ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ

ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΗΝ «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» (30/9/2012)

ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΥΜΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γίνεται κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ για την αντιπολιτευτική του τακτική, άλλοι ζητούν να γίνει πιο δυναμική και άλλοι ότι πρέπει να γίνουν πιο ρεαλιστικές οι προτάσεις του στην προοπτική της ανάληψης της κυβερνητικής εξουσίας. Ποια πρέπει να είναι η πολιτική του ενόψει και της μάχης για το νέο πακέτου μαμούθ με τα επώδυνα μετρά για μισθούς, συντάξεις και επιδόματα και τις απεργιακές κινητοποιήσεις.

AΠΑΝΤΗΣΗ: Ο μεγαλύτερος «ρεαλισμός» στην εποχή μας είναι αγώνας και ο σχεδιασμός για μια μεγάλη και σύγχρονη προοδευτική και σοσιαλιστική ανατροπή και όχι η οπισθοχώρηση και η συντηρητική διολίσθηση στις πιέσεις ενός χρεοκοπημένου αστικού και μιντιακού κατεστημένου και του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή την ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιδοθεί σε μια νέα ουσιαστική αναβαθμισμένη και δυναμική αντιπολίτευση αποσαφηνίζοντας με τόλμη και ριζοσπαστισμό τα κομβικά σημεία της εναλλακτικής προοδευτικής απάντησης στη κρίση. Κεντρικό μέτωπό μας αυτή την περίοδο είναι ο αγώνας για να μην περάσει το μνημονιακό πακέτο, πράγμα που είναι η μητέρα των μαχών για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά!

Παναγιώτης Λαφαζάνης

ΕΡΩΤΗΣΗ:Εκτιμάς ότι κατά την ψηφοφορία στη Βουλή για τα νέα μετρά θα υπάρξουν ρωγμές στην κυβερνητική πλευρά; Πώς κρίνεις την διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με την τρόικα και την εσωτερική διαπραγμάτευση μεταξύ των τριών πολιτικών αρχηγών π[ου στηρίζουν την κυβέρνηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή μάλλον θα εμφανίσει διαρροές, μπορεί και μεγάλες ρωγμές αν θέσει για ψήφιση το μνημονιακό πακέτο στη Βουλή. Το βέβαιον, όμως, είναι ότι, ανεξάρτητα από την έκβαση της ψηφοφορίας στη Βουλή, το μνημονιακό πακέτο των 13,5 δισ. θα πέσει στο κενό και δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Θα σαρωθεί πολύ γρήγορα από τα μεγάλα αγωνιστικά κύματα των εργατικών και λαϊκών αντιδράσεων και από τις σεισμικές πολιτικές εξελίξεις που έρχονται!

ΕΡΩΤΗΣΗ:Η «λίστα» του ΣΔΟΕ τι σημαίνει για σας και τι πρέπει να γίνει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Δεν ξέρω αν υπάρχει «λίστα» και εφ' όσον υπάρχει ποιοι την κατασκεύασαν και τι περιέχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει για να χυθεί παντού άπλετο φως. Αυτά, όμως, που ζούμε αυτήν την περίοδο είναι βρώμικα παιχνίδια και βαθύτατα νοσηρές και αποπνικτικές καταστάσεις ενός συστήματος που σαπίζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να αποπροσανατολιστεί από το νοσηρό κλίμα σκανδάλων και σκανδαλολογίας. Το πρόβλημα για τη χώρα ήταν οι ασκούμενες νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές επιλογές και ειδικότερα τώρα τα μνημόνια. Αυτά πρέπει πρώτα απ' όλα και κυρίως να ανατρέψουμε για να αλλάξουμε πραγματικά σελίδα.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Με αφορμή τη συνάντηση με τον Ράινχεμπαχ ξεκίνησε μια συζήτηση για αποκατάσταση των σχέσεων με θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ποιά είναι η δική σου θέση στο θέμα αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν θεωρώ ότι η συνάντηση με τον Ράιχενμπαχ ήταν στο ελάχιστο χρήσιμη και πολύ περισσότερο αναγκαία. Δε νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται κάποια αναγνώριση από τους μανδαρίνους και τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και σε κάθε περίπτωση δε νομίζω ότι θα πρέπει να κάνουμε κάποιες ειδικές «αβαρίες» για να αποκαταστήσουμε «φυσιολογικές σχέσεις» με όλους αυτούς τους δοτούς γραφειοκράτες που έχουν φέρει την Ευρώπη στο χείλος του γκρεμού και τη χώρα μας στην απελπισία και σε καθεστώς «μπανανίας».

ΕΡΩΤΗΣΗ:Πολλές φορές η κριτική που ασκείται από τους πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΠ είναι ότι στο εσωτερικό του υπάρχουν αντικρουόμενες αντιλήψεις για την Ευρώπη και το ευρώ. Πρέπει να αλλάξει ριζικά η θέση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το ευρώ; Μπορεί ή όχι να τεθεί θέμα εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη ή αυτό το θέμα υπερβαίνει την συγκυρία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για το ΣΥΡΙΖΑ η διαφορετικότητα των απόψεων, ακόμα και σε κρίσιμα θέματα όπως του ευρώ και της ΕΕ, συνιστά πλούτο και δύναμη και όχι μειονέκτημα και αναπηρία, όπως θέλουν οι αντίπαλοί μας. Η σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά είτε θα αναπτύσσει με τόλμη και χωρίς αναστολές μια κουλτούρα ανοικτής διαφορετικότητας και ταυτόχρονα σεβασμού της πλειοψηφίας είτε θα αποτύχει οικτρά να αλλάξει την κοινωνία, όπως απέτυχαν παλιά «μονολιθικά» σοσιαλιστικά πειράματα. Μια νέα αλληλεγγύη μπορεί να υπάρξει μέσα από την διαφορετικότητα και όχι μέσα από την ισοπέδωση και την τεχνητή ομοιομορφία.
Από κει και πέρα, το πιο κρίσιμο θέμα για το ΣΥΡΙΖΑ είναι να σπάσει τις απαγορευμένες ζώνες επιλογών και συζητήσεων και τους μονόδρομους που έχει επιβάλει το σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό πρέπει να δηλώνει ευθέως και σε όλους τους τόνους και με κάθε ευκαιρία ότι η αντιμνημονιακή προοδευτική επιλογή του είναι απολύτως αδιαπραγμάτευτη και δεν πρόκειται να τεθεί υπό αίρεση κάτω από τους εκβιασμούς των τροϊκανών δόσεων. Η χώρα αυτή μπορεί να έχει μέλλον με ότι αυτό συνεπάγεται και χωρίς την εκβιαστική τροϊκανή χρηματοδότηση. Η Αριστερά δεν μπορεί, άλλωστε, να έχει αυταπάτες ότι με τα δανεικά της τρόικας θα κάνει την προοδευτική και σοσιαλιστική αλλαγή στην Ελλάδα. Όπως δε μπορεί να έχει την παραμικρή αυταπάτη ότι μπορεί να αποπληρωθεί αυτό το άδικο και δυσβάσταχτο ταξικό χρέος, χωρίς να εξοντωθεί ο ελληνικός λαός.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Ενόψει της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΠ έχει ξεκινήσει η συζήτηση για τη φυσιογνωμία του νέου κόμματος. Ποιά πρέπει να είναι τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά και η στρατηγική του στόχευση; Μιλάς για δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, τι σημαίνει αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Θέλουμε την κυβέρνηση. Αλλά όχι την κυβέρνηση για την κυβέρνηση. Θέλουμε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα αλλάξει ριζικά την πορεία της χώρας και όχι φυσικά για να ξοφλήσει με μεγαλύτερη ασφάλεια τους πιστωτές. Αυτή η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν πρόκειται να προκύψει με το συνήθη τρόπο που οι αστικές αντιπολιτεύσεις γίνονταν κυβέρνηση, δηλαδή με την συνεχή συντηρητική αναδίπλωση για την εκπόρθηση του «μεσαίου» χώρου. Μια αναδίπλωση του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ολέθρια για τον ίδιο, την Αριστερά, την κυβερνητική προοπτική και κυρίως τον τόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντίθετα χρειάζεται τώρα ένα δεύτερο κύμα πολικής, προγραμματικής και κινηματικής ριζοσπαστικοποίησης με όρους κοινωνίας και προβλημάτων. Αυτό σημαίνει μια πολύ πιο ουσιαστική και πολύ πιο αντισυστημική αντιπολίτευση, ένα πολύ πιο σαφές, πιο συνεκτικό και συγκρουσιακό πρόγραμμα, μια πολύ μεγαλύτερη γείωση στους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους και ένα πολύ πιο ουσιαστικό προσανατολισμό στην ανάπτυξη των ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Για να τα πετύχει αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ δεν πρέπει να μεταλλαχθεί σε ένα ρευστό, άμορφο και ασπόνδυλο μόρφωμα με ασαφή ιδεολογικοπολιτικά όρια αλλά να καταστεί ένα ριζοσπαστικό δημοκρατικό κόμμα κοινωνικού μετασχηματισμού και γνήσιας στράτευσης με σαφείς αριστερές ιδεολογικές πολιτικές και οργανωτικές αρχές, ικανό να διευθύνει μια πορεία κοινωνικού μετασχηματισμού και συγκρότησης ενός συμμαχικού κοινωνικού μπλοκ μεγάλης πλειοψηφίας, υπό την ηγεμονία του εργατικού κινήματος.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Ποιά πρέπει να είναι η πολιτική συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στο κοινωνικό και το πολιτικό πεδίο; Είναι όντως "ανάδελφο" κόμμα, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι από τους αντιπάλους του, και κατά συνέπεια δυσκολεύεται να συνάψει συμμαχίες; Ποιές συμμαχίες, με ποιους χώρους μπορεί να συνάψει όταν ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣYΑ, Οικολόγοι δεν είναι θετικοί, ενώ η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ επέλεξε άλλο στρατόπεδο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Η υπόθεση της κοινής δράσης, της συνεργασίας και της συμπαράταξης της Αριστεράς δεν πρέπει να είναι για το ΣΥΡΙΖΑ μια σημαία ευκαιρίας, ούτε πρέπει να τη βλέπουμε με τους παραμορφωτικούς φακούς των εκλογικών ποσοστών. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έκανε τραγικό λάθος αν αναπαρήγαγε, με οποιαδήποτε μορφή, τα χρεοκοπημένα δόγματα της αυτοδυναμίας που χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα θα έλεγα η υπόθεση της αριστερής συμπαράταξης γίνεται πολύ πιο επίκαιρη, πολύ πιο αναγκαία και πολύ πιο κρίσιμη για τις εξελίξεις και πρώτα απ' όλα μια συμπαράταξη του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και άλλες μικρότερες δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας. Προς αυτή την κατεύθυνση ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει, παρά την στάση των άλλων ηγεσιών, να αναλάβει άμεσα μια τολμηρή πρωτοβουλία διαλόγου και να προτείνει γι' αυτό ένα ελάχιστο κοινό και συνεκτικό προγραμματικό πεδίο πάνω στο οποίο, με αμοιβαίες μετατοπίσεις, θα μπορούσαν να συναντηθούν όλες οι δυνάμει της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Χωρίς τη στρατηγική συνεργασία της Αριστεράς, Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν προσέξει, μπορεί να πολιορκηθεί άσχημα από «ορφανές» πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, που μόνο στόχο θα έχουν την κυβερνητική εξουσία και τη νομή των όποιων λαφύρων της!

Νέα αναδιάρθρωση του χρέους: Και ξανά προς το σφαγείο τραβά

Νέα αναδιάρθρωση του χρέους: Και ξανά προς το σφαγείο τραβά

Η κατάσταση κι αν δεν έχει τύχει στους περισσότερους είναι οικεία σε όλους: Εντός του δωματίου στο νοσοκομείο κανείς δεν μιλάει για το μοιραίο που είναι θέμα μηνών αν όχι λίγων εβδομάδων. Εκτός του νοσοκομειακού δωματίου, αντίθετα, ο επερχόμενος θάνατος είναι το μοναδικό θέμα συζήτησης, όποτε έρχεται η κουβέντα στον …τυχερό. Κάπως έτσι συμβαίνει και με την ελληνική οικονομία. Στην Ελλάδα, η συζήτηση περιστρέφεται σε αυτούς που θα πλήξουν τα νέα μέτρα ύψους 11,6 δισ. ευρώ κι εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου η μόνη διαφωνία αφορά το αν φτάνουν αυτά τα μέτρα ή, για να δείξουμε στους πιστωτές μας πόσο υπάκουοι είμαστε, μην τυχόν και χρειάζεται να ανακοινώσουμε κι άλλες, επιπλέον περικοπές μήπως έτσι μας λυπηθούν κι επιδείξουν λίγο οίκτο απέναντί μας. (Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η καλύτερη μοίρα γι’ αυτή τη χώρα θα ήταν αν τα δημόσια ταμεία εμφάνιζαν την πληθωρικότητα και την μοναδική ικανότητα «να ξαναγεννιούνται από τη στάχτη τους» που από γεννήσεως του ελληνικού κράτους είχαν η υποτέλεια κι η εθελοδουλία του πολιτικού προσωπικού…) Εκτός Ελλάδας όμως η επικείμενη χρεοκοπία χαρακτηρίζεται από τον Τύπο και τους πολιτικούς ως βέβαιη (με απώτερο ζητούμενο να φτάσει το ελληνικό δημόσιο χρέος στο 100% του ΑΕΠ ώστε να μπορεί με ασφάλεια για τους δανειστές μας να εξυπηρετηθεί στο μέλλον) όπως βέβαιη και θέμα χρόνου χαρακτηρίζαμε κι εμείς τη νέα χρεοκοπία στο Unfollow του Μαρτίου, όταν γράφαμε πως επίκειται νέα αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Κι αυτό κόντρα στους πανηγυρικούς της κυβέρνησης που δια στόματος πρωθυπουργού, Λουκά Παπαδήμου τότε, χαρακτήριζε το PSI «στέρεο έδαφος» και καλούσε τον κόσμο να αποδεχθεί τους όρους της αναδιάρθρωσης, ως το αναγκαίο τίμημα για να ξεμπερδέψουμε μια για πάντα από το βραχνά του χρέους. Επίσης, για να μπορέσουμε να παραμείνουμε στο ευρώ…

Λεωνίδας Βατικιώτης

Πέντε μήνες μετά, όταν οι περισσότεροι έλληνες πολιτικοί προσεύχονταν στην Μεγαλόχαρη να κάνει το θαύμα της και να μην έχουμε την τύχη του ευδρόμου Έλλη, τα σενάρια για μια νέα αναδιάρθρωση πραγματικά οργίαζαν και στο σύνολό τους αφορούσαν το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο. Θέμα καθόλου εύκολο καθώς το ιδιαίτερο στην σημερινή συγκυρία είναι πως το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους το οφείλουμε στον λεγόμενο επίσημο τομέα, δηλαδή κράτη – μέλη της ευρωζώνης, ΕΚΤ και ΔΝΤ και όχι σε ιδιώτες. Γι’ αυτό το λόγο κι η νέα αναδιάρθρωση ήδη χαρακτηρίζεται ως OSI (Official Sector Involvement) αντίθετα με την προηγούμενη, που είχε χαρακτηριστεί PSI (Private Sector Involvement) λόγω του ότι το κόστος από το κούρεμα τότε μεταφέρθηκε στον ιδιωτικό τομέα μιας και οι ιδιώτες κάτοχοι (τράπεζες, θεσμικοί) ήταν αυτοί που είδαν κυρίως την αξία των ομολόγων τους να απομειώνεται. Τον Μάρτιο όμως η ΕΕ (μαζί με την διαγραφή χρέους 105 δισ. και το νέο δάνειο ύψους 130 δισ. που μας φόρτωσε, μένοντας να αποδειχθεί πώς βγήκαμε κερδισμένοι απ’ αυτή την πράξη…) λειτουργώντας ως στρατηγείο των πιστωτών, έκανε και κάτι ακόμη: κατ’ εξαίρεση της πάγιας οδηγίας της για ιδιωτικοποιήσεις παντού και πάντα, «κρατικοποίησε» το νέο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή 220 – 230 δισ. ευρώ από το ελληνικό χρέος να είναι διακρατικό. Κατά συνέπεια κάθε απόφαση για αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, δηλαδή για παραγραφή ενός ποσοστού της τάξης του 20% ή του 30% από τα χρήματα που οφείλουμε στα κράτη της ευρωζώνης θα πρέπει να δικαιολογηθεί στους ευρωπαίους πολίτες οι οποίοι ποτέ δεν έμαθαν ότι φεσώθηκαν για να σώσουν τις τράπεζές τους οι οποίες είχαν κερδίσει τα μέγιστα από τον δανεισμό του ελληνικού δημοσίου τα προηγούμενα χρόνια και τώρα, που τέθηκε εν αμφιβόλω η αποπληρωμή του χρέους, οι κυβερνήσεις τους αποφάσισαν να μεταβιβάσουν το χρέος αυτό στους λαούς. Το μόνο που κατάλαβαν οι περισσότεροι ευρωπαίοι φορολογούμενοι (με ευθύνη των κυβερνήσεών τους οι οποίες έκαναν τον παν για να κρύψουν ακόμη μια φορά ότι στήριξαν τις τράπεζες) ήταν πως χρεώθηκαν για να έχουν οι έλληνες παχυλές συντάξεις… Η ΕΕ κατ’ αυτό τον τρόπο καλλιέργησε τον εθνικισμό και το μίσος μεταξύ των λαών, φέροντας την ευθύνη για ένα πρωτοφανές στην μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης κλίμα εθνικών ανταγωνισμών που έχει δημιουργηθεί…

“Οι μεγάλες τράπεζες τα έχουν ετοιμάσει όλα” για μια ακόμη φορά

Πριν δούμε όμως το τι θα γίνει έχει σημασία να εξετάσουμε το τι έγινε, κι αυτό για έναν απλό λόγο: επειδή διαγράφεται ζωντανή η απειλή το νέο κούρεμα που ήδη ετοιμάζεται («στα παρασκήνια οι μεγάλες τράπεζες τα έχουν ετοιμάσει όλα» έγραφε η ιταλική εφημερίδα Ρεπούμπλικα στις 14 Αυγούστου) να είναι εξ ίσου οδυνηρό κι εξ ίσου αναποτελεσματικό με το πρώτο, με αποτέλεσμα σε έξι ή οκτώ μήνες, εβρισκόμενοι μάλιστα σε ακόμη πιο οδυνηρή θέση, να κάνουμε την ίδια συζήτηση. Ένας είναι κατά βάση ο λόγος που απέτυχε η αναδιάρθρωση του Μαρτίου: το ότι έγινε με πρωτοβουλία των δανειστών. Οι όροι δηλαδή υπό τους οποίους εφαρμόστηκε το «κούρεμα» δεν αποσκοπούσαν να ελαφρύνουν τον ελληνικό λαό από ένα δυσβάσταχτο χρέος, αλλά να εξυπηρετήσουν τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των πιστωτών, με αποτέλεσμα η ονομαστική μείωση του χρέους να καταλήξει σε μια επιπλέον επιβάρυνσή μας κατά 25 δισ. ευρώ μια και στον λογαριασμό, τότε που …γύριζε, μπήκαν και τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των χρεοκοπημένων ελληνικών τραπεζών! Δεν θα τις εξαγοράσουν βουτηγμένες στα χρέη οι Γερμανοί… Το σημαντικότερο ωστόσο δεν είναι η αριθμητική του χρέους, αλλά η πολιτική οικονομία του, δηλαδή το τεράστιο κοινωνικό κόστος που καταβάλαμε: μείωση μισθών, ιδιωτικοποιήσεις, αυξήσεις σε τιμολόγια, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων είναι μερικοί μόνο από τους όρους που περιλαμβάνονταν στο δεύτερο μνημόνιο. Ακόμη επομένως και να πετύχαινε η αριθμητική του κουρέματος, να μειωνόταν πραγματικά δηλαδή στο τέλος της ημέρας το χρέος, το κοινωνικό κόστος που το συνόδευε έκανε απορριπτέα την αναδιάρθρωση. Σε αυτό το πλαίσιο η βαθύτερη ύφεση της οικονομίας που ακολούθησε (βάθους 7% για φέτος, αντί για 4,5% όπως αρχικά υπολογιζόταν) και τώρα χαρακτηρίζεται ως αιτία των αποκλίσεων που κάνουν αναγκαία μια νέα απομείωση, δεν ήταν το απροσδόκητο παρα-προϊόν μιας οικονομικής πολιτικής, αλλά το από τότε προβλέψιμο και άμεσο αποτέλεσμα μιας οικονομικής πολιτικής εκδικητικής, που θα αποτρέπει άλλους λαούς και κυβερνήσεις από το να ζητήσουν κι αυτοί μείωση του χρέους τους, αλλά κυρίως ταξικής πολιτικής που εκμεταλλεύτηκε την κρίση χρέους για να εκθεμελιώσει ό,τι θεωρούσε επιζήμιο για τα συμφέροντά της και παρωχημένο με βάση τους σημερινούς συσχετισμούς.

Εκτός Ελλάδας όλα τα ενδεχόμενα για την μορφή του «κουρέματος» είναι ανοιχτά (περιλαμβάνοντας από κούρεμα των ομολόγων των κεντρικών τραπεζών μέχρι παραγραφή μέρους των διακρατικών χρεών και αποπομπή της Ελλάδας από την ευρωζώνη «για να κάνει μια καινούρια αρχή» όπως έγραφε το περιοδικό Σπίγκελ) από τη στιγμή που επιτεύχθηκε το σημαντικότερο: να κερδηθεί χρόνος και να προλάβουν οι γερμανο-γαλλικές τράπεζες που είχαν κυρίως ελληνικά ομόλογα στα χαρτοφυλάκιά τους να τα ξεφορτωθούν! Τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν, τα χρόνια αυτά που η Ελλάδα μάτωσε με το εργατικό δίκαιο να επιστρέφει στον 19ο αιώνα, δεν πήγαν επομένως χαμένα για τους Ευρωπαίους «εταίρους» μας. Για μας ισοδυναμούν με καταστροφή από τη στιγμή που απωλέσαμε τα σημαντικότερα διαπραγματευτικά χαρτιά που διαθέταμε (σημαντική έκθεση ξένων τραπεζών στο ελληνικό χρέος) με αποτέλεσμα σήμερα κάθε είδους δημόσιο ταμείο (από τα ταμεία της κοινωνικής ασφάλισης μέχρι του κράτους) να είναι κενό. Παρόλα αυτά, ακόμη και τώρα, η μονομερής, παρά κι ενάντια στη βούληση των πιστωτών μας, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους ή όλου του δημόσιου χρέους και η ανάληψη του κόστους εξόδου από το ευρώ πάλι με όρους κυρίαρχου κράτους, με την ταυτόχρονη εθνικοποίηση των τραπεζών, μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα που έρχονται.

(Unfollow, #9, Σεπτέμβρης 2012)

Το πολιτικό σύστημα αναζητά σωσίβιο και βρίσκει… Χρυσή Αυγή

Γρήγορη δημοσκοπική συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και σε δεύτερη φάση και της Νέας Δημοκρατίας βλέπει ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και επιστημονικός σύμβουλος της VPRC. Στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στο Δρόμο της Αριστεράς, μιλά για την προϊούσα διάλυση του χώρου της φιλελεύθερης Δεξιάς, αναφέρεται στους λόγους για τους οποίους η Χρυσή Αυγή εξακολουθεί να επιτίθεται στο πολιτικό σύστημα (παρ’ όλο που μερικοί προέβλεπαν ότι με την είσοδό της στη Βουλή θα αμβλύνει το λόγο και το προφίλ της) και εξηγεί γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πιθανό να οικοδομηθεί ως νέο ΠΑΣΟΚ σήμερα.

Χριστόφορος Βερναρδάκης

ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2012

Σε ελληνική τροχιά η Ισπανία

Γ. T.

ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2012

ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΝΩΤΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΝΩΤΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ 21-9-12

Η κίνηση μας, από την αρχή της ίδρυσης της, στοχεύει στην συμβολή και στη διαμόρφωση ενός πλατιού λαϊκού κινήματος που θα διεκδικήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανατροπή της κοινωνικής καταβαράθρωσης που βιώνουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, όλα τα λαϊκά στρώματα, η κοινωνική πλειοψηφία: Να φύγουμε τώρα από τη φυλακή του ευρώ και της ΟΝΕ. Για λαϊκή απειθαρχία και συνολική ρήξη με την ΕΕ του κεφαλαίου – Να μην πληρωθεί το χρέος. Επιμένουμε ότι οι στόχοι αυτοί συνιστούν τον πρώτο και βασικό όρο επιβίωσης πρώτα απ’ όλα του δικού μας σήμερα, αλλά και πολλών άλλων λαών και όχι απλές ιδεολογικές διακηρύξεις. Συμπορευόμαστε σε αυτή την κατεύθυνση αγωνιστές με διαφορετική πολιτική καταγωγή και οπτική. Αγωνιστές που παλεύουν για την αποδέσμευση πριν απ’ όλα της χώρας μας, αλλά και των άλλων χωρών στην πορεία μιας τέτοιας ρήξης. Αγωνιστές που παλεύουν για τη συνολική διάλυση της ΕΕ ως ολοκληρωτικού μορφώματος του κεφαλαίου και αγωνιστές που παλεύουν ενάντια στις συνέπειες της πολιτικής της ΕΕ. Κοινός μας στόχος είναι να σταθεί η χώρα στα δικά της πόδια. Κι αυτό σημαίνει ρήξη με τους δανειστές, τις «αγορές», το κεφάλαιο, το πολιτικό τους προσωπικό. Με όλους αυτούς που της επέβαλαν αυτή την καταστροφική πορεία, με όλους αυτούς που επωφελήθηκαν κι επωφελούνται από αυτή. Πρώτα και κύρια σημαίνει ρήξη με την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δημήτρης Πατέλης (Μέλος της ΣΟ του Πολιτικού Καφενείου – Χανιά)

Επιδιώκουμε η ρήξη αυτή να αναπτυχθεί και να εκδηλωθεί πριν απ’ όλα στη χώρα μας. Αποζητούμε όμως ταυτόχρονα η ρήξη αυτή να ολοκληρωθεί με μια νέα διεθνοποίηση λαών και χωρών στην Ευρώπη, στη Μεσόγειο και ευρύτερα στην περιοχή μας. Μια νέα αντικαπιταλιστική διεθνοποίηση που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη, στην ισοτιμία και τη δικαιοσύνη, στη βάση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων και θα υπηρετεί την υπόθεση της καθολικής κοινωνικής απελευθέρωσης.

Η πραγματικότητα δεν αφήνει πλέον περιθώριο για αυταπάτες. Η πολιτική των μνημονίων που βύθισε τη χώρα σε ύφεση αντίστοιχη μόνο με πολεμική περίοδο, που πετά χιλιάδες καθημερινά στην ανεργία και εκατομμύρια στη φτώχεια δεν είναι φυσική καταστροφή, ούτε τιμωρία εκ θεού για τους «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας». Είναι η επιδίωξη του κεφαλαίου να φορτώσει τη βαθιά κρίση του στους εργαζόμενους, ισοπεδώνοντας τις ζωές ολόκληρων λαών. Οι δυο πυλώνες της τρόικας που μαζί με το ΔΝΤ και το ντόπιο κεφάλαιο επιβάλλουν αυτό το καθεστώς, δεν είναι άλλοι από τον θεματοφύλακα του ευρώ, την ΕΚΤ και την ΕΕ. Αυτό σημαίνει σήμερα «ευρωπαϊκή προοπτική». Είναι δυνατόν οι καταστροφείς μας να μας σώσουν από την καταστροφή;

Το καθεστώς των μνημονίων δεν στόχευε στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας ή της πορτογαλικής και της ιρλανδικής. Τα μνημόνια, στην Ελλάδα, αλλά προοδευτικά και σε άλλες χώρες της ΕΕ, δεν σχεδιάστηκαν γι’ αυτό. Σχεδιάστηκαν για να διασωθεί το ευρώ από την κρίση του, μέσα από μια τεράστια εσωτερική υποτίμηση σε βάρος ολόκληρων λαών και χωρών και για ανατραπεί ριζικά ο κοινωνικός συσχετισμός σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Τα μνημόνια αποτελούν βασικό δρόμο της αντιδραστικής “απάντησης’’ του κόσμου του κεφαλαίου στην ιστορικών διαστάσεων καπιταλιστική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στο καθεστώς τους σύρεται πλέον το σύνολο των χωρών του νότου. Το ευρώ είναι το νόμισμα της σύγχρονης ιμπεριαλιστικής Ευρώπης-φυλακής. Δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει «νόμισμα των ευρωπαϊκών λαών».

Παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ σημαίνει καταδίκη της χώρας και του λαού μας σε καθεστώς μόνιμης χρεοκοπίας. Σημαίνει να καταστεί θεμέλιος νόμος του κράτους η ασφυκτική δημοσιονομική πειθαρχία μαζί με το σύμφωνο για το ευρώ. Αυτόματα δηλαδή κηρύσσονται παράνομες οι δαπάνες για τις πλέον βασικές, απλές, καθημερινές ανάγκες που έχει κάθε λαός. Με ένα χρέος που όλοι παραδέχονται ως μη βιώσιμο και με πρώτη προτεραιότητα την τήρηση των «δεσμεύσεων προς τους δανειστές», οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί που θα καταρτίζει η τρόικα και θα εγκρίνει η ΕΕ, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για έννοιες όπως εισόδημα, θέσεις εργασίας, σύνταξη, περίθαλψη, παιδεία.

Η εκποίηση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας, η ιδιωτικοποίηση κάθε κοινωνικού αγαθού και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και παροχών αίρει κάθε έννοια λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας και κοινωνικού δικαιώματος. Στερεί οποιαδήποτε δυνατότητα ανάπτυξης –πόσο μάλλον ανεξάρτητης και σε φιλολαϊκή κατεύθυνση. Η προσαρμογή των μισθών σε σύγκριση με τα μισθολογικά κόστη της Κίνας και της Ινδίας, η κατάργηση των ΣΣΕ, οι εφεδρείες, οι ατελείωτοι φόροι και τα χαράτσια οδηγούν μόνο στη συνεχή εξαθλίωση των εργαζομένων, σε κατάρρευση της εσωτερικής ζήτησης και της παραγωγής για την εσωτερική αγορά, σε μια «εξωστρεφή-αποικιοκρατικού τύπου» οικονομία. Η πλήρης μετατροπή της χώρας σε νέο-αποικία βαφτίζεται «αναπτυξιακή προοπτική» με τους δανειστές και την ΕΕ να απαιτούν εδώ και τώρα ΕΟΖ.

Τα κατακτημένα μέχρι σήμερα δημοκρατικά δικαιώματα, ακόμα και οι στοιχειώδεις βάσεις της ίδιας της αστικής δημοκρατίας, όπως το Σύνταγμα, παραβιάζονται, καταπατούνται και καταργούνται συστηματικά. Η κρατική καταστολή που έπνιξε στα χημικά εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους ενδυναμώνεται με την οργάνωση του παρακράτους της Χρυσής Αυγής που σπρώχνει στον κοινωνικό εμφύλιο μεταξύ των φτωχών και χρησιμοποιεί σαν αποδιοπομπαίους τράγους τους «ξένους» για να μετατρέψει τους ντόπιους σε πρόσφυγες και μετανάστες μέσα στην ίδια τους τη χώρα.

Η αναγκαία ανατροπή και επιβολή ενός άλλου δρόμου με κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων και της κοινωνικής πλειονότητας, κατά τη γνώμη μας, προϋποθέτουν πολιτική στόχευση αποδέσμευσης από τη χούντα της ευρωζώνης και της ΕΕ. Η έξοδος από την κρίση μπορεί να ξεκινήσει μόνο με την έξοδο από την Ευρωζώνη και τη διαγραφή του χρέους. Προϋποθέτει υιοθέτηση εθνικού νομίσματος που θα στηρίζεται σε μια αντικαπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να εθνικοποιηθούν το τραπεζικό σύστημα και πριν απ’ όλα η Τράπεζα της Ελλάδος, για να στηρίξουν την εγχώρια παραγωγή και να συμβάλλουν στον αυστηρό έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων. Μόνο με εθνικό νόμισμα –και σε συνδυασμό με κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας σε βάρος των κερδών- μπορεί να ενισχυθεί το εισόδημα των εργαζομένων, να τονωθεί η εσωτερική αγορά.

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Αυτά δεν αρκούν. Οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας πρέπει να περάσουν υπό τον πλήρη δημόσιο έλεγχο και να κλείσουν οι μαύρες τρύπες που ευθύνονται για τα ελλείμματα και το χρέος. Ολόκληρη η παραγωγική μηχανή της χώρας πρέπει -βασισμένη σε προγράμματα δημοσίων επενδύσεων και στον εργατικό κοινωνικό έλεγχο- να προσανατολιστεί στην ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει χωρίς την κινητοποίηση ολόκληρου του λαού. Χρειαζόμαστε περισσότερη και όχι λιγότερη δημοκρατία. Ελευθερία και κοινωνική αλληλεγγύη ενάντια στο διαίρει και βασίλευε, ενάντια στον εμφύλιο μεταξύ εργαζομένων και φτωχών.

Γι’ αυτό κάθε λαϊκή δύναμη που αντιστρατεύεται τα μνημόνια κρίνεται πριν απ’ όλα από το αν λέει την αλήθεια στο λαό. Από το αν τον καλεί να παλέψει για να επιβάλλει την ανατροπή των μνημονίων, για να έχει κατακτήσεις στο σήμερα. Από το αν του ζητά και τον βοηθά να παλέψει συντεταγμένα για να έχει η χώρα την εθνική και λαϊκή της κυριαρχία. Αν συμβάλει σε μαζικό κοινωνικό και πολιτικό αγώνα όλων των μορφών με στόχο ένα γενικό παλλαϊκό ξεσηκωμό νίκης. Λογικές δήθεν διαπραγμάτευσης με την ευρωζώνη και τους δανειστές ή εκλογικής αναμονής, αποτελούν δρόμο βέβαιης ήττας.

Τα παραπάνω κάνουν επιτακτική την ύπαρξη ενός ευρύτατου αγωνιστικού πολιτικού μετώπου, με την συμπόρευση πριν από όλα όλων των δυνάμεων που κατανοούν την ανάγκη ενός προσανατολισμού ενάντια στην πολιτική της ΕΕ.

Η Πρωτοβουλία κατά του ευρώ και της ΕΕ, μπροστά σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, οφείλει να απευθύνει πρόταση αγωνιστικής πολιτικής συμπόρευσης, σε όλες τις μαχόμενες αντι-ΕΕ δυνάμεις που προτάσσουν την σωτηρία του λαού και όχι του ευρώ και του κεφαλαίου, με στόχο την ανατροπή της επίθεσης και την επιβολή της λαϊκής θέλησης.

Η πρόσκληση αυτή απευθύνεται σε κάθε εργαζόμενο ή άνεργο που θέλει να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός πλατιού λαϊκού αντι-ΕΕ κινήματος ανατροπής. Απευθύνεται επίσης, σε κόμματα, κινήσεις και ρεύματα της αριστεράς, κινήσεις κατά του χρέους ή των χαρατσιών, μαχόμενους συνδικαλιστές και κάθε άλλη μορφή συσπείρωσης ή συλλογικότητας, ώστε να συμβάλλουν ενεργά σε αυτή την κατεύθυνση.

Με στόχο τη δυναμική επανεκκίνηση της παρέμβασης της Πρωτοβουλίας, την αναβάθμιση του ρόλου της μέσα από πιο ολοκληρωμένη τεκμηρίωση, πλατύτερη προβολή και ανάδειξη της πολιτικής της στοχοθεσίας και τη συμβολή της με αυτό τον τρόπο στις ευρύτερες πολιτικές και κινηματικές διεργασίες, προτείνονται οι παρακάτω δράσεις για το αμέσως επόμενο διάστημα:

1. Συνέντευξη Τύπου που θα αναδεικνύει την άμεση ανάγκη εξόδου από το ευρώ και ρήξης με την ΕΕ, ως το κρισιμότερο ζήτημα της περιόδου. Ταυτόχρονα , θα παρουσιαστεί ο προγραμματισμός δράσης της Πρωτοβουλίας για το επόμενο διάστημα, όπως περιγράφεται παρακάτω. Κυρίως όμως θα επιδιώξουμε η συνέντευξη αυτή να συμβάλει στη συσπείρωση και συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων της αριστεράς, των μετώπων, των τάσεων, των συλλογικοτήτων, των αγωνιστών, καθώς και των συνδικαλιστικών κινήσεων ή σωματείων, που ενστερνίζονται τον στόχο της ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ. Επιπλέον, για να αποκτήσει η συνέντευξη αυτή το βάρος ενός διακριτού πολιτικού γεγονότος, στην τελική πρόσκληση προς τα ΜΜΕ, προτείνουμε να αναφέρονται οι πολιτικές και κοινωνικές συλλογικοτήτες που έχουν ανταποκριθεί στην πρόσκληση για συσπείρωση-συστράτευση, και οι οποίες θα τοποθετηθούν σ’αυτή τη συνέντευξη.

2. Σύνταξη νέας έκδοσης της Πρωτοβουλίας με ενδεικτικό τίτλο «Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ». Όπου η πολιτική μας στοχοθεσία θα εμπλουτιστεί με την πείρα των παρεμβάσεων και συζητήσεων και θα τεκμηριώνεται με μεγαλύτερη έμφαση στη ρεαλιστικότητα της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών και επίλυσης των βασικών προβλημάτων έξω από το ευρώ και την ΕΕ.

3. Έναρξη πολιτικο-οργανωτικής καμπάνιας και παρεμβάσεων της Πρωτοβουλίας με στόχο το ρίζωμα και το άπλωμα σε πόλεις, γειτονιές κι εργασιακούς κλάδους και το μπόλιασμα των δραστηριοτήτων τους με την ανάγκη συγκρότησης πλατιού ρεύματος για έξοδο από ευρώ και ΕΕ. Σημαίνει δηλ. συστηματική και ουσιαστική ζύμωση των θέσεων και των στόχων μας μέσα όχι κυρίως από τυπικές εκδηλώσεις αλλά συγκεκριμένες δράσεις με εμπλοκή οργανωτική και πολιτική των αγωνιστών και των συλλογικοτήτων που δρουν σταθερά σε αυτούς τους χώρους. Στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να επιδιωχθούν συναντήσεις κεντρικά και τοπικά με κόμματα, οργανώσεις, ρεύματα, άλλες πρωτοβουλίες για τοποθέτηση πάνω στους στόχους που θέτουμε και κάλεσμα σε κοινή δράση.

4. Πραγματοποίηση ημερίδας στην Αθήνα, στις αρχές Δεκέμβρη, με ενδεικτικό τίτλο «Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΡΗΞΗΣ ΜΕ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ ΕΕ ΤΩΡΑ» με ευρύτατο κάλεσμα σε κάθε πολιτική δύναμη που τοποθετείται στην κατεύθυνση ρήξης, να τοποθετηθεί δημόσια μπροστά στις κρίσιμες εξελίξεις.

5. Έναρξη επαφών με πολιτικές-συνδικαλιστικές-κινηματικές δυνάμεις με στόχο την πραγματοποίηση Ευρωπαϊκής Συνάντησης δυνάμεων σε αντι-ΕΕ κατεύθυνση, στις αρχές του 2013.

-- 

Dr. Dimitrios S. Patelis

Associate Professor of Philosophy

Dept. of Sciences

Technical University of Crete

73100  Chania - Greece 

Tel. : (+30)2821037267 / (+30)2821041633

Fax : (+30)2821037480 / 37579

E-mail : dpatelis@science.tuc.gr

http://stopeuroee.wordpress.com/

ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚHΝΙΟ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚHΝΙΟ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Την στείρωση και την ευθανασία των ψυχικά πασχόντων και των αναπήρων ξαναφέρνουν στο προσκήνιο οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Σαν γνήσιοι κληρονόμοι και συνεχιστές του Χίτλερ και των πολιτικών του της εξόντωσης και της γενοκτονίας προβάλλουν μέσα από το κατ’ ευφημισμόν "οικολογικό" τους σάϊτ, κείμενο του 1985 ενός γάλλου «καθηγητή» με τίτλο: "H Δημοκρατία καταδικάζει αθώα πλάσματα σε ισόβιο βασανισμό." , ένα πλήρες πρόγραμμα, στην πραγματικότητα, εξόντωσης των ψυχικά πασχόντων, με τον ίδιο ακριβώς σκεπτικό, αλλά και το «φιλεύσπλαχνο» πλασάρισμα, των τότε γερμανών ψυχιάτρων («για να μη υποφέρουν οι δυστυχείς»), που ήταν οι θεωρητικοί εισηγητές (Horche και Binding κλπ) και πρακτικοί διαμορφωτές της εξόντωσης εκατοντάδων χιλιάδων (σύμφωνα με εκτιμήσεις, πιθανόν και άνω των 250.000) εγκλείστων στα ψυχιατρεία της Γερμανίας.

Από το «Αντίθετο Ρεύμα» του Δρομοκαϊτείου

Διαβάζουμε στη χαρακτηριστική αφίσα του 1938 :

«60.000 μάρκα (Reichsmarks) είναι το ποσό που κοστίζει στην λαϊκή κοινότητα, στη διάρκεια της ζωής του , αυτό το άτομο που πάσχει από κληρονομική μειονεξία. Αγαπητέ συμπολίτη αυτά είναι και δικά σου χρήματα. Διάβασε το «A New People» το μηνιαίο περιοδικό του «Γραφείου για την φυλετική πολιτική» του NSDAP.»

Είναι προφανές ότι, μετά τα πογκρόμ και τις δολοφονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών και παράλληλα προς αυτές, ήλθε η σειρά των ψυχικά ασθενών και των αναπήρων, όπου φαίνεται ότι το ρατσιστικό πρόσημο του «έλληνα» δεν ισχύει, πλέον, χωρίς περαιτέρω προσδιορισμό, καθώς, ως «έλληνας», προσδιορίζεται ο «υγιής έλληνας», ο φορέας μιας ‘άριας’ υγείας σύμφωνα με τα φαντασιωσικά πρότυπα της αρχαιοελληνικής κατασκευής και της βασισμένης σ΄ αυτήν παθολογικής προγονοπληξίας.

Η κατεστημένη ψυχιατρική, χωρίς να ταυτίζεται με το ναζισμό, έχει, ωστόσο βασικές συνιστώσες της λογικής και των πρακτικών υπό τις οποίες λειτουργεί και οι οποίες, κάτω συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες (όπως οι σημερινές), μπορεί, όπως έχει δείξει στο παρελθόν, να μετατραπεί σε όχημα της εξόντωσης, κάτω από χίλιες δικαιολογίες. Η κουλτούρα της κατεστημένης ψυχιατρικής στη Ελλάδα, αγκυλωμένης στα παραδοσιακά στερεότυπα της «ψυχικής νόσου» των εγχειριδίων και των διαφόρων «σχολών», σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και την κατάρρευση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, εν μέσω των οποίων λειτουργεί, δεν αποκλείουν την επανεμφάνιση τέτοιων φαινομένων στο προσεχές μέλλον, κάτω από διάφορα προσχήματα και άλλοθι, και πιθανόν, αρχικά, με διαφορετικές, πιο «καλυμμένες» μορφές. Επανεμφάνιση της οποίας αυτές οι λογικές ήδη λειτουργούν ως αρωγοί και οχήματα.

Άλλη μία αφίσα του Γραφείου προπαγάνδας του Γ Ράιχ που προπαγανδίζει τα "ισοδύναμα του θανάτου" ή αλλιώς (σύμφωνα με την σύγχρονη τεχνοκρατική ορολογία) το Κόστος Ευκαιρίας για την φροντίδα ενός ασθενή :

"Μια ολόκληρη οικογένεια υγιών γερμανών μπορεί να ζήσει με τα ίδια 5,5 μάρκα που κοστίζει η φροντίδα ενός ασθενή για ίσο χρονικό διάστημα"

Υπενθυμίζουμε ότι στο Δαφνί υπάρχει ένας Ψυχίατρος Διευθυντής (Κ. Παρασχάκης), που ήταν υποψήφιος με την Χρυσή Αυγή, ενώ και στο Δρομοκαϊτειο υπάρχουν κάποιοι (ελάχιστοι προς το παρόν) που εκφράζουν ανάλογες θέσεις. Όλοι γνωρίζουμε ότι το "αυγό του φιδιού" επωάζεται και στο Δρομοκαϊτειο, και από ανάλογη θέση εξουσίας, μάλιστα, και απλώς το υποβαθμίζουμε ως "γραφικότητα"...Μήπως κάτι ανάλογο δεν συνέβαινε πριν 1-2 μόλις χρόνια με την Χρυσή Αυγή, όταν πολλοί την θεωρούσαν απλώς γραφική και χωρίς δυναμική, ενώ στην πραγματικότητα, και κάτω από τις παρούσες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, ήταν και είναι επικίνδυνη; Η ιστορία της ανόδου του Φασισμού και του Ναζισμού πρέπει να μας διδάξει πριν είναι αργά.

Όσο για τις απαράδεκτες συμπεριφορές, θιασωτών ανάλογων απόψεων, που ευθαρσώς τις διατυπώνουν ακόμη και μέσα στο εφημερείο, πρέπει από εδώ και στο εξής να οριοθετούνται, να αποκρούονται άμεσα ή ακόμη και να καταγγέλλονται από όλους και από οποιαδήποτε θέση. Είναι απαράδεκτο δημόσιοι λειτουργοί, που έχουν δώσει και όρκο υποτίθεται, να διατυπώνουν ανάλογες θέσεις και να θεωρούν ότι το Δρομοκαίτειο τους "δίνει χώρο" να το κάνουν. Η ιστορία έχει διδάξει ότι η ανοχή που επιδεικνύεται συχνά από επίσημα κέντρα εξουσίας σε τέτοιου είδους πεποιθήσεις, στάσεις και συμπεριφορές ποτέ δεν είναι τυχαία. Οι φασιστικές, ρατσιστικές νοοτροπίες είναι γνωστό ότι λειτουργούν σαν δεκανίκι και δίνουν ιδεολογικό και ψευδοεπιστημονικό έρεισμα και "νομιμοποίηση" σε πολιτικές εξόντωσης και επιβολής συνθηκών στέρησης σε βασικά αγαθά και κοινωνικά δικαιώματα , σαν αυτές που υλοποιούνται σταδιακά αυτήν την περίοδο (προσπαθώντας να περάσουν αθόρυβα) και που πρόκειται να κλιμακωθούν και να λάβουν ακραίες διαστάσεις στο αμέσως επόμενα χρόνια. Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ.

Το τελευταίο παιδί που εκτελέστηκε από την προϊσταμένη νοσηλεύτρια του Κέντρου Ευθανασίας Kaufbeuren-Irsee

Πατήστε εδώ, για να διαβάσετε το κείμενο που εξυμνεί και προπαγανδίζει την στείρωση και την ευθανασία...

100.000 χιλιάδες άτομα έδωσαν το «παρών» στο Σύνταγμα

100.000 χιλιάδες άτομα έδωσαν το «παρών» στο Σύνταγμα

100.000 χιλιάδες άτομα έδωσαν το «παρών» στο Σύνταγμα προκειμένου να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για την πολιτική που ασκείται στη χώρα μας. Οι δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας πλημμύρισαν από κόσμο που φώναξαν «όχι στα νέα μέτρα». "Η σημερινή συγκέντρωση είναι ορόσημο για τη νίκη απέναντι στην τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού", ανέφερε μεταξύ άλλων ο A. Τσίπρας. Η αστυνομία είχε έντονη παρουσία παντού με ΜΑΤ, κλούβες και κιγκλιδώματα στο Σύνταγμα ενώ είχε κλείσει και τον Εθνικό Κήπο. Συγκεκριμένα, περισσότεροι από 2.500 αστυνομικοί, των ΜΑΤ, της Ασφάλειας αλλά και μοτοσικλετιστές της ομάδας ΔΙ.ΑΣ αποτέλεσαν το πλάνο του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ για την περιφρούρηση του κέντρου κατά τη διάρκεια των σημερινών διαδηλώσεων. Εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ ξεπέρασε τους 20.000. Η διαδήλωση είχε πυκνή ροή, ενώ στο μέγιστο σημείο της η κεφαλή βρισκόταν στους Στύλους του Ολυμπίου Διός και η ουρά στην Ομόνοια. Παράλληλα, συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ πραγματοποιήθηκαν στον Πειραιά και στο Λαύριο, στην Αττική. Έξω από τη Βουλή από νωρίς υπήρχε το πανό του Μετώπου αλληλεγγύης και Ανατροπής όπου βρίσκονταν και σύντροφοι του Πολιτικού Καφενείου.

Από τη δημοκρατία στο φασισμό: Κατασκευάζουν ανθρωπάκια και γεννούν τέρατα!

Από τη δημοκρατία στο φασισμό: Κατασκευάζουν ανθρωπάκια και γεννούν τέρατα!

Τα βλέπαμε. Αλλά ποιος μπορούσε να αντιδράσει αποτελεσματικά. Μόνοι μας τα λέγαμε, μόνοι μας τ’ ακούγαμε. Σεισμογράφοι υπάρχουν στην κοινωνία, αλλά ποιος τους λαμβάνει υπ’ όψιν, ιδιαίτερα όταν οι δονήσεις είναι χαμηλής έντασης και μεγάλης διάρκειας και αναδιαμορφώνουν τα λαϊκά στρώματα σταδιακά και φαινομενικά ανώδυνα. Σε εποχές που το χρήμα ρέει, οι βιτρίνες είναι φωτισμένες, τα ράφια στα σουπερμάρκετ γεμάτα, τα δάνεια εύκολα και το θέαμα-ακρόαμα ξέχειλο, οι πληροφορίες από τις χορτασμένες αισθήσεις διυλίζονται από τα φίλτρα που έντεχνα τοποθετεί το σύστημα στον πολίτη-καταναλωτή. Τα σήματα κινδύνου δεν φτάνουν ποτέ στο κέντρο επεξεργασίας του εγκεφάλου ή φτάνουν, ακόμα και στους πολίτες που βρίσκονται σε κάποια επιφυλακή, εξασθενημένα.

Στέλιος Ελληνιάδης

Σεισμογράφος ακριβείας

Το λαϊκό τραγούδι είναι ένας τέτοιος σεισμογράφος και, μάλιστα, μεγάλης ακριβείας. Καταγράφει τα ρεύματα και τις τάσεις και τα αποτυπώνει με τους δικούς του κώδικες. Για παράδειγμα, μόνο στο τραγούδι θίχτηκε το ζήτημα της μετανάστευσης με τόση καθαρότητα και έμφαση. Επίσης, στο τραγούδι αποτυπώθηκε με εξονυχιστική λεπτομέρεια το κυρίαρχο λάιφσταϊλ της τελευταίας εικοσαετίας. Η συντελούμενη καταστροφή εκδηλωνόταν με ενεργητικό και παθητικό τρόπο, μέσα από τη γκλαμουριά και το χαβαλέ του φτηνού εμπορεύματος και μέσα από την απουσία του ποιοτικού λαϊκού τραγουδιού. Ένα χάσμα πρωτόγνωρο για το ελληνικό τραγούδι. Ένα χάσμα που δεν έγινε πλατιά αντιληπτό.

Από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που άρχισε μετ’ εμποδίων η εθνική ανασυγκρότηση και οι λαϊκές κοινότητες ήταν συμπαγείς και παραγωγικές, παρ’ όλο που υπήρχε φτώχεια και βαριά καταπιεστικό πολιτικό κλίμα, μέσα από το τραγούδι εκφράστηκε ο πόνος, ο μόχθος, η διαμαρτυρία, αλλά και η αισιοδοξία για μια καλύτερη ζωή. Στα χρόνια της δικτατορίας, το τραγούδι αποτέλεσε ένα ισχυρό αντίδοτο στη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων και την πολιτισμική ισοπέδωση. Στη μεταπολίτευση, με το τραγούδι εκφράστηκε η ισχυρή τάση πολιτικής και πολιτισμικής ανάκαμψης που κράτησε τουλάχιστον μια δεκαετία. Η ποιότητα ήταν ανέκαθεν ένα από τα κύρια γνωρίσματα του λαϊκού τραγουδιού και ένα άλλο ήταν το εύρος της απήχησής του που κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Από τα περιθωριακά άτομα από τα οποία ξεκίνησε στη δεκαετία του 1930 έφτασε να εκφράζει το σύνολο σχεδόν των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων, μεγάλης μερίδας της νεολαίας και των διανοουμένων συμπεριλαμβανομένων.

Με την επικράτηση του λάιφσταϊλ και την πολιτισμική διάβρωση των λαϊκών στρωμάτων, το λαϊκό τραγούδι έπαθε ασφυξία στη βάση του και διακόπηκε η ομαλή διαδοχή και μετεξέλιξή του. Ο πολίτης άρχισε να ζει όλο και πιο ατομικά, περισσότερο κλεισμένος στο σπίτι του, μπροστά στην τηλεόραση. Η παραδοσιακή κοινότητα, η γειτονιά, η συλλογικότητα θρυμματίστηκε. Το εργαστήρι ζύμωσης, διαμόρφωσης και εκδήλωσης της λαϊκής τέχνης έχασε το φυσικό του περιβάλλον. Η λαϊκή δημιουργία στειρώθηκε.

Φέτος, 40 χρόνια από το θάνατο του Μάρκου Βαμβακάρη και του Γιάννη Παπαϊωάννου, 30 από το θάνατο του Μάνου Λοΐζου και 20 από το θάνατο του Γιώργου Ζαμπέτα, η απουσία λαϊκών δημιουργών πανελλήνιας εμβέλειας είναι πλέον εμφανής. Οι σύγχρονοι τραγουδοποιοί, με την αναμφισβήτητη αξία που έχουν, δεν αναπληρώνουν αυτό το κενό, γιατί οι μουσικές και οι στίχοι τους εν έχουν την ίδια διείσδυση στο ευρύ και πολύμορφο ακροατήριο που είχαν τα τραγούδια του Τσιτσάνη, του Καλδάρα ή του Θεοδωράκη και του Ξαρχάκου. Το ακροατήριο διασπάστηκε και το «λαϊκό» με το «ποιοτικό» που ήταν ενιαία, διαχωρίστηκαν. Από τη μια ο Φοίβος κι απ’ την άλλη ο Μάλαμας. Σε άλλες εποχές, ο Χατζιδάκις συνυπήρχε με τον Ζαμπέτα και ο Άσιμος με τον Άκη Πάνου. Σήμερα, όμως, το λαϊκό τραγούδι έχει υποστεί καθίζηση γιατί η λαϊκή του βάση αλλοιώθηκε και κατακερματίσθηκε. Η δημοτικότητα των κλασικών λαϊκών τραγουδιών δείχνει ότι παραμένουν στη σπονδυλική στήλη της λαϊκής κουλτούρας, ως διαχρονικός θησαυρός, αλλά με τη διαφορά ότι δεν γεννιούνται νέα, δεν υπάρχει συνέχεια. Αυτή η μεταστροφή της λαϊκής κουλτούρας, μας είχε βάλει σε μεγάλη ανησυχία από νωρίς, γιατί έδειχνε ότι προοιωνίζεται πολύ αρνητικές εξελίξεις, αλλά ήταν αδύνατο να εισακουσθούν οι προειδοποιήσεις μας αφού η κοινωνία, που έπλεε σε πελάγη καταναλωτικής έξαρσης, κώφευε.

Στείρωση πολιτισμική

Αυτή η στείρωση της λαϊκής κουλτούρας συντελέσθηκε συν τω χρόνω, αλλά εντάθηκε από τη βίαιη κυριαρχία της τηλεόρασης και του σύγχρονου μάρκετινγκ που από κοινού μετάλλαξαν τον πολίτη-μέλος μιας παραγωγικής συλλογικότητας σε πολίτη της ατομικότητας και της κατανάλωσης. Στη διαδικασία αυτή, για να καμφθούν όλες οι αντιστάσεις που προέρχονταν από μια μακριά περίοδο αγωνιστικότητας και συσπείρωσης και από ένα πολιτισμό χειροποίητο και αυτάρκη, χρησιμοποιήθηκαν όλα τα σύγχρονα μέσα απαλλοτρίωσης των συνειδήσεων, όπως η τηλεόραση, η διαφήμιση, η παραπλάνηση, η εξαγορά κ.λπ.αποι

Παράλληλα, εξελισσόταν στοχευμένα η συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής και η αποβιομηχάνιση, που εξάρθρωναν τα στηρίγματα της εθνικής οικονομίας και την εξαρτούσαν πλήρως από τα ξένα ολιγοπώλια. Η βασανιστική πορεία εθνικής ανασυγκρότησης που είχε ξεκινήσει κουτσά στραβά μετά τον πόλεμο, ανατρεπόταν εκ θεμελίων και η χώρα υπαγόταν ξανά σε καθεστώς επιτήρησης και υποτέλειας που ολοκληρώνεται με το καθολικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και την καταστροφή των μικροεπιχειρήσεων, βιοτεχνιών και καταστημάτων, αφαιρώντας από τους πολίτες κάθε πρωτοβουλία και ανεξαρτησία τόσο σε εθνικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Δηλαδή, μετά την καταστροφή των συλλογικοτήτων, βρίσκεται σε ταχεία εξέλιξη και η καταστροφή των ατομικοτήτων. Η Ελλάδα επιστρέφει βίαια σε καθεστώς αποικίας.

Η εκτόξευση της Χρυσής Αυγής ξάφνιασε τους εφησυχασμένους από την ευημερία και το λάιφσταϊλ, που είναι άφθονοι από τα δεξιά ώς τα αριστερά. Οι πιο προσεκτικοί παρατηρητές, από το περιθώριο, που διαισθάνονταν ότι αυτή θα ήταν μία πιθανή απόρροια της πολιτισμικής μετάλλαξης όταν το οικονομικό μοντέλο καταρρεύσει, χαρακτηρίζονταν γραφικοί και ακραίοι. Οι αντικαθεστωτικοί αντιδρούσαν ανάλογα με το βαθμό ριζοσπαστικοποίησής τους, αλλά τα «εργαλεία» τους δεν ανταποκρίνονταν στις ανάγκες του προβλήματος που μεγεθυνόταν υπογείως. Αντιθέτως, οι καθεστωτικοί όχι μόνο δεν είχαν καμία ιδιαίτερη ανησυχία αφού ο φασισμός δεν είναι αντισυστημικός και δεν απειλεί τον καπιταλισμό, αλλά προετοίμαζαν και το έδαφος για την ανάπτυξή του. Οι πολιτικές χειραγώγησης της κοινωνίας που είναι απαραίτητες για την εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου προϋποθέτουν την «κατασκευή» ενός πολίτη πειθήνιου στις επιταγές της αγοράς. Αλλά αυτός ο πειθήνιος πολίτης όταν αρχίσει να χάνει τις ανέσεις του, εν μέρει αληθινές και εν μέρει εικονικές, δεν έχει πλέον τα ηθικά αντίβαρα και τα πολιτισμικά κριτήρια για να αντιληφθεί τη φύση του προβλήματος, να αμυνθεί, να εξεγερθεί και να ανατρέψει τους βιαστές του.

Καλός πολίτης ο χαζός πολίτης

Εάν κάνει κανείς μια αναδρομή στη χρόνια που προηγήθηκαν, θα δει καθαρά τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την απαλλοτρίωση των συνειδήσεων και τη χειραγώγηση της κοινωνίας, για την κατασκευή ενός πολίτη που, με την κατάρρευση της «υπαρκτής ευημερίας» και την απομυθοποίηση των κομμάτων εξουσίας που τον «φρόντιζαν», εύκολα καταλήγει στη Χρυσή Αυγή. Χρόνια ολόκληρα «στρώνανε» οι καθεστωτικοί τα μυαλά των ψηφοφόρων τους για την αποδοχή των χιτλερίσκων της Χρυσής Αυγής.

Ο Έλληνας κάθεται μπροστά την τηλεόραση περισσότερες ώρες ημερησίως από κάθε άλλο Ευρωπαίο. Ένα μεγάλο κομμάτι από τους τηλεθεατές χορταίνει πολιτισμικά με τις εκπομπές κουτσομπολιού, ξεκατινιάσματος και λάιφσταϊλ. Εθίζεται σε μια κουλτούρα με φτωχή γλώσσα και ακόμα φτωχότερα νοήματα. Μαθαίνει να θαυμάζει μέτριες έως γελοίες προσωπικότητες που αναδεικνύονται ως πρότυπα επιτυχίας και μίμησης. Τα κριτήρια επιλογής του συνεχώς υποβαθμίζονται. Τα διαφημιστικά μηνύματα αποτελούν σημαντικό μέρος της κουλτούρας του. Διαμορφώνουν τις ανάγκες του και τον ψυχαγωγούν. Είναι πολύ χαρακτηριστικές οι «πετυχημένες» διαφημίσεις με τις οποίες προβάλλονται τα προϊόντα μαζικής παραγωγής. Σε πολλές απ’ αυτές, ο «πρωταγωνιστής» είναι ένας χαζός. Σαν τον τύπο που προσπαθεί να ανοίξει με τα κλειδιά του ένα ξένο αυτοκίνητο (της μάρκας που διαφημίζεται) παρασυρμένος τάχα μου από τη «γοητεία» του, με τη γυναίκα του να τον επαναφέρει υποτιμητικά στην πραγματικότητα. Οι εταιρίες εκτιμούν ότι αυτό το είδος ανθρώπου, του «ολίγον μαλάκας», είναι ο καταλληλότερος πελάτης για την αγορά των προϊόντων που διαφημίζουν, είτε πρόκειται για αυτοκίνητο είτε πρόκειται για λαχείο. Το ίδιο με τους μεγαλοεπιχειρηματίες πιστεύουν και οι πολιτικοί. Γι’ αυτό, οι τηλεοράσεις είναι γεμάτες με λουστραρισμένες εκπομπές τύπου Ανίτας Πάνια, Θέμου Αναστασιάδη, Τατιάνας Στεφανίδου, Ελένης Μενεγάκη, Χριστίνας Λαμπίρη, Ναταλίας Γερμανού, Ελεονώρας Μελέτη κ.ά.

Αυτός ο τύπος πολίτη, ο «εύκολος», ο κατευθυνόμενος, κατασκευάζεται συστηματικά και μεθοδευμένα. Οι μεγάλες αξίες που προωθούνται είναι στάρλετ, μοντέλα, μόδιστροι με σπίτι στη Μύκονο, ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες γαμπροί, καφετζούδες, πόρνες, τσόντες και στριπτιζέζ, επιχειρηματίες της νύχτας και μπράβοι σε κέντρα διασκέδασης, μάνατζερ και τραγουδιστές από τα κωλάδικα, απατημένοι σύζυγοι, δημοσιογράφοι του λάιφσταϊλ, κόλακες των πλουσίων και άλλες φίρμες της νύχτας και της μέρας. Αντίστοιχης ποιότητας είναι και τα περισσότερα σίριαλ. Δεν είναι τυχαίο ότι ιδιοκτήτες των καναλιών είναι οι μεγαλοεργολάβοι που στηρίζουν με νύχια και με δόντια τη σάπια πολιτική νομενκλατούρα και όλο και πιο απροκάλυπτα τη Χρυσή Αυγή.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς κοινωνιολόγος για να αντιληφθεί τον τύπο ανθρώπου που διαπλάθουν, μέσα από τη συστηματική πολύχρονη «αγωγή», οι εταιρίες, οι διαφημιστές, οι πολιτικοί, οι παρουσιαστές και οι δημοσιογράφοι αυτών των μέσων που είναι εγκαταστημένα, και μάλιστα δωρεάν, μέσα στα σαλόνια, τις κουζίνες, τις κρεβατοκάμαρες και τα παιδικά δωμάτια. Η απόφαση για το κλείσιμο της ΕΤ1 (που αποφασίστηκε, αλλά δεν υλοποιήθηκε εισέτι), η γιουροβιζιονοποίηση της ΝΕΤ, το κόψιμο ή κουτσούρεμα καλών προγραμμάτων, ο αποκλεισμός ή περιορισμός αξιόλογων δημοσιογράφων και καλλιτεχνών, εντάσσεται στην προσπάθεια υποβάθμισης της ΕΡΤ στο επίπεδο της ιδιωτικής τηλεόρασης για προφανείς λόγους.

Αφήστε, λοιπόν, τα συγχαρητήρια και αγοράστε τις αλησμόνητες πατρίδες!...

...αναφώνησε με πατριωτική έξαρση ο Άδωνις στο τηλεμάρκετινγκ.

Με μικρότερη εμβέλεια, αλλά περισσότερο δηλητήριο, συνέβαλαν τα μικρότερα ακροδεξιά κανάλια, που προσήλκυσαν και συγκρότησαν σε πολιτική οντότητα ένα ακροδεξιό πυρήνα μέσα από τον οποίο αναδείχτηκαν πρόσωπα και στελέχη, που προπαγάνδιζαν εκλαϊκευμένα τις αντιλήψεις που αποτελούν το υπόβαθρο του νεοφασιστικού κινήματος. Αρχαιολατρεία του παζαριού που τροφοδοτεί ημιμαθείς αργόσχολους συνταξιούχους, αλλά και νεαρούς χουλιγκάνους, με ιστορίες και πληροφορίες κομμένες και ραμμένες στα μέτρα μιας αυταρχικής, συντηρητικής, ρατσιστικής και εθνικιστικής ιδεολογίας. Το τηλεμάρκετινγκ των συγγραφέων, εκδοτών και πλασιέ βιβλίων ελληνοπλαστικού χαρακτήρα, τύπου Δ. Λιακόπουλου (Όταν οι άλλοι τρώγαν βαλανίδια, Οι αξίες και τα ιδανικά του Ελληνισμού, Γη ο πλανήτης των Ελλήνων κ.λπ.), Κ. Βελόπουλου (Ελληνόραμα, Ελλάδα: Ευλογημένη χώρα, καταραμένες πολιτικές!, Στο βασίλειο του Κρόνου-Ο πελασγικός αποικισμός της Βορείου Αμερικής κ.ά.) και Α. Γεωργιάδη («Ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα: Ο Μύθος καταρρέει» του ιδίου, «Οι Εβραίοι» του Κ. Πλεύρη κ.ά.), σε συνδυασμό με ροζ τηλέφωνα, μέντιουμ, καφετζούδες και απόστρατους αξιωματικούς σε μια συνεχή εναλλαγή, διαμόρφωσαν και ενίσχυσαν, κάνοντας όχι ευκαταφρόνητες εισπράξεις, μια πελατεία που έμελε να αναδείξει σε κοινοβουλευτική δύναμη αρχικά τους ινστρούχτορες Βορίδη και ΣΙΑ υπό τη σκέπη του καναλάρχη Καρατζαφέρη (και νυν του Σαμαρά), και στη συνέχεια τη συμμορία του Μιχαλολιάκου!

Παρακολουθώντας τα έντυπα της Χρυσής Αυγής και περισσότερο την πιο «αυθόρμητη» έκφραση των χρυσαυγιτών στο Διαδίκτυο, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα το πολιτισμικό επίπεδο αυτού του υποκόσμου. Χιτλερισμός και αρχαιολατρεία με πλαστικές περικεφαλαίες και ενδυμασίες κατάλληλες για το καρναβάλι της Πάτρας, ιστορικά πασαλείμματα και αμάθεια, κάκιστη χρήση της ελληνικής γλώσσας, πλούσιο υβρεολόγιο και πρωτόγονο μίσος για οποιονδήποτε και οτιδήποτε διαφορετικό. Αλλά και με αποφυγή οποιασδήποτε αιχμής για την ολιγαρχία του πλούτου.

Το τέρας μπούκωσε και ξερνάει!

Αλλά, εκτός από την τηλεόραση και το φτηνιάρικο λάιφσταϊλ, ποιες συνθήκες και ποιοι «χώροι» διευκόλυναν την ανάπτυξη του νεοφασισμού;

Τα διεφθαρμένα κυκλώματα του ποδοσφαίρου δημιούργησαν μία εστία μόλυνσης της νεολαίας. Οι λαθρέμποροι και γκάνγκστερ πρόεδροι, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, οι θολές μεταγραφές, οι εμπρηστικές αθλητικές εφημερίδες, οι συμμορίες οπαδών, τα στημένα παιχνίδια και ο περιρρέων τζόγος έχουν μετατρέψει το πιο δημοφιλές λαϊκό άθλημα σε φωλιά χουλιγκανισμού και ρατσισμού. Το σύνθημα «Αλβανέ, Αλβανέ, δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ» γεννήθηκε στα γήπεδα και αρκετές φορές επισκίασε τα αντιπολεμικά και αντιμνημονιακά συνθήματα που φωνάζονται από προοδευτικές ομάδες φιλάθλων που αντιστέκονται.

Αλλά ο τζόγος δεν περιορίζεται στον αθλητισμό. Οι κυβερνήσεις επέκτειναν το τζόγο και νομιμοποίησαν ξανά τα «φρουτάκια», τους κουλοχέρηδες που ρημάζουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Ο κρατικός και ιδιωτικός τζόγος αποτελεί μεγάλη πληγή σε μια κοινωνία που αιμορραγεί οικονομικά, αλλά διαμορφώνει και συνειδήσεις και νοοτροπίες.

Μετά το τζόγο του Χρηματιστηρίου, το κόλπο των κόλπων, μέσω του οποίου οι επιτήδειοι λεηλάτησαν τις αποταμιεύσεις των εργαζομένων, εντάθηκε η καμπάνια των τραπεζών για την παροχή δανείων στους αδαείς και τους εύπιστους. Ο Σημίτης και η κυβέρνησή του, αλλά και οι πρωτοκλασάτοι της αντιπολίτευσης, με τη συνδρομή των δημοσιογράφων του οικονομικού ρεπορτάζ που έπαιξαν πολύ βρώμικο ρόλο, παρέσυραν τον κόσμο στις διαδοχικές παγίδες. Μέσα σε λίγα χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι χωρίς αποταμιεύσεις, όταν οι κάρτες και τα δάνεια έγιναν βραχνάς, βρέθηκαν όμηροι των τραπεζών. Την ίδια ώρα, οι νεοπλούσιοι, οι μαυραγορίτες, οι λαθρέμποροι, τα λαμόγια, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι λαδωμένοι πολιτικοί, όσοι ανήκουν στα κυκλώματα διαπλοκής και οι πάσης φύσεως μεγαλοφοροφυγάδες, μετέφεραν μέσω τραπεζών ή μέσα σε βαλίτσες τα εκατομμύριά τους στην Ελβετία και τα νησιά Φίτζι. Έτσι, η πλειοψηφία της κοινωνίας έχανε τα στηρίγματά της και φτώχαινε πριν ακόμα το αντιληφθεί και η μειοψηφία ξεζούμιζε την οικονομία και διασφάλιζε τα κέρδη της στο εξωτερικό στερώντας τη χώρα από το αναγκαίο ρευστό. Η τεράστια ανισότητα υπέθαλπε την πνευματική εξαθλίωση, στοιχείο απαραίτητο για τον μαζικό εκφασισμό.

Στα φώτα του πολιτισμού ή στα σκοτάδια των σπηλαίων;

Πνευματική εξαθλίωση που έπρεπε να εδραιωθεί και με το χτύπημα του εκπαιδευτικού συστήματος. Εάν η εξάπλωση των σχολείων στο τελευταίο ορεινό χωριό της Ελλάδας αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα στην εξάλειψη του αναλφαβητισμού και την άνοδο του μορφωτικού επιπέδου του λαού, η ακολουθούμενη σήμερα πολιτική αποβλέπει στο άκρο αντίθετο, την επιστροφή στον αναλφαβητισμό, γλωσσικό και λειτουργικό, που συντείνει στην κατασκευή του χαζού και εύκολου πολίτη.

Οι συγχωνεύσεις σχολείων και το κλείσιμο των παιδικών σταθμών, η εισαγωγή των διδάκτρων και η επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης, σε συνδυασμό με τη συστηματική δυσφήμιση των δασκάλων και των πανεπιστημιακών και τη μείωση των μισθών τους σε επίπεδα ξεφτίλας, εντάσσεται στο ίδιο σχέδιο πνευματικής υποβάθμισης του λαού σε επίπεδο αφρικανικής αποικίας της δεκαετίας του ’50. Μόνο έτσι μπορούν να αφαιμάξουν ανενόχλητα μια πολύ πλούσια χώρα σαν την Ελλάδα. Και μόνο έτσι μπορούν να ενισχύσουν το φασισμό, σαν ένα πρόσθετο φόβητρο για την καθήλωση του λαού.

Οι μάχες στο πολιτισμικό επίπεδο, από την ιστορία, τη γλώσσα και την επικοινωνία ώς τον αθλητισμό, το περιβάλλον και τη μουσική, θα είναι πολύ κρίσιμες για την τελική έκβαση του αγώνα ανάμεσα στον άνθρωπο του πολιτισμού και τον άνθρωπο των σύγχρονων σπηλαίων.

Ευθύνες και αντιστάσεις

Η απαξίωση των κομμάτων εξουσίας, ο διασυρμός των πολιτικών ηγετών και η ανά πάσα στιγμή αντικατάστασή τους από μη εκλεγμένους υπαλλήλους των τραπεζών, δεν είναι εκτός σχεδίου εξέλιξη όπως προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία οι αποστάτες της ΔΗΜΑΡ. Είναι εντός σχεδίου, σε αρμονία με την αποδιάρθρωση της οικονομίας και του κράτους και την εκποίηση του εθνικού πλούτου. Ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης δεν χάνουν τον ύπνο τους που η χώρα διαλύεται, η ανεξαρτησία της καταπατείται, οι εργαζόμενοι μένουν άνεργοι και πτωχεύουν, η δημόσια περιουσία παραχωρείται στους ξένους και η δημοκρατία διολισθαίνει στην ολιγαρχία. Ούτε παραδέχονται ότι η άνοδος του νεοφασισμού είναι συνέπεια της κουλτούρας που επιβλήθηκε από τους κρατούντες και των πολιτικών που εφαρμόστηκαν, ούτε δείχνουν εμπράκτως να ανησυχούν για τον εκφασισμό σημαντικής μερίδας της κοινωνίας.

Σίγουρα, η λεηλασία των αποταμιεύσεων και η φυγή των κεφαλαίων στο εξωτερικό, η αποβιομηχάνιση και η μείωση της αγροτικής παραγωγής, η τεράστια ανεργία, η καταστροφή της βιοτεχνίας και του λιανικού εμπορίου, η συρρίκνωση των δικτύων κοινωνικής προστασίας, η εκτεταμένη διαφθορά των κρατικών παραγόντων και ο αντιδημοκρατικός κατήφορος των πολιτικών, δημιουργούν τις συνθήκες για να οδηγηθεί μερίδα του λαού όχι μόνο στην οικονομική, αλλά και στην πνευματική εξαθλίωση. Πνευματική εξαθλίωση που συντελείται αποτελεσματικά με τη συνδρομή της τηλεόρασης, της διαφήμισης και της επιβολής του λάιφσταϊλ της γκλαμουριάς και της κατανάλωσης, με τη διαφθορά του ποδοσφαίρου και άλλων λαϊκών συλλογικοτήτων, τον τζόγο και την υποβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, με την ημιμάθεια και την άγνοια. Ο φασισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός είναι υποπροϊόντα αυτού του πακέτου. Η διαφθορά, η διαπλοκή, ο ηθικός ξεπεσμός, η αισθητική κουρελαρία, ο πολιτισμικός αναλφαβητισμός, ο πολιτικός εκμαυλισμός, η καταρράκωση των θεσμών, η πλύση εγκεφάλου, τα αρνητικά πρότυπα και η κρατική βία, οδηγούν αναπόφευκτα το πιο ευάλωτο κομμάτι της κοινωνίας στην πνευματική εξαθλίωση. Από κει και πέρα, η τσουλίθρα για τη Χρυσή Αυγή είναι φυσική συνέπεια. Αλλά...

...ευτυχώς, είναι αισθητό, ότι υπάρχουν σημαντικά κομμάτια της κοινωνίας που έχουν ανθεκτικές αντιστάσεις στη χειραγώγηση και αποτελούν τον πυρήνα της εναντίωσης στην καταστροφή. Χάρη στην αγωνιστική δημοκρατική παράδοση του λαού και τις οικογενειακές περγαμηνές, μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που εντάχθηκαν στο σύστημα στα χρόνια του εφησυχασμού και δεν αφανίστηκαν ολοτελώς, ξανασηκώνουν τα μανίκια τους, ακονίζουν τις γλώσσες και σφίγγουν τις γροθιές τους. Στην πορεία ανώμαλης προσγείωσης του πολίτη στην κατασκευασμένη από τους εχθρούς μας πραγματικότητα, αποθέματα πατριωτισμού, ελευθερίας, ανεξαρτησίας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας, ενεργοποιούνται, αλλού γρήγορα κι αλλού αργά. Πάντως, ενεργοποιούνται, και όταν ο λαός θα είναι έτοιμος να αναλάβει δράση, στο άι σιχτίρ, ας έχουν έτοιμα τα ελικόπτερα στην ταράτσα της Βουλής, γιατί αμφιβάλλω αν θα προλάβουν να φτάσουν στο αεροδρόμιο!

Στέλιος Ελληνιάδης

ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

To καινοτόμο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, τα ''600'' δις της Ελβετίας και ο Ράιχενμπαχ

To καινοτόμο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, τα ''600'' δις της Ελβετίας και ο Ράιχενμπαχ

Πριν από ογδόντα χρόνια ο Κέυνς έγραφε: «ο απλός άνθρωπος αρχίζει να αμφιβάλει για το μέλλον. Άραγε ξυπνάει τώρα από ένα ευχάριστο όνειρο, για να αντιμετωπίσει την ζοφερή πραγματικότητα; Ή βυθίζεται σε έναν εφιάλτη που κάποια στιγμή θα τελειώσει; Δεν χρειάζεται να αμφιβάλει. Το άλλο δεν ήταν όνειρο. Αυτός είναι ένας εφιάλτης που το πρωί θα τελειώσει.». Το ίδιο ερώτημα απασχολούσε μέχρι χθες τον έλληνα πολίτη, που παρά τις οχτώ δεκαετίες διαφορά, ζει στην σκιά μιας ανάλογης αν όχι χειρότερης οικονομικής καταστροφής. Και λέμε μέχρι χθες. Γιατί μετά την ομιλία του τιμονιέρη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη, ο έλληνας πολίτης, καταλαβαίνει ότι την αυγή που έρχεται και θα αρχίσει να εφαρμόζεται αυτό το καινοτόμο πρόγραμμα, όλα θα γίνουν καλύτερα από παλιά.

του Γ.Κ.

Είναι αλήθεια ότι η μεγάλη καινοτομία προέρχεται από την χρήση της νομισματικής πολιτικής, η οποία θα χρηματοδοτήσει μεγάλο τμήμα της ανάπτυξης της Νέας Ελλάδας. Βέβαια οι αδαείς της πολιτικής και τα αστικά οικονομικά, υποστηρίζουν, ότι όταν έχεις σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία και ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων (δηλαδή όταν συμμετέχεις π.χ. στην ζώνη του ευρώ, δεν μπορείς να έχεις καν νομισματική πολιτική). Αντίθετα, ο τιμονιέρης του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο από ότι φαίνεται θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη μέσω πρωτοπόρας νομισματικής πολιτικής, αλλά θα κοινωνικοποιήσει-εθνικοποιήσει και τις τράπεζες, αφού τις ανακεφαλοποιήσει η τρόικα. Το παράδοξο, το διαπιστώνουν μόνο όσοι δεν γνωρίζουν τι διεμήνυσε ο Ράιχενμπαχ στην αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Σόιμπλε, έχει θορυβηθεί ιδιαίτερα, όχι τόσο από την εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κύρια, γιατί έχει πληροφορηθεί ότι το μεγάλο ατού του τιμονιέρη του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ριζοσπαστική πλευρά του κόμματος, ιδιαίτερα το αριστερό ρεύμα, που αποτελεί και τον σκελετό του και ότι εκεί μόνο η ηγεσία δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη, είναι το ατράνταχτο στήριγμά της (όπως άλλωστε και η ίδια διαμηνύει «δεξιά και αριστερά») στην «δύσκολη» στιγμή.

Γνωρίζοντας ότι συζητείται σοβαρά, το plan B, η γερμανική πλευρά, φοβούμενη την ελληνική έξοδο από το ευρώ και την άνοδο των νέομπολσεβίκων στην εξουσία, ήρθε σε συμβιβασμό. Έτσι, έδωσε εντολή στον Ράιχενμπαχ, να υποσχεθεί νέα ΜΟΠ στον ΣΥΡΙΖΑ και άπειρη ρευστότητα στις τράπεζες μέσω ΕΚΤ, ώστε να εφαρμοστεί το νέο σχέδιο Μάρσαλ, ευρωπαϊκού τύπου αυτήν την φορά, το οποίο με καταπληκτική λεπτομέρεια διατύπωσε ο τιμονιέρης του ΣΥΡΙΖΑ στην ΔΕΘ. Ως αντάλλαγμα, τέθηκε ο λογικός όρος της αποπληρωμής ορισμένου χρέους με ρήτρα ανάπτυξης. Την διαπραγμάτευση αυτή αποδέχτηκε και η ριζοσπαστική πλευρά του κόμματος, γιατί άλλωστε επιπλέον, το χρέος ανήκει πια σε φορολογούμενους άλλων χωρών, σε ασφαλιστικά ταμεία κλπ

Αργά, πήρε είδηση το «τι παίζεται» με τους αριστερούς καλαμαράδες και το ΑΚΕΛ και έκανε ανάλογες δηλώσεις και ο γ. γραμματέας του για το ευρώ, αλλά πια, το πουλί έχει πετάξει για την Κύπρο.

Παρά τον ολιστικό και καινοτόμο χαρακτήρα και τις λεπτομέρειες του προγράμματος της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, που θα οικοδομήσει την Νέα Ελλάδα, δεν μπορούμε να μην καυτηριάσουμε ένα μελανό σημείο. Δυστυχώς, δεν υπάρχει αναφορά για την φορολόγηση των 600 δις ευρώ της Ελβετίας. Πρόκειται άραγε για αναδίπλωση από την ριζοσπαστική θέση του κόμματος για φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου;

Δεν ξεχνάμε ότι ο αρχιτέκτονας της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, αυτός που με συνεπή δουλειά ακούραστου κομμουνιστικού μυρμηγκιού, σχεδιάζει την σοσιαλιστική οικονομία της Νέας Ελλάδας και τ. υπουργός, είχε δηλώσει: «ότι αυτά τα 600 δις αποδεικνύουν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ζήτημα ανταγωνιστικότητας, αλλά ότι απλώς τα κέρδη δεν επανεπενδύονται».

Υπήρξαν βέβαια τότε κάποιοι κακεντρεχείς, Ζαχαριαδικά απολιθώματα, φραξιονιστές της συμφοράς, αντιδυτικοί και αντιευρωπαϊστές, που υποστήριζαν ότι 600 δις ευρώ δεν μπορούν να έχουν «βγει» από μια ελλειμματική χώρα, ότι στην Ελλάδα τα χρόνια της ΟΝΕ, εισέρεαν παρά έφευγαν καταθέσεις και ότι επρόκειτο περί ανακάλυψης του Σπίγκελ για να αθωώσει την ευρωζώνη, ενοχοποιώντας συγχρόνως την Ελλάδα ως χώρα που το μόνο που της φταίει είναι ή ίδια, με την φοροδιαφυγή της, την διαφθορά της κλπ, και «κακώς» υιοθετεί τέτοια δημοσιεύματα η ελληνική αριστερά. Αυτοί, οι δραχμόπληκτοι, οι οποίοι έχουν αναγάγει όλα τα κακά στην ευρωζώνη και σε ανύπαρκτα ελλείμματα ανταγωνιστικότητας μιας πανίσχυρης οικονομίας, που σε μικρό χρονικό διάστημα η αστική της τάξη εξήγαγε τρείς φορές το ΑΕΠ της, μόνο στην Ελβετία, κινδυνεύουμε σήμερα να φανούν δικαιωμένοι, επειδή νέα δημοσιεύματα του Σπίγκελ -για αγνώστους λόγους- κατεβάζουν παραδόξως τις καταθέσεις στην Ελβετία, ακόμη και σε 20 δις.

Δεν έχει φυσικά σημασία που είναι τα δις, σε ποιες φορολογικούς παραδείσους έχουν μεταναστεύσει, ή αν είναι 600, 1 τρις, 620 ή 20. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην γίνει ούτε ένα βήμα πίσω από την ριζοσπαστική οικονομική θέση. Η ελληνική οικονομία είναι ισχυρή, δεν έχει προβλήματα ανταγωνιστικότητας, δεν της φταίει δηλαδή το ευρώ και η Ε.Ε., οι «κακοί ξένοι ιμπεριαλιστές», να απομυθοποιηθεί το παραμύθι της πολιτικής και οικονομικής «εξάρτησης» και να βγει το απλό συμπέρασμα: Με την εφαρμογή του καινοτόμου προγράμματος του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που θα έχει την στήριξη και την αλληλεγγύη των ισότιμων εταίρων μας στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε., μέσω απεριόριστης ρευστότητας από την Ε.Κ.Τ., μέσω των νέων ΜΟΠ, αλλά και την φορολόγηση και επανεπένδυση των κερδών, ο προσωρινός εφιάλτης θα τελειώσει, το πρωί επιστρέφουμε στην κανονικότητα.

http://www.tometopo.gr/home/opinions/930-to---------600------.html

Άθλιο επικοινωνιακό θέατρο η παράσταση των ανδρείκελων

Άθλιο επικοινωνιακό θέατρο η παράσταση των ανδρείκελων

ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Αμερικανικός στρατός άσυλο Ναζιστών, μελών συμμοριών και χρόνιων περιθωριακών!

Αμερικανικός στρατός άσυλο Ναζιστών, μελών συμμοριών και χρόνιων περιθωριακών!

KILL! KILL! KILL! ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: JIMMY MASSEY και NATASHA SAULNIER ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΑΠΑΖΗΣΗ

Τα όσα καταμαρτυρά αυτό το βιβλίο είναι μια απόδειξη για το Λάθος της «επιλογής» να καταταγείς Μισθοφόρος Στρατιώτης. Η μαρτυρία του Jimmy Massey, δε μπορεί να αμφισβητηθεί εύκολα από τα κατά καιρούς παπαγαλάκια των υπουργείων Εθνικής Άμυνας, όπως ονομάζονται μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα Υπουργεία Πολέμου. Και αυτό δε μπορεί να γίνει, γιατί ο συγγραφέας υπήρξε Πεζοναύτης από το 1992 και έγινε Στρατολόγος του Στρατού των ΗΠΑ το 1999. Κατά τη διάρκεια της 12ετους θητείας του θα προλάβει να συμμετάσχει στην επιχείρηση «Ιρακινή Ελευθερία», καθώς στάλθηκε στο Ιράκ σε μάχιμη μονάδα το 2003. Από εκεί θα γυρίσει και αυτός άρρωστος, ενώ θα μοιραστεί και αυτός την εμπειρία δεκάδων χιλιάδων βετεράνων μισθοφόρων, του να δει να διαλύεται ο γάμος και η οικογένεια του.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

Η κατάθεση ψυχής όμως του Τζίμι θα φωτίσει και τη διαφθορά της Στρατολογίας. Όπως λέει ο ίδιος «οι μόνοι που θέλουν να καταταγούν στον στρατό είναι άνθρωποι με προβλήματα. Θέματα υγείας, προβλήματα με την αστυνομία ή τα ναρκωτικά». Ο στρατός των ΗΠΑ έχει τεράστιες ανάγκες σε «κορμιά» κάθε χρόνο. Για αυτό συχνά κάνει τα στραβά μάτια στην εθνικότητα, την ηλικία, την ψυχική υγεία των κατατασσόμενων. Οι γόνοι των μεσαίων και ανώτερων στρωμάτων πρέπει να αποφύγουν στην Υποχρεωτική Στράτευση. Ποιος θα κλάψει και θα νοιαστεί το μετανάστη, ποια ΜΜΕ θα αφιερώσουν χρόνο, χώρο για τον νεκρό σκουρόχρωμο μισθοφόρο από το γκέτο;
Εξαγορά λοιπόν φθηνού, ακίνδυνου πολιτικά κρέατος για τα κανόνια. «Οι νεαροί νεοσύλλεκτοι, οι οποίοι αμείβονται με το βασικό μισθό, σε μερικές περιπτώσεις προτού καταταγούν ήταν εντελώς αδύναμοι να βρουν εργασία και συχνά ήταν καταδικασμένοι στο απόλυτο σκοτάδι, ενώ στον Στρατό νιώθουν πανίσχυροι. Σε αυτή την αίσθηση αποτυχίας και αδυναμίας, υπολογίζουν οι στρατολόγοι».

Oι στρατολόγοι την «πέφτουν» σε δημόσια σχολεία, εμπορικά κέντρα και σε μαγαζιά πώλησης CD. Ένας στρατολόγος δεν έχει ενδοιασμούς, αφού είναι υποχρεωμένος να κλείσει συγκεκριμένα συμβόλαια κάθε μήνα. Η ομολογία του Jimmy σοκάρει. Όταν έφερνε στο στόχαστρο του μαθητές υποψήφια θύματα προς στρατολόγηση, σκέφτονταν: «θα τους κερδίσω αυτούς τους γαμημένους. Διότι ένα πράγμα έχεις στο μυαλό σου, πώς να κλείσεις τα συμβόλαια για να πληρώσεις το νοίκι»!!!

Η αμερικανική κυβέρνηση του Μπους και αργότερα του Ομπάμα, βοηθά βεβαίως τους στρατολόγους να επιτύχουν στο έργο τους. Ο λόγος του στρατολόγου αποκαλυπτικός: «Πήγαινα καθημερινά σε δημόσια σχολεία όπου είχα πλήρη πρόσβαση σε όλους τους μαθητές. Μου έδιναν ένα κατάλογο με τα ονόματα και τους αριθμούς τηλεφώνου όλων των παιδιών –ο νόμος Κανένα Παιδί Δεν Μένει Πίσω, που ψηφίστηκε το 2002, υποχρεώνει κάθε λύκειο που χρηματοδοτείται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να δίνει τα ονόματα, τις διευθύνσεις και τα τηλέφωνα όλων των μαθητών των δύο τελευταίων τάξεων στους αξιωματικούς των τοπικών γραφείων στρατολόγησης»!!!
Τέλος απευθύνει ένα ερώτημα σε κάθε Επαγγελματία Οπλίτη, σε κάθε Μισθοφόρο. Θα πρέπει να αναρωτηθείτε:
«Άξιζε τον κόπο να πουλήσω την ψυχή μου για ένα οργανισμό που δεν δίνει δεκάρα για μένα;»

Μη- κανονικός στρατός: πώς ο αμερικάνικος στρατός στρατολόγησε νέο-ναζί, μέλη συμμοριών και εγκληματίες για τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας

Έχουν παρέλθει πια οι εποχές του καλού αμερικανού στρατιώτη-ήρωα. Σήμερα ο αμερικανικός στρατός είναι κάτι σαν άσυλο για ρατσιστές, μέλη συμμοριών και για χρόνιους περιθωριακούς.

Το ταξίδι μου στο σκοτεινό κόσμο του αμερικάνικου στρατού των ΗΠΑ, ξεκινάει ένα βροχερό πρωινό Τρίτης, το Μάρτιο του 2008, σε μια επίσκεψη στην Τάμπα της Φλόριντα. Έχω έρθει εδώ για να συναντήσω τον Φόρεστ Φόγκαρτι, έναν αμερικανό υπερπατριώτη, που υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό δύο χρόνια στο Ιράκ. Ο Φόγκαρτι είναι επίσης υπέρμαχος της «άριας ανωτερότητας» του χειρότερου είδους: λάτρης του Χίτλερ. Συναντιόμαστε στο αγαπημένο του στέκι, το «Winghouse Bar & Grill». Στο σύντομο τηλεφώνημά μας τον ρωτάω πώς θα τον γνωρίσω-«απλά ψάξε τον σκίνχεντ με τα τατουάζ», απαντάει. Και καθώς μπαίνω, είμαι σίγουρος ότι είναι αυτός, καθισμένος αριστερά μου, νεανικός στην όψη, «τυλιγμένος» στα τατουάζ, με ξυρισμένα μαλλιά και «φουσκωτά» μπράτσα. «Είσαι Βρετανός, ε;», ρωτάει καθώς παραγγέλνουμε. «Θυμάμαι κάτι μαύρους τύπους με βρετανική προφορά στο Ιράκ, τόσο τρελό!».

Ο Φόγκαρτι μου διηγείται ότι τον παρενοχλούσαν στο σχολείο του στο Λος Άντζελες, μεξικανάκια και άλλα μη-αμερικανάκια και ότι ήταν μόλις 14, όταν αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει ναζιστής. Δεν έχει κανένα «ζόρι» να εξωραΐσει τις προκαταλήψεις του. Όταν μπαίνουν μαύροι στο μπαρ καγχάζει αποδοκιμαστικά: «Δεν θέλω να είμαι μαζί τους» μου λέει. Δεν τους θέλω να τους βλέπω, ούτε να με πλησιάζουν».

Νεαρός ο Φόγκαρτι είχε «κόλλημα» με τον Ίαν Στιούαρτ Ντόναλντσον, το «θρυλικό» τραγουδιστή του βρετανικού συγκροτήματος Skrewdriverπου τον λατρεύουν σαν ήρωα στη νέο-ναζιστική μουσική σκηνή. Στα 16 έκανε ένα μεγάλο τατουάζ στο χέρι-ήταν ένα εξώφυλλο δίσκου των Skrewdriver, που έδειχνε έναν Βίκινγκ να κρατάει ένα τσεκούρι (σύμβολο για τους ναζιστές). Λίγο αργότερο «φιλοτέχνησε» έναν κέλτικο σταυρό (ιρλανδικό σύμβολο που το οικειοποιήθηκαν οι νεοναζί)… στο στομάχι του. Λίγα χρόνια αργότερα ξεκίνησε τη δικιά του μπάντα, τους «Ατάκ», που πια είναι ένα από τα σημαντικότερα ναζί συγκροτήματα στις ΗΠΑ. Δεν έγινε βέβαια αυτό ποτέ η δουλειά του. « Ήμουν διακοσμητής εξωτερικών χώρων, όταν τέλειωσα το σχολείο», λέει. «Εντελώς τυχαία το έκανα, ούτε που με ενδιέφερε, τότε μόνο έπινα και τσακωνόμουνα».

Τα επόμενα 8 χρόνια άλλαζε δουλειές πότε σε οικοδομές πότε σε διακοσμήσεις εξωτερικών χώρων και ξεκίνησε επαφές με την «Εθνική Συμμαχία» (National Alliance), τότε μια από μεγαλύτερες νέο-ναζιστικές οργανώσεις στις ΗΠΑ. Σύντομα έγινε μέλος. Πάντα έβλεπε τον εαυτό του ως πολεμιστή και μαχητή και, έτσι, κατέληξε να κάνει ό,τι έκαναν δύο γενιές Φόγκαρτι πριν από αυτόν: κατατάχτηκε στο στρατό.

Ο Φόγκαρτι δεν ήταν ο πρώτος τέτοιος ακραίος, που μπήκε στον αμερικανικό στρατό. Το νεοναζιστικό κίνημα είχε από καιρό μακρά και στενή σχέση με το στρατό. Από το ξεκίνημά του οι αρχηγοί της «λευκής ανωτερότητας» παρακινούσαν τα μέλη τους να καταταγούν. Είναι για αυτούς ένας τρόπος να αποκτήσουν οι οπαδοί τους πολεμικές δεξιότητες και κύρος απέναντι στην αμερικανική κυβέρνηση για να τα χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια στον εσωτερικό ρατσιστικό τους πόλεμο. Δεν έχουν όλες οι ακροδεξιές ομάδες το ίδιο όραμα, τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται. Κάποιες όπως η Κου-Κλουξ-Κλαν, υποστιρήζουν πως προτιμούν μια πιο «δημοκρατική» προσέγγιση, γεγονός παραμένει πως ένα μεγάλο μέρος τους βλέπουν τον εαυτό τους σαν «πραξικοπηματικές» ομάδες. Γι’ αυτό και επιβάλλεται η επαγγελματική εκπαίδευση στον πόλεμο.

Ο αμερικανικός στρατός έχει από καιρό αντιληφθεί τις προσπάθειες αυτών των ομάδων να εισχωρήσουν στις τάξεις του, αλλά δεν ήταν παρά το 1996, που νέο-ναζιστές και ρατσιστές αποκλείστηκαν ρητά από το στρατό, μετά το φόνο, το 1995, δύο αφρο-αμερικανών από έναν νεοναζιστή στο στρατόπεδο Φορτ Μπραγκ της Ν . Καρολίνας. Ο Φόγκαρτι κατατάχθηκε ακριβώς τον επόμενο χρόνο. Ήξερε ότι το τατουάζ που «κύκλωνε» το χέρι του θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα για την κατάταξή του. Στον κόσμο των νέο-ναζιστών, τον γεμάτο μυστικότητα κατά τα άλλα, τα ρατσιστικά τατουάζ παραμένουν ένα από τα πιο συνηθισμένα σημάδια εξτρεμισμού για έναν στρατολόγο και για να επιβλέψουν την κατάσταση τους βάζουν να εξηγήσουν γιατί έχουν κάνει κάθε τατουάζ. «Μου ζήτησαν να τους εξηγήσω για τα τατουάζ, έγραψα κάποιες βλακείες και αυτό ήταν», μου απάντησε.

Λίγο μετά την κατάταξη του Φόγκαρτι στο στρατό, η πρώην κοπέλα του και μητέρα του μεγαλύτερου παιδιού του, επικοινώνησε με το στρατό. Ο Φόγκαρτι λέει ότι έστειλε ένα ντοσιέ με φωτογραφίες στους ανωτέρους, του που τον έδειχναν σε ρατσιστικές και νέο-ναζιστικές επιθέσεις και κάποιες άλλες όπου τραγουδούσε στη σκηνή τα ρατσιστικά του ροκ με τους «Attack». «Με τραβολόγησαν» σε μια επιτροπή και μου έδειξαν τις φωτογραφίες λέει. «Απλά τις αρνήθηκα». «Η επιτροπή ήξερε τι ήταν», αλλά το προσπέρασαν «γιατί είμαι φοβερός στρατιώτης».

Ο Φόγκαρτι έμεινε στη μονάδα του μέχρι που κατάφερε αυτό που πάντα ήθελε: να τον στείλουν στο Ιράκ. Πριν φύγει για τη Μ. Ανατολή έγινε μέλος του « Χάμερσκιν Νέισιον», που περιγράφεται από τη «Διεθνή Αποκατάσταση», ως η πιο βίαια και καλά οργανωμένη νέο-ναζί σκινχέντ ομάδα στις ΗΠΑ. Ο Φόγκαρτι υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι στο στρατό ήξεραν για τον νέο-ναζισμό του. Όλοι το ήξεραν στην ομάδα μου. Μαζεύονταν γύρω μου και μου έλεγαν «ε, είσαι σκίνχεντ». Ήταν τόσο σίγουρος για το «ελεύθερο» από το στρατό, που, όταν απολύθηκε, δεν πήγε να δει την οικογένειά του στις ΗΠΑ, αλλά στη Δρέσδη, όπου έδωσε μια συναυλία σε κοινό 2000 σκινχέντ, με τα χρήματα του στρατού.

Όταν ήταν στο στρατόπεδο Βίκτορι, στη Βαγδάτη, διηγείται ότι ένας λοχίας του είπε προκλητικά «ε, είσαι ένας από αυτούς τους παλιορατσίστες, ε;». Τον ρώτησα «πώς το ήξερε ο λοχίας;». «Το τατουάζ, υποθέτω, απάντησε. Δεν μπορώ να τα κρύβω και όλα- οι άνθρωποι ήξεραν, ακόμα και η στρατιωτική ιεραρχία».

Άλλος ένας ρατσιστής στρατιώτης ο Τζέιμς Ντάγκλας Ρος, που υπηρετούσε ως αξιωματικός στις μυστικές υπηρεσίες στο Φορτ Μπραγκ, αποστρατεύτηκε λόγω κακής διαγωγής: τον έπιασαν να θέλει να στείλει δέμα από το Ιράκ στον πατέρα του στο Σπόκεϊν της Ουάσινγκτον ένα… ημιαυτόματο. Η αστυνομία βρήκε μια ολόκληρη «κρύπτη» από ρατσιστικά «αξεσουάρ» και πολλά όπλα κρυμμένα πάνω από τα πλακάκια της οροφής στο στρατόπεδό του Ρος. Μετά την αποστράτευσή του, ο σερίφης του Σποκέιν είδε τον Ρος να μοιράζει προκηρύξεις της νέο-ναζιστικής Εθνικής Συμμαχίας . Και στις αρχές του 2012, είδε το φως μια φωτογραφία όπου μια ολόκληρη 10 μελής ομάδα πεζοναυτών ιχνηλατών πόζαρε προκλητικά με μια ναζιστική σημαία στο Σανγκίν του Αφγανιστάν. Σύμφωνα με τους στρατιωτικούς «ο συμβολισμούς ήταν άγνωστος στους στρατιώτες». «Σίγουρα η χρήση συμβόλων των SS δεν είναι αποδεκτή και σίγουρα επιπλήχθηκαν», είπε ο εκπρόσωπος των πεζοναυτών, λοχαγός Γκρέγκορι Γουλφ.

Η εμβέλεια του προβλήματος στο στρατό είναι δύσκολο να προσδιοριστεί . Ο στρατός δεν κατηγοριοποιεί τέτοιους εξτρεμιστές σε ειδική κατηγορία. Τους απαριθμεί μαζί με τα μέλη συμμοριών, ενώ οι νεοναζιστικές ομάδες μιλάνε για άλλα ποσοστά. Το «Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα» αναφέρει ότι 190 μέλη του είναι στο στρατό. Η «Λευκή Επανάσταση» 12. Σε ρατσιστικά επεισόδια από το 2001 ως το 2008, το FBI ταυτοποίησε 203 βετεράνους. Επειδή το FBI δίνει στοιχεία μόνο για καταγγελθείσες υποθέσεις, οι αριθμοί του δεν συμπεριλαμβάνουν σειρά υποθέσεων που έμειναν στην αφάνεια. Αλλά στην έκθεσή του υπογραμμίζει γιατί τα ρατσιστικά κινήματα προσπαθούν να στρατολογήσουν βετεράνους: μπορούν να εκμεταλλευτούν την ικανότητά τους να διεισδύουν σε απόρρητα, έχουν εμπειρία στη χρήση όπλων, σε τακτικές και οργανωτικές ικανότητες που είναι απαραίτητες στα ρατσιστικά κινήματα. Στην ίδια Έκθεση αναφέρονται δύο περιστατικά στα οποία στρατιώτες της φρουράς της Μονάδας Αερομεταφορών προσπάθησαν το 2007 να πουλήσουν προϊόντα κλοπής από το στρατό-μέσα σε αυτά βαλλιστικά γιλέκα, ένα κράνος μάχης και φάρμακα όπως μορφίνη-σε έναν μεταμφιεσμένο πράκτορα του FBI, που πίστευαν ότι ανήκε στο ρατσιστικό κίνημα (δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε 6 χρόνια φυλάκιση). Στην ίδια Έκθεση βρέθηκαν πολύ υψηλά ποσοστά στρατολόγησης ρατσιστών στους εν ενεργεία στρατιωτικούς αυτή τη χρονική περίοδο χρονική περίοδο, μάλιστα το 2003 έξι εν ενεργεία στρατιωτικοί αποδείχτηκε πως ήταν μέλη της νεοναζιστικής ομάδας, «Άρια Έθνη» και δούλευαν για τη στρατολόγηση συναδέλφων τους, άλλοι μάλιστα χρησιμοποιούνταν ως σύνδεσμοι των «Αρίων Εθνών» και της Πολιτείας του Κάνσας.

Ο βαθμός ατιμωρησίας που αντιμετώπισε ο Φόγκαρτι και πληθώρα άλλοι τέτοιοι εξτρεμιστές προκάλεσε τριγμούς στο στρατό. Το ότι οι στρατολόγοι έκαναν τα στραβά μάτια, εξαγρίωσε πολλούς επιθεωρητές που θεώρησαν ότι βάλλεται η ακεραιότητά τους. Ο Χάντερ Γκλας ήταν παρακρατικός τη δεκαετία του ’80 και έγινε αστυνομικός συμμοριών το 1999 στη Φέρβιλ της Ν. Καρολίνας, δίπλα στο Φορτ Μπραγκ. Τη δεκαετία του 1990 ο στρατός ήταν σκληρός μαζί μας, «διαλέγαμε και παίρναμε», θυμάται.Η αλλαγή ήρθε μετά τις 11 Σεπτέμβρη. «Τώρα πια ο κανόνας ήταν αγνοήστε τους, μέχρι να δημιουργηθεί ζήτημα», μου εξομολογείται ο Γκλας. Χρειαζόμαστε ανθρώπινο δυναμικό. Όσο δεν «εκδηλώνονται», το αφήνουμε απαρατήρητο. Θυμάται ένα επεισόδιο το 2005, όταν του ζητήθηκε από επιθεωρητές της στρατιωτικής αστυνομίας στο Φορτ Μπραγκ να «ανακρίνει» έναν στρατιώτη με καταφανή σκίνχεντ σύμβολα-κεραυνούς των και σφυριά. Ο Γκλας δούλεψε με τους επιθεωρητές που έγραψαν μια έκθεση. «Θεωρούσαν ότι πρέπει να αποστρατευτεί» θυμάται. «Αλλά οι αξιωματικοί δεν έκαναν τίποτα». Λέει πως υπήρχε μια κουλτούρα ατιμωρησίας. «Βλέπουμε ανθρώπους με τατουάζ συνέχεια, για να τους κυνηγήσουμε όμως, δεν το βλέπω». «Βλέπω το αντίθετο: αν κάποιος ρατσιστής κάνει κάποιο έγκλημα η απάντηση του στρατού θα είναι « μα δεν ήταν ρατσιστικό». Το 2005, οι ΗΠΑ ανέπτυξαν 150.000 στρατιώτες στο Ιράκ και 19.500 στο Αφγανιστάν. Αλλά ο στρατός δεν ήταν σε καμία περίπτωση έτοιμος για ένα τέτοιο βαθμό ανάπτυξης-και μόλις δύο χρόνια πολέμου με το Ιράκ έφτασαν για να δηλώνουν οι άνθρωποι ότι η επιχείρηση έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Χρειάστηκε να ενισχυθούν τα ελαφρύτερα οπλισμένα σώματα και ακολούθησε η ανάγκη ενός ολοκληρωτικού ανασχεδιασμού των κατάλληλων να υπηρετήσουν-ένα εκ θεμελίων «φέισλιφτ» της στρατιωτικής θητείας, που δεν είχε προηγούμενο στη σύγχρονη αμερικάνικη ιστορία. Στις «αλκυονίδες μέρες» συγκριτικά, του πολέμου του Κόλπου το 1990, ο στρατός των ΗΠΑ «πάγωσε» την κατάταξη μιας σειράς ανθρώπων. Πάγωνε την κατάταξη ή έδιωχνε και τους νεοναζιστές και τα μέλη συμμοριών. Επιφύλασσε ιδιαίτερο χειρισμό στους αλκοολικούς, τους ναρκομανείς και τους ψυχικά άρρωστους. Όχι πλέον. Η διακυβέρνηση Μπους ενώ υιοθέτησε συντηρητικές πολιτικές για όλους τους τομείς παγκόσμια, αποδείχτηκε «φιλελεύθερη» και «ροκάνισε» πολλούς από τους κανόνες της στρατολόγησης.

Πολλές από τις μεγαλύτερες φρικαλεότητες του πολέμου συνδέονται αυτόματα με τη χαλάρωση των κανόνων της κατάταξης που αφορούν εγκληματίες, ρατσιστές εξτρεμιστές και μέλη συμμοριών, ανάμεσα στα άλλα. Έπειτα είναι και ο αντίκτυπος στους άλλους στρατιώτες. Μειώνοντας τα στάνταρντ στην εξυπνάδα και το βάρος, για παράδειγμα, μειώνεται και η επιχειρησιακή ικανότητα και σίγουρα αυτό θέτει σε κίνδυνο ζωές και στα αμερικανικά αλλά και στα συμμαχικά στρατεύματα. Εκατοντάδες άνθρωποι μπορεί να έχουν πληρώσει με τη ζωή τους αυτή την τρέλα.

Την 1^η Δεκεμβρίου 2007, ο Κέβιν Σίλντς δολοφονήθηκε σε ένα συμβάν όπου εμπλέκονταν 3 συστρατιώτες του, ο Λούις Μπρέσχερ, ο Κένεθ Ίστρινζ και ο Μπρους Μπάστον Τζ., που όλοι υπηρετούσαν στο Ιράκ, στη Δεύτερη Ταξιαρχία Πολέμου , Δεύτερη Μονάδα Πεζικού. Ο Μπρέσλερ και ο Μπάστον κλείστηκαν σε ψυχιατρείο για 60 χρόνια για την εμπλοκή τους στο φόνο και σωρεία άλλων εγκλημάτων στο Κολοράντο Σπρίνγκς. Ο Ίντρινζ εκτίει 10ετή ποινή φυλάκισης για τη συμμετοχή του στο έγκλημα. Μετά τις συλλήψεις τους βγήκαν στο φως φωτογραφίες του Ιστγκρίντζ, που περήφανα αναδείκνυε τα τατουάζ του με τους κεραυνούς των SS. Μετά τη σύλληψη, ο Μπάστον ομολόγησε στους ερευνητές ότι αυτός και ο Ίνγκριντζ πυροβολούσαν όπου έβρισκαν σε περιπολίες τους στη Βαγδάτη. Μέρα μεσημέρι ο Μπάστον περιέγραψε ότι ο Ίγκριντζ χρησιμοποιούσε ένα κλεμμένο AK-47 και πυροβολούσε αδιάκριτα Ιρακινούς πολίτες. «Τουλάχιστον ένας χτυπήθηκε», είπε. «Νοιώθαμε έξαψη» είπε ένα άλλο μέλος της διμοιρίας, ο Ζοζέ Μπάρκο, που εκτίει ποινή φυλάκισης γιατί πυροβόλησε και τραυμάτισε μια έγκυο γυναίκα στο Κολοράντο Σπρίνγκς. «Πυροβολούσαμε παντού, όχι μόνο σε ενόπλους και κρατούσαμε σκορ». Μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει κατηγορηθεί για πυροβολισμούς αμάχων στο Ιράκ. Οι στρατιωτικοί, όχι μόνο αγνόησαν τον εξτρεμισμό του Ίστγκριντζ, αλλά στην επιστροφή τον παρασημοφόρησαν (με το μετάλλιο Purple Heart).

Η δικηγόρος του Ίστγκριντζ, Σίλα Μακατίαρ, φανερά εξαγριώνεται όταν ζητάω να της μιλήσω. Υποστηρίζει ότι οι στρατιωτικοί εν γνώσει τους στέλνουν ψυχικά ασταθείς νέους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. «Οι στρατιωτικοί είναι ως ένα σημείο απελπισμένοι να βρουν ανθρώπους να στείλουν στον πόλεμο, στρατιώτες που δεν έχουν τα σωματικά προσόντα, ψυχικά και σωματικά άρρωστους, αλλά παρόλα αυτά τους στέλνουν ακόμα και τώρα» μου λέει. «Το να έχουν τατουάζ είναι το λιγότερο που τους ενδιαφέρει».

Το Μάρτιο του 2012, ένας αμερικανός στρατιώτης, που υπηρετούσε για τέταρτη φορά στο μέτωπο σε μια δεκαετία, βγήκε από τη βάση του και σε ένα «ξεφάντωμα πυροβολισμών» στο Νότιο Αφγανιστάν, δολοφόνησε περισσότερους από 12 Αφγανούς, μέσασε αυτούς 9 παιδιά. Τα νέα που βγήκαν με αυτή την αφορμή ήταν ότι ο 38χρονος μόνιμος λοχίας Ρόμπερτ Μπέιλς, ήταν από τη Βάση Λιούστς Μακ-Κόροτ, στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, στην οποία τέσσερις μήνες νωρίτερα είχε καταδικάσει ένα μέλος αφγανικής «ομάδας θανάτου» για φόνο, στο στρατοδικείο.

Το Σύνδρομο του μετα-τραυματικού στρες δεν είναι κάτι καινούργιο για το στρατό, αλλά το να στέλνεις πίσω στην πρώτη γραμμή έναν τόσο μεγάλο αριθμό από στρατιώτες που υποφέρουν από σοβαρά ψυχικά προβλήματα ήταν. «Με απασχολεί που άνθρωποι που έχουν ακόμη συμπτώματα στέλνονται πίσω» είπε ο Δρ. ΄Αρθουρ Μπλακ Τζ., ψυχίατρος και απόφοιτος του Γέιλ. «Αυτό δεν είχε ξανασυμβεί στην πατρίδα μας». Ο πιο ειδικός σε θέματα ψυχικής υγείας στο στρατό, συνταγματάρχης Ελσπέθ Ρίτσι παραδέχεται χωρίς ενδοιασμούς, ότι ο λόγος που τόσοι ψυχικά άρρωστοι στρατιώτες επέστρεψαν στο μέτωπο ήταν η ολοένα αυξανόμενη ζήτηση για στρατιώτες. «Η πρόκληση για εμάς», είπε, είναι ότι ο στρατός έχει την αποστολή να πολεμάει. « Και, όπως ξέρετε η στρατολόγηση είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Έτσι έπρεπε να σταθμίσουμε τις ανάγκες της αποστολής με τις προσωπικές ανάγκες των στρατιωτών».

Ο Μπράντλεν Μάνινγκ, που φημολογείται πως είναι η στρατιωτική πηγή των στοιχείων του wikileaks, θεωρείται άλλο ένα παράδειγμα άγνοιας της προσωπικής κατάστασης των νεοσυλλέκτων. Ο Μάνινγκ ήταν ένα μπερδεμένο παιδί, που δε θα έπρεπε ποτέ να τοποθετηθεί σε καθήκοντα στο Ιράκ, είπε ένας αξιωματικός από τη Φορτ Λέοναρντ Γουντ , στρατιωτική βάση στο Μιζούρι, όπου ο Λέοναρντ εκπαιδεύτηκε το 2007.Ο Τσέις Μάνταρ, συγγραφέας ενός πρόσφατου βιβλίου για τον Μάνινγκ μου είπε: «Δε θα έμενε ποτέ στο στρατό, αν τα ποσοστά κατάταξης δεν ήταν τόσο χαμηλά το 2007, όταν κατατάχθηκε. Ο μόνος λόγος που ο Μάνινγκ κατάφερε να μπει σε ενεργά καθήκοντα στο Ιράκ, μετά από διαδοχικές προειδοποιήσεις για την ικανότητά του σε τρεις αποστολές, ήταν η «δραματική ανάγκη του στρατού για προσωπικό με γνώσεις Η/Υ και αναλυτικές δεξιότητες, σε αυτή την περίοδο ιστορικά χαμηλού ποσοστού κατάταξης στο στρατό».

Οι νεοσύλλεκτοι ήταν σωματικά και πνευματικά ανίκανοι. Το 1993, γύρω στο 23% από τους στρατιώτες προς κατάταξη ήταν υπέρβαροι-ένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό σημάδι. Το 2006, το ποσοστό αυτό αυξήθηκε σε λίγο πάνω από το 27%, δηλαδή στο ¼ των προς κατάταξη στρατιωτών, χάρη κυρίως στη χρήση « ιατρικών εγκυκλίων, που έκαναν εξαιρέσεις για τους υπέρβαρους νεοσύλλεκτους».

Τα τρία πιο κοινά εμπόδια για την κατάταξη στο στρατό είναι: η αποτυχία στο απολυτήριο Λυκείου, το ποινικό μητρώο και φυσικά προβλήματα υγείας, όπως η παχυσαρκία. Το εμπόδιο του ποινικού μητρώου παρακάμφθηκε με εσωτερικές εγκυκλίους «στρατιωτικού ήθους» και η παχυσαρκία με «υγειονομικές εγκυκλίους εξαίρεσης», αλλά το να κατεβάσει κανείς τα μορφωτικά στάνταρντ δε θα ήταν εύκολο χωρίς να επηρεάσει την επιχειρησιακή ετοιμότητα. Βρέθηκε πάντως τρόπος και για μη αποφοίτους να μπουν στο στρατό, παρόλα αυτά: ο γενικός ισοδύναμος βαθμός, ή GED, που πρόσφερε σε μη απόφοιτους Λυκείου τη δυνατότητα να καταταγούν, αν ο βαθμός στις εσωτερικές εισαγωγικές εξετάσεις του στρατού ήταν πολύ καλός. Ο στρατός επιτρέπει σε περίπου 15% νεοσύλλεκτους μη αποφοίτους Λυκείου να καταταγούν, αν έχουν καλό ισοδύναμο βαθμό στις εσωτερικές εξετάσεις. Ενισχύοντας ακόμη περισσότερο αυτή την «τρύπα», οι στρατιωτικοί εισήγαγαν άλλο ένα πρόγραμμα το 2008, το επονομαζόμενο GED plus, για να δώσουν την ευκαιρία σε περισσότερους αμερικανούς νέους να πάνε στον πόλεμο. Ο στρατός άνοιξε για αυτό το λόγο την πρώτη σχολή προετοιμασίας, σκοπεύοντας κυρίως σε φτωχές και δύσκολες περιοχές στα υποβαθμισμένα κέντρα των πόλεων.

Στη διάρκεια του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας“, οι πόροι που δόθηκαν για να προσελκυθούν «εκκολαπτόμενοι» νέοι στρατιώτες άγγιξε ρεκόρ, με 1000 νέους στρατολόγους να προστίθενται μέσα σε ένα χρόνο για να προσελκύσουν παιδάκια Λυκείου σε έναν στρατιωτικό τρόπο σκέψης. Το Ανώτατο Σώμα Εκπαίδευσης Δοκίμων Στρατιωτών, αναπτύχθηκε από άκρη σε άκρη της χώρας και κανένα παιδί δε διέφυγε τις συμβουλές και την παρακίνησή τους-ακόμα και 11χρονα παιδιά έπαιρναν μέρος στα προγράμματά τους . Ένα στα δέκα παιδιά στο Σικάγο φορούσε στρατιωτική στολή στο σχολείο και έπαιρνε μαθήματα σκοποβολής από βετεράνους εν αποστρατεία.

Ένα από τα βασικά κίνητρα ήταν τα χρήματα-πολλά στα μάτια ενός δεκαεξάχρονου. Το 2005 ο στρατός αύξησε το μέσο μπόνους που δινόταν στους νεοσύλλεκτους όταν υπέγραφαν, από τα 14.000$ στα 17.000$, με τη δυνατότητα να φτάσουν και τα 30.000$ για ειδικότητες που δεν είχαν ζήτηση. Άλλο ένα από τα σλόγκαν ήταν το «καταταγείτε και σπουδάστε δωρεάν», μια προσφορά που πολλά φτωχά παιδιά δεν μπορούσαν να απορρίψουν.

Μια Έκθεση με τίτλο «στρατιώτες της ατυχίας» από την «Ένωση πολιτικών ελευθεριών» βρήκε ότι η αμερικάνικη κυβέρνηση βρισκόταν σε διάσταση με ένα διεθνές πρωτόκολλο , που απαγόρευε τη στρατολόγηση παιδιών κάτω από τα 18. Επίσης σημείωνε ότι ο αμερικάνικος στρατός στοχοποιεί δυσανάλογα φτωχά και μειονοτικά παιδιά δημόσιων σχολείων. Τα στοιχεία της Έκθεσης αγνοήθηκαν δεόντως.

Χρειάστηκε μια Έκθεση από το Κέντρο Πάλμερ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, μιας ομάδας που ερευνούσε το ζήτημα των ομοφυλόφυλων στο στρατό, για να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας σε ακόμα περισσότερα στοιχεία, που ο στρατός προσπαθούσε να κρύψει. Το 2007 δημοσίευσε πληροφορίες, χάρη στο» Νόμο για την ελεύθερη πρόσβαση στην ενημέρωση», όταν βρήκε ότι ο αριθμός των καταδικασμένων για εγκλήματα, που είχαν καταταγεί, είχε διπλασιαστεί σε δύο χρόνια, από 824 το 2004 σε 1.605 το 2006. Εκείνη την περίοδο ένα σύνολο 4.230 εγκληματιών ήταν στο στρατό, ανάμεσά τους και άνθρωποι καταδικασμένοι για βιασμούς και φόνους. Επιπλέον, 43.977 στρατιώτες υπέγραψαν την κατάταξή τους, ενώ είχαν βρεθεί ένοχοι για σοβαρά παραπτώματα, μέσα σε αυτά και επιθέσεις. Άλλοι 58.561 είχαν καταδίκες σχετικές με ναρκωτικά, αλλά σε όλους δόθηκε όπλο και στάλθηκαν στην Μ. Ανατολή. «Το γεγονός ότι ο στρατός επέτρεψε σε πάνω από 100.000 ανθρώπους με τόσο προβληματικό παρελθόν να καταταγούν τα τελευταία τρία χρόνια αποδεικνύει το τεράστιο πρόβλημα που έχουμε να ανταπεξέλθουμε στις στρατιωτικές μας ανάγκες αυτή τη στιγμή του πολέμου», είπε ο Ααρόν Μπέλκιν, διευθυντής του Κέντρου Πάλμερ.

Σε μια από τις πιο θλιβερές φρικαλεότητες του αμερικάνικου στρατού, που είδαν το φως της δημοσιότητας , τη δολοφονία της οικογένειας Αλ-Τζανάμπι στη Γιουσουφίγια, ήταν αναμεμιγμένος ένας καταδικασμένος εγκληματίας, ο Στίβεν Ντ. Γκριν, του οποίου η κατάταξη απαίτησε « ιδιαίτερη μεταχείριση» εξαιτίας του ποινικού του μητρώου. Βέβαια οι έρευνες έδειξαν ότι αυτές οι πρακτικές κατάταξης διέλυαν το ηθικό του στρατού γενικότερα. Στη διάρκεια του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», τρεις γυναίκες στρατιώτες κατήγγειλαν ότι υπήρξαν θύματα σεξουαλικής επίθεσης εν υπηρεσία. Και είναι αλήθεια ότι οι αμερικανίδες στρατιώτες σήμερα κινδυνεύουν περισσότερο να βιαστούν από κάποιο συνάδελφο τους παρά να σκοτωθούν από εχθρικά πυρά. Κανείς δεν ξέρει πόσες Ιρακινές ή Αφγανές γυναίκες και κορίτσια υπέστησαν παρόμοιες φρικαλεότητες, αλλά οι βιασμοί και οι δολοφονίες στη Γιουσουφίγια υπονοούν ότι το φαινόμενο ενδημούσε και αφηνόταν εξίσου ατιμώρητο. Το 2003 ο στρατός πέτυχε τους στόχους του στην κατάταξη για πρώτη φορά από το 2004 και για άλλη μια φορά δεσμεύτηκε να αποκλείσει ανθρώπους με τέτοια ποινικά μητρώα. Ο Γενικός Ταξίαρχος Τζόζεφ Άντερσον, Υπαρχηγός του Σώματος Στρατολόγησης είπε ότι η εγκύκλιος « για τα βασικά παραπτώματα ενηλίκων», που προβλέπεται για εγκληματικά παραπτώματα, τώρα έκλεισε και, επιπρόσθετα, αυτοί με ιστορικό νεανικής εγκληματικότητας δε θα επιτρέπεται να κατατάσσονται χωρίς απολυτήριο Λυκείου. Ήταν μια παραδοχή ενοχής, αλλά για πολλούς ανθρώπους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, ήταν πολύ αργά. του Matt Kennard

Μετάφραση: Κατερίνα Μπουντούρη για τη ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ Πηγή: Guardian

Απόσπασμα από το βιβλίο «Μη- κανονικός στρατός: πώς ο αμερικάνικος στρατός στρατολόγησε νέο-ναζί, μέλη συμμοριών και εγκληματίες για τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», Εκδ Verso

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437 http://Diktiospartakos.blogspot.com