Ανθρωπισμός ή βαρβαρότητα;

Ανθρωπισμός ή βαρβαρότητα;

Μας λένε ότι χάνουμε κόσμο επειδή υπερασπιζόμαστε τους μετανάστες. Μπορεί. Αλλά εγώ σκέφτομαι αυτούς που κερδίζουμε

Τους πολίτες που δεν έχουν δηλητηριαστεί από το μικρόβιο του ρατσισμού, που είναι αντίθετοι με τις φυλετικές διακρίσεις, που είναι ανθρωπιστές, που πιστεύουν στην αξιοπρέπεια του πολίτη και στο δικαίωμα όλων στη ζωή, που δεν έχουν ούτε κόμπλεξ ανωτερότητας ούτε κόμπλεξ κατωτερότητας σε σχέση με τον πολιτισμό και την ταυτότητά τους, που δεν ανάγουν την άγνοια, την αμορφωσιά και την προκατάληψη σε προτέρημα, που το αίσθημα της αλληλεγγύης είναι ισχυρότερο μέσα τους από το αίσθημα αποξένωσης, που δεν είναι ξενόφοβοι, που αντιλαμβάνονται τις αιτίες του ξεριζωμού των προσφύγων και των μεταναστών, που έχουν ιστορική γνώση και θυμούνται την εθνική μας εμπειρία από ξεριζωμούς πολεμικής, οικονομικής ή πολιτισμικής φύσης, που πιστεύουν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα ισχύουν για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, που απεχθάνονται το φασισμό, που δέχονται τη συνύπαρξη και εκτιμούν τους πολιτισμούς των λαών, που σέβονται τη διαφορετικότητα του καθενός, φυλετική, εθνική, πολιτισμική, σεξουαλική, θρησκευτική κ.λπ., που βοηθούν τους αδύναμους και καταγγέλουν τους ολιγάρχες που καταστρέφουν τη χώρα, ξεφτιλίζουν τους θεσμούς και καταρρακώνουν τη δημοκρατία. Προσωπικά, με αυτούς θέλω να συνταυτίζομαι. Και με αυτούς στον πυρήνα της, η Αριστερά μπορεί να αλλάξει την κοινωνία. Χωρίς αυτούς είναι άχρηστη και επικίνδυνη.

Στέλιος Ελληνιάδης

Η Αριστερά δεν θα καθορίζει την πολιτική της από οποιαδήποτε σκοπιμότητα που είναι αντίθετη στις πανανθρώπινες αξίες. Από τη χριστιανική εμπειρία κρατάμε την αγάπη και την αλληλεγγύη και όχι την Ιερά εξέταση και τις γενοκτονίες. Από την κομμουνιστική εμπειρία την ισότητα και το διεθνισμό και όχι τη γραφειοκρατία και τον αυταρχισμό. Και από τη μεγάλη παράδοση του Ελληνισμού, η Αριστερά απαρνείται τους επεκτατικούς πολέμους και τη δουλεία και υιοθετεί, εξυμνεί και υπηρετεί τις τέχνες, τα γράμματα, τις επιστήμες, τη φιλοσοφία και τη δημοκρατία.

Υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνίας που, κάτω από το βάρος ειδικών περιστάσεων που κλονίζουν τα ήθη και τα εξαχρειώνουν, όπως ο πόλεμος, η οικονομική κρίση, ο ξεριζωμός, η ανασφάλεια, η εγκληματικότητα, η φτώχεια, ο θάνατος ή οι φυσικές καταστροφές, χάνει το μπούσουλα και διολισθαίνει στη χαμέρπεια. Ένα κομμάτι που κλατάρει ηθικά και υιοθετεί άγρια και βάρβαρα ήθη. Αυτό το κομμάτι δεν το εγκαταλείπεις στην τύχη του, πρέπει να το μεταπείσεις και να το κερδίσεις, αλλά, μέχρι να το καταφέρεις, δεν αφήνεις να αλλοιώνει τις επιλογές σου, το ήθος και τις αρχές σου. Εάν ενδώσεις στη χαμέρπεια προσπαθώντας να το «εκπολιτίσεις», θα αποτύχεις και θα έχεις χάσει τον προσανατολισμό σου, γιατί κάνοντας εκπτώσεις στην ηθική και τον πολιτισμό σου, εκθεμελιώνεσαι και υποβαθμίζεσαι ο ίδιος.

Όπως δεν είναι αληθινός χριστιανός αυτός που δεν αγαπάει τον πλησίον του σαν τον εαυτό του, δεν είναι αληθινός αριστερός κι αυτός που δεν σέβεται και δεν υπερασπίζεται τον συνάνθρωπό του και δεν αγωνίζεται για τις αρχές της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης και της αλληλεγγύης. Η κατηγορία ότι αγαπάει τον λευκό, τον μαύρο και τον κίτρινο εξίσου, είναι για τον πολιτισμένο άνθρωπο τιμή. Τελεία και παύλα.

Στέλιος Ελληνιάδης

ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ