Εκλογές: Ένα καρότο σαν αντίδοτο στην οργή του κόσμου

Εκλογές: Ένα καρότο σαν
αντίδοτο στην οργή του κόσμου

Έρχονται πλέον οι πολυπόθητες εκλογές που τόσο πολύ επιθυμούσαν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα μνημονιακά και αντιμνημονιακά, 29 Απρίλη ή 6 του Μάη, είναι οι πιθανές ημερομηνίες. Σε 45 μέρες θα έχουμε εκλογές ανακοίνωσε ο Πέτρος Ευθυμίου στη ΝΕΤ το βράδυ στις 16 του Μάρτη. Μία κυβέρνηση που στερείται πλήρως κάθε κοινωνικής νομιμοποίησης, ακόμα και τα συνταγματικά άλλοθι της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, προκηρύσσει εκλογές σε χρόνο που αυτή επιθυμεί, με το τρόπο που αυτή θέλει. Οι εκλογές έρχονται μετά την ψήφιση του μνημονίου 2, μετά το PSI. Έρχονται μετά τη μεγαλειώδη κοινωνική αντίδραση ενάντια στο νέο μνημόνιο στις 12 του Φλεβάρη. Έρχονται μετά την έντονη διάθεση σύγκρουσης του κόσμου που είχε ξεχειλίσει από οργή, εκείνο το απόγευμα και νύχτα της Κυριακής στις 12 Φλεβάρη. Έρχονται μετά από συνεχείς, καθημερινές διαδηλώσεις, απεργίες, κινητοποιήσεις ενάντια στη κυβέρνηση και τη τρόικα για να μην περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα. Με ένα κόσμο που εκφράζει την οργή του σε κάθε εκπρόσωπο της μνημονιακής πολιτικής. Έρχονται τη στιγμή που έχει ακυρωθεί πλήρως η κοινωνική τους συναίνεση.

Τη στιγμή που ο κόσμος επιτίθεται με σφοδρότητα στο κοινοβούλιο, στους θεσμούς, στα κανάλια τους, στα ΜΜΕ τους. Έρχονται τη στιγμή που ¨η ομαλότητα¨ κινδυνεύει. Έρχονται τη στιγμή που ¨ο νόμος και η τάξη¨ κινδυνεύουν. Έρχονται για να τρομοκρατήσουν και να εκβιάσουν.

Δείχνουν την αγωνία τους να αναβαπτιστούν νόμιμοι, να αναστήσουν τη κοινωνική συναίνεση, να εξασφαλίσουν όσο μπορούν την ανοχή του κόσμου. Κι αυτό για να κυρωθούν οι επιλογές της δοτής κυβέρνησης και της τρόικα. Δείχνουν την αγωνία τους για να περάσει ανώδυνα και ειρηνικά η δανειακή σύμβαση και όλα τα μέτρα που ψήφισαν και τα νέα σκληρότερα μέτρα που έρχονται τον Ιούνιο. Δείχνουν την αγωνία τους μπροστά στις επόμενες λαικές κινητοποιήσεις. Αγωνία για τις παρελάσεις στις 25 του Μάρτη, αγωνία για τη 1η του Μάη.

Στόχος τους η συντηρητικοποίηση του κόσμου, μέσα από ψέματα, με τη τρομοκρατία, με το φόβο, με τη σπίλωση. Με το δίλημμα ¨ή σωτηρία της πατρίδας ή χρεοκοπία¨. Με τα διλήμματα ¨Ευρώ ή εξαθλίωση και φτώχεια¨, ¨μνημόνιο ή χάος¨. Στόχος να ρίξουν ένα καρότο στο κόσμο, να σταματήσουν για λίγες ημέρες το μαστίγιο και κύριος στόχος να πάρουν την πολυπόθητη νομιμότητα για να συνεχίσουν στο δρόμο της φορομπηχτικής πολιτικής, των νέων σκληρών μέτρων, των νέων μνημονίων. Να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν το ξεπούλημα της χώρας.

Έρχονται οι εκλογές και για την Αριστερά σαν το πολυπόθητο δώρο που από καιρό αναζητούσε.

Όλο το διάστημα των μεγάλων λαικών κινητοποιήσεων, Σύνταγμα, μνημόνιο 1, μεσοπρόθεσμο, Φλεβάρης 2012, μνημόνιο 2, η Αριστερά ζητούσε εκλογές. Βυθισμένη ¨στη νομιμότητα¨ και τον κοινοβουλευτισμό, δε τόλμησε καν να αδράξει την ευκαιρία και να ζητήσει δημοψήφισμα τότε που άτακτα και εκβιαστικά, έβαλε το θέμα ο Γ. Παπανδρέου στην Ευρώπη. Δεν τόλμησε να θίξει την Ευρωπαική νομιμότητα.

Η Αριστερά δεν τόλμησε να βγει έξω από τη Βουλή τότε που ψηφίζονταν τα μνημόνια και τα άγρια μέτρα ενάντια στους εργαζόμενους, ενάντια στον Ελληνικό λαό. Τότε που ψηφίζονταν η κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας. Τότε που εκατοντάδες χιλιάδες λαού, βρίσκονταν στο Σύνταγμα και ζητούσαν να φύγει η κυβέρνηση, η τρόικα και τα μνημόνια. Η Αριστερά νομιμοποιούσε με τη παρουσία της τη Βουλή και τις ψηφοφορίες της και οι βουλευτές της έφευγαν σαν παράνομοι μέσα από τη πόρτα του Εθνικού κήπου για να αποφύγουν και αυτοί την οργή του κόσμου. Ας φανταστούμε πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα για το λαικό κίνημα και πόσα εμπόδια θα έφερνε στη κυβέρνηση και την ψήφιση των μέτρων, το να αποχωρήσουν οι βουλευτές της Αριστεράς από τη Βουλή και να ενωθούν με το λαό που διαδήλωνε ενάντια στη ψήφισή τους. Αυτό όμως απαιτούσε μία άλλη Αριστερά, αποφασισμένη να συγκρουστεί. Μία Αριστερά άξια των περιστάσεων. Η Αριστερά λοιπόν ζητούσε εκλογές, με στόχο να καταγράψει τις δυνάμεις της, να πάρει κάποιες έδρες παραπάνω, να έχει έστω μία αντιπολιτευτική δύναμη παραπάνω. Και αυτό κατακομματιασμένη, χωρίς ενιαία φωνή στο κοινοβούλιο, χωρίς σαφή πρόταση διεξόδου από τη κρίση. Ξέχασε η Αριστερά το ρόλο της σύγκρουσης και της ανατροπής. Είναι μία Αριστερά που καταθέτει συνέχεια ¨δηλώσεις νομιμοφροσύνης¨, καταδικάζοντας ¨τη βία από όπου κι αν προέρχεται¨, ακυρώνοντας τις όποιες αγωνιστικές διαθέσεις του κόσμου, καλώντας τον να ξαναμπεί στο μαντρί των ήσυχων παρελάσεων στο κέντρο της Αθήνας. Τρανταχτό παράδειγμα οι εμετικές ανακοινώσεις περί βίας, σύμπασας της κοινοβουλευτικής Αριστεράς μετά τις 12 Φλεβάρη.

Και να που ήλθαν οι εκλογές, έτσι όπως βέβαια τις θέλει το αντίπαλο στρατόπεδο, το στρατόπεδο του μνημονίου και της αντιλαικής πολιτικής γιατί αυτοί έχουν την τράπουλα και αυτοί μοιράζουν τα χαρτιά. Εκλογές που θα γίνουν αλλά σε κλίμα τρομοκρατίας και εκβιασμών. Και ακολουθεί η Αριστερά το δρόμο της ¨νομιμότητας¨ και τις εκλογές, όπως αυτοί ορίζουν. Και θα βγάλει και αρκετές έδρες παραπάνω και θα μπορεί να φωνάζει λίγο παραπάνω. Δεν δικαιούται όμως να έχει αντιρρήσεις τη στιγμή που της δίνουν τις εκλογές που τόσο επιθυμούσε.

Καλλιεργεί όμως με αυτό το τρόπο και η Αριστερά την ανοχή του κόσμου και τη κοινωνική συναίνεση όπως το σύστημα προτάσσει. Κατευνάζοντας με αυτό το τρόπο την οργή του κόσμου, διοχετεύοντάς την στις εκλογικές διαδικασίες, καλλιεργώντας τον μύθο μίας καλύτερης Βουλής. Και αυτό τη στιγμή που το σύστημα έχει έτοιμες τις λύσεις του. Συγκυβέρνηση με ή χωρίς Παπαδήμο και γυρεύει μόνο τη νωπή λαική εντολή για να πάρει ανάσα και να συνεχίσει το έργο του, μέσα από σκληρότερα ακόμη μέτρα για την απόλυτη εξαθλίωση της Ελληνικής κοινωνίας.
Σε τόσο δύσκολες, ιστορικές στιγμές, για τη χώρα και το λαό, είναι αναγκαίο όσο ποτέ ένα Λαικό Μέτωπο, με σαφές πρόγραμμα για την επομένη ημέρα. Ένα μέτωπο που θα προτάσσει τις ανάγκες του κόσμου ενάντια στις ανάγκες τους. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που διαλύοντας τις ¨εκλογικές αυταπάτες¨, θα βοηθήσει στη πολιτική συνειδητοποίηση, θα βοηθήσει στη πολιτική χειραφέτηση της κοινωνίας. Για να πάρει η κοινωνία και ο λαός τη κατάσταση στα χέρια του ενάντια στη φτώχια την εξαθλίωση και την ολοκληρωτική δουλεία.

17/3/2012

Ελένη-Αλίκη Μηνακάκη

http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=2143