Κεντρική και Τοπική Εξουσία - Κράτος και Δήμος…!

Κεντρική και Τοπική Εξουσία - Κράτος και Δήμος…! (2ον)

Δημότες, κατεβάστε τα πολιτικά είδωλα…

Λοιπόν, τι λέτε; Να ξεκινήσουμε από το μηδέν; Δηλαδή, από τις βάσεις των τοπικών κοινωνιών και να θυμίσουμε τι γράφαμε στις, 05 του Μάρτη του 2002; «Στις ανώμαλες και ατέρμονες εκφάνσεις του 21ου αιώνα με τα χαρακτηριστικά της αναλγησίας και του βερμπαλισμού, της δήωσης και του εκφαυλισμού, με επονείδιστους τρόπους και μεθόδους, οι κεντρικές εξουσίες έχουν μεταφέρει τα έδρανά τους στις τοπικές εξουσίες…»(Κεντρική και Τοπική Εξουσία - Κράτος και Δήμος). Μεταξύ κορυφής και βάσης, Κράτους και τοπικών εξουσιών, έχει δημιουργηθεί ένα αδιαπέραστο χάος. Κι αυτό το χάος σε μεγάλο βαθμό το βιώνουν οι δημότες των τοπικών κοινωνιών, μεγάλων και μικρών, «αριστερών» και «δεξιών», βολεμένων και αβόλευτων. Τα τοπικά προβλήματα όχι μόνο παραμένουν άλυτα, αλλά με την εφαρμογή των «Καποδιστριακών» (πασοκικών δήμων και κοινοτήτων) ιδιαίτερα στην επαρχία επιδεινώνονται συνεχώς. Έτσι Ελλάδα πλέον κατέστη η Αθήνα κι άλλωστε φαίνεται από τη νέα «εκσυγχρονιστική» διαμόρφωση, δομή και προοπτική, που οι «σοσιαλιστές» αρχιτέκτονες του Πασόκ φιλοτέχνησαν. Και παρόλη τη «διάπλαση» για την ανάσα του πολίτη, ο πολίτης και ασφυκτιά από κάθε άποψη και τα λουριά του σφίγγει.

Βάϊος Φασούλας (μέλος της ΣΟ του Π.Κ. – Τρίκαλα)

Ας μείνουμε όμως στην εγκαταλειμμένη επαρχία, που εκτός από την ερήμωση και τη μετατροπή της σε πολιτικό εκκολαπτήριο, έχουμε και τις υπαρκτές και εν ενεργεία «κότες» με τα «αβγά» που κλωσάνε, και κάποια στιγμή σκάνε, κι αμέσως κοιτάζουν το Θεό που ’ναι ψηλά ευχαριστώντας τον. Βέβαια εδώ δεν πρόκειται για Θεό, αβγά και κότες, αλλά για τον εξανδραποδισμό ή αν δεν αρέσει ή δεν ακούγεται καλά, κομματοποίηση των τοπικών αρχών, που μοναδικός τους στόχος και πολιτική είναι το πώς θα δυναμώνουν τα εν δυνάμει κόμματά τους προκειμένου να επιβιώνουν και να διατηρούν την εξουσία τους έπ’ άπειρον. Για το κατάντημα αυτό βεβαίως ευθύνη έχουν και οι ευκολόπιστοι δημότες, που ξεχνούν, συγχωρούν και συμβιβάζονται.

Όσο κι αν οι αντιπαραθέσεις(παλιότερα) μεταξύ ιδεολογικών κομμάτων (δεξιών, αριστερών κεντρώων), έχουν εξαφανιστεί ή συρρικνωθεί και αυτοσκοπός τους είναι η κατάκτηση της εξουσίας, σε ό,τι αφορά τις τοπικές εξουσίες, Δήμους και Νομαρχίες, είναι αδιανόητο να δεχτούμε κάτι τέτοιο και κατά συνέπεια καθίσταται ανθρωπίνως απαράδεκτο. Οι προοδευτικές δυνάμεις δεν έπαψαν να υφίστανται. Κι αυτές οι δυνάμεις, αδύναμες αλλά άσπιλες που διεκδικούν Νομαρχίες και Δήμους, αποτελούν και το μεγάλο πονοκέφαλο του κυβερνώντος κόμματος και όχι μόνο. Στα ίδια μέτρα κύματος κινείται και το κόμμα της Ν. Δ. προβάλλοντας χρηστούς και επώνυμους σαν τοπικούς άρχοντες θέτοντας πάνω απ’ όλα το κομματικό της συμφέρων. Εξάλλου οι κινήσεις, τοποθετήσεις προσώπων και λοιπόν μεθοδεύσεων το δείχνουν.

Βέβαια θα ήταν λάθος να μην πούμε ότι και οι κορυφές, δυστυχώς, της Αριστεράς δεν είναι ανεξαρτητοποιημένες από το σύνδρομο των δικών τους κομματικών συμφερόντων. Στην προσπάθειά τους για τη δική τους (επιτρέψτε μας) κομματική επιβίωση, συνεργάζονται με τους επίγειους σατανάδες και παράλληλα αφορίζουν κάθε προοδευτική δύναμη-κίνηση, είτε συλλογική, είτε μεμονωμένη.

Παρακολουθώντας τον από καιρό διεξάγοντα προεκλογικό αγώνα στον εν λόγω στίβο, απ’ όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, σε ό,τι αφορά την ανάδειξη δημάρχων και νομαρχών, τα κριτήριά τους είναι «αυστηρά» και αμετακίνητα, εάν ο υποψήφιος δεν προέρχεται ή δεν ανήκει στο χώρο της καταδικά-ζεται!! Τότε πέφτει ο κομματικός (ιδεολογικός!!) αφορισμός-διάσπαση των τοπικών δυνάμεων, εξυπηρε-τώντας έτσι την πολιτική των μεγάλων κομμάτων. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια οι άρχοντες μοιράζονται ανάμεσα στο Πασόκ και στη Ν. Δ. την τοπική εξουσία και εκεί-νοι, οι αριστερές κορυφές, να ασκούν «κριτική» ρίχνοντας την ευθύνη ο ένας στον άλλον. Τραγελαφικά πράγματα, δηλαδή, που οι πάντες διασκεδάζουν και αηδιάζουν και επαναλαμβάνονται συνεχώς.

Και μια και κάναμε λόγο για την Αριστερά, της οποίας το Πασόκ, ένεκα ασυμμόρφωτου πολιτι-κού του στραπάτσου και ολισθήματος την έχει βάλει στο μάτι του και γι’ αυτό έχει επιστρατεύσει τους «σοσιαλιστικούς» της δαίμονες να την ξαναλεηλατήσουν, κι εκείνη, ως φτηνή ερωμένη, γλιστρά στο κρεβάτι του. Ως κόμμα εξουσίας, το Πασόκ, έχει ψαρέψει πολλά θύματα. Από τη μια ναι, μεν τους έχει αποκαταστήσει-βολέψει, αλλά από την άλλη μεριά έχει σακατέψει όχι μόνο την Τ. Α. και Ν. Α., αλλά γενικότερα ολόκληρη τη Χώρα.

Η πολιτική μιας Χώρας ξεκινά μέσα από την τοπική εξουσία. Και η τοπική εξουσία έδωσε μέχρι τώρα πολλές εξετάσεις. Αποτέλεσμα: οδυνηρή αποτυχία. Η επαρχία ζει στη δική της μοναξιά και στο δικό της χάος. Αίτια: το πολιτικό «μαγάρισμα» των πολιτών-δημοτών απ’ όλα τα κόμματα. «Δεν αφήνουν τον πολίτη να κρίνει και να επιλέξει τους εκλεκτούς του. Η παρότρυνση είναι δεδομένη. Και οι Πολίτες, οποιουδήποτε Δήμου, αποτελούν τεράστια δύναμη. Και από πλευράς δημοκρατίας και από πλευράς αριθμού. Και οι Πολίτες, τόσο μιας πρωτεύουσας όσο και ολοκλήρου Νομού, είναι φορολογούμενοι και από την Κεντρική εξουσία-κράτος και από την Τ. Α. Απολαμβάνει και προφυλάσσεται, ο Πολίτης σε ό,τι του ανήκει; Και αν ναι, πότε, πού και πώς; Ένα φυσικό χτύπημα τον καταστρέφει. Επίσης, ποια κριτήρια διαθέτει ως προς την επιλογή της εκλογής του; Του οχαδερφισμού; Του γνωστού του «φίλου» βουλευτή, που τον παροτρύνει να ψηφίσει κομματικό πρόσωπο; Της προεκλογικής μεγαλοστομίας των κάθε φορά ενδιαφερόμενων που τάζουν και επανδρώνουν τις Ν. Α και Τ. Α. με δικούς τους ανθρώπους; (από το Κεντρική και Τοπική Εξουσία - Κράτος και Δήμος)

Επίσης στο ίδιο άρθρο γράφαμε: «Στις πολιτείες του σήμερα το κακό και το καρκίνωμα «γεννιέται» στις τοπικές εξουσίες. Απ’ αυτές πριμοδοτούνται οι κεντρικές εξουσίες την οποία, πριμοδότηση, εκμεταλλεύονται και τη χρησιμοποιούν για άλλους σκοπούς. Φανταστείτε τους Δήμους της Ελληνικής επικράτειας υγιείς και Αυτόνομους: Η κεντρική εξουσία θα είχε «πεθάνει» ή τουλάχιστον θα αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες στην παραγωγή πολιτικών εκτρωμάτων…»

Κι ενώ οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανίκανες να βελτιώσουν την καθημερινότητα του Πολίτη με-τριάζοντας τα προβλήματά του, ως γυάλινοι πύργοι καταρρέουν ο ένας μετά τον άλλον, στην Ελλάδα. με προσπάθειες αλχημικών τρόπων και πονηρών μεθοδεύσεων προσπαθούν να κολλήσουν τα σπασμένα γυαλιά τους χρησιμοποιώντας και πάλι τους μίζερους δημότες να παίξουν τους ρόλους της ψηφίζοντας τους εκλεκτούς των κομμάτων και όχι τους δικούς τους. Κι αυτό ασφαλώς δε μας χαροποιεί αλλά μας ανησυχεί διότι οδηγεί, μας οδήγησε στην κοινωνική αποσάθρωση.

Πέρα από το γεγονός ότι είμαστε ενάντιοι σε συνεργασίες, όπως αυτές έχουν διεξαχθεί σε επίπεδο κορυφών και καταγραφεί στα ευαγγέλια του Πασόκ απ’ τη μεταπολίτευση και μετά, στις τοπικές κοι-νωνίες επιβάλλεται η αλλαγή αυτού του κατεστημένου και όλοι οι αρπάχτρες οφείλουν να το σεβαστούν μαζεύοντας επί τέλους τα χέρια τους. Προεκλογικό αγώνα που διεξάγουν Πολίτες που τάσσονται υπέρ των λύσεων των τοπικών προβλημάτων και όχι των κομμάτων-οδοστρωτήρων, ο δημότης πρέπει να τους στηρίξει. Για έναν τοπικό άρχοντα τα μόνα κριτήρια επιλογής του δημότη, είναι ο αγώνας του υποψηφίου για τον τόπο. Το προπαγανδιστικό σύνθημα της χαμένη ψήφου ο δημότης οφείλει να το αποβάλει. Τις γεύσεις των αρχόντων που ψήφισε τις εισέπραξε. Γεύσεις υποκρισίας, ψευτιάς και υποσχέσεων. Δημότες, κατεβάστε τα πολιτικά είδωλα και αναδείξτε τους πραγματικούς άρχοντες των τόπων σας.

Ε.Ε. - Γερμανία – Μάης 02 2002 Web: www.fasoulas.de * e-mail: vaios@fasoulas.de

Κεντρική και Τοπική Εξουσία - Κράτος και Δήμος…!

Ε ι σ α γ ω γ ή - Β` μέρος των Τ.Α. (Β` - 1^ον)

Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας

Με όλο το σεβασμό προς τους δημότες-Πολίτες, προς τους συμβούλους των ΔΣ των Τ. Α. και των αρχόντων αυτών, προς τους υποψηφίους όλων των κομμάτων που διεκδικούν την Τοπική Εξουσία, στους συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους δημότες και άλλους τοπικούς παράγοντες μεταξύ και των τοπικών ΜΜΕ, στα πλαίσια των επερχόμενων Τοπικών Εκλογών Α` και Β` Τ. Α. ο γράφων θα ξεκινήσει έναν δεύτερο κύκλο κειμένων με αναφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση και όχι μόνον. Επισημάνσεις, απόψεις και προτάσεις όπως και αναφορές πολιτικών κομμάτων, ανέκδοτες επιστολές προς τα κόμματα της Αριστεράς και άλλα, θα συνθέσουν το πολιτικοκοινωνικό σκηνικό του χτες και του σήμερα. Συμπεριλαμβάνοντας ολόκληρο τον ελληνισμό, γηγενή και απόδημο, τον οποίο, απόδημο, ο γράφων έχει κάθε λόγο να τον θυμίζει, ξεκινούμε με μια ρήση που λέει:

«Οι ελπίδες για την διαφύλαξη του απανταχού ελληνισμού και του πολιτισμού δεν πρέπει να χάνονται, όσο λίγες κι αν είναι, όταν σκοπός της γίνεται: Η μεταμόρφωσή μας σε τσοπαναραίους και δραγάτες· και για τα πρόβατά μας και για τα χωράφια μας…Β Φ.»

Επί πλέον επισημαίνω ότι: «Η πολιτική μιας Χώρας ξεκινά μέσα από την Τοπική Εξουσία». Αυτή, η Τοπική Κοινωνία, όταν λειτουργεί άσπιλα, πολιτιστικά, Ουμανιστικά αν θέλετε, και μεθοδευμένα, θα μας δώσει όλα τα δημιουργικά εφόδια που θα εξασφαλίζει την υγιή από κάθε άποψη παρουσία μας και για τον τόπο μας (Νομό, πόλη, χωριό μας) και για την πατρίδα μας σαν Κράτος και Χώρα και γενικότερα την παρουσία μας σε ολόκληρο τον Κόσμο. Εξ ου και η αναφορά του Απόδημου στοιχείου, που μπορεί να καλύψει (καλύπτει) τη Μητρόπολη σε πολιτιστικά, ιστορικά και εθνικά ιδιαίτερα θέματα, που η Μητρόπολη, πέρα από φανφάρες στάθηκε και στέκετε αδύναμη ή ανίκανη να αντιληφθεί.

Κεντρική και Τοπική Εξουσία - Κράτος και Δήμος, που Δήμος σημαίνει ότι σημαίνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της εθνικής οικονομίας. Αυτή η ραχοκοκαλιά έχει πεθάνει, Μένει να δούμε η ραχοκοκαλιά των ΤΑ σε τι κατάσταση βρίσκεται. Με το κλείσιμο αυτής της εισαγωγής, ας μας επιτραπεί να παραθέσουμε ένα ατόφιο σχόλιο από το Αρχείο, 05 Μαρτίου 2002. Γράφαμε λοιπόν ότι:

«Εν ονόματι της «Παγκοσμιοποίησης», της οποίας οι εξουσίες-κυβερνήσεις του Πλανήτη μας με διάφορες μεθόδους κατευθύνουν τους λαούς, οι Πολίτες του Κόσμου πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους· δηλαδή να δεχτούν ή να μη δεχτούν αυτή τη Λερναία Ύδρα της ανθρωπότητας ως «θεά» της προόδου και της ευημερίας. Πυκνές οι αναφορές μας, σ’ αυτό το τεράστιο κεφάλαιο, το ακαταπολέμητο από τα ανθρώπινα πλήθη, τα οποία έντεχνα τα προπαρασκεύασαν και τα μετέτρεψαν σε οπαδούς. Και μιλούμε για τους απλούς Πολίτες του... δυτικού Πλανήτη, που όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να ωφεληθούν αλλά χάνουν κι αυτά που έχουν (αν έχουν κι όσοι έχουν). Και όχι μόνο. Πρωταγωνιστές αυτής της απάνθρωπης εξαντλητικής από ύλη (ως προς το ζην) και πνεύμα (ως προς τις αξίες των λαών) κούρσας, οι εξουσίες των μεγάλων κρατών οι οποίες, «απυρόβλητες» όπως θέλουν να δείχνουν, άλλες λιγότερες και άλλες περισσότερο, κινήθηκαν και κινούνται σαν διελκυστίνδες με σκοπό τον εξανδραποδισμό όχι μόνο των εξουσιών μικρότερων κρατών, αλλά και των λαών. Έτσι, οι κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές επιστήμες, που για να φτάσουν εδώ κόστισαν δεκαετίες και εκδηλώθηκαν την τελευταία δεκαετία του 20^ου αιώνα, σήμερα, όλες μαζί πλέον, μικρές και μεγάλες εξουσίες, παρουσιάζουν τις παραστάσεις τους στο σάπιο πλέον αντίποδα της ανθρωπότητας.

Στις ανώμαλες και ατέρμονες εκφάνσεις του 21^ου αιώνα με τα χαρακτηριστικά της αναλγησίας και του «βερμπαλισμού», της δήωσης και του εκφαυλισμού, με επονείδιστους τρόπους και μεθόδους, οι Κεντρικές Εξουσίες έχουν μεταφέρει τα έδρανά τους στις Τοπικές Εξουσίες. Κι εδώ θα μείνουμε· στην Ενωμένη Ευρώπη και στις Τ. Α. Πρόσφατα διεξήχθησαν δημοτικές εκλογές στη Γερμανία και σε λίγο καιρό θα έχουμε και στην Ελλάδα. Δε θα σχολιάσουμε τα εκλογικά αποτελέσματα στα Γερμανικά κρατίδια αλλά γενικά για την Ε.Ε. και για το τι μέλλει γενέσθαι στις Τοπικές Εξουσίες, αν δηλαδή προκύψει κάτι καλό ή κακό στο άμεσο μέλλον αυτής της Ηπείρου, μεταξύ και των Τ.Α. της δικής μας Χώρας

Συρρικνωμένος ο Πολίτης στα εφήμερα, όπως είναι λογικό, περισσότερο βάρος δίνει στην ανάδειξη μιας νέας Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεν γνωρίζει αυτούς που κυβερνούν τη Χώρα του. Μόνο που ακούει τις αλληγορικές ρητορείες τους και ότι γνωρίζει πως κερδίζουν πολλά λεφτά. Αλλά δεν γνωρίζει ούτε τους τοπικούς άρχοντες που ο ίδιος εκλέγει!! Η Κεντρική Εξουσία μέσω πολλών αχταρμάδων, κοινώς βουλευτές και άλλων μέσων έχει φροντίσει και γι’ αυτό.

Δεν αφήνουν τον Πολίτη (κι ας μεταφερθούμε στην Ελλάδα) να κρίνει και να επιλέξει τους εκλεκτούς του. Η παρότρυνση είναι δεδομένη. Και οι Πολίτες, οποιουδήποτε Δήμου αποτελούν τεράστια δύναμη. Και από πλευράς δημοκρατίας και από πλευράς αριθμού. Και οι Πολίτες είναι φορολογούμενοι και από την Κεντρική Εξουσία-Κράτος και από την Τ. Α. Άραγε, απολαμβάνει και προφυλάσσεται, ο Πολίτης, σε ό, τι του ανήκει; Και αν ναι, πότε, πού και πώς; Ένα φυσικό χτύπημα τον καταστρέφει. Επίσης, ποια κριτήρια διαθέτει ως προς την επιλογή τής εκλογής του; Του οχαδερφισμού; Του γνωστού του «φίλου» βουλευτή, που τον παροτρύνει να ψηφίσει κομματικό πρόσωπο; Της προεκλογικής μαγνητοφωνημένης φρασεολογίας των κάθε φορά ενδιαφερόμενων που τάζουν και επανδρώνουν το Δήμο με δικούς τους ανθρώπους;

Αλήθεια, αυτό σημαίνει τοπική Αυτοδιοίκηση; Χωρίς Άρχοντα τον ίδιο Δήμο, το λαό; Σαφώς υπάρχουν Δήμαρχοι, που μέσω μηχανισμών εκλέγονται για προσωπική δόξα και κομματικό συμφέρον (μια ματιά στους Δήμους της ελληνικής επικράτειας το επιβεβαιώνει και γι’ αυτό πάμε κατά διαόλου) που συνδράμουν πραγματικά στα ατέρμονα έργα της Κεντρικής Εξουσίας. Όπως υπάρχουν και άξιοι Δήμαρχοι που προσπαθούν κάτι να κάνουν. Όμως σπάζουν σε πολλές μεριές τα μούτρα τους και εισπράττουν και τα αφορίσματα των δημοτών, αδίκως πολλές φορές. Αναλογίστηκε ποτέ ο Πολίτης γιατί συμβαίνουν αυτά;

Θα μπορούσαμε πολλά να επικαλεστούμε, γνωστά για τον καθένα. Με όσα προαναφέραμε ένα είναι σίγουρο και μοναδικό: Στις Πολιτείες του σήμερα το κακό και το καρκίνωμα «γεννιέται» στις Τοπικές Εξουσίες. Αυτές «πριμοδοτούν» την Κεντρική Εξουσία, την οποία, πριμοδότηση, εκμεταλλεύεται και χρησιμοποιεί για άλλους σκοπούς. Φανταστείτε τους Δήμους της ελληνικής επικράτειας υγιείς και Αυτόνομους: Η Κεντρική Εξουσία θα είχε «πεθάνει» ή τουλάχιστον θα αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες στην παραγωγή πολιτικών εκτρωμάτων εντός και εκτός των τειχών. Ως συμπαγείς οι Δήμοι και οι Κοινότητες θα είχαν τη θέση που τους αναλογούσε. Θα νοιάζονταν μόνο για τα πολυάριθμα τοπικά προβλήματα. Όμως. συμβαίνει αυτό; Παρεμπιπτόντως σ’ αυτό το χάσμα να προσθέσουμε και ένα μέρος ομογενών, που διατηρούν δεσμούς με την Πατρίδα καθώς και δεύτερα νοικοκυριά. Με δυο λόγια αυτοί οι ομογενείς, σε θέματα που άπτονται με την Τ. Α. δέχονται τις ίδιες αρνητικές επιδράσεις με τους γηγενείς.

Λοιπόν, σήμερα ο λόγος γίνεται για μια «Παγκοσμιοποιημένη» κοινωνία. Ο λόγος αυτός και η υποστήριξη περνά και μέσα από τις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις. Οι περισσότεροι Πολίτες αυτής της Χώρας δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει αυτός ο όρος και ιδιαίτερα στα χωριά. Ποιος ευθύνεται για την μη ενημέρωσή τους και προπαντός τη σωστή; Σίγουρα όχι μόνο η κυβέρνηση. Οι αντίποδές της βρίσκονται στις πηγές των Τοπικών Αυτοδιοικήσεων και παραγόντων. Όμως, κατά την άποψή μας, οι δημότες οφείλουν να αλλάξουν τον ρου των υδροφόρων καναλιών, που από τις πηγές τους μεταφέρει στις δεξαμενές των κυβερνήσεων μένοντας οι ίδιοι «ξεροί», «στεγνοί» και περιθωριοποιημένοι. Οι σωστές επιλογές, ως προς την ανάδειξη των αρχόντων, προϋποθέτουν όχι μόνο τον περιορισμό σε απαράδεκτα και ανήθικα προβλήματα, αλλά και προς την καλυτέρευση του συνόλου. Κι εδώ καλούνται άπαντες που δύνανται να αρθρώσουν λόγο: Επιστημονικοί Σύλλογοι και πολιτιστικοί φορείς και άλλοι αδρανοποιημένοι παράγοντες, οφείλουν να βγάλουν τους δημότες στο φως! Τότε μόνο θα μπορούμε να μιλούμε και για Τ. Α. και για μια πραγματικά Παγκοσμιοποιημένη Κοινωνία

«Περισσότερο φως, ηλεκτρολόγε, στη σκηνή! Πως θες, δραματουργοί κι ηθοποιοί, να δείξουμε τ’ αντικαθρέφτισμα του κόσμου, μέσα στο μισοσκόταδο; Τούτο το σύθαμπο καλεί σε ύπνο. Ενώ εμείς θέλουμε ξύπνιους θεατές-κι ακόμα πιο πολύ: ξυπνούς! Κάν’ τους να ονειρευτούν στο πλέριο φως!…» (Μπ. Μπρεχτ).

Ε.Ε. - Γερμανία – 23-11-2005 + Μάρτιος 05 2002 www.fasoulas.de e-mail: vaios@fasoulas.de