήλωσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι.

«Τα προβλήματα παραμένουν πολύ σημαντικά, σοβαρά, αλλά δώσαμε προοπτική στην ευρωζώνη και ελπίδα στον ελληνικό λαό», είπε δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Πιερ Μοσκοβισί.

«Έχουμε ένα αποτέλεσμα, μπορούμε να το παρουσιάσουμε στο κοινοβούλιό μας για να αποφασίσει», σημείωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Εκτός από τη Γερμανία, και άλλες ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να λάβουν την έγκριση του κοινοβουλίου τους. Για το Βερολίνο, ο στόχος είναι να λάβει το πράσινο φως της Κάτω Βουλής, «το αργότερο την Παρασκευή», είπε.

Ακολουθεί το προηγούμενο ρεπορτάζ της Iskra.

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΩΝ ΣΕ «ΘΡΙΛΕΡ» ΜΕ ΘΥΜΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΣΕ ΡΟΛΟ ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΟΥΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ Η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

EUROGROUP: ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΔΙΕΞΟΔΟ ΣΤΗ ΧΩΡΑ!

Τίποτα δεν καταδεικνύει τις αντιφάσεις, τις (αγεφύρωτες) αντιθέσεις, την αποτυχία και τα αδιέξοδα των κυρίαρχων κύκλων στην ΕΕ και στην πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη, από το «θρίλερ» που διαδραματίζεται τη Δευτέρα και τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης (27/11) στις Βρυξέλλες σε σχέση με τα θέματα του ελληνικού χρέους και της δόσης.

Σε αυτό το θεατρικό κακόγουστο «θρίλερ» η συγκυβέρνηση Σαμαρά έχει αναλάβει το ρόλο της δουλοπρεπούς αφωνίας και του υποτελούς παρατηρητή.

Και προβαίνουμε σε αυτόν τον ισχυρισμό περί αδιέξοδου «θρίλερ», αφού όποια κατάληξη και αν έχει τις πρωινές ώρες της Τρίτης (27/11) το Eurogroup, δεν πρόκειται να γεφυρώσει τις αντιθέσεις ΕΕ - ΔΝΤ, ή καλύτερα Γερμανίας - ΗΠΑ, και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να δώσει «λύση» στο πρόβλημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους αλλά ούτε και σε αυτό της δόσης. Κι αυτό γιατί η δόση έχει ως θανάσιμο αντίτιμο τα μνημόνια και όλα δείχνουν ότι, μάλλον, θα δοθεί με περαιτέρω καθυστέρηση και με δόσεις, και με περαιτέρω αιχμαλωσία και διάλυση της χώρας μας.

Και λέμε ότι όποια απόφαση του Eurogroup δεν δίνει διέξοδο και «λύση», διότι μέτρα που στην καλυτέρα των περιπτώσεων θα «μειώσουν» το χρέος κατά 40 δισ. αποτελούν «σταγόνα στον ωκεανό», ενώ θα συνοδευτούν με πρόσθετες επαχθέστατες εθνικές και οικονομικές δεσμεύσεις.

Εδώ που φτάσαμε, μόνη λύση είναι η διαγραφή του χρέους ως μέρος μιας συνολικής αντιμνημονιακής προοδευτικής πρότασης και πορείας.

Για την πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών, η Iskra παραθέτει, χωρίς κρίσεις και σχόλια, επίκαιρο ρεπορτάζ από διάφορες ιστοσελίδες.

ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟ EUROGROUP ΓΙΑ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΔΟΣΗ
ΟΛΑ ΤΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ ΑΝΟΙΚΤΑ

Μακρά προμηνύεται η νύχτα σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαρρέουν για το κλίμα που επικρατεί στη συνεδρίαση του κρίσιμου για την Ελλάδα Eurogroup. Μετά από σχεδόν δέκα ώρες συνεδρίασης, όλα τα ενδεχόμενα για την έκβαση της καθοριστικής συνεδρίασης παραμένουν ανοιχτά, ακόμη και εκείνο ενός νέου ναυαγίου.

Οι εταίροι στην ευρωζώνη -με αρχηγό τη Γερμανία- φέρονται να επιμένουν στις απόψεις τους για μη κούρεμα του ελληνικού χρέους και εφαρμογή εναλλακτικών λύσεων ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο.

Ανυποχώρητο, όμως, εμφανίζεται και το ΔΝΤ, που, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, επιμένει να ζητά από τους υπουργούς Οικονομικούς της ευρωζώνης να συμφωνήσουν για μείωση του ελληνικού χρέους κατά 20% του ΑΕΠ (ήτοι 40 δισ. ευρώ) εδώ και τώρα, και δέσμευση για περαιτέρω μείωση του χρέους στο μέλλον, για να ξαναμπεί η ελληνική οικονομία σε βιώσιμη τροχιά.

Αυτή η άμεση περικοπή του ελληνικού χρέους κατά 20% του ΑΕΠ θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω χαμηλότερων επιτοκίων και επέκταση των ωριμάνσεων των δανείων προς την Ελλάδα, πρόσθεσε η ίδια πηγή που επικαλείται το Reuters.

Το ΔΝΤ, εξηγούν διπλωματικές πηγές, ζητά άμεσα «εμπροσθοβαρή μέτρα» που αντιστοιχούν στο 20% του ελληνικού ΑΕΠ, δηλαδή στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους κατά περίπου 40 δισ. ευρώ.

Οι ίδιες πηγές εκτιμούσαν ότι από αυτό το ποσό λείπουν 10 δισ. ευρώ για την επίτευξη συμφωνίας.

Πρόσθεταν, ωστόσο, ότι πρόκειται για δύσκολο εγχείρημα, καθώς προϋποθέτει ότι κάποιες χώρες της ευρωζώνης θα εμφανιστούν να δανείζουν την Ελλάδα με επιτόκιο χαμηλότερο από αυτό με το οποίο δανείζονται οι ίδιες.

Οι ίδιες πηγές εκτιμούσαν ότι το ΔΝΤ είναι πιθανό να δεχτεί να επιμηκυνθεί κατά δύο έτη ο στόχος για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους (ως το 2022), αρκεί οι λύσεις που θα υιοθετήσουν οι Ευρωπαίοι να διασφαλίζουν τη σαφή πτωτική πορεία του ελληνικού χρέους.

Οι διπλωμάτες επιβεβαιώνουν το συνδυασμό λύσεων που προβάλλεται ως επικρατέστερος για σύναψη συμφωνίας, τις τελευταίες τρεις ημέρες. Ότι δηλαδή, οι υπουργοί Οικονομικών, μαζί με το ΔΝΤ, εξετάζουν τη μείωση των επιτοκίων των διμερών δανείων που έχει συνάψει η Ελλάδα με τις χώρες της ευρωζώνης και των δανείων από το EFSF, την επιμήκυνση της ωρίμανσης των δανείων, την επαναγορά των ελληνικών ομολόγων από τον EFSF και την παραίτηση της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων.

Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε στους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης να σταθούν περισσότερο γενναιόδωροι, από ό,τι προβλέπεται, στη χρηματοδότηση που θα λάβει η Ελλάδα από τα κοινοτικά κονδύλια της περιόδου 2014-2020, χωρίς ωστόσο να υπάρξουν άμεσα θετικές αντιδράσεις, αφού είναι ένα θέμα που αφορά τους «27» και όχι τους «17» της ευρωζώνης.

Ενδεικτικό των δυσκολιών που εμφανίζονται στην κατάληξη σε συμφωνία είναι και η προσωρινή διακοπή της συνεδρίασης γύρω στις 18:00 προκειμένου να υπάρξουν διμερείς επαφές και να γεφυρωθούν οι διαφωνίες.

Στο πλαίσιο αυτό υπήρξε βάσει πληροφοριών και τριμερής επαφή Κρ.Λαγκάρντ, Β.Σόιμπλε και Ζ.Κ. Γιούνκερ με τον επικεφαλής του Eurogroup σε ρόλο πυροσβέστη.

Υπενθυμίζεται ότι το προηγούμενο επεισοδιακό Εurogroup της 20ης Νοεμβρίου, που δεν κατάφερε να καταλήξει σε συμφωνία είχε διακοπεί αρκετές φορές για τέτοιου είδους επαφές.

Ωστόσο, σήμερα οι υπουργοί Οικονομικών της ζώνης του ευρώ φαίνεται να έχουν πάει πιο αποφασισμένοι να δώσουν λύση στο ελληνικό ζήτημα, τουλάχιστον ξεμπλοκάροντας με πολιτική απόφαση την εκταμίευση της ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα επόμενης δόσης, συνειδητοποιώντας τι θα σήμαινε όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την ευρωζώνη και την αξιοπιστία της συνολικά μια αποτυχία στην κατάληξη απόφασης.

Προς την κατεύθυνση αυτή πιέζουν και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της ΕΕ. Ο επίτροπος Όλι Ρεν τόνισε, νωρίτερα σήμερα, την ανάγκη να αποφασιστεί η εκταμίευση της επόμενης δόσης προς την Ελλάδα από το σημερινό Eurogroup.

«Πρέπει να αποφασίσουμε την εκταμίευση της επόμενης δόσης, ώστε να αρθούν οι αβεβαιότητες που εξακολουθούν να υπάρχουν στο ελληνικό ζήτημα. Είναι σημαντικό για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Καλώ όλα τα κράτη μέλη και το ΔΝΤ να κάνουν τα τελευταία βήματα για να βρεθεί η λύση, γιατί απέχουμε ελάχιστα απ' αυτήν», υπογράμμισε.

Ο επίτροπος εκτίμησε ότι το Eurogroup σήμερα μπορεί να λάβει πολιτική απόφαση για την εκταμίευση της επόμενης δόσης των δανείων προς την Ελλάδα.

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η δήλωση της επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.

«Πρέπει να υπάρξει σήμερα μια αξιόπιστη λύση για την Ελλάδα. Πρέπει να είναι αξιόπιστη και πρέπει να είναι για την Ελλάδα» σημείωσε και πρόσθεσε ότι ΔΝΤ και ΕΕ πρέπει να εργαστούν εντατικά πάνω σε αυτή τη βάση.

Ελπίδα για ύπαρξη τελικά της πολυπόθητης συμφωνίας δίνει το Γερμανικό Πρακτορείο, επικαλούμενο πηγή που λέει ότι επιτυγχάνεται πρόοδος «αργά αλλά σταθερά», χωρίς ωστόσο να διευκρινίσει προς ποια λύση κατατείνει το Eurogroup.

Ελπίδα για συμφωνία εξέφρασε προσερχόμενος και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β.Σόιμπλε, λέγοντας ότι σήμερα ολοκληρώνουμε τη λύση για την Ελλάδα. «Είμαστε καλά προετοιμασμένοι για την εξεύρεση λύσης για την Ελλάδα» είπε και εκτίμησε ότι «το ΔΝΤ δεν θα εγκαταλείψει το ελληνικό πρόγραμμα».

«Πολύ καλές πιθανότητες» για μια συμφωνία στο αποψινό Eurogroup, διακρίνει και ο υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Στέφεν Κάμπετερ και κάνει λόγο για «ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο».

«Βλέπω πολύ καλές πιθανότητες να έχουμε συμφωνία απόψε τη νύχτα», δήλωσε ο κ. Κάμπετερ και σημείωσε ότι, για να βρεθεί λύση, πρέπει να μετακινηθούν όλες οι πλευρές, όχι μόνο η Γερμανία.

«Νομίζω ότι το ποτήρι είναι μισογεμάτο, όχι μισοάδειο», δήλωσε χαρακτηριστικά και εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι το ζήτημα θα έρθει στο γερμανικό Κοινοβούλιο την επόμενη εβδομάδα.

Αναφερόμενος πάντως στα σενάρια περί νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, ο Γερμανός υφυπουργός απέρριψε τον ισχυρισμό ότι η Γερμανία είναι απομονωμένη επειδή δεν επιθυμεί το «κούρεμα».

Τόνισε δε ότι «16 χώρες της Ευρωζώνης αγνοούν την πρόταση του ΔΝΤ», ενώ χαρακτήρισε λανθασμένη την συζήτηση ακόμη και για μελλοντικό «κούρεμα», καθώς, όπως είπε, «οι εικασίες για μελλοντικά μέτρα μάλλον φρενάρουν την ανάπτυξη παρά ενθαρρύνουν την σταθερότητα» .

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012.

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10164:eurogroup&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182