Τοποθετήσεις ομιλητών στη συζήτηση «στάση πληρωμών

Τοποθετήσεις ομιλητών στη συζήτηση «στάση πληρωμών, οι επόμενες
ώρες»

Με θέμα «στάση πληρωμών, οι
επόμενες ώρες» πραγματοποιήθηκε χθες η συζήτηση που διοργάνωσε το Μέτωπο
Αλληλεγγύης και Ανατροπής στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ. Στη συζήτηση συμμετείχαν
οι πανεπιστημιακοί: Κατρούγκαλος Γ. (συνταγματολόγος στο Δ.Π.Θ),
Λαπαβίτσας Κ. (οικονομολόγος στη σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών μελετών
στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου - SOAS), Μαριόλης Θ. (οικονομολόγος στο
Πάντειο πανεπιστήμιο), Μαρκέτος Σ. (ιστορικός στο Α.Π.Θ). Ο συντονιστής
της συζήτησης Κώστας Παπουλής στην εισαγωγή του τόνισε ότι « η Ελλάδα
προσπαθεί να βγει από την κρίση χωρίς εργαλεία, ενώ σε περίπτωση «κουρέματος’
του χρέους, τα ανταλλάγματα που θα ζητήσουν οι δανειστές θα είναι οδυνηρά.
Πρόκειται για κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας και εκχώρησή της στο
Βερολίνο.Η εναλλακτική πρόταση που προβάλλει το Μέτωπο είναι η στάση πληρωμών
και η αποχώρηση από το ευρώ.» Οι ομιλητές προσπάθησαν να απαντήσουν στα
ερωτήματα που προκύπτουν από αυτή την επιλογή καθώς και στο ποια πρέπει να
είναι η στάση της Αριστεράς απέναντι σε μια τέτοια προοπτική.

ΤΟ
ΜΕΤΩΠΟ

Βασικά σημεία των
τοποθετήσεων.

Σπύρος Μαρκέτος:

«Πρέπει οι βουλευτές της
Αριστεράς να δώσουν συνέντευξη τύπου και να δηλώσουν ότι δεν θα πληρώσουν τα
χαράτσια και να ζητήσουν άρση της βουλευτικής ασυλίας»

Γ. Κατρούγκαλος.

«Το «τέρας» της χρεοκοπίας
δεν είναι παρά ένα μπαλόνι.

Τα κράτη, σύμφωνα με τους
κανόνες του διεθνούς δικαίου, δεν χρεοκοπούν. Υπάρχουν μόνο τα διεθνή δικαστήρια
που μπορούν να επιβάλλουν στα κράτη κάποια μέτρα.»

«Στη διεθνή νομολογία
υπάρχει η θεωρία της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, σύμφωνα με την οποία όταν ένα
κράτος δεν μπορεί να καλύψει τις κοινωνικές ανάγκες και να εκπληρώσει τις
υποχρεώσεις του απέναντι στο χρέος, είναι υποχρεωμένο πρώτα να καλύψει τις
κοινωνικές ανάγκες»

Θ. Μαριόλης:

«΄Οσο η Ελλάδα είναι στη
ζώνη του ευρώ, τα μοναδικά εργαλεία που υπάρχουν στην ΕΕ, είναι μέτρα όπως
αύξηση φόρων, μείωση κρατικών δαπανών, μείωση μισθών και όλα αυτά οδηγούν στην
ύφεση. Αν η Ελλάδα βγει εκτός ευρωζώνης θα γίνει υποτίμηση του νομίσματος κατά
50%. Η υποτίμηση αυξάνει τις τιμές των ξένων αγαθών σε σχέση με τα εγχώρια,
πέφτει η ζήτηση των ξένων αγαθών αλλά μειώνονται οι τιμές των εγχώριων. Επομένως
έχουμε αύξηση των εξαγωγών και μείωση των εισαγωγών. Η υποτίμηση έχει ένα θετικό
αποτέλεσμα ότι βελτιώνει τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της χώρας, αλλά και ένα
αρνητικό ότι προκαλεί έναν κύκλο υπερπληθωρισμού. Με μια υποτίμηση το ισοζύγιο
τρεχουσών συναλλαγών θα βελτιωθεί σε 4 χρόνια κατά 7-8% του ΑΕΠ.»

Κ. Λαπαβίτσας

«Το ευρώ είναι κομβικό
στοιχείο της κρίσης. Από τη φύση του το ευρώ είναι είναι υφεσιακό, σκληρό
νόμισμα και εμπεριέχει «ιεραρχία», γιατί δημιουργεί έντονο διαχωρισμό
κέντρου-περιφέρειας.

Η επιλογή της Ελλάδας να
συμμετέχει στη ζώνη του ευρώ ήταν ιστορικό σφάλμα.

Χρέος και ευρώ συνδέονται
άμεσα. Ο διαχωρισμός κέντρου-περιφέρειας έφερε το έλλειμμα που δημιούργησε το χρέος.

Αυτός ο φαύλος κύκλος
καταδικάζει την περιφέρεια σε κοινωνική αποσάθρωση και μακροχρόνια ύφεση. Έτσι
θα έχουμε ένα μέλλον πολύ βαθειάς ύφεσης.

Η πολιτική της ΕΕ δεν είναι
λάθος, αλλά είναι η ίδια η φύση της ευρωζώνης που διέπεται από ένα ιεραρχικό
παγκόσμιο χρήμα, χωρίς ενιαίο κράτος και χωρίς ενιαίες τράπεζες, όπως συμβαίνει
στις ΗΠΑ.

Η μόνη λογική λύση είναι η
έξοδος από το ευρώ. Από κει και πέρα θα απαιτηθεί έλεγχος της νομισματικής
πολιτικής από το κράτος και στήριξη κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών καθώς και
εθνικοποιήσεις τραπεζών.

Η χώρα αντιμετωπίζει
κατάσταση έκτακτης ανάγκης και διακυβεύεται η δημοκρατία. Πρέπει να διασωθεί η
κοινωνία και η εθνική μας ανεξαρτησία.

Στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό
η αποτελεσματική δημοκρατία απαιτεί εθνικό κράτος.

Πιο αναλυτικά, οι
ομιλητές μεταξύ άλλων τόνισαν:

ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΡΚΕΤΟΣ:

«Οι μέρες που ζούμε είναι
ιστορικές. Καταρρέει ένα πολιτικό σύστημα και δεν ξέρουμε με τι θα
αντικατασταθεί. Η επίθεση που δεχόμαστε δεν έχει το χρόνο με το μέρος της. Και
είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα γίνει μπούμεραγκ και θα στραφεί εναντίον των
επιτιθέμενων. Υπάρχει επομένως ανάγκη για θεωρητική γείωση.

…Κομβική σημασία και ρόλο
για την έξοδο από την κρίση παίζει η μαζική κινητοποίηση. Αν η Αριστερά δεν
κινητοποιήσει το λαό, θα έχει χάσει. Βέβαια δεν αρκεί η μαζική κινητοποίηση αλλά
θα πρέπει να υπάρξει και η ανάδραση των πολιτικών χώρων με την Αριστερά, η οποία
δεν μπορεί να απαντάει ψελλίζοντας «να επιστρέψουμε στο παλιό». Στόχος της
αριστεράς θα πρέπει να είναι η ανάπτυξη ενός νέου συστήματος κοινωνικής
απάντησης στην κρίση.

Σήμερα διαμορφώνεται ένα νέο
τοπίο πολιτικών συσχετισμών, μέσα στο οποίο υπάρχει κενό εκπροσώπησης των
μεγάλων λαϊκών στρωμάτων. Το κενό αυτό μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με την ενότητα
στη βάση όλου του κόσμου, με πρωταγωνιστή τις μαζικές κινητοποιήσεις, ενάντια
στη Χούντα, γιατί αυτή τη στιγμή έχουμε Χούντα. Στην αριστερά απαιτείται να
αλλάξουν πολλά. Να υπάρξει ενότητα όχι πάνω στη λογική του ελάχιστου κοινού
παρονομαστή-πολιτική που ακολουθεί ο ΣΥΝ και το ΚΚΕ-αλλά πάνω στη λογική της
αντικαπιταλιστικής διεκδίκησης. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ο κόσμος ότι ο
παγκόσμιος καπιταλισμός έχει πρόβλημα αλλά και ότι το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο
παγκόσμιος καπιταλισμός. Το μαζικό κίνημα θα πρέπει να επικεντρωθεί στο πεδίο
της Ελλάδας, οι μάχες να δοθούν σε επίπεδο εθνικού κράτους, κι αυτό δεν είναι
εθνικισμός.

Η ΕΕ., το ευρωκοινοβούλιο,
είναι μια μεγάλη απάτη. Είναι αστείο να λέμε ότι θα πρέπει να αγωνιστούμε σε
ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως λέει ο ΣΥΝ. Η Αριστερά έχει ευθύνες γιατί καλλιεργεί τη
σύγχυση και την αδράνεια. Η Αριστερά σήμερα έχει τη χειρότερη ηγεσία στην
ιστορία της, με το «μακάριο» Τσίπρα και τη «μακάρια» Παπαρήγα. ΚΚΕ και ΣΥΝ έχουν
πολλές ομοιότητες. Οι ηγεσίες και οι μηχανισμοί της Αριστεράς σήμερα είναι
ανεπαρκείς. Μια επικείμενη χρεοκοπία θα σημάνει την αποτυχία της Αριστεράς. Θα
πρέπει να ανοίξουν δρόμοι για νέα στελέχη που θα έχουν βγει από τους μαζικούς
αγώνες. Είναι παράλογο το ότι δεν έχει τεθεί θέμα ηγεσίας στην Αριστερά.

Όσον αφορά στα χαράτσια,
είναι η ώρα των πράξεων. Πρέπει οι βουλευτές της Αριστεράς να δώσουν συνέντευξη
τύπου και να δηλώσουν ότι δεν θα πληρώσουν τα χαράτσια και να ζητήσουν άρση της
βουλευτικής ασυλίας. Σήμερα μετά από 30 χρόνια οι μικρές μαφίες της παλιάς ΕΟΚ
έγιναν μεγάλες μαφίες της ΕΕ που μας έχει φερθεί απαίσια. Είναι παράλογο να
δεχόμαστε αυτή την τιμωρία και να μην έχει βγει ένα κοινοβουλευτικό κόμμα να το
καταγγείλει.

Γ.ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ:

«Τώρα δεν πεινάνε μόνο οι
άνεργοι, αλλά και όσοι εργάζονται. Η αβεβαιότητα τείνει να δημιουργήσει τάση
αναζήτησης ατομικών λύσεων. Στη νεολαία οι αιτήσεις σε πρεσβείες για
μετανάστευση στο εξωτερικό παίρνουν διαστάσεις χιονοστιβάδας. Το φάσμα της
χρεοκοπίας είναι το απόλυτο όπλο του τρόμου.

Θα προσπαθήσω να αναπτύξω τη
νομική διάσταση του χρέους, γιατί το «τέρας» της χρεοκοπίας δεν είναι παρά ένα
μπαλόνι.

Τα κράτη, σύμφωνα με τους
κανόνες του διεθνούς δικαίου, δεν χρεοκοπούν. Υπάρχουν μόνο τα διεθνή δικαστήρια
που μπορούν να επιβάλλουν στα κράτη κάποια μέτρα.

Το ΔΝΤ δεν συνάπτει
συμβάσεις αλλά ζητάει από τις κυβερνήσεις να υπογράψουν κάποιες επιστολές για
την επιβολή μέτρων.

Οι ομοιότητες μεταξύ Ελλάδας
και Αργεντινής είναι ανατριχιαστικές.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο
δεν μπορεί να βρει κάποιος αν το χρέος είναι νόμιμο ή επονείδιστο, γιατί δεν
υπάρχει μια σαφής τοποθέτηση επ΄ αυτού. Ωστόσο, η σύσταση Επιτροπής Λογιστικού
ελέγχου είναι ένα όπλο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα κράτη που πλήττονται
από τις επιθέσεις του ΔΝΤ. Ο Ισημερινός για παράδειγμα, προχώρησε σε σύσταση
επιτροπής λογιστικού ελέγχου με ΠΔ, και το αποτέλεσμα ήταν ένα νέο ΠΔ που
κήρυσσε το χρέος επαχθές. Οι δανειστές κατόπιν αυτού εισέπραξαν το ¼ του χρέους.
Η Ελλάδα σήμερα πρέπει να απαιτήσει να ανοίξουν τα βιβλία του χρέους.

Στη διεθνή νομολογία υπάρχει
η θεωρία της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, σύμφωνα με την οποία όταν ένα κράτος
δεν μπορεί να καλύψει τις κοινωνικές ανάγκες και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις
του απέναντι στο χρέος, είναι υποχρεωμένο πρώτα να καλύψει τις κοινωνικές
ανάγκες.

Ποια είναι τα νομικά βήματα
σε περίπτωση στάσης πληρωμών:

Α)με μονομερή διάταξη, η
Ελλάδα να διαπραγματευθεί τι θα πάρουν οι δανειστές. Κάτι τέτοιο είναι δύσκολο
λόγω δανειακής σύμβασης όπου υπάρχει ο όρος ότι οποιαδήποτε μονομερής κίνηση από
την Ελλάδα αποτελεί λόγο καταγγελίας για να διεκδικήσουν οι δανειστές το
μεγαλύτερο μέρος του χρέους.

Αν ένα κράτος κηρύξει στάση
πληρωμών, αυτό θα πάει στο διαιτητικό δικαστήριο. Μετά τη στάση πληρωμών
ξεκινάνε διεκδικήσεις απέναντι στους δανειστές. Ωστόσο για την περίπτωση της
Ελλάδας, σε αντίθεση με την περίπτωση της Αργεντινής και του Ισημερινού, αυτό
είναι δύσκολο, γιατί η Ελλάδα χρωστάει σε διεθνείς οργανισμούς και όχι σε
ιδιώτες.

Από την άλλη πλευρά, τα
κράτη δεν μπορούν να εξαναγκαστούν να εκχωρήσουν την εθνική τους κυριαρχία λόγω
χρέους.

Επίσης δεν μπορεί ένα κράτος
να εξαναγκαστεί να προχωρήσει σε χρεοκοπία.

Η στάση πληρωμών δεν είναι
ένα ρόδινο σενάριο. Θα απαιτηθούν θυσίες από το λαό με στόχο τη διαγραφή του
χρέους και την αναδημιουργία της παραγωγικής βάσης της χώρας. Σημειώνω ότι τον
επόμενο χρόνο, το χρέος της Ελλάδας θα φτάσει το 189%.

Η ευθύνη της Αριστεράς είναι
να υποστηρίξει τα κινήματα του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, αλλά βέβαια δεν είναι η αριστερά που
θα δώσει τις μάχες στα γκισέ της Εφορείας. Η Αριστερά δεν μπορεί να
υποκαταστήσει τη συλλογική πράξη.

Θ. ΜΑΡΙΟΛΗΣ:

Υποστήριξε ότι όσο η Ελλάδα
είναι στη ζώνη του ευρώ, τα μοναδικά εργαλεία που υπάρχουν στην ΕΕ, είναι μέτρα
όπως αύξηση φόρων, μείωση κρατικών δαπανών, μείωση μισθών και όλα αυτά οδηγούν
στην ύφεση.

«Ο ισοσκελισμός του
ελλείμματος προϋποθέτει μείωση του ελλείμματος κατά 17% κάτι που επιφέρει
τεράστια ύφεση. Η Ελλάδα όμως είναι εκτεθειμένη στο διεθνή ανταγωνισμό, με
αύξηση των εισαγωγών και μείωση των εξαγωγών. Για να γίνει ανταγωνιστική το
μοναδικό εργαλείο που έχει είναι η αύξηση των εξαγωγών και η μείωση των
εισαγωγών.

Αν η Ελλάδα βγει εκτός
ευρωζώνης θα γίνει υποτίμηση του νομίσματος κατά 50%. Η υποτίμηση αυξάνει τις
τιμές των ξένων αγαθών σε σχέση με τα εγχώρια, πέφτει η ζήτηση των ξένων αγαθών
αλλά μειώνονται οι τιμές των εγχώριων. Επομένως έχουμε αύξηση των εξαγωγών και
μείωση των εισαγωγών. Η υποτίμηση έχει ένα θετικό αποτέλεσμα ότι βελτιώνει τη
διεθνή ανταγωνιστικότητα της χώρας, αλλά και ένα αρνητικό ότι προκαλεί έναν
κύκλο υπερπληθωρισμού. Με μια υποτίμηση ωστόσο, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών
θα βελτιωθεί σε 4 χρόνια κατά 7-8% του ΑΕΠ.

Κ. ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ

Η παγκόσμια κρίση του 2007
ήταν μια κρίση τραπεζών που οδήγησε σε ύφεση. Σήμερα υπάρχει ο κίνδυνος μιας
νέας κρίσης τραπεζών. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο, μια διαδικασία που αν
ξεφύγει από τον έλεγχο, θα οδηγήσει σε καταστάσεις του 1930.

Το ευρώ είναι κομβικό
στοιχείο της κρίσης.

Το ευρώ είναι μια μορφή
παγκόσμιου χρήματος για να εξυπηρετήσει τη διαδικασία της παγκόσμιας αγοράς. Το
ευρώ είναι ο κύριος ανταγωνιστής του δολαρίου. Το ευρώ φτιάχτηκε από έναν
συνασπισμό χωρών και από αυτό πηγάζει η ισχύς αλλά και οι αδυναμίες του.

Από τη φύση του το ευρώ
είναι είναι υφεσιακό, σκληρό νόμισμα και εμπεριέχει «ιεραρχία», γιατί δημιουργεί
έντονο διαχωρισμό κέντρου-περιφέρειας.

Η επιλογή της Ελλάδας να
συμμετέχει στη ζώνη του ευρώ ήταν ιστορικό σφάλμα.

Χρέος και ευρώ συνδέονται
άμεσα. Ο διαχωρισμός κέντρου-περιφέρειας έφερε το έλλειμμα που δημιούργησε το
χρέος, με τη συσσώρευση όχι μόνο εξωτερικού αλλά και εγχώριου δανεισμού. Υπάρχει
αύξηση και του ιδιωτικού χρέους και όχι μόνο του δημόσιου, όπως λένε.

Σήμερα υπάρχει αλλαγή στη
σύνθεση του χρέους. Το χρέος της Ελλάδας είναι σε ξένο νόμισμα, γιατί το ευρώ
είναι στην πραγματικότητα ξένο νόμισμα για τις χώρες της περιφέρειας. Με την
κρίση χάθηκε ο έλεγχος και του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού χρέους. Ο
βασικότερος κίνδυνος της κρίσης είναι κίνδυνος για τις τράπεζες.

Η πολιτική της ΕΕ δεν είναι
λάθος, αλλά είναι η ίδια η φύση της ευρωζώνης που διέπεται από ένα ιεραρχικό
παγκόσμιο χρήμα, χωρίς ενιαίο κράτος και χωρίς ενιαίες τράπεζες, όπως συμβαίνει
στις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Η ΕΚΤ έχει
περιορισμούς γιατί δεν έχει πίσω της ένα κράτος.

Η πολιτική της ΕΚΤ έχει τα
εξής στοιχεία

-παροχή φτηνών δανείων σε
τράπεζες, με υψηλό ρίσκο για την ίδια την ΕΚΤ

-ακριβά και λίγα δάνεια σε
άλλα κράτη

-επιβολή σκληρής λιτότητας
για να περάσει το κόστος των δανείων στην περιφέρεια

-αλλαγή συσχετισμών μεταξύ
κεφαλαίου-εργασίας.

Σε αυτά τα στοιχεία
στηρίζεται η πολιτική της ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Η πολιτική αυτή αποτυγχάνει
γιατί η λιτότητα φέρνει ύφεση, και η ύφεση αυξάνει το χρέος.

Οι ιδιωτικές τράπεζες
εκτίθενται περισσότερο σε δάνεια και επισφάλειες.

Η ΕΚΤ εκτίθεται στις
τράπεζες.

Αυτός ο φαύλος κύκλος
καταδικάζει την περιφέρεια σε κοινωνική αποσάθρωση και μακροχρόνια ύφεση. Έτσι
θα έχουμε ένα μέλλον πολύ βαθειάς ύφεσης.

Αυτό είναι μέσα στη φύση του
ευρώ.

Άποψή μου είναι ότι αυτό το
στοιχείο ωθεί τη ζώνη του ευρώ στη διάλυση. Η Ελλάδα ωθείται στο να βγει από το
ευρώ.

Τι λέμε εμείς ως αριστερά.

Δεν υπάρχει εύκολη λύση. Η
καταιγίδα θα έρθει με οποιονδήποτε τρόπο, αφού το χρέος με το ευρώ διαπλέκονται.
Έτσι έχουμε τραπεζική κρίση, νομισματική κρίση και συναλλαγματική κρίση.

Σε περίπτωση στάσης
πληρωμών, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε άμεσα την τραπεζική κρίση.

Η αντιμετώπιση του χρέους
απαιτεί αθέτηση-στάση πληρωμών με δύο τρόπους. Είτε με πρωτοβουλία του δανειστή
είτε με πρωτοβουλία του δανειζόμενου. (Θεωρώ απίθανο αυτό που λέγεται για
κούρεμα 50% γιατί αυτό απαιτεί καταναγκασμό των τραπεζών και μεγάλα
ανταλλάγματα.)

Σε περίπτωση αθέτησης-στάσης
πληρωμών με πρωτοβουλία του δανειζόμενου-αν η Ελλάδα προχωρήσει σε αυτό το
δρόμο- μπαίνει άμεσα θέμα δημοκρατίας και απαίτηση για κοινωνικό, λαϊκό και
λογιστικό έλεγχο του χρέους.

Μια αθέτηση πληρωμών-χρέους
θα χτυπήσει πρώτα τις τράπεζες που κατέχουν 60δις από το ελληνικό χρέος.
Αποτέλεσμα, οι τράπεζες να μην έχουν ρευστότητα. Για να αντιμετωπιστεί η
τραπεζική κρίση, θα πρέπει κάποιος να αγοράσει τις τράπεζες. Έχει λοιπόν μεγάλη
σημασία να μείνουν οι τράπεζες στο κράτος. Απαιτείται εθνικοποίηση των τραπεζών.
Αυτή η λύση δεν μπορεί να υπάρξει εντός ζώνης του ευρώ.

Η μόνη λογική λύση είναι η
έξοδος από το ευρώ. Από κει και πέρα θα απαιτηθεί έλεγχος της νομισματικής
πολιτικής από το κράτος και στήριξη κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών.

Η Γενική Κεντρική Τράπεζα
Ελλάδας στην πραγματικότητα δεν υφίσταται σήμερα. Θα πρέπει να υπάρξει μια
κεντρική ελληνική τράπεζα.

Η νομισματική διάσταση μιας
στάσης πληρωμών: Το νόμισμα μπορεί να αλλάξει. Κάτι τέτοιο καλύπτει τα πρωτογενή
ελλείμματα και αίρει τη λιτότητα.

Η συναλλαγματική κρίση:
Είναι λάθος αυτό που λέγεται ότι θα εξανεμιστούν οι καταθέσεις. Θα πέσει η
ισοτιμία. Θα αυξηθούν οι εξαγωγές που είναι το μόνο δυναμικό εργαλείο που έχουμε
στα χέρια μας.

Στο αρχικό στάδιο μιας
στάσης πληρωμών, θα υπάρξουν προβλήματα. Θα υπάρχει πρόβλημα εξασφάλισης βασικών
ειδών-ενέργεια, πετρέλαιο, φάρμακα. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα
χρειάζεται διοικητικός έλεγχος και περιοριστικά μέτρα-πχ. να περιορίσουμε τη
χρήση ΙΧ.

Η χώρα σήμερα αντιμετωπίζει
κατάσταση έκτακτης ανάγκης και διακυβεύεται η δημοκρατία. Πρέπει να διασωθεί η
κοινωνία και η εθνική μας ανεξαρτησία.

Καταλήγοντας, στην πολιτική
διάσταση του θέματος, θέλω να τονίσω ότι στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό η
αποτελεσματική δημοκρατία απαιτεί εθνικό κράτος.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΑΠΟ
ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ:

· Στο πλαίσιο της ΕΕ
είναι αδύνατον να εξασφαλιστεί διατροφική και ενεργειακή επάρκεια, πρόβλημα που
θα αντιμετωπίσουμε στους αμέσως επόμενους μήνες. Η Αριστερά που αρνείται να δει
αυτό το πρόβλημα είναι υπεύθυνη για το αύριο.

· Το κενό που
δημιουργεί η πολιτική κατάρρευση δεν συνοδεύεται από ένα εναλλακτικό αριστερό
υποκείμενο. Ίσως μέσα σε αυτό το κενό να αναπτυχθεί η λαϊκή πρωτοβουλία, με
αυτοδιαχειριστικές μορφές, κατά το παράδειγμα της Αργεντινής.

· Διαδικασία στάσης
πληρωμών: Θα υπάρξει μια μεταβατική κατάσταση κατά την οποία οι τράπεζες πρέπει
να προσπαθήσουν να κρατήσουν κεφάλαια, στη συνέχεια να γίνει εκτύπωση νέου
νομίσματος, να κλείσουν οι τράπεζες για κάποιες μέρες, μια εβδομάδα, μέχρι να
εκτυπωθεί το νέο χρήμα σύν κρατικά ομόλογα. Η διαδικασία θα είναι δύσκολη αλλά
γρήγορη. Οι τιμές τον πρώτο καιρό θα είναι και σε ευρώ και στο νέο νόμισμα. Η
κυβέρνηση θα πρέπει να στηρίξει το λαϊκό εισόδημα με διμερείς συμφωνίες και
δάνεια.

· Νομισματικά
γεγονότα όπως αυτό που συζητάμε, έχουν μικρότερο κόστος από την τωρινή
κατάσταση, και είναι κόστος εμπροσθοβαρές.

· Η αριστερά θα
πρέπει να προετοιμάζεται και να διαμορφώσει μια συνολική πρόταση.

· Ο κόσμος φοβάται
την ‘έξοδο από το ευρώ γιατί δεν ξέρει τι θα ακολουθήσει. Η Ελλάδα βράζει.

Κατά τη συζήτηση έγινε
επίσης αναφορά στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή, στο πείραμα της άμεσης
δημοκρατίας που συζητήθηκε στο Σύνταγμα και στην ανάγκη μιας ενωτικής
συνδιάσκεψης όλων των δυνάμεων της αριστεράς.

http://www.tometopo.gr/index.php/news-/812-2011-09-27-13-33-32